Zomerkou : een kort, maar krachtig verhaal

[Anne]

ZOMERKOU

De wolken drijven over me heen. Ik lig in een ligstoel in de tuin en ik heb het koud. In de wolken zie ik dieren. Een leeuw en een adelaar. En ik zie een Griekse god, ik denk dat het Zeus is die op ons neerkijkt. Die ons in de gaten houdt. ‘Zeus weet alles’, stond in mijn leerboek. Dan weet Zeus dus ook dat ik het nu koud heb. Zou hij het ook koud hebben? Vast niet, want hij woont in Griekenland en daar is het altijd mooi weer. Daar ben ik in mei nog geweest en het was zo warm dat ik geen moment mijn jas nodig had. Maar ik sleepte hem wel steeds mee overal naar toe. Dat was dus onnodige moeite.
Ik ril. Ik heb het echt heel erg koud en dat is vreemd, want het is zomer. Mijn moeder zit naast me in een stoel en ze heeft alleen haar badpak aan. Ze zegt dat ze bruin wordt. Ik weet wel beter: ze denkt alleen maar dat ze bruin wordt, en ze wordt het nooit. Mijn moeder is elke zomer de trotse bezitster van een rode huid met witte pukkeltjes. Ze heeft een soort van zonneallergie, maar dat zal ze nooit toegeven. En dus zit ze elke avond bijna te huilen van de pijn. Dat ze het niet afleert om in een badpak in de tuin te gaan zitten, snap ik nog steeds niet. En als ik naar haar kijk, krijg ik het helemaal koud. Dan word ik de bezitster van kippenvel. Mierentietjes, zegt mijn beste vriendin. Stomme namen.
Ik snap niet waarom ik het zo koud heb. Ik snap er niets van. Zo gauw het ongeveer dertig graden wordt, heb ik het koud. Het lijkt ook wel een allergie, maar dan wel een erg vreemde. Wat niet verwonderlijk is, want ik ben zelf ook erg vreemd. Tenminste, dat zeggen ze over mij op school. Ze snappen me niet en ze vinden me een rare. Alleen omdat ik er anders uitzie. Ik ben een jongen, maar ik lijk op een meisje. Eigenlijk ben ik ook een meisje, maar omdat mijn vader graag een zoon wilde, noem ik mezelf maar een jongen. Goed, ik geef toe: dat is maf! Maar ja, dat ben ik ook, dus dan mag het. Dan is het legaal om vreemd te doen. Ze zeggen ook dat ik vreemde kleren draag. Ik vind het wel meevallen. Ik heb een paarse broek, een groene broek en een gele broek. En verder nog een normale zwarte en een felblauwe. Allemaal met wijde pijpen. Een paar truitjes met bloemen en gekke teksten. Misschien ben ik wel een hippie en in de verkeerde tijd geboren. Maar goed, ze zeggen dus dat ik gek ben. Ze zeggen maar wat ze willen zeggen, ik weet wel beter. Hun probleem!
En nog steeds heb ik het koud. Ik moet er ook niet de hele tijd aan denken, dan gaat het nooit over. Maar ja, waar moet ik anders aan denken? Als je het koud hebt, overheerst die kou je hele doen en laten. En je kunt nergens meer aan denken, alleen maar: koud, koud, koud! IK HEB HET KOUD!!! Dat is alles waar je aan denkt. Dus tja, wat moet ik er aan doen? Misschien dat ik het warm moet krijgen. Maar ik heb alles al geprobeerd om het warm te krijgen. Ik heb op en neer staan springen, ik heb een lange broek en een trui aangetrokken (toen had ik het nog koud, maar mijn moeder vond die muts en die sjaal wel een beetje overdreven) en ik heb warme chocolademelk met slagroom gedronken, terwijl ik helemaal niet van chocolademelk en slagroom hou! Dus niemand die kan zeggen dat ik er niets aan heb gedaan… ik doe er van alles aan… en niets helpt.
Ik krijg zo langzamerhand wel een beetje medelijden met mezelf. Ik kan nooit naar het zwembad met vriendinnen (die heb ik ook niet, maar het gaat om het idee) omdat dat veel te koud voor mij is. En ik blijf voor altijd wit, omdat ik alleen maar lange kleren aan heb. Het kan gewoon niet anders. Soms is het zelfs zo erg dat ik het allemaal niet meer zie zitten. Maar dan neem ik een warme douche en dat ziet de wereld er alweer een stuk zonniger uit. Totdat ik buiten kom. Dan lijkt het wel alsof het sneeuwt.
Ach, ik heb me er bij neergelegd dat ik altijd vreemd zal blijven en dat ik het altijd koud zal hebben. En als je je er eenmaal bij neergelegd hebt, lijkt het allemaal wel mee te vallen. Ik denk er steeds minder aan en vergeet het soms ook even (en dan heb ik het gelijk niet koud meer, totdat ik me herinner dat ik er niet aangedacht heb) en mijn leven is een stuk draaglijker dan een jaar geleden.
In de winter heb ik het nooit koud. Dan heeft iedereen het koud en als ik het dan ook nog koud heb… nee, dat vind ik niets. In de winter heb ik het altijd warm en dan vinden ze me weer vreemd. Maar dat maakt me niet uit.

Je moet er toch iets voor over hebben om op te vallen???

[Woodstock]

wat een gek verhaal

[Ilsch]

Zeer koel! Aan het begin had ik iets van... wat ben ik aan het lezen, maar aan het eind is het allemaal duidelijk zeg maar heel leuk

[stroopwafel]

idd heel koel!!

[Anne]

Thanx!

[John Sickbock]

Lekker gek

kvinnem leuk!

[halve gare]

leuk!!
echt lekker vreemd.. maar ja dat mag he
nee echt heel leuk!! en zo vreemd ben je niet hoor.. geloof ik niets van