terras (via Fr. v. Lat. terra = aarde), in het algemeen een min of meer horizontaal gelegen vlakte, enerzijds begrensd door een duidelijk aflopend terrein en anderzijds door een duidelijk oplopend terrein, van natuurlijke of kunstmatige oorsprong. Natuurlijke terrassen zijn o.a. het dalterras en het kustterras.
Kunstmatige terrassen worden wel dwars op hellingen aangelegd; dit terrasseren maakt in heuvel- of bergachtig terrein landbouw mogelijk en zorgt ervoor dat versnelde grondafspoeling of bodemerosie voorkomen, of althans afgeremd wordt. Bij de zgn. natte rijstbouw en in het bijzonder in de tropen zijn de terrassen door lage dijken afgegrensd, hetgeen tot een efficiënt watergebruik leidt (sawaterrassen op Java en Bali en de Filippijnen). Ook bij droge cultures op hellingen van vulkanen (rubber, thee, koffie, kina) wordt terrassering toegepast; in Europa o.a. in Italië, zowel bij de rijstcultuur als bij de wijnbouw.
Encarta® - Encyclopedie. © 1993-2002 Microsoft Corporation/Het Spectrum. Alle rechten voorbehouden.
tip: koop/down encarta!