Eigen boek

[Dobomobo]

ik heb zelf een Harry Potter boek geschreven.. mag eigenlijk niet.. maarja... wil iemand de download link?

[I C U]

Je kan het altijd plaatsen... Misschien dat ik dan verleid word om het te lezen

[Dobomobo]

Wat jij wilt http://youth.mickbaggen.nl/forum/ind...?showtopic=341

daar staat de download pagina met de kaft.. en onderaan de pagina kun je hem downloaden

[I C U]

De link werkt geloof ik niet

Edit: en nu weer wel..

Edit: Foute link. Helaas.

[Dobomobo]

link werkt wel

[I C U]

Sorry, er is een fout opgetreden. Als je niet weet wat de fout is, kijk dan in onze help documentatie.

De fout is:
Sorry, de link blijkt doodlopend te zijn.

HmM, hij werkt... niet.

[Zut Alors!]

"Sorry, er is een fout opgetreden. Als je niet weet wat de fout is, kijk dan in onze help documentatie."

[Dobomobo]

Nouja.. zal ik het dan maar per hoofdstuk kopieren plakken.. ffkes wachten..

[Zut Alors!]

De kaft wil ik ook wel ff zien.

[Dobomobo]

1. Het geschreeuw

Het was een rustige zomeravond, Harry zat op een bankje in het park. Je hoorde om de minuut slechts 2 auto’s en de vogeltjes waren rustig aan het tjilpen. Een merel kwam onder Harry’s bankje zitten, waar nog een aantal broodkruimels lagen. Er renden 3 kinderen voorbij, waaronder Harry’s dikke neef Dirk. Ze hadden waarschijnlijk weer kattenkwaad uitgehaald in de buurt, maar Harry wou er niet teveel over nadenken. Hij was moe, werd vannacht wakker gemaakt door het gekrijs van Hedwig, zijn uil. Hij had zich bezeerd aan een scherp stukje ijzer in zijn kooi. Harry bleef de rest van de nacht ook wakker. Het liefst zou hij zo weer in bed kruipen maar zijn oom en tante verboden hem dat. Hij verveelde zich, had geen vrienden hier waarmee hij kon spelen, daarom herlas hij vaak de brieven van zijn vrienden Ron en Hermelien. Hij verlangde weer naar zijn toverschool; Zweinstein, waar hij zijn bezem kon gebruiken om weer lekker rond te vliegen, zijn toverstok om zijn spreuken te gebruiken, het kon en mocht allemaal niet hier in de Ligusterlaan. Hij had dit al eens eerder gedaan, waardoor hij bijna van school gestuurd werd. Hij moest zich nu en dan eens inhouden om Dirk niet te vervloeken nadat hij hem weer eens had geslagen met zijn brede vuisten.

Harry stond op en liep richting het huis waar hij woonde. Dirk en zijn vrienden stonden bij de voordeur, te wachten tot Petunia open deed. Herman was werken in de fabriek. Hij liep samen met hun naar binnen en liep gelijk naar boven richting zijn kamer. Hij deed de deur op slot toen hij binnen was. Hedwig keek nog steeds pijnlijk voor zich uit en Harry aaide hem over zijn zachte verenkopje. Het was al dik in de middag en hij viel snel in slaap.

’Harry! Haaaarry!’ Het was om Herman die zo hard zijn naam riep. ‘Eten!’ Hij liep naar beneden en ging aan de kleine keukentafel zitten. Gebakken aardappels met gehaktballen stonden op het menu, maar Harry wist dat alleen de aardappels voor hem bestemd waren. Hij schepte wat aardappels op en gooide er een klein kwakje mayonaise naast. Hij had zijn eten als eerste op en wachtte tot Herman als laatste zijn bord leeg at. Dirk kreeg natuurlijk nog een dik toetje met chocolade en slagroom. Nadat ook hij alles op had ging Harry weer naar zijn kleine kamertje. Hij pakte een paar “smekkies in alle smaken”. Snot, abrikoos en geitenkaas bleken later de smaken te zijn van de snoepjes waarvan hij volle tonnen vol toegestuurd had gekregen van Hagrid. Hij ging op bed liggen en dacht weer aan Zweinstein, maar hield er snel mee op toen hij er aan dacht dat het nog 1 maand en 12 dagen zou duren voor hij er weer zou zijn. Daarom ging hij onder zijn deken liggen en viel na 2 nutteloze minuten in slaap.

’Nee!, niet doen! Stop daarmee!’. Harry werd wakker van een vreselijk geschreeuw in zijn straat. Hij keek door het kleine raampje in zijn kamer maar zag niets en keek op zijn wekker; 6.34 uur. Hij deed zijn badjas en slippers aan en liep zachtjes de piepende en krakende trap af, deed de voordeur open en keek voorzichtig naar buiten. Het was erg mistig, de maan zag eruit als een beschimmelde tennisbal. Hij zette een paar stappen naar buiten. ‘ieeeej baf!’, de deur viel met een harde klap achter zich dicht, oom Herman zou wel wakker geworden zijn. Harry liep op straat richting het geschreeuw; ‘Hou op daarmee!, Dat doet pijn!, auw!, Heeeeeelp!’. Harry begon zenuwachtig
te worden en bleef stil staan. Opeens kreeg Harry een pijnscheut door zijn litteken op zijn voorhoofd en de wereld draaide om zich heen, hij werd misselijk en moest braken, heel veel, zo veel dat hij zich droog van binnen ging voelen. Toen hield alles opeens op, Harry lag op de grond in een plas vol braaksel. Hij stond op en voelde zich nog een beetje draaierig. ‘Harry hier komen!’ schreeuwde oom Herman vanaf het balkon.

’Wat doe je daar in godsnaam buiten man! Het is ijskoud!’ schreeuwde hij. ‘Ik werd wakker van een vreselijk hard geschreeuw...’, antwoordde Harry. Harry legde alles uit; ‘...en toen lag ik opeens op straat’. ‘Ja, het zal allemaal wel, jij altijd met je praatjes, naar je kamer jij!’ brulde Herman.
Harry liep voor de zoveelste keer in zijn leven de trap op en sloot zich weer op in zijn kamertje. Hij ging op bed liggen en denken over wat er net gebeurd was. Omdat hij er niet meer al te veel aan wou denken stond hij weer op en keek uit het kleine raampje naar buiten; nog steeds niets verdachts te zien. ‘pok’.


Harry schrok zich dood, het was een dwerguiltje met de Ochtendprofeet die elke morgen bezorgd werd. Harry deed het raampje open, pakte de krant en gaf de uil 3 sikkels. Hij aaide hem over zijn kopje en het uiltje vloog weer weg. Vervolgens vouwde hij de krant open en zag dat er een enorm artikel op de voorpagina stond;

3 juni 2005, door Rita Pulpers

Vanmorgen heeft zich een groot drama voltrokken in de Ligusterlaan. Een grote zakenman, genaamd; Jan van der Velde is vanmorgen omstreeks 6.30 om het leven gebracht door een onbekend persoon.Ook heeft hij zijn vrouw Margriet om het leven gebracht. De politie heeft het hele gebied uitgekamd maar niets gevonden. Jan was een mededirecteur van de tovenaarsbank Goudgrijp, alle medewerkers van dit bedrijf zijn erg geschokt door de moord. De heer Perkamentus spreekt van geen gevaren die op de loer liggen en dat wij ons dus geen zorgen hoeven te maken.

Harry las het artikel daarna nog eens 3 keer en stond met verbaasde ogen te kijken vanuit zijn raampje. Het geschreeuw wat Harry vanochtend dus hoorde was dus van Margriet, hij had haar nog nooit gesproken maar ze hielp Petunia wel eens met klusjes in het huis. Hary liep de trap af richting de woonkamer, daar zaten Dirk (met 3 grote repen chocolade), Herman en Petunia naar het nieuws te kijken. ‘Vanmorgen is Jan van der Velde door nog een onbekende oorzaak om het leven gebracht’, aldus de journalist.

[Dobomobo]

2. De eigenaardige spin

’Tik, tik, tik.’ Harry wordt wakker van een hard getik op zijn raampje. Hij ziet dat het Koekeroekus is, de dwerguil van Ron. Hij maakt het raampje open en Koe fladdert wild in ’t rond, Harry houdt het uiltje dan maar even vast aan zijn poten om hem wat te kalmeren, maar ook dat werkt niet echt. Daarom houdt hij het hele lichaampje in zijn handpalm en ziet het kleine briefje dat aan zijn linkerpoot is vastgebonden. Hij maakt het briefje onhandig los en rolt hem open;

Beste Harry,
Mijn moeder, ik en de rest van de familie zouden het leuk vinden als je weer eens langs kwam. Als je wilt komen stuur dan zo snel mogelijk een briefje terug en wij staan gauw bij jullie voor de deur, hopelijk tot gauw,
groetjes Ron

Harry pakt meteen een stukje perkament, een veer en een potje inkt en begint vlug een briefje terug te schrijven;

Hé Ron,
Lijkt me leuk! Ik zou jullie wel weer willen eens spreken. Ik heb me koffer al ingepakt dus kom maar zo snel mogelijk,
groetjes Harry

Harry bind het briefje aan de poot van Koe en stuurt het uiltje richting Ron. Hij gaat weer op bed zitten en pakt zijn doos met smekkies. ‘Hmm, welke zou ik nemen’, denkt hij. Hij pakt 2 roze kleurige en stopt ze beiden in zijn mond, ‘gadverdamme mierikswortel!’

’Pap wanneer krijg ik nou mijn nieuwe fiets?’ zeurt Dirk.
’Die krijg je zo snel mogelijk, ik heb de bestelling al geplaatst, ’t duurt nog zo’n 3 dagen’, antwoord Herman geërgerd. ‘Schat, wat gaan we eten?’ ‘Erwtensoep’, zegt Petunia.
Als iedereen zijn bord leeg heeft gaat de bel. ‘Godverdomme, wie belt nu op zo’n tijdstip, snappen die dan niet dat we aan het eten zijn!’, schreeuwt oom Herman. Geërgerd loop hij naar de deur en trekt hem hard open. Dan is hij even stil. ‘Goedenavond, familie Wemel’, zegt hij zachtjes. ‘Komt u binnen’. ‘Hallo Herman, we komen Harry ophalen, hij logeert bij ons totdat we naar Zwei....’. ‘Herman laat hem zijn zin niet afmaken; ‘Ja ja, kom nu maar binnen, hadden jullie niet even kunnen bellen van te voren?’ ‘Sorry meneer, maar wij weten niet goed hoe zo’n ding werkt’
Harry komt inmiddels hard aanrennen nadat hij hoorde dat het de Wemels waren. ‘Heey, alles goed Ron!?’ ‘Ja, helemaal, met jou?’ ‘Ook hé’. ‘Alleen zou ik het fijn vinden als we hier zo snel mogelijk weg waren’, fluistert Harry in Ron’s oor. Ron begint te glimlachen. ‘Ja’s goed’. ‘Mam kunnen we hier weg?’ ‘Ja Ron, maar eerst even Harry een knuffel geven, ik heb hem al zo lang niet meer gezien, kom eens hier schattebout’ Harry wordt helemaal fijngeknepen.. maar hij is blij dat hij weg kan bij de Duffelingen. Hij zwaait ze nog even na en met een glimlach op zijn gezicht vertrekken ze naar Het Nest.

Eenmaal aangekomen kijkt Harry eens flink in het rond. Alle bomen die de jaren ervoor daar stonden waren weggekapt. ‘Ja Harry, ze moesten weg van de gemeente, ze vonden ze te lelijk en daarom zijn ze allemaal gekapt. Ogja, zo erg is ’t nou ook weer niet’, zegt meneer Wemel. ‘Ja echt wel!’, schreeuwt Ron er achteraan. ‘Nu kan iedereen ons zien als we zwerkbal zitten te spelen’, zegt Fred er achter aan.







Als ze eenmaal binnen zijn vraagt Ron vanaf het trappenhuis; ‘Kom je mee Harry?’. ‘Waarvoor?’ ‘Dan zetten we je spullen al boven’, antwoord Ron. ‘Oké, ik kom’. ‘Komen jullie wel zo even naar beneden voor een kopje thee?’, vraagt mevrouw Wemel. ‘Ja mam’, antwoord Ron ongeïnteresseerd.

’Ik heb mijn kamer anders ingericht Harry’, zegt Ron. Ze lopen zijn kamer binnen en Harry kijkt licht verbaasd maar ook vriendelijk rond. ‘Wow, mooi man, die rode muur daar is cool. Wow, je hebt nieuwe posters van de 'Cambridge Cannons' , vet gaaf man.’ ‘Kijk hier, die heb ik gekocht van geld wat ik verdiend heb in de vakantie.’ Ron maakt zijn hand open en Harry kijkt enthousiast naar de lepel in de hand van Ron, versierd met edelstenen en een plaatje van Kruml. ‘Wow, issie van zilver?’ ‘Ja, maar houdt alsjeblieft je mond tegen mijn ouders, die vermoorden me, hij kostte 3 galjoenen.’ ‘Oke, ik zeg niks, waar heb je die gekocht?’ ‘In een klein winkeltje in de Wegisweg.’

Nadat ze nog een half uur over het lepeltje hadden gepraat liepen ze naar beneden en dronken met de rest van de familie een kopje thee. ‘Mag ik buiten even wandelen?’ vroeg Harry toen iedereen het kopje leeg had. ‘Ja is goed Harry, als je maar niet later als 8 uur binnen bent’. Antwoordde mevrouw Wemel.
Harry liep door de voortuin en keek eens om zich heen, er was nog 1 spar in de weide omgeving. Hij liep erna toe en bekeek hem eens. Er liepen allemaal mieren heen en weer met stukjes brood. Verder zag hij in de top van de boom een vogelnestje, waar een moeder haar jongen aan het voeden was. Hij keek weer naar de stam, waar veel hars uit liep, waarschijnlijk door spechten veroorzaakt. Toen zag hij een spin die raar gekleurd was. Hij was donkergroen en had een rode gloed die er overheen scheen. Achteraan zaten hele kleine bruine haartjes die overeind stonden. Hij bewoog zich ook heel raar, hij gebruikte slechts 4 van zijn 6 poten. Zijn ogen waren zeker 4 millimeter doorsnede en zijn lijfje was ongeveer 4 centimeter lang en hij had hoorns op zijn voorhoofd van zo’n 1,5 centimeter. Hij keek Harry met een enge, scherpe blik aan en na een aantal seconden en Harry werd een beetje zenuwachtig. De spin trok zijn bek open en er kwam een hoog gilletje uit. Plotseling begon de wereld weer om Harry heen te draaien en voelde hij zijn maag een paar keer over de kop gaan. Hij begon net zoals gisteren te braken en was nu nog misselijker. ‘Help!’ wist hij samen met een hoog gilletje nog uit te brengen. De wereld begon nog harder te tollen en Harry werd erg nerveus en bleef met een vage blik naar het beestje kijken, die steeds meer geluidjes op andere toontjes gilde. Harry werd nu nog misselijker en begon als een spastische jongen met alles te zwaaien, daarna voelde hij zich zo slap dat hij met een harde klap op de grond viel.

[Dobomobo]

willen jullie de rest ook.. reply 't fftjes

en commentaar.. ben wel pas 15, maar wil toch commentaar

[I C U]

Hm... De echte boeken vind ik leuker, die stijl is niet na te doen, noch te verbeteren.
Ik geloof niet dat ik hier nou zo kapot van ben.
En op leeftijd wordt niet echt gelet wel een beetje, maar niet veel!

[Dobomobo]

joa.. t was ook maar een eenmalig boek.. heb intotaal 10 hoofstukken..