Vriendschap. Hoe zou jij vriendschap zo kort en bondig mogelijk beschrijven?

[trophus]

Ik lees vaak op sites dan mensen "hun persoonlijke mening" over vriendschap in de meest lame zinnetjes uitdrukken. Ik zie er vaak beschrijvingen tussen die naar mijn gevoel gewoon niet vodoende zijn.

Nu hebben er zich de afgelopen 3/4 jaar een paar dingen afgespeeld in mijn leven die mijn mening over dit onderwerp hebben gevormd en verfijnd en ik geloof dat ik nu ongeveer bij het punt zit waar ik het 100% voor mezelf begrijp.


Voor mij is vriendschap "er voor elkaar zijn in voor en tegenspoed". Met bijzondere nadruk op de woorden 'elkaar' en het feit dat zowel voor- als tegenspoed wordt genoemd.

Lichtelijk ter onderbouwing van mijn mening:
"Er alleen voor elkaar zijn in tegenspoed" : Lotgenoot
"Er alleen voor elkaar zijn in voorspoed" : Feestgenoot

"Er alleen voor iemand zijn als t goed met diegene gaat" : Sociaal Profiteur
"Er alleen voor iemand zijn als t slecht met diegen gaat" : Tsja... medelijden? Ik weet niet hoe ik deze t best kan beschrijven. Ik betwijfel of deze mensen uberhaupt bestaan.


Dan nog maar maar de Van Dale beschrijven. Mocht het iemand nog boeien:

vriend·schap (de ~ (v.), ~pen)
1 betrekking van personen tot elkaar als vrienden => camaraderie, kameraadschap; <=> vijandschap

vriend (de ~ (m.), ~en)
1 iem. aan wie men door genegenheid en persoonlijke voorkeur verbonden is => compagnon, gabber, gezel, kameraad, kompaan, kornuit, maat, makker, vrind

Ik ben benieuwd

Mijn vrienden zijn mensen bij wie ik mezelf kan zijn en bij wie ik niet bang hoef te zijn dat ze me laten vallen op het moment dat ik me kut voel, of dat het iets minder gaat. Ik heb gigantische muren om me heen, houd mensen graag buiten. Als het over mezelf gaat, gaan die muren om hoog en moet je hard je best doen wil je daar doorheen komen. Bij mijn vrienden heb ik die muren niet. Ik kan alles laten vallen. Als ik zin heb om niks te zeggen, zeg ik niks. Dan laten ze me met rust. Als ik zin heb om op mijn hoofd te gaan staan, zullen ze zeggen: 'heb je hulp nodig?'
Ik denk dat ik niet kan omschrijven. Voor mij is de omschrijving 'alle muren gaan omlaag' meer dan duidelijk, maar ik weet niet of anderen dat snappen.

Ik kan me wel vinden in de omschrijving van de TS, met de toevoeging dat mijn vrienden ook de mensen zijn bij wie het niet nodig is elkaar altijd te begrijpen.

Wat ik hiermee bedoel is dat ik er voor mijn vrienden ben, ookal begrijp ik hun keuzes of gevoelens niet en dat zij er voor mij zijn ookal begrijpen ze mijn keuzes of gevoelens niet.

[Rob]

Voor mij is dat heel simpel: Je bent er voor elkaar en steunt elkaar. Altijd, onvoorwaardelijk en ongeacht de situatie en of je het er mee eens bent of niet. En ze accepteren je zoals je bent en bij die mensen kun je doen en laten wat je wilt. En zij natuurlijk ook bij jou, want dat gaat twee kanten op.

[x-spekkie-x]

Secret Agent schreef:

Als ik zin heb om op mijn hoofd te gaan staan, zullen ze zeggen: 'heb je hulp nodig?'

Vriendschap is inderdaad er voor elkaar zijn in voor en tegenspoed. Dat zijn mijn échte vrienden. Hoe vaak ik ze daarvoor zie is niet van belang (zowel 1x per week als 1x per jaar), meestal spreken we elkaar wel regelmatig, via de telefoon, mail, sms of gewoon een kaartje <3

Verder heb ik ook vrienden waar ik sporadisch mee afspreek voor de gezelligheid. Waarvan ik hóóp dat ze er zullen zijn in tegenspoed, maar waarvan ik het niet verwacht. Maar ook deze mensen zijn vrienden en krijgen ook een kaartje met kerst

trophus schreef:

"Er alleen voor iemand zijn als t slecht met diegen gaat" : Tsja... medelijden? Ik weet niet hoe ik deze t best kan beschrijven. Ik betwijfel of deze mensen uberhaupt bestaan.

Dat soort mensen bestaat. Ze willen zich graag opwerpen als de redder in nood waardoor ze waardering krijgen van degene die ze willen helpen.

Een definitie van vriendschap geven is moeilijk. Ik weet dat mijn vrienden mijn vrienden zijn omdat er een positieve klik is en we er voor elkaar zijn als het nodig is. Ik vind niet dat mijn vrienden mijn keuzes onvoorwaardelijk moeten steunen ook al zijn ze het er niet mee eens. Als ik morgen in een waas van waanzin besluit dat ik mijn huur ga opzeggen, met mijn studie kap en bij een rondreizend circus ga werken als waterdrager wil ik wel dat er tenminste een tegen me zegt: "Ben je helemaal gek geworden? Doe even normaal!"
Vriendschap is gebaseerd op wederzijds respect voor keuzes, maar dat betekent niet dat degene alles wat jij doet maar goed moet vinden omdat het jouw leven is.

Jadis schreef:

ik morgen in een waas van waanzin besluit dat ik mijn huur ga opzeggen, met mijn studie kap en bij een rondreizend circus ga werken als waterdrager wil ik wel dat er tenminste een tegen me zegt: "Ben je helemaal gek geworden? Doe even normaal!"
.

Dat is het voordeel van 'echte' vrienden hebben, imo. Juist als ze het ergens niet mee eens zijn, verwacht ik dat ze het zeggen. Want het is veel makkelijker om positief tegen iemand te zijn van wie je houd, dan om negatief te zijn. Van mijn beste vriend verwacht ik niet minder. Aan de andere kant, hij kent me dan ook wel heel goed. Een tijd terug heb ik lullig tegne mijn ex gedaan, en vorige week heeft mijn beste vriend met mijn ex daarover gepraat. Daar kwamen, van mijn ex uit, dingen uit die ik niet verwacht had. Toen ik begon te twijfelen over of ik het wel goed gedaan had, zei hij: 'Tuurlijk had je het anders moeten doen. Dat wist ik toen ook al. Maar als ik je dat had gezegd, had je mijn kop eruit getrokken.' Dat is een teken dattie me goed kent en dattie me in staat laat zijn om van mijn eigen fouten te leren. Naar anderen toe komt dit, misschien alweer, raar over, maar alleen al om dit soort dingen ben ik zo blij met mijn beste vriend.

[Muchacha]

Secret Agent schreef:

Naar anderen toe komt dit, misschien alweer, raar over, maar alleen al om dit soort dingen ben ik zo blij met mijn beste vriend.

Nee, dat begrijp ik wel. Een vriend laat je de ruimte om je ding te doen, ook al weet ie dat je misschien fout bezig bent. Hij kan je ook wel inschatten enzo.

Voor mij is vriendschap weten dat de andere er altijd zal zijn en dat het niet zal veranderen/verwateren tussen jullie. Ik heb vrienden die ik amper zie, maar als ik ze zie, weet ik dat we nog steeds vrienden zijn en dat het geen oppervlakkige contacten zijn.

[Marcade]

Ik houd hier helemaal niet van. Er stil bij gaan staan wat nou een 'vriend' is, welke criteria iemand aan moet voldoen om door mij 'vriend' genoemd te worden. Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

In mijn mening is iedereen een vriend van me .. alleen de een (heel) wat meer dan de ander. De een heb ik wat meer aan, dan de ander .. maar elk persoon is een verhaal apart. Ga je anders mee om. Gaan anders met jou om. Zolang het maar goed voelt en er een wederzijds respect is.

Ze aan punten gaan afkruizen (zeker die van JE MOET ALTIJD KLAAR STAAN .. ZE ZEGGEN WAT ZE ECHT DENKEN .. VOOR EN TEGENSPOED ..en dat soort onzinnige utopische zooi) doe ik niet. Dat soort gezwegen 'contractuele' zaken walg ik echt van.

Marcade schreef:

Ik houd hier helemaal niet van. Er stil bij gaan staan wat nou een 'vriend' is, welke criteria iemand aan moet voldoen om door mij 'vriend' genoemd te worden. Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

In mijn mening is iedereen een vriend van me .. alleen de een (heel) wat meer dan de ander. De een heb ik wat meer aan, dan de ander .. maar elk persoon is een verhaal apart. Ga je anders mee om. Gaan anders met jou om. Zolang het maar goed voelt en er een wederzijds respect is.

Ze aan punten gaan afkruizen (zeker die van JE MOET ALTIJD KLAAR STAAN .. ZE ZEGGEN WAT ZE ECHT DENKEN .. VOOR EN TEGENSPOED ..en dat soort onzinnige utopische zooi) doe ik niet. Dat soort gezwegen 'contractuele' zaken walg ik echt van.

Als jij dat vind..
Ik kan niet iedereen een vriend noemen, vink kinkklare onzin. Kan dr maar een paar vriend noemen, de rest zijn gewoon kennissen.

En als jij dat zo ziet, best jammer.. contractuele zaken? Okeee...

Marcade schreef:

Ik houd hier helemaal niet van. Er stil bij gaan staan wat nou een 'vriend' is, welke criteria iemand aan moet voldoen om door mij 'vriend' genoemd te worden. Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

In mijn mening is iedereen een vriend van me .. alleen de een (heel) wat meer dan de ander. De een heb ik wat meer aan, dan de ander .. maar elk persoon is een verhaal apart. Ga je anders mee om. Gaan anders met jou om. Zolang het maar goed voelt en er een wederzijds respect is.

Ze aan punten gaan afkruizen (zeker die van JE MOET ALTIJD KLAAR STAAN .. ZE ZEGGEN WAT ZE ECHT DENKEN .. VOOR EN TEGENSPOED ..en dat soort onzinnige utopische zooi) doe ik niet. Dat soort gezwegen 'contractuele' zaken walg ik echt van.

Dat mensen hier een andere definitie van vriendschap hebben dan jij betekent toch niet direct dat ze hun vrienden op punten gaan afkruizen?

Voor de een hoef je het alleen met elkaar te kunnen vinden om het de definitie vriendschap te geven, terwijl dat bij de ander misschien slechts kennissen zijn en alleen de mensen die echt dichtbij je staan vrienden.

Het is maar net hoe je het bekijkt. Je kunt een definitie van vriendschap formuleren en alle mensen om je heen aan deze definitie toetsen en zo de vrienden van de niet-vrienden scheiden (zoals jij het nu ziet heb ik het idee?) maar wat ik heb gedaan is alle mensen die ik vrienden noem in mij hoofd halen en omschrijven hoe dat voelt. Daar komt "afvinken" dus niet in voor.

Edit: Overigens bepaal ik puur gevoelsmatig wie mijn vrienden zijn.. Ik denk niet na over die definitie, bij de één voelt het gewoon zo en bij de ander niet. Onder de mensen die ik vrienden noem zitten zelfs mensen die ik amper speek en sommigen zelfs al jaren niet heb gezien. Er vallen geen criteria op te plakken, het is voor mij puur een gevoel

[Marcade]

Dusjcrib schreef:

Dat mensen hier een andere definitie van vriendschap hebben dan jij betekent toch niet direct dat ze hun vrienden op punten gaan afkruizen?

Wat de andere mensen hier denken moeten ze zelf weten. Ik vind dat een paar mensen, zoals je hieronder beschrijft, een vriendschap definieert .. (en dus regels opstelt) .. en daaraan toetst .. (en dus op punten afkruist)

Dusjcrib schreef:

Voor de een hoef je het alleen met elkaar te kunnen vinden om het de definitie vriendschap te geven, terwijl dat bij de ander misschien slechts kennissen zijn en alleen de mensen die echt dichtbij je staan vrienden.

Het is maar net hoe je het bekijkt. Je kunt een definitie van vriendschap formuleren en alle mensen om je heen aan deze definitie toetsen en zo de vrienden van de niet-vrienden scheiden (zoals jij het nu ziet heb ik het idee?) maar wat ik heb gedaan is alle mensen die ik vrienden noem in mij hoofd halen en omschrijven hoe dat voelt. Daar komt "afvinken" dus niet in voor.

Zoals ik zei, wat jij hier beschrijft zie ik dus wel terug in reacties van andere mensen .. waar vrienden ..

[ ] Klaar moeten staan voor je
[ ] Je de waarheid moeten vertellen
[ ] Niet laten verwateren, altijd contact moeten houden

..

Eerder in dit topic heb je gezegd dat je het op zich eens was met de TS met zijn "er voor elkaar zijn in voor en tegenspoed". En de TS heeft ook heel erg duidelijk uitgelegd wat die daaronder verstaat.

Dus dat zou betekenen dat als een vriend een tijd niet voor je klaar kan staan, of zijn prioriteiten ergens anders heeft, hij geen vriend meer is. En dat vind ik een hele jammere gedachtegang.

Kan je aan komen zetten dat hij heus wel wil klaar staan maar dat het gewoon niet kan. Of dat er uitzonderingen zijn op de regel. Of weet ik het. Maar dat is juist waarom ik zeg dat je vriendschap per persoon moet bekijken en dat het een gevoelsmatig iets is .. dat je niet moet gaan proberen er een keiharde definitie van te maken. Dat dat onzinnig is.

Edit: Overigens bepaal ik puur gevoelsmatig wie mijn vrienden zijn.. Ik denk niet na over die definitie, bij de één voelt het gewoon zo en bij de ander niet. Onder de mensen die ik vrienden noem zitten zelfs mensen die ik amper speek en sommigen zelfs al jaren niet heb gezien. Er vallen geen criteria op te plakken, het is voor mij puur een gevoel

Vandaar ook mijn: Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

Want inderdaad, dat is gewoon een gevoelsmatig iets.

En als iets gevoelsmatig word, betekent dat dat het een enorm variabel iets is. En dan zou je dus statistisch kunnen zeggen dat iedereen je vriend is, alleen de een wat meer dan de ander.

[Ellesdee]

Vriendschap <3
Ik kan je geen oplossingen geven voor al je problemen,
twijfels en angsten in het leven.
Maar ik kan naar je luisteren
en samen zullen we zoeken naar antwoorden.

Ik kan je je verleden met al je hartzeer en pijn niet veranderen,
noch de toekomst met zijn nog te vertellen verhaal.
Maar ik kan er nu voor je zijn wanneer je me nodig hebt.

Ik kan niet voorkomen dat je valt,
Ik kan alleen mijn hand aanbieden, zodat je die kan grijpen mocht je vallen.
Jouw plezier, overwinningen, successen en geluk zijn niet de mijne,
toch kan ik met je meegenieten.
Ik kan je alleen steunen, aanmoedigen en je helpen als je daar om vraagt.

Ik kan niet voorkomen dat je hart breekt of pijn hebt,
maar ik kan met je meehuilen en je helpen de scherven op te rapen
en weer op hun plaats te leggen.
Ik kan je niet vertellen wie je bent.
ik kan alleen intens van je houden en een vriendin voor je te zijn...

@Marcade:

Nou ja, mijn gedachtegang ging als volgt.. Ik heb een aantal vrienden en vriendinnen, welke er altijd voor me zijn geweest, zowel in voor als in tegenspoed.. welke eerlijk tegen me zijn, ook als dat mij kan kwetsen en welke het niet erg vinden als ze mij niet begrijpen.. zij staan toch voor mij klaar. Vanuit die ervaring kom ik dan tot die definitie.

Of het niet voldoen aan die kenmerken betekent dat ik het geen vriendschap meer noem, weet ik niet. Dat hangt inderdaad af van de persoon en hoeft helemaal niet het geval te zijn. Ik baseer mijn definitie dus op mijn ervaring tot nu toe, eventuele gebeurtenissen in de toekomst zouden deze definitie kunnen beinvloeden.

Als ik vriendschap overigens als algemeen begrip beschouw, wat ik een beetje heb gedaan.. dan is vriendschap vooral alle vrienden en vriendinnen die ik heb bij elkaar. Ze vullen elkaar aan. Met de ene kan ik goed in discussie, met de ander kan ik heel erg lachen, een ander weet altijd precies de juiste dingen te zeggen en weer een ander helpt me dingen te relativeren. Er is niet één persoon die alles vertegenwoordigd uit de definitie van de topicstarter, maar iedereen bij elkaar doet dit wel.

Nou ja, ik ben het dus eigenlijk tegelijkertijd met je eens en oneens.. is maar net vanaf welke kant ik ernaar kijk

[At the Drive-in]

pact danwel broederschap

[Marcade]

Dusjcrib schreef:

@Marcade:

Nou ja, ik ben het dus eigenlijk tegelijkertijd met je eens en oneens.. is maar net vanaf welke kant ik ernaar kijk

*zucht*

in mijn echte vrienden kan ik me altijd verplaatsen.

Of ik het met ze eens ben dat is een ander verhaal, maar ik kan na één blik zien hoe ze zich voelen en begrijp ook waarom ze zich, hoe dan ook, voelen ..

Verder vind ik het heel belangrijk dat er met ze gelachen kan worden.. Mijn vrienden en ik, wij honen doorgaans ons leed weg. Deze zelfspot houdt ons als groep bij elkaar en zorgt er ook gelijk voor dat we weer aan het lachen zijn.

Het vreemde is dat we vaak aan zulke opmerkingen genoeg hebben, het er dan verder niet meer serieus over hebben ook (terwijl dit wel kan). Misschien dat dit typerend is voor mijn vriendschappen?!?

mijn vriendschappen met meisjes zijn overigens weer heel anders, nog best complex, dit.

[trophus]

Secret Agent schreef:

Voor mij is de omschrijving 'alle muren gaan omlaag' meer dan duidelijk, maar ik weet niet of anderen dat snappen.

Je masker kan af, je persona maakt plaats voor je echte persoonlijkheid in volle glorie, je kan je zwak opstellen en word er niet op gepakt
bedoel je zoiets?
Dat had ik vroeger helemaal niet. toen ben ik heel heel erg gepest en werd in onzeker. Toen had ik een tijd lang van die muren. En hier werd ik erg depressief van.
Tegenwoordig kan ik mijn zelfverzekerdheid uit mezelf halen, mijn eigen geluk scheppen. Sindsdien heb ik niet "muren" niet meer nodig
Misschien nog een enkele keer, bij een instatie oid waar alles zakelijk is en waar men je nog wel echt efficient en ingrijpend kan naaien als ze doorhebben dat je een gevoelig mens kan zijn.

x-spekkie-x schreef:

Verder heb ik ook vrienden waar ik sporadisch mee afspreek voor de gezelligheid. Waarvan ik hóóp dat ze er zullen zijn in tegenspoed, maar waarvan ik het niet verwacht. Maar ook deze mensen zijn vrienden en krijgen ook een kaartje met kerst

Dat noem ik niet echt vrienden, dat beschouw ik meer als maten maargoed, misschien ben ik wel een mierenneuker
Net zoals mensen waar je bijv. vnl. mee uit gaat en drinkt en verder niet zo veel mee te maken hebt.

Jadis schreef:

Dat soort mensen bestaat. Ze willen zich graag opwerpen als de redder in nood waardoor ze waardering krijgen van degene die ze willen helpen.

Afhankelijk van hoe verantwoordelijk ze er dan mee omgaan heb ik respect of een ontiegelijke hekel aan die lui
Als ze hun 'doelwit' laten vallen als de dankbaarheid er uit is vind ik het lijers. Als ze hun 'doelwit' blijven steunen tot het goed met die persoon gaat vind ik het engeltjes

Marcade schreef:

Ik houd hier helemaal niet van. Er stil bij gaan staan wat nou een 'vriend' is, welke criteria iemand aan moet voldoen om door mij 'vriend' genoemd te worden. Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

In mijn mening is iedereen een vriend van me .. alleen de een (heel) wat meer dan de ander. De een heb ik wat meer aan, dan de ander .. maar elk persoon is een verhaal apart. Ga je anders mee om. Gaan anders met jou om. Zolang het maar goed voelt en er een wederzijds respect is.

Ze aan punten gaan afkruizen (zeker die van JE MOET ALTIJD KLAAR STAAN .. ZE ZEGGEN WAT ZE ECHT DENKEN .. VOOR EN TEGENSPOED ..en dat soort onzinnige utopische zooi) doe ik niet. Dat soort gezwegen 'contractuele' zaken walg ik echt van.

Criteria? het gaat hier niet om criteria, het gaat hier om een definitie die je ACHTERAF rationeel op de mensen die je beschouwt als vrienden kan plakken. Het is niet zo dat ik vooraf een lijstje bij langs ga om te testen.
Dat KAN namelijk helemaal niet. Hoe kan je weten of iemand je bijstaat in voor- en tegenspoed in een korte periode? Ja tenzij je manisch depressief bent ofzo. Dan kan je dat testen.....

Ik had het in mijn beginpost over het feit dat ik de laatste 3/4 jaar (althans voornamelijk de laatste 3/4 jaar, de jaren daarvoor eigenlijk ook wel) best heftige dingen heb meegemaakt waardoor ik anders over dit topic ben gaan denken, en waardoor ik ook heb besloten het topic aan te maken:
Ik ben vroeger veel gepest en was erg ongelukkig, toen had ik wel een hele lading "vrienden" of zoals jij zegt "Mensen waarbij wederzijds respect is"
Nou toen raakte ik in 2 jaar depressie en bevond ik mij vnl. thuis. Ik was heel heel erg depressief. Nou, DAN zal je zien wat "wederzijds respect" inhoud en waarom mensen met "wederzijds respect" geen vrienden zijn. Als mensen je laten vallen als een baksteen en nooit contact met je opnemen.
Aan de andere kant zijn er dan ook mensen die je blijven bezoeken. Die naar je toe blijven komen.

Nou, hierna kwam ik uit mijn depressie en was ik na 12 jaar depressie waarvan enkele jaren zware depressie eindelijk gelukkig met mezelf en de wereld. Een hele nieuwe ervaring. En dan merk je opeens dat er mensen waren die niet zo veel met je te maken willen hebben als het goed met je gaat omdat ze jaloers zijn o.i.d. en/of zich gewoon niet meer met je in kunnen leven.
Als je gelukkig bent zijn er wel VEEL meer mensen die opeens met je om willen gaan, dus je maakt wel weer een hoop nieuwe "maten" aan, waarvan misschien een enkeling een echte vriend is die je zal bijstaan mocht je weer in een langdurig dal belanden.

Dan hou je nog een klein groepje over die je gedurende die hele periode heeft bijgestaan. en DAT zijn echte vrienden naar mijn mening.

Het moge duidelijk zijn.
Met tegenspoed bedoel ik in dit geval niet een relatie die uitgaat of een gebroken arm. Maar echt heel erg langdurige periodes tegenspoed zoals een ziekte die je maanden/jaren in het ziekenhuis houdt of een langdurige depressie.
En met voorspoed bedoel ik niet de loterij oid maar gewoon een positieve, gelukkige periode in je leven.

Dusjcrib schreef:

Edit: Overigens bepaal ik puur gevoelsmatig wie mijn vrienden zijn.. Ik denk niet na over die definitie, bij de één voelt het gewoon zo en bij de ander niet. Onder de mensen die ik vrienden noem zitten zelfs mensen die ik amper speek en sommigen zelfs al jaren niet heb gezien. Er vallen geen criteria op te plakken, het is voor mij puur een gevoel

Moh of ik wel of niet met iemand om kan gaan is voor mij een gevoel die ik redelijk snel doorheb. Maar of iemand echt als vriend zie kan ik niet meteen zien, wel vermoeden maar nooit zeker weten.
Daarvoor zal ik ze toch echt langer moeten kennen en weten hoe ze in verschillende situaties zijn.

D'r wel of niet voor iemand zijn... god, als ik aan mijn vrienden denk, is niet de eerste kwaliteit van ons contact 'dat ze er voor me zijn als ik ze nodig heb'. Ze zijn mijn vrienden omdat ze leuk zijn, en grappig, intelligent en lief, omdat we heel hard kunnen lachen samen, omdat we een vergelijkbaar gevoel voor humor hebben, omdat we uren en uren praten en omdat we ook gewoon níet kunnen praten en dat het dan nog prettig is. Omdat we overeenkomende interesses hebben en dus samen die dingen kunnen gaan doen. Mijn vrienden zijn mensen bij wie ik me volkomen op mijn gemak voel; bij wie ik me nooit hoef in te houden, bij wie ik me nooit hoef af te vragen hoe ik nu overkom. En andersom kunnen zij weinig doen dat ik afkeur - ik vind hen ook goed zoals ze zijn.

Dat we er voor elkaar zijn als dat nodig is, komt vervolgens vanzelf... dat doe je toch altijd voor mensen die je na staan?

[Volk]

Vriendschap is voor mij (wederzijdse) onvoorwaardelijke liefde. (zonder dom te zijn natuurlijk)

Vrienden zijn mensen waarbij geregeld sociaal contact enige meerwaarde heeft.

trophus schreef:

Je masker kan af, je persona maakt plaats voor je echte persoonlijkheid in volle glorie, je kan je zwak opstellen en word er niet op gepakt
bedoel je zoiets?
Dat had ik vroeger helemaal niet. toen ben ik heel heel erg gepest en werd in onzeker. Toen had ik een tijd lang van die muren. En hier werd ik erg depressief van.
Tegenwoordig kan ik mijn zelfverzekerdheid uit mezelf halen, mijn eigen geluk scheppen. Sindsdien heb ik niet "muren" niet meer nodig
Misschien nog een enkele keer, bij een instatie oid waar alles zakelijk is en waar men je nog wel echt efficient en ingrijpend kan naaien als ze doorhebben dat je een gevoelig mens kan zijn.

Dat bedoel ik! Ik ben ook gepest, en op het moment dat ik dacht 'dit zijn vrienden' en ik liet mezelf zien, pakten ze me daarop. Ik heb, buiten mijn vrienden om, nog altijd de neiging om die muren op te trekken. Op mijn stage word ik er nu mee geconfronteerd dat dat niet kan. Dus ik ben bezig ze af te breken, maar t gaat moeizaam. Drie stenen omlaag, twee erbovenop. Maar t komt goed.

[Inanis]

Vrienden, hmm. Uiteindelijk net zo vervangbaar als de meeste dingen.
Dus dit wel:

Arrogante Zak schreef:

Vrienden zijn mensen waarbij geregeld sociaal contact enige meerwaarde heeft.

Mijn oudste vriend.. Daar heb ik dankzij de tijd die we elkaar kennen en met elkaar doorgebracht hebben een band mee gekweekt..
Alsof onze levens met elkaar verbonden zijn.
Ik denk ook dat mocht hij t loodje leggen ik gebroken zou zijn, en vice versa.

Ik weet nog dat hij een scooterongeluk had.. en een kilometer of vijf had gelopen om ineens bij mijn huis aan te bellen en wat verward binnen te komen stappen.
Damn hij lag echt aan alle kanten open, met gescheurde kleding.

Maarja ik denk eigenlijk dat alleen je beste vriend(in) of vrienden(innen) echte vrienden zijn.
En op het moment dat iemand met je omgaat omdat deze geobsedeerd of verliefd op je is, is er al geen sprake meer van die echte vriendschap.

je moet dus eigenlijk een onderscheid maken tussen oppervlakkige vriendschappen en echte vriendschappen.
waarbij eigenlijk alleen de uitzondering een echte vriendschap is.

Iemand die me echt kent en ondanks dat nog steeds om me geeft.

[Mephisto]

Nala schreef:

Iemand die me echt kent en ondanks dat nog steeds om me geeft.

Waarmee je dus wilt zeggen dat je jezelf een koekteef vindt?

Nope

Ik denk, schijnen mensen ook te vinden, dat ik een goede vriendin voor mensen kan zijn Maar ik ben me er ten volle van bewust dat ik niet één en al schattigheid, verdraagzaamheid, liefde, begrip en happy happy joy joy ben.
En als je mij kent, niet alleen de leuke dingen, maar ook de wat minder leuke of zelfs beroerde dingen en dan nog mij ten volle accepteerd en om me geeft, dan vind ik dat wij een vriendschap hebben.

[Inanis]

Nala schreef:

Nope

Ik denk, schijnen mensen ook te vinden, dat ik een goede vriendin voor mensen kan zijn Maar ik ben me er ten volle van bewust dat ik niet één en al schattigheid, verdraagzaamheid, liefde, begrip en happy happy joy joy ben.
En als je mij kent, niet alleen de leuke dingen, maar ook de wat minder leuke of zelfs beroerde dingen en dan nog mij ten volle accepteerd en om me geeft, dan vind ik dat wij een vriendschap hebben.

minder leuke of zelfs beroerde dingen?
als je het zo zegt klinkt het best ernstig, of valt dat wel mee?

[Volk]

Inanis schreef:

minder leuke of zelfs beroerde dingen?
als je het zo zegt klinkt het best ernstig, of valt dat wel mee?

Ik denk dat iedereen wel beroerde dingen heeft. Alleen zeggen mensen dat niet snel van zichzelf. Daarvoor moet je jezelf goed in de ogen kunnen kijken.

Marcade schreef:

Ik houd hier helemaal niet van. Er stil bij gaan staan wat nou een 'vriend' is, welke criteria iemand aan moet voldoen om door mij 'vriend' genoemd te worden. Gevoelsmatig vind ik dat je dan al niet goed bezig bent, als je na moet gaan denken of iemand een vriend is of niet.

In mijn mening is iedereen een vriend van me .. alleen de een (heel) wat meer dan de ander. De een heb ik wat meer aan, dan de ander .. maar elk persoon is een verhaal apart. Ga je anders mee om. Gaan anders met jou om. Zolang het maar goed voelt en er een wederzijds respect is.

Ze aan punten gaan afkruizen (zeker die van JE MOET ALTIJD KLAAR STAAN .. ZE ZEGGEN WAT ZE ECHT DENKEN .. VOOR EN TEGENSPOED ..en dat soort onzinnige utopische zooi) doe ik niet. Dat soort gezwegen 'contractuele' zaken walg ik echt van.

Daarom zei ik ook dat een definitie geven moeilijk is. Als je gevoel niet aangeeft dat iemand een vriend is, kan je nog zoveel lijstjes afkruizen met dingen waar ze aan voldoen, het klopt gewoon niet. Het is een beetje zoals verliefd zijn. Je weet dat het goed zit, maar je kan niet uitleggen waarom.
Ik ageerde enkel tegen het 'er onvoorwaardelijk tegen elkaar zijn' omdat vrienden ook maar mensen zijn met hun eigen waarden en normen die wel eens verschillen met wat jij vindt van de situatie. Dit is op geen enkele manier een voorwaarde om een vriendschap te beginnen of om er eentje verbreken en zeker niet het enige criterium waarop ik een vriendschap zou beginnen of verbreken.

trophus schreef:

Afhankelijk van hoe verantwoordelijk ze er dan mee omgaan heb ik respect of een ontiegelijke hekel aan die lui
Als ze hun 'doelwit' laten vallen als de dankbaarheid er uit is vind ik het lijers. Als ze hun 'doelwit' blijven steunen tot het goed met die persoon gaat vind ik het engeltjes

En toch kan ik met voorstellen dat je na een bepaalde tijd denkt: houd nou toch eens op met dat gezeur over hoe slecht je het hebt. Soms beginnen mensen met problemen en op laatst worden het zeurders omdat ze gewend zijn dat mensen positief reageren op het geklaag. Maar goed, gelukkig is niet iedereen zo.

[Inanis]

Volk schreef:

Ik denk dat iedereen wel beroerde dingen heeft. Alleen zeggen mensen dat niet snel van zichzelf. Daarvoor moet je jezelf goed in de ogen kunnen kijken.

hmm misschien doel je op gebreken?
dan nog zou het voor eenieder niet nodig moeten zijn om bij anderen onaardig of lomp over te komen.
en als je al per ongeluk iemand kwetst, dan valt dat zolang de persoon in kwestie niet de koppigheid zelfe is wel goed te praten.

[trophus]

Secret Agent schreef:

Dat bedoel ik! Ik ben ook gepest, en op het moment dat ik dacht 'dit zijn vrienden' en ik liet mezelf zien, pakten ze me daarop. Ik heb, buiten mijn vrienden om, nog altijd de neiging om die muren op te trekken. Op mijn stage word ik er nu mee geconfronteerd dat dat niet kan. Dus ik ben bezig ze af te breken, maar t gaat moeizaam. Drie stenen omlaag, twee erbovenop. Maar t komt goed.

Tsja het ligt een beetje moeilijk.

Het komt naar mijn mening niet zo zeer neer op "scheit hebben aan alles", "scheit hebben aan alles" is een zwaard met twee scherpe kanten.
Je hebt:
1: De ontspannen, gelukzalige kant: het jezelf durven laten zien omdat je niet geeft om de mening van anderen. Doen waar je zelf zin in hebt, zonder hiervan enige hinder van de opinie van anderen te ondervinden.
2: De deprimerende kant: Als je scheit hebt aan alles heb je ook scheit aan het leven, en dan maakt het niet uit wat je doet. Niets boeit meer. Wat zou het ook allemaal, je hebt er toch scheit aan.


Wel is het naar mijn mening goed om jezelf te kennen, want alleen als je jezelf goed kent kan je oprecht van jezelf houden en dus vrijer zijn in je handelen omdat je weet wie je bent en hiervoor niet de goedkeuring van anderen voor nodig hebt.
Hierbij moet je er vind ik altijd voor oppassen dat elke vorm van idealisme onder de duim wordt gehouden, het is goed de richting idealisme op te gaan, maar wordt nooit een idealist want vroeg of laat kom je tot de conclusie dat het allemaal niet kan.
Idealisme leidt altijd tot frustratie. Want de wereld is niet ideaal en zal het ook nooit worden.

Nala schreef:

En als je mij kent, niet alleen de leuke dingen, maar ook de wat minder leuke of zelfs beroerde dingen en dan nog mij ten volle accepteerd en om me geeft, dan vind ik dat wij een vriendschap hebben.

Dus als er een man naast je woont die kinderen verkracht, zijn vrouw slaat en mensen vermoord zonder hier spijt van te hebben. En iedereen haat hem en niemand wil wat met hem te maken hebben, maar hij kent al je slechte kanten en geeft alsnog om je en accepteert je, dan zie je die persoon als vriend?

Jadis schreef:

En toch kan ik met voorstellen dat je na een bepaalde tijd denkt: houd nou toch eens op met dat gezeur over hoe slecht je het hebt. Soms beginnen mensen met problemen en op laatst worden het zeurders omdat ze gewend zijn dat mensen positief reageren op het geklaag. Maar goed, gelukkig is niet iedereen zo.

Dat kun je aan zien komen als je begint. Tevens heeft een ongelukkig, depressief persoon het meeste aan mensen die streng en eerlijk tegen die persoon zijn, maar hem/haar alsnog niet volledig uit de weg gaan.
Het meeste help je zo iemand door hem met zijn neus op de feiten te drukken: Dat je gedrag toch voor een groot deel bepaalt hoe je wordt behandeld.
En door eerst zijn/haar gedrag te belonen en hem/haar vervolgens keihard te laten vallen terwijl zijn/haar gedrag nog steeds het zelfde is verwar je zo iemand alleen nog maar meer. Dan weet diegene gevoelsmatig al helemaal niet meer wat hij/zij verkeerd doet.

trophus schreef:

Dus als er een man naast je woont die kinderen verkracht, zijn vrouw slaat en mensen vermoord zonder hier spijt van te hebben. En iedereen haat hem en niemand wil wat met hem te maken hebben, maar hij kent al je slechte kanten en geeft alsnog om je en accepteert je, dan zie je die persoon als vriend?

Tsja, toen Toon Hermans het zei klonk het zoveel beter

[snoopy]

Voor mij zijn vrienden mensen waar ik graag mee optrek en waarvan ik weet dat ze me nooit met opzet en zonder reden zullen kwetsen of veroordelen.

In vriendschap is er wederzijds vertrouwen en respect.

En, niet onbelangrijk: ze moeten altijd lachen om mijn grapjes