Kettingverhaal!

[The_kiwii]

Gisterenavond had ik plost een enorme zin om een verhaal te beginnen schrijven..Het probleem: ik ben niet verder geraakt dan een Inmensklein stukje! Daarom had ik een ideetje... Als ik hieronder nu begin met het kleine stukje, en de eerstvolgende lezer op het laatst geschreven stukje verder schrijft!! Ik vind het wel een leuk idee, zo kan ik ook weten hoe jullie willen dat dit verhaal loopt enzo.. Dus ga ik hieronder gewoon beginnen met mijn mini-stukje tekst! Enyoy!


Met een snik ploft ze op haar bed. Een streep maanlicht kruipt over haar goudblonde haren als ze teder een ring van haar vinger schuift. Even draait ze de ring rond tussen haar vingers, dan legt ze hem onder haar kussen met de gefluisterde woorden: "Je was toch niet de ware voor mij, zoals ik dacht..." Rustig sluit ze de ogen en laat de dag als een film afspelen in haar geheugen...

Off topic:
smily overkill!!!!
(we hebben recent al eens zo'n topic gehad. Volgens mij strandde dat jammerlijk.)

Met een snik ploft ze op haar bed. Een streep maanlicht kruipt over haar goudblonde haren als ze teder een ring van haar vinger schuift. Even draait ze de ring rond tussen haar vingers, dan legt ze hem onder haar kussen met de gefluisterde woorden: "Je was toch niet de ware voor mij, zoals ik dacht..." Rustig sluit ze de ogen en laat de dag als een film afspelen in haar geheugen...
Om 8 uur ging de wekker. Ze rekte zich met een zucht uit en keek naar links. Daar lag de persoon die zich sinds een week haar man mocht noemen, hij sliep nog. Ondanks zijn nu zo rustige houding zat zijn haar helemaal door elkaar van het woelen. Denk aan een holbewoner en je denkt aan haar man. "Word eens wakker. Hey, word eens wakker." Zachtjes schudde ze hem heen en weer. Hij begon luid te gapen en ziet haar bij het openen van zijn ogen. "Wat is er?" De wekker is gegaan, het is 8 uur geweest. Kom, we moeten naar ons werk.
Ja, ze waren een bijzonder stel. Zodra ze getrouwd waren, inmiddels dus een week, zijn ze hetzelfde werk gaan doen. In andere echtparen zegt de vrouw 's ochtends tegen de man "wakker worden, je komt te laat voor je werk", maar deze besloten het geheel anders te doen: samen uit, samen thuis, ze gingen met z'n tweeën hetzelfde werk doen, hetzelfde schema, dezelfde ruimte, met 2 meter tussen hen in. 2 meter tussen zijn kassa en haar kassa.

[Roosje]

Anti-dit soort topics.

Anti-dit soort verhalen.

Anti-dit soort mensen

We zijn schijnbaar nog steeds niet klaar voor een kettingverhaal?

[SiemdeCyper]

Grimm schreef op 16-08-2006 @ 12:39 :
Anti-dit soort mensen

We zijn schijnbaar nog steeds niet klaar voor een kettingverhaal?

Misschien als het een belachelijk goed begin heeft, maar zeker niet zoiets lauws en cliché's als dit hier.

[Ieke]

Grimm schreef op 16-08-2006 @ 12:39 :
Anti-dit soort mensen

[grote boze beheerder modus] Foei Grimm, lief zijn voor anderen [/grote boze beheerder modus]

Dit soort dingen mogen gewoon geopent worden, als mensen het leuk vinden kunnen ze meedoen en als je het niet leuk doe je niet mee. Lijkt me simpel.

[EggeD]

trouser schreef op 14-08-2006 @ 11:17 :
Met een snik ploft ze op haar bed. Een streep maanlicht kruipt over haar goudblonde haren als ze teder een ring van haar vinger schuift. Even draait ze de ring rond tussen haar vingers, dan legt ze hem onder haar kussen met de gefluisterde woorden: "Je was toch niet de ware voor mij, zoals ik dacht..." Rustig sluit ze de ogen en laat de dag als een film afspelen in haar geheugen...
Om 8 uur ging de wekker. Ze rekte zich met een zucht uit en keek naar links. Daar lag de persoon die zich sinds een week haar man mocht noemen, hij sliep nog. Ondanks zijn nu zo rustige houding zat zijn haar helemaal door elkaar van het woelen. Denk aan een holbewoner en je denkt aan haar man. "Word eens wakker. Hey, word eens wakker." Zachtjes schudde ze hem heen en weer. Hij begon luid te gapen en ziet haar bij het openen van zijn ogen. "Wat is er?" De wekker is gegaan, het is 8 uur geweest. Kom, we moeten naar ons werk.
Ja, ze waren een bijzonder stel. Zodra ze getrouwd waren, inmiddels dus een week, zijn ze hetzelfde werk gaan doen. In andere echtparen zegt de vrouw 's ochtends tegen de man "wakker worden, je komt te laat voor je werk", maar deze besloten het geheel anders te doen: samen uit, samen thuis, ze gingen met z'n tweeën hetzelfde werk doen, hetzelfde schema, dezelfde ruimte, met 2 meter tussen hen in. 2 meter tussen zijn kassa en haar kassa.

Voordat ze trouwden verdiende Aa een topsalaris bij een Duitse firma in hippe richtingaanwijzers, maar om onnodige jaloezie te voorkomen had ze daar haar ontslag genomen om naar Nederland te verhuizen en bij Georg in te trekken. Georg woonde in een kamer in Rotterdam-Zuid, tezamen met zijn ex die nog geen nieuw vertrek had kunnen vinden voor haar vertrek. Ze zou zo spoedig mogelijk gaan, had Georg gezegd. Aa geloofde het, als de schlemielige stumper die ze was, naief en kinderlijk.
Ze had gedacht dat ze verliefd op Georg was, Aa, maar langzaam kwam het besef, het simpele besef dat ze de horoscoop niet had moeten geloven. "Vandaag ga je trouwen" had er gestaan, "met de eerste man die je tegenkomt." Hoe kon ze ook weten dat er een week later stond dat ze niet tevreden zou zijn met haar huwelijk en haar nieuwe baan ?

[SiemdeCyper]

leuke wending

Ieke schreef op 16-08-2006 @ 14:55 :
[grote boze beheerder modus] Foei Grimm, lief zijn voor anderen [/grote boze beheerder modus]

We mogen hier ook niks meer

@ EggeD: Vet dat je weer eens langskomt

[MarvinMys]

EggeD schreef op 17-08-2006 @ 16:50 :

Met een snik ploft ze op haar bed. Een streep maanlicht kruipt over haar goudblonde haren als ze teder een ring van haar vinger schuift. Even draait ze de ring rond tussen haar vingers, dan legt ze hem onder haar kussen met de gefluisterde woorden: "Je was toch niet de ware voor mij, zoals ik dacht..." Rustig sluit ze de ogen en laat de dag als een film afspelen in haar geheugen...
Om 8 uur ging de wekker. Ze rekte zich met een zucht uit en keek naar links. Daar lag de persoon die zich sinds een week haar man mocht noemen, hij sliep nog. Ondanks zijn nu zo rustige houding zat zijn haar helemaal door elkaar van het woelen. Denk aan een holbewoner en je denkt aan haar man. "Word eens wakker. Hey, word eens wakker." Zachtjes schudde ze hem heen en weer. Hij begon luid te gapen en ziet haar bij het openen van zijn ogen. "Wat is er?" De wekker is gegaan, het is 8 uur geweest. Kom, we moeten naar ons werk.
Ja, ze waren een bijzonder stel. Zodra ze getrouwd waren, inmiddels dus een week, zijn ze hetzelfde werk gaan doen. In andere echtparen zegt de vrouw 's ochtends tegen de man "wakker worden, je komt te laat voor je werk", maar deze besloten het geheel anders te doen: samen uit, samen thuis, ze gingen met z'n tweeën hetzelfde werk doen, hetzelfde schema, dezelfde ruimte, met 2 meter tussen hen in. 2 meter tussen zijn kassa en haar kassa.
Voordat ze trouwden verdiende Aa een topsalaris bij een Duitse firma in hippe richtingaanwijzers, maar om onnodige jaloezie te voorkomen had ze daar haar ontslag genomen om naar Nederland te verhuizen en bij Georg in te trekken. Georg woonde in een kamer in Rotterdam-Zuid, tezamen met zijn ex die nog geen nieuw vertrek had kunnen vinden voor haar vertrek. Ze zou zo spoedig mogelijk gaan, had Georg gezegd. Aa geloofde het, als de schlemielige stumper die ze was, naief en kinderlijk.
Ze had gedacht dat ze verliefd op Georg was, Aa, maar langzaam kwam het besef, het simpele besef dat ze de horoscoop niet had moeten geloven. "Vandaag ga je trouwen" had er gestaan, "met de eerste man die je tegenkomt." Hoe kon ze ook weten dat er een week later stond dat ze niet tevreden zou zijn met haar huwelijk en haar nieuwe baan ?

Maar wat kon ze nu doen. Een flitsscheiding zat er niet in. Scheiden druisde namelijk tegen haar Mormoonse geloof in. Liquidatie was dus ook uit den boze. En Georg, ze dacht bij zichzelf:"Ach, wie weet lukt het me nog wel om deze stumper een beetje te vormen." Verder wilde ze ook getrouwd blijven uit de goedheid van haar hart. Anders zou hij weer gedeporteerd worden naar het regime van Stalin. Want ja, hij had gelukkig de tijdmachine van Rasputin kunnen gebruiken om te vluchten.

Georg was dus al lang blij dat die veilig was. En nu was die ook nog eens getrouwd met een rijke ex-playmate. "Het leven lacht me toe.": dacht hij. Hij kon dan ook niet weten wat hem allemaal nog te wachten stond.

MarvinMys schreef op 18-08-2006 @ 19:40 :
Maar wat kon ze nu doen. Een flitsscheiding zat er niet in. Scheiden druisde namelijk tegen haar Mormoonse geloof in. Liquidatie was dus ook uit den boze. En Georg, ze dacht bij zichzelf:"Ach, wie weet lukt het me nog wel om deze stumper een beetje te vormen." Verder wilde ze ook getrouwd blijven uit de goedheid van haar hart. Anders zou hij weer gedeporteerd worden naar het regime van Stalin. Want ja, hij had gelukkig de tijdmachine van Rasputin kunnen gebruiken om te vluchten.

Georg was dus al lang blij dat die veilig was. En nu was die ook nog eens getrouwd met een rijke ex-playmate. "Het leven lacht me toe.": dacht hij. Hij kon dan ook niet weten wat hem allemaal nog te wachten stond.

Het was maar goed ook dat hij niet wist wat zijn vrouw nog allemaal te verbergen had. Haar criminele verleden, haar drugsgeschiedenis. Er was bijna niets wat zijn engel niet had mee gemaakt.
Maar aan de andere kant, hij had zich ook niet echt netjes gedragen. Hij deed angstvalig zijn best om zijn verleden voor haar te verbergen, al viel dat niet mee. Zo wilde hij niet dat zij keek als hij zich omkleedde. Zij vond dit raar, hij wilde dit vermijden, aan de binnenkant van zijn arm liep een groot litteken. Rood en opgezet. Hij droeg altijd shirts met lange mouwen, zodat buitenstaanders het niet zouden zien. Hij was er een expert in geworden om in bed zo te liggen dat zij zijn litteken niet zou zien. Verder herinnerde een tattoeage in zijn nek hem aan de dienstplicht. Achter in zijn nek stond het nummr 24601 getattoeerd. Dat verklaarde ook zijn matje. Dat mocht er kostte wat kost niet af. De enige die aan zijn haar mocht komen, was hijzelf.

MarvinMys schreef op 18-08-2006 @ 19:40 :
Maar wat kon ze nu doen. Een flitsscheiding zat er niet in. Scheiden druisde namelijk tegen haar Mormoonse geloof in. Liquidatie was dus ook uit den boze. En Georg, ze dacht bij zichzelf:"Ach, wie weet lukt het me nog wel om deze stumper een beetje te vormen." Verder wilde ze ook getrouwd blijven uit de goedheid van haar hart. Anders zou hij weer gedeporteerd worden naar het regime van Stalin. Want ja, hij had gelukkig de tijdmachine van Rasputin kunnen gebruiken om te vluchten.

Georg was dus al lang blij dat die veilig was. En nu was die ook nog eens getrouwd met een rijke ex-playmate. "Het leven lacht me toe.": dacht hij. Hij kon dan ook niet weten wat hem allemaal nog te wachten stond.

wtf...

[EggeD]

Secret Agent schreef op 18-08-2006 @ 20:24 :
Het was maar goed ook dat hij niet wist wat zijn vrouw nog allemaal te verbergen had. Haar criminele verleden, haar drugsgeschiedenis. Er was bijna niets wat zijn engel niet had mee gemaakt.
Maar aan de andere kant, hij had zich ook niet echt netjes gedragen. Hij deed angstvalig zijn best om zijn verleden voor haar te verbergen, al viel dat niet mee. Zo wilde hij niet dat zij keek als hij zich omkleedde. Zij vond dit raar, hij wilde dit vermijden, aan de binnenkant van zijn arm liep een groot litteken. Rood en opgezet. Hij droeg altijd shirts met lange mouwen, zodat buitenstaanders het niet zouden zien. Hij was er een expert in geworden om in bed zo te liggen dat zij zijn litteken niet zou zien. Verder herinnerde een tattoeage in zijn nek hem aan de dienstplicht. Achter in zijn nek stond het nummr 24601 getattoeerd. Dat verklaarde ook zijn matje. Dat mocht er kostte wat kost niet af. De enige die aan zijn haar mocht komen, was hijzelf.

Enfin, de hele dag speelde dus voor haar ogen als een film voorbij. Ze had die zondagochtend haar croissant op en besloot nog een croissant te nemen. De croissants waren lekker. Vervolgens twijfelde ze nog even of ze nog een derde zou pakken, maar liep uiteindelijk met haar vier zussen naar buiten, de frisse Dortmundse buitenlucht in, toen Dee plots over een kuipstoel struikelde die pal voor de voordeur was geplaatst. De man die er in lag te slapen viel van narigheid van de traptredes van de veranda de straat op en greep naar de lende.
Dee schrok zich een hoedje. Aa ook, want dit was DE eerste man die ze tegenkwam ! Ze liep aarzelend naar hem toe en merkte hoe hij vanuit zijn lage positie trachtte onder haar opwaaiende zomerjurkje via haar torenlange modellenbenen haar wat meer edele delen te bewonderen. Helaas voor hem, dacht ze, had ze juist die ochtend haar grijze boxer aan. Ondanks dit onfatsoen keek ze hem aan en knielde voor hem neer.

(oh en grimm, schrijf ook een stukje )

[SiemdeCyper]

Haha, dit wordt steeds meliger. Volgens mij had kiwi niet verwacht dat het deze wending zou nemen .

[The_kiwii]

Simoen schreef op 19-08-2006 @ 17:00 :
Haha, dit wordt steeds meliger. Volgens mij had kiwi niet verwacht dat het deze wending zou nemen .

Inderdaad, dit had ik niet verwacht

[MarvinMys]

trouser schreef op 18-08-2006 @ 20:39 :
wtf...

[RoozzzJJ]

Ik vind het best wel een leuk verhaal hoor...

[-zen-Chris]

dit is leuk

[The_kiwii]

RoozzzJJ schreef op 25-08-2006 @ 13:32 :
Ik vind het best wel een leuk verhaal hoor...

Ik ook

EggeD schreef op 19-08-2006 @ 00:28 :

(oh en grimm, schrijf ook een stukje )

Over seksmerries zeker? Goeie ouwe tijd...

Ik zal een dezer dagen eens meewerken aan dit geheel, ja. En dan gooi ik ook alles meteen achter elkaar, zodat het leesbaar is.