Verhalenwedstrijd: Wraak!

[Ieke]

Wraak!

4 januari 2002

Vanavond is het feest van Wendy, ik snap eerlijk gezegd nog steeds niet waarom ze me heeft uitgenodigd, maar goed, ik moet er wel heen, ook al heb ik helemaal geen zin. Als ik niet ga zullen ze morgen weer gaan zeuren, zo van:

"Je durfde zeker niet te komen gister hé?" Daar heb ik dus echt geen zin in.

Ik ben bang dat ze weer wat gaan doen, ik weet niet waarom, maar ik heb zo'n voorgevoel.

Nou ja, logisch eigenlijk, op school ben ik al het pispaaltje dus waarom zouden we nu ineens vriendinnen zijn?

Pff, ik zou echt willen dat het eens gewoon gezellig was, maar ja, schijnbaar is een gelukkig leven mij niet gegund.

Als het kon zou ik ze allemaal vermoorden, en niet gewoon vermoorden, maar ik zou ze gruwelijk martelen, zoiets van, ze helemaal opensnijden, op zo'n manier dat ze nog wel blijven leven, dan zou ik benzine of zoiets over ze heen gooien, dat prikt lekker in de wonden, en dan in brand steken......dat zou zeker stoer zijn!

Nou ja, ik moet maar eens gaan, anders ben ik te laat op het feest.

Doeidoei!

-xxx- Mariska



Mariska is bloedzenuwachtig als ze aanbelt bij Wendy.

Het duurt even, maar dan doet Wendy de deur open, Mariska stapt naar binnen, en zegt hoi tegen iedereen. Niemand zegt wat terug.

“Fijn, wat zal dat gezellig worden.” Zegt ze zachtjes in zichzelf.

Mariska gaat meteen naar boven, daar heeft Wendy samen met haar moeder een kamer leeggehaald, en hebben daar een disco kamer gemaakt. Mariska houdt van dansen, het is zo ongeveer haar leven, maar volgens haar klasgenoten kan ze niet dansen, daarom stopt ze ook snel weer.

Nadat ze een paar Breezers heeft gedronken gaat ze helemaal los, het kan haar niet meer schelen wat ze allemaal zeggen, zolang ze maar kon dansen.

“Hé Maris?” roept Wendy even later. “Wil jij even een paar Breezers uit de kelder halen?”

“Is goed hoor!” Antwoord Mariska. Met moeite loopt ze de trap af naar de kelder, Wendy loopt achter haar aan.

Als Mariska in de kelder is gaat de deur dicht, ze wil met de Breezers weer naar boven lopen, maar Wendy heeft haar opgesloten in de kelder.

“Shit man!” Roept Mariska tegen zichzelf. “Hoe kan ik nou zo dom zijn om daar in te trappen?” Gaat ze verder, ze praat wel iets zachter.

Ze loopt de keldertrap weer af en gaat op een krat bier zitten. Ze maakt een flesje Breezer open en drinkt het op.

Na een paar uur hoort ze eindelijk de deur van het slot gaan, ze loopt snel de kelder uit.

“Wat doe jij nou nog hier?” Speelde Wendy verbaasd.

“Zal jij niet weten zeker?” En Mariska liep weg.



5 januari 2002

Ik zei het toch! Ze hebben het weer voor elkaar.

Gisteren vroeg Wendy me om een paar Breezers te halen uit de kelder, nou ok is goed toch!

Maar nee hoor, helemaal niet goed, die stomme snol sluit me op in de kelder, en liet me er pas om half 2 weer uit. Leuk feestje…niet dus. Ik ga vandaag echt niet naar school of zo, dan gaan ze me zeker weten allemaal uitlachen.

Ik denk dat ik vandaag maar een de armyshop ga, de echte dus! Niet dat stomme kleding winkeltje.

Dan ga ik daar een pistool kopen, of nee beter, zo’n geweer waarmee je twintig miljoen kogels achterelkaar kan schieten. Het zal vast iets minder zijn maar goed. Als ik zo’n geval heb neem ik hem morgen mee naar school, en schiet ik iedereen neer!

Alleen jammer dat ik geen vergunning heb om dat te doen. Ik kan ook gewoon een keukenmes meenemen natuurlijk. Als ik Wendy dan alleen zie, als ze naar de wc gaat of zo, snij ik haar keel door!

Ik denk niet dat ik daar het lef voor zou hebben, maar het zou wel de perfecte oplossing zijn!

Hoe dan ook...Mijn wraak zal zoet zijn!





Mariska loopt doelloos rond te dwalen in de stad, ze heeft naar school gebeld en zich als haar moeder voorgedaan, ze geloofden het gewoon!

Ze stak nog een sigaretje op en ging op een bankje voor de Mac Donalds zitten.

Er kwam een jongen naast haar zitten.

“Hai” Zei hij

“Hai”

“Wat doe jij nou op zo’n mooie schooldag in de stad?”

“Spijbelen.” Antwoordde Mariska droog.

De jongen begon te lachen en vroeg: “Waarom spijbel je dan?”

“Gewoon” Mariska was echt niet van plan een vreemde te vertellen over hoe ze zich voelt, en wart Wendy en har groepje steeds flikken.

“Niemand spijbelt gewoon, je spijbelt omdat je wilt winkelen, maar je ziet er nogal verveeld uit dus dat kan het niet zijn. Of je spijbelt omdat je het niet naar je zin hebt op school, omdat je word gepest of zo.”

Mariska wist even niet wat ze moest zeggen.

“Wat ben je ineens stil? Is dat het, word je gepest?”

“Nee joh!” Maar terwijl Mariska dat zegt krijgt ze tranen in haar ogen.

“Ja dus” Constateerde de jongen. “Door wie? En waarom?”

“Door een paar meiden, Wendy en haar groepje, ze hebben gewoon de pest aan me omdat ik anders ben dan hun, omdat ik andere kleren draag en andere vrienden heb”

“Sjeetje, dat is behoorlijk vernaait” Zegt de jongen

“Wat zeg jij nou? Vernaait?” Vraagt Mariska lachend.

“Ja, vernaait, dat heb ik verzonnen, want mensen zeggen toch altijd dat ze genaaid worden!”

“Oh ja, dat doe ik ook altijd, woordjes verzinnen”

“Zoals?”

“Uhm, zoals haayachimosiepatiekneus”

“En dat betekent?”

“Gewoon, kneus”

De jongen krijgt meteen de slappe lach. Als hij uitgelachen is vraagt Mariska:

“En, hoe heet jij eigenlijk?”

“Ja, dat is voor jou een vraag en voor mij een weet”

“Wat jij wilt, maar dan ben ik wel genoodzaakt om je haayachimosiepatiekneus te noemen.”

“Haha, nou ok dan, ik heet Mario, en jij?”

“Ik ben Mariska”



6 januari 2002

Ik ben gisteren niet naar school geweest, ik heb iets veel interesanters gedaan.

Ik ben in de stad geweest, eerst zat ik lekker gezellig met al mijn vrienden, niemand dus, op het bankje een sigaretje te roken. Even later kwam er een jongen naast me zitten, we hebben de hele tijd gezellig zitten kletsen, en ik heb zijn nummer gekregen. We hebben afgesproken om samen de stad weer in te gaan, dus hoef ik nog niet naar school.

Hij is echt leuk, hij heet Mario, heeft donker haar, en heeft er spikes van gemaakt.

En hij heeft zo’n lekker wasbordje! Nou ja, het is al laat, dus ik ga slapen, fijn dromen over Mario.

Misschien is een fijn leven me toch wel gegund!

Liefs Mariska



“Haihai!” Roept Mariska vrolijk als ze Mario ziet.

Mario staat meteen op en geeft haar drie zoenen, dat is Mariska niet gewend, en ze werd zo rood als een tomaat.

“Weet je” zegt Mario “Ik heb eens nagedacht, over die meiden die jou pesten.”

“Oh, heb je een geweer gevonden waarmee ik ze neer kan schieten?”

“Nee, dat niet” Zegt Mario lachend. “Maar jij gaat nu gewoon naar school, dan ga ik wel met je mee om te zeggen dat je even naar de dokter was, en dan ga je die meiden heerlijk de waarheid zeggen.”

“Oh, dus ik mag ze niet vermoorden?” Vroeg Mariska lichtelijk teleurgesteld.

“Nee, niet vermoorden, maar je mag ze wel ziek maken, en pijn laten lijden.” Zei Mario geheimzinnig, en hij gaf haar een doosje pillen.” Als je nou probeert deze pillen in hun drinken te doen, worden ze best wel heel erg ziek! Denk je dat het gaat lukken?”

“Tuurlijk, ze stelen toch altijd mij flesjes drinken.

Ze stapten in de auto en gingen naar school.



Toen alles op school geregeld was gaf Mario Mariska nog een zoen en wenste haar veel geluk. Zenuwachtig liep Mariska de klas in, ze hadden engels, daar is het altijd een rommeltje, dat is ook de ergste les voor Mariska, want hun leraar kan absoluut geen orde houden.

“Hé freak! Geef me je drinken is!”

Mariska negeerde het, want het zou te veel opvallen als ze haar drinken meteen zou geven.

Wendy kwam meteen aanlopen. “Ik zei, geef me je drinken.”

“Koop het lekker zelf!” Dat had Mariska niet moeten zeggen, want Wendy sloeg haar, en pakte het drinken af.

‘Dat is het wel waard’ Dacht Mariska, en ging op haar plaats zitten.

Wendy dronk het in een keer op, en gooide het flesje naar Mariska’s hoofd.

Na een half uur werd Wendy ineens heel erg druk, ze luisterde nergens meer naar en begon zelfs op de tafels te dansen.

Mariska snapte meteen dat het XTC was wat in haar drinken zat, ze had er zo ongeveer 20 pillen ingegooid. Lekker dom dat Wendy het niet gemerkt heeft.

Toen hun leraar Engels weer in het lokaal kwam begon hij tegen Wendy te schelden.

“Kom als de bliksem van die tafel af, anders zorg ik ervoor dat je geschorst word!”

Wendy luisterde niet, wat haar leraar ook zei, ze was lekker aan het dansen, en ineens stortte ze in elkaar.



7 januari 2002

Ik zei toch dat mijn wraak zoet zou zijn, nou dat is het zeker!

Ik heb Wendy vergiftigd met XTC, die ligt nu doodziek in het ziekenhuis.

Maar dat is nog maar het begin, ik mag ze van Mario niet vermoorden maar dat doe ik wel denk ik, ik neem gewoon zo’n XTC geval, en dan komt het vanzelf wel denk ik, Wendy dacht ook nergens meer aan, ze hoorde nog niet eens wat die gek van Engels tegen haar liep te schreeuwen, maar ja zij had dan ook wel 20 pillen op, hahahaha.

Hoe dan ook, Mario heeft me die XTC gegeven, hij zei dat ze er erg ziek van zou worden, verder niets, ik kwam er ook pas later achter wat het precies was.

Maar goed, ik laat ze eerst lijden, net zo lang tot ze op hun knieën smeken dat alles weer normaal word. Dan weten zij ook hoe ik me voel, alleen dan toch wel op een andere manier.



In de klas is iedereen geschokt door wat er gisteren gebeurt is, niemand verdenkt Mariska er van dat er XTC in het flesje drinken zat, iedereen denk dat Wendy zelf verslaafd was of zo.

Het blijft wel rustig nu, tot in de pauze. Alyssa, een van de vervelende vriendinnen van Wendy had geen eten bij zich. Dus kwamen ze geld stelen.

“Hé freak, beter ga je me snel geld geven, anders bezorg ik je nog een blauw oog!”

Mariska had geen zin om te vechten dus gaf ze maar gewoon het geld.

Nadat Alyssa twee happen van het broodje heeft genomen gooit ze het op Mariska’s hoofd en roept: “Voedselgevecht!”



8 januari 2002

Het is nu echt genoeg geweest! Alyssa liet heel de school hun eten op mij gooien, lekker vies!

Mijn wraakactie gaat toch iets vroeger plaatsvinden.

Morgen, ik vermoord ze allemaal, ik weet nog niet hoe ik het ga doen, maar ik weet wel waarmee.

Gisteren kwam mijn broer ineens, hij had een pistool gekocht en liet het mij zien. Het is geladen, en ik weet waar het ligt, dus ik neem hem mee.

Ik schiet ze morgen gewoon allemaal neer, stuk voor stuk.

Het kan me echt niets meer schelen.

Zelf wil ik liever ook dood, maar niet zonder die meiden te straffen.



Zachtjes sluipt Mariska over de kamer van haar broer, ze pakt het pistool en doet het in haar tas. Ze is nog nooit zo zenuwachtig geweest als dat ze nu is, maar in elk geval zullen die meiden boeten voor wat ze gedaan hebben, en ze zullen nooit meer iemands leven ruineren.

Het vierde uur hebben ze wiskunde, de directeur van de school komt het lokaal binnenlopen voor een belangrijke mededeling.

“Wendy is vanmorgen overleden, haar lichaam kon de grote dosis XTC niet aan. De artsen denken dat iemand haar vergiftigd heeft met de pillen.”

Alyssa begint meteen door de klas te schreeuwen: “Het was Mariska meneer!” Zij gaf drinken aan Wendy en even later begon ze heel raar te doen, en toen stortte ze in!” Heel de klas begon tegen Mariska te schreeuwen en ze gingen allemaal om haar heen staan. Alyssa sloeg Mariska, omdat ze het niet toe wilde geven. Mariska dook in elkaar en pakte het pistool.

Ze begon in het rond te schieten en raakte heel veel klasgenoten. Ze zag iedereen neervallen en schrok van zichzelf. Hoe kon ze dit nu doen?

Mariska was helemaal de weg kwijt.

Ze zette het pistool tegen haar hoofd en haalde de trekker over.



8 januari 2002

Lieve Mariska

Vandaag ben je overleden. Zelfmoord.

Ik heb zoveel vragen aan je, wat ging er in je hoofd om?

Je moet wel heel erg boos geweest zijn om dit te doen, en zo in de war.

Ik wilde dat je met me had gepraat, dan had ik je misschien kunnen helpen, en was dit niet gebeurd.

Het belangrijkste, dan was ik mijn dochter niet kwijtgeraakt.

Alyssa is overleden tijdens jouw uitbarsting, maar de rest van de klas heeft het overleefd.

Wat ze ook gedaan hebben, ze hebben er wel spijt van, dat hoorde ik van je mentor, hij was in het ziekenhuis geweest.

Het eerste wat ze allemaal zeiden was dat ze spijt hadden, ze vroegen of je nog leefde, was dat maar zo. Een paar meiden bleven maar zeggen dat ze het nooit hadden mogen doen.

Ik weet niet wat ze gedaan hebben, dat zal waarschijnlijk een mysterie blijven.

Lieve Mariska, ik wilde je alleen vertellen dat ik van je houd, en dat ik je nooit zal vergeten!

Heel veel liefs

Je Moeder





Mariska’s moeder is niet de laatste die in het dagboek van Mariska heeft geschreven.

De meiden uit Wendy’s groepje ook, zij hebben geschreven hoe erg het ze speet wat ze gedaan hebben.

Mariska werd een week later begraven, en het dagboek ging met haar mee.