Zomerregen

[Lalala1111]

We negeren de al duizend maal vertelde beelden
en dansen door de hoogtijdagen van de zon
Een oranjegouden gloed speelt door je haren,
verdeelt het landschap in gebroken stralen

"Weet je nog," fluister jij dan,
Met een glimlach om mijn lippen denk ik, ja,
en werp een blik in de spiegel van de toekomst
"Wat zie je?" vroeg je toen,
en ik sprak, terwijl mijn spiegelbeeld
zich voor mijn leugens schaamde.

Maar nu staar ik naar een ruwuitgehakt stuk steen
in de regen, vermengt met wel miljoenen tranen
Ze voeden de grond, het 'na ons volgende'
maar denk je heus, dat mij dat wat kan schelen?

Voorbij zijn de door suikergesponnen dagen,

en ik mis je.

[Vogelvrij]

Ja, ik vind hem toch wel mooi...

"Weet je nog," fluister jij dan,
Met een glimlach om mijn lippen denk ik, ja,
en werp een blik in de spiegel van de toekomst
"Wat zie je?" vroeg je toen,
en ik sprak, terwijl mijn spiegelbeeld
zich voor mijn leugens schaamde.

Ik snap niet goed waarom het eerst tegenwoordige, en dan verleden tijd is. Je hebt er vast een reden voor, maar ik vat hem niet

Is suikergesponnen niet twee woorden?

Vogelvrij schreef op 16-06-2005 @ 14:56 :
Ja, ik vind hem toch wel mooi...
Ik snap niet goed waarom het eerst tegenwoordige, en dan verleden tijd is. Je hebt er vast een reden voor, maar ik vat hem niet

Is suikergesponnen niet twee woorden?

De hij fluistert op dit moment toch "weet je nog"
Dan denkt ze daaraan terug. en toen zei hij dat, dus verleden tijd.
Denk ik.

Ik vind je einde mooi. Lekker simpel en oprecht. Mooi!

Edit: ik wou gaan vragen wat negeren betekende. Als in: néger en. Oeps. Beter lezen.

[Lalala1111]

Oh, dankjullie, en ja Ave, dat klopt. Over die verleden tijd.

Ik heb het gedicht wat veranderd, want de derde strofe stond me niet aan. Het einde van de eerste trouwens ook niet, maar daar ben ik nog niet aan toegeokmen

We negeren de al duizend maal vertelde beelden
en dansen door de hoogtijdagen van de zon
Een oranjegouden gloed speelt door je haren,
maar verdeelt het landschap in gebroken stralen

"Weet je nog," fluister jij dan,
Met een glimlach om mijn lippen denk ik, ja,
en werp een blik in de spiegel van de toekomst
"Wat zie je?" vroeg je toen,
en ik sprak, terwijl mijn spiegelbeeld
zich voor mijn leugens schaamde.

Maar nu staar ik naar een ruwuitgehakt stuk steen
in de regen, vermengt met wel miljoenen tranen
Ze voeden de grond met hun natte gevaren
maar ik denk niet - en nu eens niet alleen -
dat jij daardoor terugkeert in mijn haven.

Voorbij zijn de door suiker gesponnen dagen,

ik mis je.

NEEE, waar isnou die zin van:
denk je dat mij dat wat uitmaakt.
Die was mooi.

Miss dat je in de openingspost nog ff t origineel kan laten staan?
Kunnen mensen ook t verschil zien?