Nog moe door het vroege opstaan zak ik neer in een vierpersoonszit van een bus. De ramen zijn wazig en zien er vies uit. Alsof ze dagelijks vermoeid worden met plakkende hoofden en haren vol gel. Waarschijnlijk is dat ook wel zo. Ik suf een beetje weg, tot er iemand tegenover me komt zitten. Dan vraag ik me af waarom ik eigenlijk in een vierzits ben gaan zitten. Want ik ben zo iemand die er niet van houdt om in de bus naast vreemden te zitten. En altijd lijken mijn medepassagiers mij bij uitstek wel de juiste persoon te vinden. Misschien ligt het aan mijn hoofd, ofzo. Ik kijk wie er tegenover me gaat zitten en zie dat het een grote, zwarte man is. Mooi gezicht heeft hij. Ik bestudeer hem even. Vreselijke kleding, zijn spijkerbroek zit veel te strak, waardoor ik geen eens moeite hoef te doen om zijn afmetingen te zien. Zou hij het erom doen? Ik kijk weer uit het raam en zie de bus de ontwakende stad binnendringen. Dan remmen we ineens hard. Er wilde toch nog iemand mee op het laatste moment. Het is een oude vrouw en hoewel onze vierzits al bijna vol zit: zowel ik als die man hebben lange benen, perst ze zich toch naast me. Met een: "Oh meis, ik ben de laatste tijd toch zo stijf" duwt ze haar dijen nog eens stevig tegen me aan. Ik lach een lach en probeer me nog iets meer naar de zijkant te verschuiven. Ze zit op mijn jas. Ik doe geen moeite om het gesprek op gang te houden, want daar heb ik geen behoefte aan. Na een tijdje schrik ik op en merk ik dat we stil staan. Er ontstaat geroezemoes in de bus. Er staat een vrachtwagen stil midden op het kruispunt, waardoor de bus niet verder kan rijden. De mensen beginnen geirriteerd te raken. Er wordt gefluisterd en mensen opperen dat de bus anders over de stoep moet. Lijkt me handig, met al die lantaarnpalen. Je zou haast denken dat ze het leuk vinden om vast te staan. Het vrouwtje naast me draait zich naar me toe. Ineens schreeuwt ze: "En dit zorgt er wel voor dat ik mijn trein mis!" De hele bus kijkt op. Ik knik. Dat geloof ik best, ja. Dan dringt het tot me door dat zelfs deze vrouw op leeftijd, zich laat opjutten door de gehaaste maatschappij. Ik leg mijn hoofd tegen het raam en begrijp hoe het komt dat ze zo vies zijn.
__________________
You look into her angel eyes
|