Spel

Stom. Vind ik dit.

[lukas15]

Mijn* schreef op 28-01-2005 @ 22:12 :
Stom. Vind ik dit.

Wil je erover praten?

[Roosje]

Ik vind het stom dat die neardo! nog steeds niks heeft geplaatst, want ik heb zin in een stukje schrijven. Mag ik?

[Zut Alors!]

vast?

[Roosje]

Ja, vast, ze is het vergeten. Mag ik?

[Zut Alors!]

Roosieh schreef op 28-01-2005 @ 21:47 :
Mag ik schrijven?

Roosieh schreef op 28-01-2005 @ 22:33 :
Mag ik?

Roosieh schreef op 28-01-2005 @ 22:44 :
Mag ik?

Is het niet zo'n beetje bedtijd?

[Roosje]

Nee. Mag ik nou? (Omg, wat kan ik zeuren.)

[Zut Alors!]

Dat hoef je mij iig niet te vragen. Ik ben niet de baas.
Maar als je waarde hecht aan mijn oordeel; ik vind dat Neardo buitenspel kan worden gezet wegens het overtreden van de niet vastgestelde tijdslimiet.
Daarom geef ik jou toestemming om haar taak over te nemen!

Amen.

[Roosje]

. Ok, LOS!

[Roosje]

Mijn oranje broer en ik
Mijn broer is oranje. Serieus, en dan bedoel ik dus ook echt oranje. Helemaal, behalve een klein plekje onderop zijn teen, waar hij geel is. Iedereen vindt het vreemd, en dan moet ik het weer voor hem opnemen:
'Oranje?'
'Ja, oranje. Wat is daar mis mee, liever parelmoer gehad ofzo?'
'Een parelmoeren broer? Waar heb jij het nou weer over?'
Nou ja, zo gaat dat dus ongeveer. Erg frustererend voor hem, vooral omdat hij niet kan praten. Omdat hij oranje is, heeft hij geen tanden, zoals bekend. Oranje is gelijk aan tandloos. Maar horen doet hij des te beter, zodat hij naar alles luistert wat hij maar tegenkomt. Het gerommel van de wasmachine, het getik op het toetsenbord, de zachte ruis uit mijn MP3-speler. En ook naar het gescheld van iedereen die hem tegenkomt.
De enige manier waarop hij kan communiceren, is door te schrijven. Hij schrijft overal op, met zijn - hoe kan het ook anders - oranje krijtje. De leraren bij mij op school zijn er niet blij mee, want alles is oranje geworden. Zo oranje, dat mijn broer er niet meer tussen opvalt.
Toen ik hem hielp met zijn schoenen - hij kan ook geen veters strikken - zag ik dat het gele plekje onderop zijn voet iets groter was geworden, maar ik besteedde er geen aandacht aan. God, een iets groter geel plekje... hoe verschrikkelijk onboeiend, op een broer die oranje is.
Maar het vreemde was, dat dat gele plekje steeds een stukje groter werd. Op de dag dat mijn broer de gele huid over zijn been zag kruipen, bleef hij er verwonderd naar staren. Ik moest hem meetrekken naar school, het gele plekje intrigeerde hem. Op school was er niets met hem te beginnen. Hij schreef overal op, ook op mijn proefwerkblaadje, waardoor er van mijn wiskundige brekeningen niets meer te lezen was. Het uur daarna werd hij naar voren geroepen door de leraar, maar hij luisterde niet naar hem. Dat wil zeggen, hij liep wel naar voren, maar te ver. Hij bleef voor het bord staan en keek in het bakje krijtjes. Gelukzalig legde hij daar zijn oranje krijtje in en pakte een gele.
De dag erna was hij helemaal geel, en ontdekte ik een rood plekje onder zijn teen...

Volgende titel: Over tumtummetjeswijn&een Serwan-avatar.

Nu ga ik slapen.

[neardo]

sorry moest opeens oppassen! Halverwege mun verhaal.. hij ging over het leven is een fruitmand maar goed, volgende keer zal ik sneller zijn

[Vogelvrij]

neardo schreef op 28-01-2005 @ 23:28 :
sorry moest opeens oppassen! Halverwege mun verhaal.. hij ging over het leven is een fruitmand maar goed, volgende keer zal ik sneller zijn

Je mag hem eventueel nog wel posten... Maar ik denk dat er toch normaal binnen een half uur à uur een verhaal moet staan als je "los" hebt geroepen, toch?

Die nieuwe titel wil ik trouwens niet, die mag iemand anders hebben

[Anki]

haha tof verhaal hoor Roos! Jouw titel is alleen minder! k wil wel los zeggen....maar weet niet wat ik moet schrijven..

[Anki]

AAAAAHG forget it....LOS!!! mja..wees voorbereid, het wordt een onzin stuk...omdat jij zo'n onzin titel had.!

[Anki]

hahahha Sorry mensen, dit is toch wel zo'n onzin geval van een verhaal geworden..ff heel snel geschreven.. Het slaat nergens op en snap niet hoe ik hierbij kom..maar ja..enjoy:

Tumtummetjeswijn & een Serwan-avatar.

Ik zat in de trein en iemand vroeg aan de persoon naast haar, ‘waar kan ik tumtummetjeswijn krijgen?’. Toen zei het meisje, ‘ Weet niet precies, maar je kan kijken of ze het hebben bij de winkel op de hoek? Kijk dan gelijk even naar een Serwan-avatar voor mij.’
Dat zette mij aan het denken. Een Serwan-avatar. Daar had ik werkelijk nog nooit van gehoord…Mja…Tumtummetjeswijn ook niet echt. Zal wel zoetig zijn. Dus ik ging op onderzoek uit…Omdat het te maken had met een avatar, vraag me niet waarom, maar ging ik kijken in de ietwat zweverige winkeltjes, maar tevergeefs, ik vond niks. Totdat ik eergisteren bij een speciale winkel aankwam. Het winkeltje was heel donker en als je de deur binnenkwam schreeuwde een vogel: ‘TRRRRING!’ Er kwam een man naar mij toe, en vroeg wat hij voor mij kon doen. Ik vertelde hem het uit-mijn-hoofd-geleerde verhaal aan hem, wat ik aan elke baas van de winkel vertelde. Hij glimlachte zijn tanden bloot en het viel me gelijk op wat voor aparte tandjes hij had. Klein, en donker.
Hij draaide zich om en vroeg mij mee te komen. Hij gaf me een kamer, en zei dat ik daar een nacht kon doorbrengen, en dat hij mij de volgende dag Tumtummetjeswijn en een Serwan-avatar kon leveren. Een avatar, kon hij leveren…dat konden er niet veel!
Ik nam de kamer in mij op. Klein en donker. Vies en goor. Op het bed lagen in elkaar gefrummelde dekens en een kaars stond op het kastje naast het bed. Hij was aan. De man kwam weer binnen en gaf mij een gewaad wat ik aan mocht. Ik liep voor gek. Dus ik vertelde hem dat ik wel thuis sliep en de volgende dag wel terug kwam. Dat mocht niet. Vervolgens vroeg ik of ik dan spullen mocht ophalen. Ook niet. Dus ik ging slapen in zijn geweldige gewaad. De volgende ochtend werd ik wakker, mijn handen waren helemaal bruin, het bed was nog goorder dan de dag daarvoor. Ik keek in de spiegel aan de muur. Hij was in gebroken. Gisteren was dat nog niet… toch?
Ik had rimpels gekregen en mijn haren werden grijs. Ik was wel heel erg veranderd. Of ik had heel lang geslapen. Ik trok mijn eigen kleren weer aan en keek weer in de spiegel. Alles was weer normaal. Huh?
Ik daalde de trap af, de winkel in. De man stond iemand te helpen en toen hij mij zag, zwaaide hij. Hij grinnikte en groette de klant. Hij wachtte tot de klant weg was, en liep naar mij toe. Hij fluisterde in mijn oor, wat Tumtummetjeswijn en een Serwan-avatar was. Ik begon te lachen.
Ik vertelde hem, dat ik DAT niet hoefde te hebben. Ik verliet de winkel en bedankte de man voor de nacht die ik daar mocht doorbrengen. Ik kwam thuis en ging gelijk onder de douche. Glimlachend poetste ik mijn donkere, kleine tanden en ze werden weer wit… Tumtummetjeswijn en een Serwan-avatar, Puuhh!! Hahaha! ik wist wel beter...



Nieuwe titel: Het roze water...

[Roosje]

.

Nja, de tumtummetjeswijn hadden een vriendin van me, haar nichtje en ik samen bedacht. En de Serwan-avatar gaat over de avatar van een (andere) vriendin van me.

Nu roep ik los.

Edit: Het gaat nog even duren, want ik heb per ongeluk mijn verhaal gedeleted.

[Roosje]

Het roze water
Rustig liep ik langs het water. Het was een zwoele zomernacht, maar niemand merkte het. Ik was de enige die nog op was, de rest sliep al. Er was geen maan, maar sterren waren er des te meer. Met lange passen liep ik verder. Het voordeel aan de nacht was, dat er dan geen muggen waren. Die waren alleen actief in de schemering, niet nu.
Ineens hoorde ik een vaag gerommel, schuin onder me. Het kwam uit het meer. Het water begon zachtjes te golven, maar ik was niet bang. Er hing hier zo'n vredige sfeer, je kon gewoon niet in paniek raken. Het water begon een rozig licht uit te stralen en plotseling kon ik er doorheen kijken. Onder water, op de bodem van het meer, lag een miniatuurstadje. Het was prachtig, mooier dan alles wat ik ooit in mijn leven had gezien. Er was geen beweging in de stad, maar het golvende water vervormde het beeld een beetje. Verwonderd bleef ik ernaar staren.
Ineens rees een gouden waas op uit het water. Het ving me, en maakte me stram en stijf. Ik kon me niet meer bewegen. Ik hoorde een vreemd, lieflijk geluid en het volgende moment lag ik weer in mijn tent. Blijkbaar was het verboden om 's nachts bij het meer te zijn, want dan werd het water roze...

Volgende titel: Een wijnglas met citroen

[Vogelvrij]

Los!

Zo nu eerst Roosieh's verhaal lezen

[Vogelvrij]

Een wijnglas met citroen

“Ach, hou toch je mond,” zuchtte ik vermoeid.
“Nee, ik hou mijn mond niet,” grijnsde ze. Ze was al een beetje aangeschoten, merkte ik. Het kon me niets schelen, ik werd er eerder meer dan minder vastbesloten van.
“Ik drink niet. Nu niet en nooit niet.”
“Maar waarom dan niet?” vroeg ze op klagerige toon. Ze nam een grote slok van haar wijn en kroop bij me op schoot.
“Dat weet ik niet,” zei ik kortaf. “Omdat ik bang ben de controle te verliezen. Je weet toch dat ik een controlefreakje ben?”
Ze knikte en grijnsde weer. “Het is al goed,” zei ze.
“Natuurlijk is het goed,” ik sloeg mijn armen om haar heen en kuste haar op haar wang. “Ik doe toch altijd zelf wat ik wil, dat weet je toch.”
“Jaja,” knikte ze en ze stond weer op. “Even nog wat wijn halen, oké?”
Ik knikte. Even later kwam ze terug met twee glazen wijn.
“Ik..” begon ik te sputteren, maar ze schudde haar hoofd. “Deze is druivensap, zie je het verschil niet? En ik heb er citroen op gedaan, chique hè?”
“Kei chique,” beaamde ik. Al na de eerste slok proefde ik dat het toch geen druivensap was. Of misschien was het dat ook wel, maar in dat geval had ze er nog iets anders bij gedaan, iets met alcohol.
“Lekker?” vroeg ze. “Drink het nu maar gewoon, je hebt het verdiend. Merk je dan niet dat het vermoeiend is voor je, om altijd alles onder controle te houden?”
“Dat heb ik er voor over,” zei ik voorzichtig.
“Ik beloof je dat je ditmaal ook alles onder controle zult blijven houden,” zei ze. “We zijn alleen thuis, we zijn jong en hebben alle tijd, wat kan er nu misgaan?”
Ineens zag ik het van haar kant en ik knikte glimlachend. In haar ogen las ik dat het niet over mijn alcoholgebruik ging, maar over iets anders. En ik begreep dat ik niet zo moeilijk moest doen, niet alsmaar blijven piekeren over wat er allemaal wel niet verkeerd kon gaan. Ik moest gewoon mijn hart volgen en doen wat ik wilde. Mijn gevoelens vertelden me dat ik van haar hield, waarom gaf ik daar niet gewoon aan toe?

De volgende ochtend werd ik wakker in haar armen. Het eerste wat ik zag, was het wijnglas met de citroen.


Nieuwe titel: Herinneringen over de toekomst

[Roosje]

@ Vogelvrij: Leuk.

En nu roep ik alweer LOS!

[Roosje]

Herinneringen over de toekomst
Het was vreemd. Dat was het enige woord dat er echt paste: het was gewoon vreemd. Ergens klopte het niet, klopte mijn hele leven niet. Ik wist dingen die nog niet gebeurd waren, maar die ik toch al eerder had gezien. Het leek alsof het mijn herinneringen waren. In mijn leven gebeurden ze precies zo als ik ze me herinnerde, alleen kon ik ze niet weten, want ze waren nog niet gebeurd...
Het waren mijn herinneringen van de toekomst. Ik kon het niet weten, maar ik wist het wel. Misschien waren het mijn dromen... droomde ik over mijn toekomst, maar een andere toekomst dan de meeste mensen in hun dromen hebben. Zij droomden over geld, liefde en een groot huis. Ik droomde over armoede, liefde en een drukke baan. Het klopte allemaal te precies met de werkelijkheid. Toen ik het aan mijn vriend vertelde, dat ik de toekomst wist, geloofde hij me eenvoudigweg niet. Hij zei: "Gelul!", zoende me en nam een slokje van zijn wijn.
Toch was het waar. Ik wist niet alles wat er zou gebeuren, maar de grote lijnen van mijn leven klopten ongeveer. Ik had alleen de herinneringen van mijn eigen toekomst, maar aan de hand daarvan, kon ik mijn vriend ook dingen "voorspellen". We trouwden toen we zesentwintig waren, maar dat wist ik al toen ik dertien was. Op mijn dertigste kreeg ik mijn eerste kindje, maar toen we trouwden, wist ik ineens dat ik dan een dochtertje zou krijgen. Pas op mijn zevenentachtigste gingen we dood. Samen, we lagen naast elkaar in bed en bliezen tegelijkertijd onze laatste adem uit. Maar dat was me al bekend toen ik negen was...

Volgende titel: Over eendjes en een speelgoedvliegtuig

[alu_aapi]

Los

[alu_aapi]

Over eendjes en een speelgoedvliegtuig

"Stoer! Badeendjes!" Het leek een nieuwe verslaving te worden. Eerst was het een beroemde acteur, toen was het een film die dag en nacht draaide en nu leken de badeendjes haar leven te veroveren. Ik zuchtte. Bij de winkel waar we in liepen hadden ze wel badeendjes, maar die waren aangekleed met hoedjes, hartjes en zwaarden, en ook nog eens veel te duur. Wat moest ik haar nu geven? Vorige keer waren het 26 opblaasbare aliens, een soort tuinkabouterhaan en een speelgoedvliegtuig die van de kermis kwam, gewonnen met touwtjetrekken. Elk jaar werd het moeilijker iets te vinden, zodra ze iets in haar hoofd had, stond haar kamer er al mee vol. Misschien zou ik iets anders moeten geven, een goedkoop verzamelingsobject waar ze "verliefd" op kon worden. Maar het probleem is: "Wat dan?". Die zin zei ik per ongeluk hardop. Ze draaide haar hoofd om en keek me raar aan. Nu pas viel me op dat haar ogen roodomrand waren, alsof ze gehuild had, maar dan anders. Alsof ze zichzelf niet meer was. Langzaam zag ik haar veranderen.
Toen pas begreep ik dat ik in een spiegel keek, maar met haar gezicht in mijn gedachten, van toen we gewinkeld hadden. Hoe lang was ik hier al? Ik was het gevoel voor tijd verloren. Ik kon hier pas zijn, of al uren. Ik wist het even niet meer. Wie was dat ? Ik verafschuwde het. Ik ging zitten op de rand van het bad en verdronk weer in mijn eigen gedachten, aan die ene middag waarop de badeenden de macht overnamen.

Nieuwe titel: gesluierde driehoeken

[Ikkuh1]

Stoer dat jullie zo mee doen Nooit gedacht dat het aan zou slaan eigenlijk *voelt zich verwaand worden*

[Vogelvrij]

Ikkuh1 schreef op 30-01-2005 @ 13:21 :
Stoer dat jullie zo mee doen Nooit gedacht dat het aan zou slaan eigenlijk *voelt zich verwaand worden*

Niet verwaand, onzeker Ik ben hier verslaafd aan, ik zit allemaal slechte verhalen te posten terwijl ik eigenlijk aan mijn profielwerkstuk moet..
Ach, ik los maar weer gewoon

[Vogelvrij]

Gesluierde driehoeken

Oppassen. Waarom vragen mensen niet eerst aan je of je het wel leuk vindt om op te passen? Nee, zodra je een jaar of veertien bent en je toevallig het enige meisje van die leeftijd bent in je straat, vragen alle buren je of je misschien, al is het maar voor een paar uurtjes, wil letten op hun kinderen. Meestal vragen ze dat niet eens aan jou, ze vragen enkel aan je moeder of hun dochter misschien even tijd heeft. En moeder reageren, zoals iedereen weet, laaiend enthousiast als mensen naar hun dochters vragen.
Nu zat ze opgescheept met een kleverig jongetje van een jaar of vier. Ze was de wanhoop nabij, maar vertikte het om haar moeder om hulp te vragen. Ze wilde niet overkomen als iemand die totaal niet met kinderen om kon gaan, ze wilde overkomen als een krachtig en evenwichtig persoon. Het was erg jammer dat ze zich momenteel niet bepaald zo voelde.
“Nou, wat gaan we doen?” vroeg ze gemaakt opgewekt aan het jongetje. Verdorie, ze wist zijn naam niet eens. Zijn moeder had haar die wel gezegd, maar ze was hem een paar seconden daarna weer vergeten. Ze was echt hopeloos met namen.
“Weet ik niet,” zei het jongetje klagerig. Hij zag eruit alsof hij elk moment in huilen kon uitbarsten.
“Wil je tekenen?” Ineens herinnerde ze zich dat zij vroeger altijd eindeloos kon tekenen. “Heb je tekenspullen?”
Het jongetje knikte en pakte een blaadje en wat kleurpotloden. “Ik kan kei mooi tekenen,” lachte hij.
“Laat maar eens zien dan,” zei ze opgelucht.
Het jongetje zette met een grote haal een zwierige, rode potloodlijn over het blad.
“Weet je wat dit is?” vroeg hij. Hij keek haar aan met zijn grote, bruine ogen en ineens vond ze hem toch wel lief.
“Ehm…” Het zag eruit als een driehoek, maar dan ronder. Een soort van gesluierde driehoek.
“Een verkeersbord,” legde het jongetje uit.
“Ja, een verkeersbord,” beaamde ze. Eigenlijk was oppassen toch nog best leuk.

Nieuwe titel: Als de storm komt

[SiemdeCyper]

Los!

[Anki]

GRRRRRRRRRR SIMOEN! Die wilde ik!!!!

[Zut Alors!]

Het duurt wel een beetje lang hè, Simoen?

schietopschietopschietop!!!! Ik wil oohoowk!!!

[I C U]

Hm, vechten om titels? Tss... Ik ben een paar dagen niet online, en ik heb een hele hoop gemist *belooft aan zichzelf in te halen* Maarre, (ff in het algemeen )

[SiemdeCyper]

Ik ben bijna klaar!
(Chang leidt me af!)

[SiemdeCyper]

Als de storm komt:

Als bootjes dreven zij in het water. In het water waar wij ons ’s nachts niet in durfden te wagen. Het water weerspiegelde niets meer, slechts het licht van de kleine kaarsjes dreven onbeweeglijk in het zwart. Het was stil. Ik zag niet meer dan af en toe een silhouet van een man die bij het smeulen van het vuur oplichtte. Kaarsrecht stond hij daar, al minuten lang. In gedachten verzonken, zich niet bekommerend om de koude van de nacht. De mist die ons omringde en ons, ondanks het kaarslicht, niet meer dan de oevers liet zien, deed mij rillen en de doeken die ik om me had geslagen dichter om me heen trekken. Ik had gevraagd of de kaarsjes uit mochten, het maakte de sfeer er niet beter op. ‘Nee,’ hadden ze bot geantwoord. ‘We moeten het kunnen zien.’
‘Wat?’had ik gevraagd. Maar een antwoord bleef uit.
Na een lange stilte, alleen het ritselen en het smeulen van het vuur verbrak deze af en toe, zeiden ze: ‘Ga slapen.’
Sukkels, alsof ik zou gaan slapen. Ze wisten best dat ze me konden gebruiken mocht de storm beginnen. Mocht de storm oprukken.
Na minutenlang stil zwijgen hoorden we opeens geslurp. Gekrijs galmde over het water, dat nu opeens wel licht op en neer deinde. Geschrokken keek ik op, de kaarsen waren niet meer dan lichtpuntjes. Wat had ik graag gewild dat we nu nog iets van licht hadden. Het slurpen volgde elkaar in een steeds sneller tempo op.
‘Ze komen.’ De stem van Jonas, die steeds bij het vuur had gestaan deed mij nog erger opschrikken. Een gil kon ik niet onderdrukken.
‘Houd je kop!’Zijn hand omsloot mijn mond en zijn adem in mijn oor was niet aangenaam. ‘Het feit dat ik je niet tot zorgvrouw hebt gemaakt, zegt niet dat je mijn eer om zeep mag helpen.’
Ik liet het over mij heen komen en stuurde hem een ijzige blik. ‘Klootzak.’ Murmelde ik er achter aan. Al snel was er geen tijd voor ruzie. Het zwarte meer spoelde nu in golfjes over onze laarzen heen en tussen de mist zagen we ze bewegen. Met honderden kwamen ze tegelijk. Zo onschuldig als ze soms overdag gegraasd hadden als koeien, zo snel kwamen ze nu aangevaren. Glibberige grijze poten zetten zich neer op de kust. Ik deinsde terug. Hun geduld was overduidelijk op, het gras verzadigde hun niet meer. Ze wilden vlees proeven, ons bloed ruiken. De storm was gekomen.
We zouden verliezen en zij zouden overwinnen.

De meerkoeten…

Nieuw onderwerp: de perfectie van een sigaret. (heeft Changy verzonnen!)

[Jenneke.*]

Los!

[Jenneke.*]

De perfectie van een sigaret.

Geërgerd en vol tegenzin sleepte ik mezelf naar de schouwburg. Ik had echt geen zin om naar deze voorstelling te gaan, maar het moest. Ckv. Bij de kollosale deuren aangekomen, die toegang verschaften tot het afschuwelijk lelijke gebouw, diepte ik het kaartje uit mijn tas. Natuurlijk helemaal onderin. Binnen stond een vriendelijke medewerker iedereen op kaartjes te controleren. Met een vrolijke grijns nam hij mijn kaartje aan en zei dat ik door mocht lopen.
Snel wierp ik een blik op mijn horloge, kon ik nog even een sigaretje roken? Ik was laat, over een minuutje of vijf zou de voorstelling beginnen en ik moest nog naar de garderobe om mijn jas te laten hangen. Ik besloot te wachten tot de pauze en liet andere - even zo vrolijke - medewerker mijn jas aan de kapstokken hangen in ruil voor een nummertje.
Ik liep het balkon van de zaal op, maar kon nergens mijn stoelnummer ontdekken dus plofte maar zomaar ergens neer, het was tenslotte ontzettend rustig in de zaal en het balkon was nog niet eens voor een achtste gevuld. Was het dan zo'n slechte voorstelling?
Toen de gordijnen opengingen kwam er een man op. Het eerste wat hij deed was een flauw gedicht ophangen en een raar stukje muziek zingen. Nadat ik een kwartier verveeld had toegekeken besloot ik dat ik in de pauze naar huis zou gaan.
Plotseling ging m'n telefoon af, een smsje, en de schaars gevulde zaal keek me verstoord aan.
Het was hem. Met de medeling dat het toch nooit wat zou worden. Even zakte mijn mond open van verbazing, dit had ik niet verwacht. Nog voor de aankondiging van de pauze had plaatsgevonden liep ik de zaal uit. Ik snakte naar een sigaret.

Met een plof liet ik me vallen op de trappen van het gebouw. Klotewereld. Met een graai in mijn tas vond ik mijn pakje marlboro light inclusief aansteker. Terwijl ik somber en chagarijnig aan mijn sigaret trok ging mijn telefoon opnieuw. Een beller.
Zonder te kijken nam ik op.
'Ja?'
'Hej, met mij.'
'Hoi.'
'Het sneeuwt hier... Ik moest meteen aan je denken.'
'Hmhm.'
'Waar ben je?'
'Schouwburg.'
'Heeft hij nog wat van zich laten horen?'
'Ja..'
'Wacht, ik kom naar je toe. Tot zo.'

En hij hing op. Ik staarde naar mijn sigaret en de perfectie ervan. Niets krom of apart. Recht, zoals het hoorde. Geboren met dezelfde vorm als waarmee hij zal sterven. Dikke witte vlokken landden plotseling en onverwachts op mijn knieën, handen en haar. Een paar voetstappen en een troostende arm.
Tevreden nam ik nog maar een trek van mijn perfecte sigaret.


Volgende titel: Over Pino en porno tussen de potjes pindakaas.

[Anki]

Wauw...

maar k snap de titel niet

[I C U]

Geweldige titel Dit laat ik aan de fantasie van anderen over...

[duivelaartje]

Ok, dat wil ik wel even proberen! Los!

Whaha

[Stom Konijn]

succes, maar het originele verhaal is niet te overtreffen..je hebt het te moeilijk gemaakt jen

[Jenneke.*]

Ach, Duivelaartje kennende. Voor haar is vast niets te moeilijk. Het woordje 'te' komt uberhaupt niet in d'r woordenboek voor.

idd.. het origineel zal niet te overtreffen zijn..

[Anki]

ik ken het origineel niet eens

Ben ik nou dom?

[Stom Konijn]

Anki schreef op 30-01-2005 @ 20:29 :
ik ken het origineel niet eens

Ben ik nou dom?

nee joh, geeft niet... tis wel aardig bekend hoor, maarja je kan niet alles weten

[Ikkuh1]

Ik wacht vol spanning op de volgende titel ( en natuurlijk het volgende verhaal ) ik ga denk ik ook maar een keer meedoen

[duivelaartje]

Iemand anders mag dat pindakaas-gedoe. Hij werd veelste lang en te saai. Ik ben niet zo goed in dat soort onderwerpen.

[Ikkuh1]

Van mij mag je 'm posten hoor

[duivelaartje]

Nee, hij is al kwijt.

[Ikkuh1]

LOS dan maar

[Roosje]

He, ik wilde ook net wat gaan verzinnen... *kent het origineel ook niet*. Mja, ik wens je succes.

[Ikkuh1]

Over Pino en porno tussen de potjes pindakaas

Ik heb eigenlijk altijd al willen acteren, vooral in Sesamstraat. Daar kijken zoveel mensjes naar die je dan gelukkig maakt door een liedje te zingen. Voor de wat oudere mensjes zijn er op internet ook wat porno-pino's te vinden. Of Beukende Bert en Aarsneuker Ernie. Daar dacht ik aan tijdens het ontbijt. Altijd als ik een nieuwe pot pindakaas open probeer ik iets te zien in de lijnen die er dan staan. Vreemd genoeg zie ik altijd een soort "aliens"; muppets.
Ik liep de supermarkt in. Gelijk naar het vak met pindakaas, zoals altijd. En niet om de pindakaasmuppets. Omdat daar altijd zo'n leuke vakkenvuller stond. Helemaal blauw. Met veren.

Beetje vreemd geworden en kort

Nieuwe titel: Kleurrijke spiralen

[Roosje]

Leuke titel, dus LOS!

[Ikkuh1]

Ja vind ik ook zodra ik iets moet tekenen met fantasie dingen erin, teken ik altijd spiralen en bogen en veel kleuren enzo. Kleurrijke spiralen staan bij mij voor Fantasie. Leek me wel gepast. wat vond je van me veel-te-korte-niet-het-origineel-kennende verhaal, by the way? nooit geweten dat ik zoiets ooit zou schrijven eigenlijk, wat een verrijking