Twijfels over relatie

[Mangler]

Ik heb ondertussen (net vandaag) 7 maanden een relatie.
Zij is echt superlief, ze zou alles voor me doen, als we samen zijn lachen we ook erg veel & ik kan gewoon mezelf zijn.
De eerste maanden waren fantastisch, we sliepen een 2-3 keer bij mekaar per week & ik keek er telkens zo weer naar uit.
Na een 2 tal maanden zijn we constant bij mekaar gaan slapen, de ene week bij haar ouders & de andere week bij mijn ouders.
Ging ook allemaal goed. We hebben wat gesprekken gehad over een baby, dat ik dzt eigenlijk wel zag zitten enzo & dazrdoor is ze gestopt met haar pil (We hadden beide de gedachte dat het toch wel wat tijd zou kosten voor ze echt zwanger zou zijn enzo) ( ik weet het, verschrikkelijk stom & vreselijk impulsief gedacht)
Tot 2 maanden geleden zij ineens al zwanger bleek te zijn.
Nu wou ik zelf heel graag een kind op jonge leeftijd (ben nu 21) maar toen begon ik toch ontzettend hard te twijfelen of ik dit wel echt wou, plots twijfelde ik aan de volledige relatie. Of ik wel oud wou worden met haar etc.
Ik heb haar mijn twijfels ook uitgelegd maar haar besluit stond vast, zij wou het houden.
Ik heb haar dan ook gevraagd of ze er rekening mee hield dat het altijd kon zijn dat we niet bij mekaar zouden passen aangezien ik echt was beginnen nadenken en twijfelen of zij de pzrtner voor de rest van m'n leven was enzo aangezien we nog maar 5 maanden wat hadden & we dan wel met een kind zitten. & daar hield ze rekening mee.

Nu ben ik sindsdien echt in de twijfels blijven zitten, ik stoor me aan alles bij haar..
Ze is echt superlief & ik zie haar echt graag, dat meen ik. maar ik kan me gewoon zo ergeren aan uiterlijke kenmerken waarvan ik in het begin dacht dat ik er wel overheen zou gaan kijken..
Ik voel me ook gewoon seksueel niet meer aangetrokken tot haar..
We hebben onlangs een maand lang geen seks gehad omdat ik er gewoon geen zin in had. (Ik had dan wel zin, maar dan eerder in porno dan met haar seks te hebben)

Er zijn echt dagen dat ik echt denk "oke, ik zet er gewoon een streep achter, ik ga me toch eeuwig blijven ergeren & me niet gelukkig voelen" maar zodra ik dan doordenk of met haar een gesprek aanga krijg ik de tranen in m'n ogen & denk ik weer dat ik haar toch niet kwijt wil..

Tot overmaat van ramp zitten we ook nog eens met de vrijstaande garage van haar moeder die we aan het verbouwen zijn om daar een paar jaar samen in te gaan wonen.
Ik voel me zo schuldig tegenover haar moeder, mijn ouders, haar als ik er nog maar aan denk om te zeggen dat het allemaal voor niets is dat ze geholpen hebben (zowel financieel als de uren die er al ingestoken zijn) & dat de garage half verbouwd achter zou blijven als ik er nu een streep achter zet..
Ik kan dus ook niet zomaar zeggen dat ik gewoon afwacht en kijk of de relatie beterd of niet aangezien de verbouwingen gewoon doorgaan. (Morgen komt er al iemand kijken voor de verwarming, wat me €1500 gaat kosten)

Ik heb echt het gevoel dat ik mezelf schaakmat gezet heb door het kind & de verbouwingen..
We zijn veel te snel gegaan & dat besef ik nu zelf ook..
Ik kan niet afwachten of het goed komt maar ik kan er ook niet zomaar een streep door zetten..

Nu ik dit allemaal neertyp lijk ik een klootzak maar zo is het echt niet bedoeld, ik zie haar wel graag, ik heb altijd alles voor haar gedaan, ik wou die baby ook echt met haar, op die moment & ik wil haar ook helemaal niet kwetsen maar ik twijfel gewoon zo hard..

Ik weet me echt geen raad meer

[Elin3]

Heb je het hier al eens met iemand (met haar? met iemand die er buiten staat?) over gehad?
Je hebt in principe twee keuzes, er nu een punt achter zetten en accepteren dat je investering in de garage sunk cost zijn en dat je ex een kind van jou heeft, of er 100% voor gaan. Hoe kan je er weer 100% voor gaan? Door dat te willen, er aan te werken, te blijven praten. Blijf niet bij haar uit een schuldgevoel, maar alleen als je er voor wil kiezen er samen echt voor te gaan, zodat jullie samen een goed thuis kunnen zijn voor jullie kindje. Ga er met iemand over praten. En als je niet weet wie, ga dan desnoods gewoon je verhaal doen bij de huisarts.

Het heeft weinig zin om te zeggen dat jullie erg naïef zijn geweest, een kind gaat een hoop meer van je vragen dan die verwarming van €1500.

Je lijkt geen klootzak, wel zijn jullie veel te snel gegaan, maar dat heb je zelf al door. Een kind is wel een wat grotere stap dan een verwarming, ik vind het nogal typisch dat je vooral over die verbouwing lijkt te vallen. Ook interessant dat je het over uiterlijke kenmerken van haar hebt, die hielden je niet tegen toen je onbeschermde seks met haar had. Ik vind je vooral dom, niet in de zin van laag opgeleid of zo, maar in de zin van niet nadenken voordat je iets doet. Bij elkaar blijven omdat er wat kosten voor een verbouwing zijn gemaakt, dat is niet het beste argument, en dan druk ik me nog heel zwak uit.

Er zijn natuurlijk meer opties dan Elin3 schetst (Elin3, dit soort antwoorden zijn waarom Deadlock vindt wat hij vindt en ik kan hier stiekem veel meer voorbeelden van geven, maar dat terzijde). Bijvoorbeeld: je weet pas twee maanden dat ze zwanger is, kans is aanwezig dat ze nog abortus kan plegen. Je kunt aangeven dat je het allemaal veel te snel vindt gaan en dat jij hier niet klaar voor bent. Dit heb je al eerder gedaan, dus voor haar zal het niet als totale verrassing komen.

Mocht zij het kind koste wat kost willen houden, kun je aangeven dat je niet samen wilt wonen. Wellicht is dat het einde van de relatie, wellicht niet. Ik weet niet of het van het grootste belang is om daar nu al over na te denken.

De tip van Elin3 om er met mensen over te praten is natuurlijk een hele goede. Ga gerust naar de huisarts hiermee.

[Elin3]

Erturkoetjelief schreef:

Er zijn natuurlijk meer opties dan Elin3 schetst (Elin3, dit soort antwoorden zijn waarom Deadlock vindt wat hij vindt en ik kan hier stiekem veel meer voorbeelden van geven, maar dat terzijde). Bijvoorbeeld: je weet pas twee maanden dat ze zwanger is, kans is aanwezig dat ze nog abortus kan plegen. Je kunt aangeven dat je het allemaal veel te snel vindt gaan en dat jij hier niet klaar voor bent. Dit heb je al eerder gedaan, dus voor haar zal het niet als totale verrassing komen.

Mocht zij het kind koste wat kost willen houden, kun je aangeven dat je niet samen wilt wonen. Wellicht is dat het einde van de relatie, wellicht niet. Ik weet niet of het van het grootste belang is om daar nu al over na te denken.

Hier moet ik je gelijk in geven, het is niet zo zwart-wit als ik schets. Omdat TS aangaf dat zijn vriendin het kindje wil houden nam ik abortus niet echt meer in overweging als een serieuze optie. Ik wilde voornamelijk aangeven dat zonder idee en zonder communicatie zo voortkabbelen (investeren in een verbouwing waar je niet achter staat, geen intimiteit en geen vertrouwen meer hebben in je relatie) mij geen goed idee leek. Deze tijd zou i.m.o. goed gebruikt kunnen worden om na te denken (alleen en met anderen) over een wenselijke toekomst, samen of alleen.
Een goed thuis hoeft natuurlijk ook niet per definitie te betekenen dat iedereen huisje-boompje-beestje bij elkaar woont. Maar een veilige omgeving creëren als er inderdaad een kindje komt lijkt me zeker van belang. Een vriend van me heeft een kindje met zijn ex, niet heel wenselijk, maar zijn moeder past vaak op en beide ouders zijn goed voor het kind ook al zijn ze geen stel meer. Blijf je samen, werk dan aan je relatie. Ga je uit elkaar en komt dit kindje er wel, dan moet je ook uitvinden hoe jullie omgang zal zijn.

[Mangler]

Ik heb haar er ondertussen over aangesproken dat het allemaal te veel tegelijk is & de verbouwingen liggen momenteel stil.
Ik had ook voorgesteld om even wat minder bij mekaar te zijn (2 nachten in de week apart slapen ofzo) wat ze niet snapte. Zij zei dat het niet logisch is om nu appart te slapen om het beter te laten gaan als we binnen dit en pakweg een dik half jaar toch elke dag & nacht bij mekaar zouden zijn.

Ik vind het gewoon zo rot dat ik me niet meer aangetrokken voel tot haar.
Ik ben graag bij haar, ze begrijpt me, ik kan over alles praten met haar, ze is erg lief, ... ik zie haar echt wel graag. maar qua aantrekkelijkheid zie ik het gewoon echt niet meer..

Gisteren kwam het nog tersprake dat we al 2 weken geen seks meer gehad hebben, dat ze zich afvraagt wat er met me is de laatste tijd, ...
Maar dan krijg ik het gewoon niet voor mekaar om te zeggen dat ik haar niet meer aantrekkelijk vind.. ik heb gewoon gezegd dat ik het zelf niet weet & niks kan zeggen tot ik het zelf allemaal weet..

Ze vroeg me ook echt op de man af of ik enkel geen zin had in seks met haar of over het algemeen. Of ik wel zin had in seks met andere mensen..
Ik heb hier geen antwoord op gegeven & ik denk dat ze diep vanbinnen het antwoord dan wel wist..

Ik vind dit zo erg voor haar.. ik wil haar helemaal niet kwetsen maar ik vind haar gewoon echt niet meer aantrekkelijk..

[Mangler]

Kan ik haar op 1 of andere manier weer aantrekkelijk vinden of valt er niets meer te redden?

[Elin3]

Waarom is ze niet meer aantrekkelijk? Omdat ze zwanger is? Omdat jouw verliefdheid weg is?

[Dekaloog]

Ik denk omdat 'ie zich opgesloten voelt. Verplichtingen zijn niet sexy.

Maar ja, dat had 'ie wellicht moeten bedenken voordat hij een kind nam met dit meisje.

[Mangler]

Ik weet het zelf niet goed..
mss is het wel dat ze door de zwangerschap wat bijgekomen is & vind ik haar daardoor minder aantrekkelijk..
In dat geval hoop ik dat het over gaat na de zwangerschap..

Mss is het omdat we constant bij mekaar zijn & ik daardoor niet meer besef wat ik heb, idk..

Vanavond slapen we appart, & eerlijk gezegd zie ik er toch tegenop, hoewel ik het niet verwacht had..

[Elin3]

Creëer iets meer ademruimte voor jezelf en kijk hoe het dan gaat. Je kunt prima samen een kind hebben zonder 24/7 samen te zijn. Maar neem wel je verantwoordelijkheid. Het is jouw kindje.

[Mangler]

Ik ben sowieso wel van zin om mijn verantwoordelijkheid te nemen.
Ik hoop alleen dat het allemaal wat overwaait, aangezien ik haar wel echt graag zie..
Het is een gouden meisje qua innerlijk, maar het uiterlijk steekt me de laatste tijd wat tegen & dat is erg vervelend..

[Elin3]

Mangler schreef:

Ik ben sowieso wel van zin om mijn verantwoordelijkheid te nemen.
Ik hoop alleen dat het allemaal wat overwaait, aangezien ik haar wel echt graag zie..
Het is een gouden meisje qua innerlijk, maar het uiterlijk steekt me de laatste tijd wat tegen & dat is erg vervelend..

Gelukkig zit aantrekkelijk zijn niet alleen in uiterlijke kenmerken! Iemand humor, houding, zelfvertrouwen, uitstraling, ect. kunnen ook enorm aantrekkelijk zijn.

[Mangler]

Weet ik, maar het is wel lastig als het je seksleven beïnvloed..
niet dat seks het belangrijkste is in een relatie maar het speelt altijd wel mee..

Het gekke is gewoon dat het pas gekomen is vlak voor de zwangerschap..
Vantevoren stoorde ik me ook wel aan bepaalde kenmerken maar niet zo hard dat ik er niet naast kon kijken..

[Dekaloog]

Het ligt niet aan haar uiterlijk, het ligt aan jouw gevoel.

Ik heb ook weleens een vriend gehad die ik opeens dik en lelijk begon te vinden. Terwijl hij toevallig net veel was afgevallen, zelfs. Ik vond hem mooi toen hij dikker was, en heel knap toen hij afgevallen was, dus zijn uiterlijk vond ik altijd prima. Maar toen gebeurde er iets waardoor ik hem plots steeds benauwender vond, en toen begon z'n gebrek aan kaaklijn me toch wel dwars te zitten.

Als je gevoel niet klopt is iemands uiterlijk nooit goed genoeg.

[Mangler]

& kan ik dat gevoel op 1 of andere manier zelf aanpassen of is het gewoon een gevoel dat vanzelf komt ( & gaat)?

[Mangler]

Net even met de schoonmoeder een gesprek gehad & zij zegt dat het normaal is dat ik me momenteel niet aangetrokken voel tot haar.
Dat veel mensen dit hebben tijdens een zwangerschap omdat er onbewust in je hoofd toch omgaat dat er een baby in de buik zit..

Zou dit inderdaad kunnen kloppen? Aangezien je ook vaak hoort dat mannen hun vrouw juist aantrekkelijk gaan vinden aangezien ze hun kind draagt?
Zo ja, dan blijft dit nog een half jaar zo of?

[Elin3]

Dit verschilt per persoon en kunnen wij helaas niet voor jou voorspellen. Misschien kan je er eens met jouw ouders over praten en vragen hoe zij dat ervaren hebben.

Heb je het nog eens met haar over abortus gehad? Waarom wordt dit zo definitief als een gepasseerd station gezien?

[Elin3]

Erturkoetjelief schreef:

Heb je het nog eens met haar over abortus gehad? Waarom wordt dit zo definitief als een gepasseerd station gezien?

Ik kan me wel voorstellen dat de vriendin van TS hier geen voorstander van is. Ze is in overleg gestopt met de pil en had met haar vriend het voornemen om samen een kindje te krijgen. Ze wilden graag samen een kindje (alleen misschien nog niet zó snel). Nu ze zwanger is krabbelt TS ineens terug. Maar ik ben ook benieuwd naar de mening van TS/ zijn vriendin, mogelijk dat die mening over de tijd ook veranderd is.

Als haar vriend het duidelijk niet wilt (de vraag is hoe duidelijk dat voor haar is overigens), dan kan het ook voor haar een andere zaak worden. Natuurlijk is dat vervelend, ze wilde graag een kindje en hebben dat bewust en in overleg gedaan. Maar ja, het lijkt er op dat haar ideaalbeeld hoe dan ook niet meer haalbaar is. Toch stug vasthouden aan nu een kind krijgen lijkt me niet de beste oplossing. Dat moeten ze uiteraard verder helemaal zelf weten, maar ik ben wel benieuwd er naar. Ik krijg de indruk dat de TS dit niet echt als optie ziet of bespreekt, omdat zijn vriendin helemaal in het begin een keer heeft gezegd dat ze het sowieso wil houden. Hij durft de vraag of hij helemaal geen zin in seks meer heeft nog niet eens te beantwoorden... Ik gok, en dit is uiteraard een aanname, dat die vriendin op dit moment er van uit gaat dat het allemaal vanzelf wel goed komt en dat als het kind er is ze samen een happy family zijn.

[Elin3]

Erturkoetjelief schreef:

Ik krijg de indruk dat de TS dit niet echt als optie ziet of bespreekt, omdat zijn vriendin helemaal in het begin een keer heeft gezegd dat ze het sowieso wil houden. Hij durft de vraag of hij helemaal geen zin in seks meer heeft nog niet eens te beantwoorden... Ik gok, en dit is uiteraard een aanname, dat die vriendin op dit moment er van uit gaat dat het allemaal vanzelf wel goed komt en dat als het kind er is ze samen een happy family zijn.

Het is inderdaad belangrijk dat TS open en eerlijk durft te zijn naar zijn vriendin. Zij moet niet in onmogelijke sprookjes blijven geloven tot het moment dat er echt niets meer aan te veranderen is.

[Mangler]

Abortus is geen optie meer, ziet zij zowiezo al niet zitten & we zijn ondertussen al 14 weken ver..

Abortus kan tot 24 weken, wat een flauwekul dat 14 weken daar iets mee te maken heeft. Zo'n antwoord sterkt me alleen maar in het gevoel dat dit kind er hoe dan ook gaat komen én dat dat een slechte zaak is.

Waarom ziet zij abortus niet zitten? Wil ze per sé een kind, ook al wil de vader dat bij nader inzien niet? Dat is best egoïstisch. Ook al hadden jullie dit samen besloten. Dit is niet alsof je samen besloten hebt om naar de McDonalds te gaan en jij bedenkt dat je liever Burger King hebt, en zij zegt "nee we hadden gezegd McDonalds!". Want dan snap ik dat je het maar doet, voor de lieve vrede. Maar dit gaat om een kind. En om het leven van jullie allebei. En jij komt niet verder omdat je niet durft te praten en vindt dat je haar dit niet kan aandoen. Maar straks is er wel een kind!

Je zegt hierboven dat ze je begrijpt en dat je met alles over haar kan praten, maar je durft niet te zeggen dat je geen seks meer met haar wil. Dat is ook niet leuk om te zeggen, maar het is wel hoe het is. Zo geweldig is jullie band dus blijkbaar niet. Vraag jezelf eens af waarom niet. Is het inderdaad "cold feet" vanwege de zwangerschap, of is zij toch gewoon niet de ware voor jou? Zorg dat je daar achter komt. Praat met de juiste mensen. Ben je al eens bij je huisarts geweest?

[Binkyboy97]

Lekker egoïstisch om een kind te nemen en als het zover is de benen te nemen.

Binkyboy97 schreef:

Lekker egoïstisch om een kind te nemen en als het zover is de benen te nemen.

Klopt, maar heeft het kind er wat aan om op te groeien bij twee ouders die niet van elkaar houden en die gevoelens niet durven te uiten? En is het niet egoïstisch om een kind te nemen als je weet dat je partner er niet achter staat?

Ik vind het nogal een gemakkelijke reactie van je, dit is geen zwart-wit issue. Er is nauwelijks een goede oplossing. Ja, de goede oplossing was anticonceptie blijven gebruiken in plaats van ondoordacht overhaast aan kinderen beginnen. Maar dat is nu te laat.