Relativeren...

Ligt het aan mij, of heeft een gedeelte van de mensheid een gebrek aan relativatievermogen.

Ik kan (dat is een slechte eigenschap van mij, ik weet) me er zo ontzettend aan ergeren als mensen zichzelf met een 1 dags dipje (ik ken ze goed genoeg om te weten hoe hun algemene gemoedsrust is) op msn etc. komen en zeggen dat ze depressief zijn. Ik vind dat zon bullshit, omdat depressief naar mijn mening heel wat anders is dan een dipje.

Waarom ze zich dan zo kut voelen is bijv. dat ze door de regen naar het station moesten fietsen en toen ook nog eens een platte band gekregen. Of bijv. dat hun computer kapot is gegaan en daardoor een week schoolwerk kwijt zijn geraakt.

Dat is ontzettend rot als je dat mee maakt, natuurlijk. Maar ik krijg wel bij een groep mensen zoals ze reageren het gevoel dat ze er een te groot punt van maken. Een drama, alsof de wereld vergaat. Soms vind ik dat wel vermoeiend om daarover steeds te hebben en (naar mijn mening) overdreven reacties.

Ik zeg nu ook niet gelijk dat je alles weg moet relativeren met, kinderen in Afrika hebben alles veel erger, maar ik krijg wel een gevoel dat aardig wat Nederlanders niet meer weet wat relativeren is...

Wat zijn jullie meningen / gedachten etc over dit?

Natuurlijk heeft een gedeelte van de mensheid een gebrek aan relativeringsvermogen...

Voor een deel zal het ook liggen aan dingen die je belangrijk vindt. Het kan bv. dat jij andere dingen belangrijk vindt dan die mensen en omgekeerd (waardoor jij voor hen wellicht ook een gebrek aan relativeringsvermogen lijkt te hebben ).

[Blood Fire Rage]

Iedereen's ergste probleem is het ergst. En of dat een lekke band is of een horde bewapende Tutsi's onderweg naar je dorp maakt niet zo veel uit voor hoe 'erg' het ergste probleem evaren word.


En daarnaast moet jij nog even leren accepteren dat mensen nou eenmaal dom, egoïstisch en kortzichtig zijn

Leonoor schreef op 21-08-2007 @ 16:36 :
Natuurlijk heeft een gedeelte van de mensheid een gebrek aan relativeringsvermogen...

Voor een deel zal het ook liggen aan dingen die je belangrijk vindt. Het kan bv. dat jij andere dingen belangrijk vindt dan die mensen en omgekeerd (waardoor jij voor hen wellicht ook een gebrek aan relativeringsvermogen lijkt te hebben ).

Hmmhmm, dat is waar... Maar ik vind het, sorry dat ik het, absurt dat je 2 dagen weigert naar school te gaan vanwege een regenbui en een lekke band totdat je ouders je willen brengen.

Blood Fire Rage schreef op 21-08-2007 @ 16:38 :
Iedereen's ergste probleem is het ergst. En of dat een lekke band is of een horde bewapende Tutsi's onderweg naar je dorp maakt niet zo veel uit voor hoe 'erg' het ergste probleem evaren word.

En daarnaast moet jij nog even leren accepteren dat mensen nou eenmaal dom, egoïstisch en kortzichtig zijn

Dat iedereens ergste probleem het ergst is wil ik niet zeggen. Ik ken mensen die het slechter getroffen hebben dan mij.

En leren accepteren, ik gok dat ik dat nooit zal doen.

[Blood Fire Rage]

domus schreef op 21-08-2007 @ 16:53 :
Hmmhmm, dat is waar... Maar ik vind het, sorry dat ik het, absurt dat je 2 dagen weigert naar school te gaan vanwege een regenbui en een lekke band totdat je ouders je willen brengen.

Dat iedereens ergste probleem het ergst is wil ik niet zeggen. Ik ken mensen die het slechter getroffen hebben dan mij.

En leren accepteren, ik gok dat ik dat nooit zal doen.

Ik bedoel te zeggen dat jouw ergste probleem altijd jouw ergste probleem is, ongeacht wat andermans ergste probleem is.

Oh, mensen houden ook van zelfmedelijden, had ik dat al gezegt?

Blood Fire Rage schreef op 21-08-2007 @ 16:56 :
Ik bedoel te zeggen dat jouw ergste probleem altijd jouw ergste probleem is, ongeacht wat andermans ergste probleem is.

Oh, mensen houden ook van zelfmedelijden, had ik dat al gezegt?

Dat ze van zelfmedelijden houden, dat wist ik al ja. Maar ik vind sommige dingen toch wel absurt eigenlijk.

[Blood Fire Rage]

domus schreef op 21-08-2007 @ 16:59 :
Dat ze van zelfmedelijden houden, dat wist ik al ja. Maar ik vind sommige dingen toch wel absurt eigenlijk.

Zolang de problemen relatief onbelangrijk zijn (geen crisis in de eerste levensbehoeften dus) willen sommige mensen zich lekker rondwentelen in hun ellende. Dit subforum is hier een voorbeeld van.

(oh ja, iedereen die zich nu aangevallen voelt moet even bij zichzelf bedenken waarom ze zich aangevallen voelen )

[Praganonut]

How we love to drown our selfs in sweet sorrow...

Relativatie over het algemeen zeer weinig tot nihil.
Als we maar even in totale depressie kunnen storten om maar aandacht te krijgen doen we het wel.

flyaway schreef op 21-08-2007 @ 18:02 :
Nu vind ik dat jij je aanstelt. Dat je zelf ff mag relativeren. Zie je niet dat je het zelf ook doet? Je ergert je nu aan anderen dat ze het te weinig doen maar zelf kan je het ook niet. Om in jouw taal te spreken. Je ziet zelf dat het soms heel nuttig kan zijn dit soort dingen te uiten, ookal 'zijn er ergere dingen op de wereld'.

En ik vind dat er niets mis is met soms even toegeven aan het gevoel dat je het rot hebt of dat je even chagrijnig mag zijn is ook niets mis mee. Wil je dat iedereen met een stalen gezicht alles gewoon over zich heen laat komen? Ik ga mijn gevoelens echt niet inhouden omdat jij denkt dat iedereen maar moet relativeren. Natuurlijk, alles met mate, maar om nou alles te gaan relativeren lijkt me ook niets.

Ik zie wel dat het een slechte eigenschap is dat ik me daaraan erger en ik zeg ook nergens dat een baaldag hebben slecht is.

Waar ik me wel aan erger is dat mensen bij het minste of geringste zichzelf depressief noemen, terwijl, mijn ervaring is dat dat een dipje heel wat anders is dan een echte depressie.

Ik zeg nergens je in moet houden, je lucht hier maar lekker je hart, dat maakt mij niet zoveel uit want ik ken je toch niet persoonlijk. Maar mensen die ik persoonlijk ken vind ik dat een gedeelte idd een drama schopt om niks en daar erger ik me aan. Slecht? Ja, waarschijnlijk wel, maar ook wel menselijk. En het is niet zo dat ik mensen in hun gezicht schreeuw, Relativeer!, maar ik vind het wel ergerlijk.

Edit: Wat ik met dit topic eigenlijk wil zeggen is dat het me zo verbaast dat mensen in plaats van naar anderen te kijken of zichzelf te helpen vaak zichzelf rondwentelen in zelfmedelijden. Serieus, een kapotte fiets is toch gewoon niet het einde van het wereld, ik begrijp best dat zoiets kut is, maar ik vind het wel eigenlijk overdreven als je daardoor weigert naar school te gaan, want onze hele buurt moet op de fiets naar school (en in mijn oude buurt moesten we zelfs 7 km in plaats van de 2 die zij hoefde).

Maar nu geef je steeds dezelfde 2 voorbeelden: één van iemand die inderdaad een enorme aansteller is, wat waarschijnlijk niemand zal ontkennen, en één van het feit dat 'dipje' vaak 'depressie' wordt genoemd, wat mij ook kan storen, maar wat meer te maken heeft met taalgebruik dan met relativeringsvermogen.

En je zegt dat mensen zich wentelen in zelfmedelijden in plaats van iets aan hun situatie te proberen te veranderen. Daar heb je ook gelijk in, dat doen sommige mensen en het is niet handig van ze, maar dat heeft ook al niet zo veel met relativeren te maken .

Verder denk ik dat het relativeren van je probleem goed kan helpen om je over iets heen te zetten wat éénmalig is, maar dat het niet zo veel effect heeft als er structureel iets mis is (zoals bij bijvoorbeeld een depressie, fobie of burnout).

Sarah schreef op 21-08-2007 @ 19:19 :
Maar nu geef je steeds dezelfde 2 voorbeelden: één van iemand die inderdaad een enorme aansteller is, wat waarschijnlijk niemand zal ontkennen, en één van het feit dat 'dipje' vaak 'depressie' wordt genoemd, wat mij ook kan storen, maar wat meer te maken heeft met taalgebruik dan met relativeringsvermogen.

En je zegt dat mensen zich wentelen in zelfmedelijden in plaats van iets aan hun situatie te proberen te veranderen. Daar heb je ook gelijk in, dat doen sommige mensen en het is niet handig van ze, maar dat heeft ook al niet zo veel met relativeren te maken .

Verder denk ik dat het relativeren van je probleem goed kan helpen om je over iets heen te zetten wat éénmalig is, maar dat het niet zo veel effect heeft als er structureel iets mis is (zoals bij bijvoorbeeld een depressie, fobie of burnout).

Mwah, ik kan er wel meer opnoemen hoor, maar dit is gewoon het eerste voorbeeld dat me te binnen schiet. Ik kan ook wel opnoemen mensen die een drama maken over een slecht cijfer en niet leren, na, you get the hint. Ik heb niet zo'n zin om er een klaagtopic van te maken met talloze voorbeelden die andere miss ook wel kennen.

En idd, als er structueel wat mis is, is wat anders dan als er 1x wat mis en dat gevoel krijg ik onderhand wel een beetje bij deze maatschappij. Mensen die veel uitgaan, vaak lol hebben, veel vrienden, vaak zeggen dat ze gelukkig zijn etc en als het dan een keertje tegenzit het dan gelijk een ramp en depressie is. Want ik krijg gewoon een beetje een gevoel dat een aardig gedeelte van de mensen niet echt weten wat een depressie etc. inhoud (lees dit niet persoonlijk, ik zou niet weten wat men hier heeft en deze post is meer vanuit mijn belevingswereld dan dit forum).

En zelfmedelijden heeft juist wel iets met relativeren te maken is mijn gevoel. Als je beseft dat iets niet het einde van de wereld is en je schouders eronder zet dan heb je een stuk minder zelfmedelijden gok ik. Als je denkt dat alles gelijk kut is etc, dan zul je jezelf ook veel gauwer zielig vinden, toch?

Oh, voordat mensen denken dat dit een klaagtopic van mijn kant is, ik vroeg me eigenlijk af of andere mensen een gebrek aan relativatie in deze maatschappij kennen.

Nog een voorbeeldje, meer van het relativeren in ruimere zin. Dit is niet disrespectvol bedoeld ofzo, maar ik vond ook bijvoorbeeld echt opvallend hoe men de begrafenis van Andre Haze deed. Live-uitzending, in de arena etc. Ik snap best dat er mens fan van zijn, maar ik vond dit vanuit mijn kijk op de wereld absurt. Ik snap wel waarom men het deed, etc (ik ben niet wereldvreemd, maar het strookt een beetje tegen mij visie in ), maar is het niet een beetje overdreven om dit voor 1 zanger te doen die in weze niet echt ontzettend bijdroeg aan de maatschappij?

Of bijvoorbeeld het handen-schud-incident van Verdonk. Dat vond ik ook al zo'n opgeblazen iets. Ik heb ook wel eens iemand geweigerd de hand te schudden omdat ik het er niet mee eens ben en als iemand dat bij mij doet dan moet die dat toch zelf weten? Respect kun je niet afdwingen zoals het daarna gepoogd werd te doen.

Ik heb het gevoel dat het een beetje warrig verhaal is geworden, maar hopelijk pikken jullie de essentie eruit.

sommige mensen hebben geen last van een gebrek aan relativatievermogen maar wel van een gestoorde emotieregulatie.. al wil k nog zo graag dat sommige dingen niet zoveel impact op me hebben en kan ik rationeel ook echt wel zien dat het niet boeiend is, m'n gevoel kan hele andere dingen zeggen..

[Luki]

slobowicz schreef op 21-08-2007 @ 22:33 :
sommige mensen hebben geen last van een gebrek aan relativatievermogen maar wel van een gestoorde emotieregulatie..

Net als jij nu je gebrek aan relativatievermogen relativeert.

wie zegt dat ik een gebrek aan relativatievermogen heb?

ik zeg dat er een groot verschil zit tussen denken en voelen.. rationeel kunnen relativeren betekent niet dat je je om de kleinste dingen niet heel kut kan voelen..

[Iduna]

Mensen die een dipje hebben en zeggen dat ze depressief zijn, bedoelen gewoon 'ik voel me even kut'. Weten zij veel wat een depressie echt is. Niet veel mensen weten hoe dat is en gelukkig maar, toch?
Dus dit heeft niet zo zeer te maken met relativeren, maar met een verkeerde woordkeuze.

Het is vaak gewoon even een emotie die iemand op dat moment kwijt moet. Iemand wil gewoon even laten weten dat het gewoon kut is om helemaal natgerend in de klas te moeten zitten of wat dan ook. Op dat moment voelt het gewoon klote en dat deel je dan mee.
Bedenk wel, zulke dingen zijn toch maar momentopnames, dus als jij je nu minder aan deze dingen gaat ergeren. Het scheelt je een hoop energie.

[Nienna*]

Ik heb echt een enorme moeite met relativeren. Maar gelukkig weet ik het van mezelf. Van kleine dingen kan ik gewoon een drama maken.
Gelukkig heb ik therapie gehad (voor iets anders, overigens), waar ik ook heb leren relativeren. Het ging er meer over dat ik te zwart-wit dacht en soms dacht ik dat een klein dingetje het einde van de wereld, van school, van de relatie, van ... betekende.

Relativeren heb ik geleerd door mijn manier van denken te veranderen d.m.v. de drie G's : Gebeurtenis, Gedachte, Gevoel (of zoiets). De gebeurtenis kun je niet veranderen, het gevoel is een gevolg van de gedachte, hoe onbewust ook, en daarom moet je de gedachte veranderen. Niet dat ik dit letterlijk zo heb gedaan, maar het heeft me wel enigszins geholpen. Proberen rationeel te denken en ook realistisch, in plaats van pessimistisch.

TS, ik vind je maar een zeikerd. Leer eens relativeren

******** schreef op 22-08-2007 @ 18:57 :
TS, ik vind je maar een zeikerd. Leer eens relativeren

*Juliah* schreef op 22-08-2007 @ 12:12 :
Mensen die een dipje hebben en zeggen dat ze depressief zijn, bedoelen gewoon 'ik voel me even kut'. Weten zij veel wat een depressie echt is. Niet veel mensen weten hoe dat is en gelukkig maar, toch?
Dus dit heeft niet zo zeer te maken met relativeren, maar met een verkeerde woordkeuze.

Het is vaak gewoon even een emotie die iemand op dat moment kwijt moet. Iemand wil gewoon even laten weten dat het gewoon kut is om helemaal natgerend in de klas te moeten zitten of wat dan ook. Op dat moment voelt het gewoon klote en dat deel je dan mee.
Bedenk wel, zulke dingen zijn toch maar momentopnames, dus als jij je nu minder aan deze dingen gaat ergeren. Het scheelt je een hoop energie.

Dat zou waarschijnlijk wel nuttig zijn, maar ik gok dat iedereen dingen heeft waar hij of zij aan ergeren. Dit is er 1 voor mij.

En dat het meer met verkeerde woordkeuze te maken heeft, daar kan ik idd mee inkomen.

[Iduna]

domus schreef op 22-08-2007 @ 19:27 :
Dat zou waarschijnlijk wel nuttig zijn, maar ik gok dat iedereen dingen heeft waar hij of zij aan ergeren. Dit is er 1 voor mij.

En dat het meer met verkeerde woordkeuze te maken heeft, daar kan ik idd mee inkomen.

Ja, ik heb ook dingen waar ik me erg aan kan ergeren, maar ook dit kun je relativeren.