Het Grote Lucht-Je-Hart Topic #105

AAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHhhh GRRRRRRRRRRRRRR

Wat moet ik gdv nou weer met zo'n e-mail?????
Laat me dan gewoon met rust ofzo

Nog twee weken. Twee weken, dat zou toch moeten lukken? Godver..

Man, fuck morgen.


We zien wel.

Ik moet bellen vanmiddag, dat ik toch nog een paar daagjes moet werken. Zin in? Nee. Maar het moet van mezelf aah
* Kom op het is maar een telefoontje.
Niet zo zeuren *

[GeleBloem]

Hmm, mijn psychologe heeft me info gestuurd die ik moet doorsturen naar begeleid wonen.
Wel lastig om te lezen. Het leest alsof het over een ander gaat. Als ik dit lees denk ik: Zie je, ik doe het allemaal zelf, het is mijn eigen schuld, ik moet het zelf kunnen.

[.....]
Uit het onderzoek van blablabla komt de volgende conclusie naar voren (december 2006):

DSM-IV
As 1: 296.23 Depressieve stoornis
300.23 Sociale fobie, gegeneraliseerd
300.3 Obsessief – compulsieve stoornis
307.50 Eetstoornis NAO – in remissie
As 2: 799.9 Uitgesteld
As 3: V 71.09 – geen diagnose
As 4: primair
As 5: GAF 55

Zij concluderen dat er sprake is van meervoudige(ernstige) problematiek (hetgeen ik onderschrijf), die vraagt om Multi-disciplinaire aanpak in de 2e lijn en verzoeken om doorverwijzing.
GeleBloem weigert echter pertinent om doorverwezen te worden. Wij zijn toen nog tot mei doorgegaan met gesprekken en (deels) opvang, maar zoals eerder beschreven hebben we de hulp toen in wederzijds overleg beëindigd.

Wat zijn as 4 en as 5 eigenlijk?

[Nijn*]

@ GeleBloem:

DSM IV:

De DSM, een classificatie voor psychische stoornissen, is ontwikkeld onder verantwoordelijkheid van de American Psychiatric Association. In juni 1994 verscheen de vierde editie (DSM-IV), in 2001 verscheen een tekstrevisie (DSM-IV-TR). De DSM is ontwikkeld voor gebruik bij met name onderzoek. Door internationaal dezelfde criteria af te spreken voor psychiatrische aandoeningen wordt onderzoek en communicatie duidelijker en betrouwbaarder.
De DSM is dus een classificatiesysteem, een soort internationaal etiketsysteem. Helaas gebruiken steeds meer behandelaars het als een diagnose-systeem. In feite hoort de behandelaar eerst een (beschrijvende) diagnose te stellen en zou dan pas moeten classificeren volgens de DSM.
De DSM-IV bestaat uit vijf assen:
As 1 Klinische stoornis (bijv. depressie)
As 2 Persoonlijkheidsstoornissen (bijv. afhankelijke persoonlijkheidsstoornis)
As 3 Lichamelijke aandoeningen (relevant voor het begrijpen of behandelen van een psychische stoornis) (bijv. migraine)
As 4 Psychosociale en omgevingsfactoren (bijv. scheiding, werkeloosheid )
As 5 Algehele beoordeling van het functioneren (Global Assement of Functioning Scale, GAF) uitgedrukt op een schaal van 0 tot 100

[GeleBloem]

Nijn* schreef op 20-08-2007 @ 13:57 :
@ GeleBloem:

DSM IV:
*knip*

Dank je! Ik kon het zelf ook opzoeken, maar heb drie programma's openstaan, dus dank je wel.

[Yana]

Ik heb nu ineens morgen al een afspraak bij mijn psycholoog. Gelukkig maar, ik heb het nodig.

[Droomvlucht]

Ik werd vanochtend gebeld door het UWV. Door een arbeidsdeskundige, omdat de arts immers niets meer wilde doen met mijn verzoek. De arbeidsdeskundige bleek het voor de verandering eens met mij eens te zijn. Ik stond perplex. Hij vroeg me naar contactpersonen op mijn middelbare school en het HBO. Gaat daar navraag doen maar zei al dat hij wel had gezien dat ik geen werk heb gehad op het vrijwilligerswerk na. Toen ik zei dat dat zo'n 2 tot 4 uur in de week was zei hij meteen "Dat is geen baan". Weer verbaasd. En nog meer.. toen hij toegaf dat de verzekeringsarts fout zat.

Ar.dsk. " Ik las al dat je tijdens het gesprek had aangegeven dat je al voor je 18e ziek was?"

Ik "Ja, dat klopt. Maar het had geen zin om daar nog bewijs van te leveren zei hij. Maar misschien hadden we allebei onze dag niet"

Ar.dsk. "Dat kan wel zijn, maar dat is dan niet proffessioneel. En dat zal hem ook nog wel ingepeperd worden. Jij kunt hier niets aan doen en het is niet jouw fout"

Ik "uhm.... ok.. dankuwel meneer"


Ik ben echt perplex. Vooral na de pittige discussie hier op het forum nog erover. Ik heb bijna de neiging om hem nog eens op te bellen en vragen of ik niet gedroomd heb ofzo..
Hij gaat nu informatie opvragen bij mijn middelbare school en bij het hbo waar ik gezeten heb. Dan gaan zijn bevindingen weer naar de arts. Maar de arbeidsdeskundige heeft het laatste woord in mijn geval. En het voelt heel eng, maar ik heb daar wel een beetje vertrouwen in.

En nu wil ik verdomme kunnen huilen! Emoties eruit laten. Verdorie!

Ik ben zo bang dat het morgen gaat tegenvallen.

Ik moet zoiezo niet zoveel verwachten.

(...)
"Ik vind dat zo'n mooi verhaal he."

Gewoon, die hele dag, al die gesprekken etc.

Laat me drinkend snel vergeten wat ik eigenlijk al wist..

Diagnose is geen verrassing; sociale fobie.
Eerst vier sessies psychoeducatie, dan beginnen met cognitieve gedragstherapie en in die periode gaan ze ook kijken of ik met medicatie meer vooruitgang kan boeken. Soms is het nodig, soms niet.

Zeker 6 maanden onder de pannen en volgens m'n therapeute moet ik niet veel verwachten van m'n studie de komende maanden. Ik wil het toch proberen, dus zal met de studieadviseur gaan praten (waarschijnlijk zit een half jaar studieverlenging er zeker wel in; dus extra stufi) over wat verstandig is. Misschien 2 vakken proberen ofzo, dat lijkt me wel slim.... Maar ik weet het niet. Ik wil het zo graag, maar eigenlijk wil ik het ook absoluut niet (studeren dus).

Morgen naar de dierentuin, en daar moet ik onderuit komen, want ik zit er nu al om te trillen en te zweten. Een hele dag van huis is echt te veel nu.

[Eend]

Andijvie schreef op 20-08-2007 @ 15:38 :
Diagnose is geen verrassing; sociale fobie.
Eerst vier sessies psychoeducatie, dan beginnen met cognitieve gedragstherapie en in die periode gaan ze ook kijken of ik met medicatie meer vooruitgang kan boeken. Soms is het nodig, soms niet.

Zeker 6 maanden onder de pannen en volgens m'n therapeute moet ik niet veel verwachten van m'n studie de komende maanden. Ik wil het toch proberen, dus zal met de studieadviseur gaan praten (waarschijnlijk zit een half jaar studieverlenging er zeker wel in; dus extra stufi) over wat verstandig is. Misschien 2 vakken proberen ofzo, dat lijkt me wel slim.... Maar ik weet het niet. Ik wil het zo graag, maar eigenlijk wil ik het ook absoluut niet (studeren dus).

Morgen naar de dierentuin, en daar moet ik onderuit komen, want ik zit er nu al om te trillen en te zweten. Een hele dag van huis is echt te veel nu.

Dit heeft mijn broer ook, maar hij is er door therapie bovenop gekomen. Hij is nu zelfs alleen naar Helsinki geweest, dus er is hoop

[Eend]

Eergisteren een gevecht gehad met een afdelingsgenoot. De trut. Ze dacht me even van achter beet te kunnen pakken in haar boze aandachterkkende bui, maar ik heb haar keihard geslagen. Het is haar eigen schuld, iets wat de verpleging beaamde. Volgens de verpleging zocht ze een manier om negatieve aandacht te vragen en ik ben daar de dupe van geworden. Leuk zo'n trut op de afdeling...

Andijvie schreef op 20-08-2007 @ 15:38 :
Morgen naar de dierentuin, en daar moet ik onderuit komen, want ik zit er nu al om te trillen en te zweten. Een hele dag van huis is echt te veel nu.

Ik weet niet met wie je daar naar toe zou gaan, maar eerlijk zeggen waarom je er tegen opziet/niet mee wilt lijkt me het beste?

Vandaag water 'met een vleugje rood fruit smaak' gekocht...mjah, het smaakt eerder naar bedorven water... Ik heb ook nog water 'met een vleugje limoensmaak', maar dat zal wel niet veel beter zijn, vrees ik.

Vanavond met één van de katten naar de dierenarts...want ze heeft al een paar dagen een kaal plekje op haar rug, dat steeds groter en 'viezer' wordt.

En op tijd naar bed...wat wel jammer is, want Shark komt vanavond op tv (maar te laat ).

Leonoor schreef op 20-08-2007 @ 15:59 :
Ik weet niet met wie je daar naar toe zou gaan, maar eerlijk zeggen waarom je er tegen opziet/niet mee wilt lijkt me het beste?

Ik ga toch mee, heb ik besloten. Vanaf nu positief denken, me verheugen op alle leuke dieren

Fuck it, Fuck morgen.

Of mijn moeder verpest het. Vader moest al meteen weer weg, toen zouden we samen koken, doet mijn moeder het onaangekondigd zelf en alleen voor haar.. :/ "Ja, dan hoeven jullie er geen rekening mee te houden dat ik vroeger eet." Ja hallo dat wisten we al en dat hadden we al bedacht en we zouden samen koken en je verneukt een gezellige dag ja

en misschien overreact ik maar dat kan me niks schelen

[Gothic]

Nee ik ben niet zwanger, ik lijk net zwanger. Volgens mij dokter heb ik een prikkelbare darm. Leuk zo'n naam die niets toevoegd. Hoe dan ook. M'n buik is gigantisch opgezet, dus ik lijk net zwanger . En het doet pijn en heel veel pijn, ik word er wakker van en dood moe en dan ga ik laxeerpillen slikken en dat helpt niet. Dan meer slikken, helpt een beetje. Vervolgens voelen m'n darmen nog meer gekneusd aan en gaan ze bloeden en ben ik nog verder van huis. Hoera voor mijn leven.

Ik ben gewoon moe en ben alles zat en wil gewoon slapen en uitrusten. En niet naar die saaie kutmaster gaan. En gewoon een normale tutor zodat ik onderzoek kan doen op de afdeling die ik wil. Maar ja. Ik wil zoveel. En mn lichaam en omgeving werkt niet mee .

Ik bedenk me nu ineens heel iets anders.

Vrouwen over het algemeen.

Ik kan prima met vrouwen omgaan hoor, geen probleem. Natuurlijk lang niet met allemaal, maar dat geld hetzelfde voor kerels.


Maar wanneer er gevoel bij komt, komt er ook onzekerheid en kwetsbaarheid bij aanzetten. Aan de ene kant zijn het fijne gevoelens waar leuke ervaringen uit kunnen komen, maar aan de andere kant komt er een soort angstgevoel ter boven, bang om gekwetst te worden. Verliefd zijn vind ik een groot woord, maar je hebt toch wel altijd een soort verlangen wat langzamerhand daarin kan veranderen. Ik heb het gevoel dat het me zwak maakt...

Dus. Ik heb een halve dag gewerkt, ik ben naar de tandarts gevlogen, nog even gauw de Lappendag gedaan in Hoorn en nu zit ik hier onrustig te zijn. Waarom ben ik nou zo onrustig de laatste tijd? grmbl.

We show the world we are strong but inside we are weak!

[moon]

Bedankt allemaal voor de troostende woorden!

Het is de zwartste dag uit mijn leven, het spijt me, ik kan niet anders zeggen. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel verdriet gehad. Verlies is onbeschrijfelijk, het stijgt boven de diepste depressie uit. Ik dacht dus dat ik niet kon huilen, maar toen de dierenarts eenmaal gebeld was, heb ik niets anders meer gedaan dan huilen. Ik heb van 11 tot 4 vrijwel doorlopend gehuild, ik kon niet meer stoppen. Dat ernog water over is in mijn lichaam vewonderd me. Ik heb huilend en hyperventilerend toegekeken hoe onze hond de spuit kreeg. Dat moment dat je haar hart niet meer ziet kloppen, het ergste moment van vandaag. En ik heb haar nog veel geaaid toen ze al dood was en steeds maakte ik mezelf de illusie dat ze nog ademhaalde. Ze lag daar zo vredig in haar mandje, net alsof ze sliep en elk moment wakker kon worden. Eeen uur na har overlijden hebben we haar naar het crematorium gebracht en definitief afscheid genomen. Het was zo hard, zo moeilijk. Ik vond het afscheid echt onmenselijk. Ik kan me niet indenken dat ik nu mijn leven verder moet zonder haar. Waar is ze nu? ze kan toch niet echt helemaal weg zijn? ze zal toch wel ergens zijn? ik vroeg het ook aan mijn moeder, die zei dat Noeska vast bij opa was. Ik heb opa nooit gekend, maar ik geloof dat het goed zou zijn als het zo zou zijn.

Noeska, lieverd ik mis je zo! Wacht je me op als ik ooit dood ga? (hopelijk zo snel mogelijk, want ik kan geen 70 jaar zonder je verder). Ik mis je, ik mis je zo erg!

[Dvine]

damnit zenuwen, ik ga mijn moeder zo zien na langer dan een jaar... omg omg omg

Vanavond een filmpje kijken.

Maarjah.


Ach



Zucht




Wat nu, ik voel me een beetje vaag en vermoeid.

[duivelaartje]

@ Moon: Ah meisje.. *knuffel*

Vandaag gewinkeld, op jacht naar een broek. Spijkerbroeken waren m'n enige hoop en uiteindelijk bij de Zara genoeg lange broeken gevonden. Alleen die stomme skinny-dingen staan me niet. Ik lijk echt een dikzak met dunne onderbenen. Alleen ik moet van broeken steeds 40 en daar zijn m'n benen te dun voor. Hoe krijg je dikkere benen? Nou heb ik wel een perfecte broek gevonden; lang, zacht, aansluitend en beetje stretch. En daarna een jogging-broek die eindelijk lang genoeg is. Zelf te lang, maar hij is bijknipbaar, hoe ontzettend hip.

Vanavond naar de videotheek en morgen krijg ik van m'n moeder een boek, omdat ik weer naar die stomme kut kaakchirurg moet. Nu weet ik wat er gaat gebeuren en nou word ik nog banger. Die grote naald die zo prikt en al die doeken die ik omkrijg en dat semi-grappige gepraat van die vent om mij te laten ontspannen.. En dan eerst snijden en dan vragen: "Doet het pijn, nee he?" En dan gaan hakken en trekken en gatver. Oke, het viel wel mee de vorige keer, maar ik ben zo bang dat hij een zenuw raakt en ik voor altijd een scheve bek heb ofzo. Je weet maar nooit, toch?

@moon: *knuffel*
En het is echt heel normaal dat je je zo kut voelt hoor, daar moet je je echt niet voor schamen. Iedereen die zo lang een huisdier heeft gehad, en zo'n goede band met hem/haar had zal je begrijpen. Heel veel sterkte!

[Heksjuh]

Moon: heel veel sterkte *knuff*

Nattigheid: nog gefeliciteerd!
Girl-in-trouble:: gefelicteerd!

Ik heb een nieuwe winterjas. Een lange zwarte waar ik al heel lang naar zocht Alleen jammer dat het wel een rib uit mijn lijf kost. Net als mijn schoolboeken, mijn nieuwe kast en spiegels, en een nieuwe spelletje voor mijn DS. Gelukkig maakte mijn loon zondag een hoop goed

Vanmorgen moest ik brood snijden. Gelukkig, want achter de kassa is er helemaal niks te doen. Ik was net klaar, was nog een beetje aan het vegen, staat een van mijn bazen ineens achter me. Ik schrok me dood, door de regen had ik 'm niet horen aankomen. En het was te zien ook dat ik schrok

Woensdag ga ik meetrainen. In mijn eentje, ik weet niet waar het is, ik weet niet hoe die sport werkt of wat het inhoudt, ik ken niemand. Eigenlijk is dat laatste niet waar, ik ken de trainer en de assistent. Ik vind het echt eng. Gelukkig krijg ik een lift erheen en terig naar huis, anders was de drempel om te gaan nog groter. Ik kan er niet tegen als ik zoveel niet weet. Ik kan er ook niet tegen als iemand op een middag vraagt om 's avonds iets te gaan doen. Ik wil het echt plannen, anders schiet ik in de stress.
Ik vind het eng om mee te trainen, ik kan er vast niks van. Ik heb een conditie van niks, ik ben niet zo heel sportief en ik ben echt niet lenig ofzo. Maar het komt wel goed, toch?

Edit: ik heb net filmpjes opgezocht van wat ik woensdag ga doen. Dat kan ik echt niet, waarom ga ik dat in vredesnaam doen? Ik sta straks echt voor schut, ik kon zelfverdediging tijdens gym al voor geen meter.
Maar als ik voor schut sta heb ik wel een voordeel: ik ken toch (bijna) niemand daar.

@Heksjuh: Wat voor sport ga je doen?

OT: Stress neemt weer toe, en alleen maar door een mailtje over een vergadering. Ik moet dit nog een jaar doen, dus ik kan het beter wat gaan relativeren en stap voor stap gaan bekijken, want op deze manier is het helemáál niet leuk.

Ik ga er meteen vanuit dat het allemaal te veel tijd gaat kosten en dat ik het niet red en het niet kan en en en....
What's new?

Terwijl het tot nu toe altijd wel los is gelopen...

[Heksjuh]

Pentjak silat (naam van de sport), perisai diri (naam van de stijl). Een Indonesische vechtsport.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar een van mijn bazen is de trainer van een groep

[Dvine]

@moon: heel veel sterkte lijkt me zo kut..

OT: Het viel mee pff

[indigo]

Hmm het is een beetje raar en wennen allemaal, al is het wel best gezellig om een vriendje te hebben. Was bij hem en het is haast eng hoeveel overeenkomsten we hebben, te veel is ook niet goed natuurlijk. Maar verder was het fijn en goed. Nu moet ik even verzinnen hoe ik komende week doorkom, maar dat moet wel lukken. Volgende week weer naar B. toe <3. (Ben ik dan wel verliefd? Of huh, komt dat nog, buhhh. Ik weet het niet echt, raar.)

en dan blijk je jezelf onbewust al heel heel heel erg lang heel veel lichamelijk pijn te doen
wtf
en ik ga een liefje zoeken enzo ^^ nouja ik heb haar al gevonden maar maar maardichterbij is voor iedereen beter en we gaan geen harten breken, dat doe ik niemand aan.
en ik ben happy!

komt door die muziek van razorlight

@Heksjuh: dankjewel!

Net afscheid genomen van een vriend. Hij gaat een jaar naar Canada. highschool doen. Toen ik zei dat het een raar idee was dat hij een jaar weg zou gaan,b edacht ik bij mezelf: ik ga ook een ruim half jaar, en ben net 4 maanden weggeweest. Hoe kan ik het van hem dan raar vinden? En ik ben zowaar drie amigos misgelopen op msn. Heb ik dat

[darkfairy]

vandaag naar het ggz geweest vraagt ze hoe het gaat zeg ik dat het niet echt goed gaat zegt ze het gaat ook nooit goed met jou pfff terwijl er best wel tijden zijn dat het goed gaat
grrr en net met een golega gebelt en dat was wel gezellig en me vriend zoekt het maar uit ik zoek geen contact meer met hem op het werk zelfs geen oogcontact ofzo
en morgen vroeg naar de huisarts toe
en nou nog bedenken of ik aan die medicijnen begin wat ze bij het ggz een goed idee vonden en ik een recept van mee heb gekregen

[darkfairy]

het zal toch niet?

[moon]

pfff...ik krijg paniek gevoelens. *help* wat moet ik nu doen? nu voel ik me even helemaal verloren. Ik ben bang dat de beslissing die we hebben genomen niet goed is geweest. Het heeft geen enkele zin om er over te twijfelen want terug draaien kan niet meer en toch roept het idee zo'n paniek op. En er is nog een idee dat paniek op roept, het idee dat onze hond gecremeerd gaat worden. Dat er na morgen niets anders meer van haar over is dan as. Ik kan niet goed meer leven met dat idee. Het kan niet, help...*paniek!!* Ik zou het liefst de hele 30 km lange dijk over lopen om haar terug te halen.
"Niet weg gaan, niet weg gaan!" is wat ik vanochtend ook al in gedachten in paniek riep toen ik naast onze hond zat. Dat gevoel herhaalt zich. Ze is weg nu, en ik wil haar bij me hebben...en niet in een urn.

[Faerie]

Het gaat goed maar er is altijd wel iets waar ik chagrijnig om ben en me druk om maak. Heb een geweldig weekendje achter de rug, maar nu maak ik me weer druk om school, over m'n boeken. Pff alles. Ben zo bang dat de opleiding niks is en dat het net zo'n mislukking wordt als vorig jaar.. Wat moet ik dan?

[GeleBloem]

GeleBloem schreef op 20-08-2007 @ 13:55 :
Zij concluderen dat er sprake is van meervoudige(ernstige) problematiek (hetgeen ik onderschrijf), die vraagt om Multi-disciplinaire aanpak in de 2e lijn en verzoeken om doorverwijzing.

Ik ben zo ontzettend bang dat ik nu de kamer niet krijg. 'Contra-indicatie: Ernstige psychiatrische problematiek' Als ik die kamer niet krijg, ga ik echt dood. Echt.

situatieschets:
training gehad, een 2 op 1 gesprekje (2 spelers+coach), komt er eigenlijk op neer dat t vooral mn zelfvertrouwen is wat probleem is (kijk in de spiegel, en zeg dat jij jij bent, want je bent niet veel minder dan de andere)
zit nu met een dubbel gevoel, want ik wil t zo graag, maar, erg bang dak t niet haal.

later op msn:
ik vertel t iemand, en die begint ok van ja die en die en die zijn eiglijk veel beter en blablabla


nee, zo gaat t lekker


wie of waar is dat zelfvertrouwen?

[Sagana]

@ moon: veel sterkte.

GeleBloem schreef op 20-08-2007 @ 22:36 :
Ik ben zo ontzettend bang dat ik nu de kamer niet krijg. 'Contra-indicatie: Ernstige psychiatrische problematiek' Als ik die kamer niet krijg, ga ik echt dood. Echt.

Volgens je diagnose ben je geen gevaar voor jezelf of voor anderen (gezien GAF-55), ik heb geen verstand van hoe het werkt met die kamers, maar ik zie niet in waarom je die kamer niet zou kunnen krijgen...
Veel sterkte in ieder geval, hopelijk heb ik gelijk

[darkfairy]

[darkfairy]

mag ik?

[darkfairy]

ok

[darkfairy]

*spam* vol