Angst voor overgeven.

[Luna]

Ik heb het al zolang ik me kan herinneren. De angst om zelf over te geven en de angst om anderen het te zien doen. Op het moment dat iemand in mijn omgeving meld dat hij/zij misselijk is raak ik in paniek en durf ik niet meer bij diegene in de buurt te komen. Als er iemand in mn omgeving over geeft doe ik mn oren en ogen dicht en sta ik helemaal te trillen, ik word er echt panisch van. T liefst ren ik dan zo hard en zo ver mogelijk weg.
Veel mensen schrikken van mijn reactie en sommige worden zelfs boos, vinden me asociaal, dat ik alleen maar aan mezelf denk. Ze begrijpen niet dat ik het zelf ook afschuwelijk vind.
Als ik zelf misselijk ben dan word ik heel gespannen en ga bijna een soort van hyperventileren, alles om te voorkomen dat ik ga overgeven. Ik heb dan ook de afgelopen 10 jaar niet over gegeven.
Ik word nu echt een beetje gek van mezelf, ik wil heel graag van die angst af maar zou niet weten hoe. Ik wil er voor mensen zijn die misselijk zijn en niet wegrennen. Daar doe ik mensen pijn mee.
Vroeger dacht ik altijd dat het vanzelf wel over zou gaan maar ik ben nu 18 en het lijkt alleen maar erger te worden, het is bijna een obsessie.
Nouja, ik hoop dat er mensen zijn die misschien weten hoe ik er vanaf zou kunnen komen? Of misschien mensen die het herkennen? Alvast bedankt.

[Lorelei]

vizz schreef op 14-11-2003 @ 13:58:
Ik heb het al zolang ik me kan herinneren. De angst om zelf over te geven en de angst om anderen het te zien doen. Op het moment dat iemand in mijn omgeving meld dat hij/zij misselijk is raak ik in paniek en durf ik niet meer bij diegene in de buurt te komen. Als er iemand in mn omgeving over geeft doe ik mn oren en ogen dicht en sta ik helemaal te trillen, ik word er echt panisch van. T liefst ren ik dan zo hard en zo ver mogelijk weg.
Veel mensen schrikken van mijn reactie en sommige worden zelfs boos, vinden me asociaal, dat ik alleen maar aan mezelf denk. Ze begrijpen niet dat ik het zelf ook afschuwelijk vind.
Als ik zelf misselijk ben dan word ik heel gespannen en ga bijna een soort van hyperventileren, alles om te voorkomen dat ik ga overgeven. Ik heb dan ook de afgelopen 10 jaar niet over gegeven.
Ik word nu echt een beetje gek van mezelf, ik wil heel graag van die angst af maar zou niet weten hoe. Ik wil er voor mensen zijn die misselijk zijn en niet wegrennen. Daar doe ik mensen pijn mee.
Vroeger dacht ik altijd dat het vanzelf wel over zou gaan maar ik ben nu 18 en het lijkt alleen maar erger te worden, het is bijna een obsessie.
Nouja, ik hoop dat er mensen zijn die misschien weten hoe ik er vanaf zou kunnen komen? Of misschien mensen die het herkennen? Alvast bedankt.

Ik heb er zelf geen last van, m'n zusje wel. Het helpt bij haar vaak om haar (als ze zelf misselijk is) heel stevig vast te houden en intussen haar zo'n beetje te dwingen om rustig adem te blijven halen. Maar zij is pas 12 dus daarbij is het iets makkelijker. Ik weet niet goed wat je moet doen tegen de angst voor anderen die misselijk zijn, sorry.

[Luna]

Als ik misselijk ben dan mag juist niemand me aanraken. Zelfs mn vriendje niet.

[Lorelei]

vizz schreef op 14-11-2003 @ 14:39:
Als ik misselijk ben dan mag juist niemand me aanraken. Zelfs mn vriendje niet.

Waarom niet? Wat gebeurt er dan?

[extinction]

Er zijn twee hele goeie websites, een Nederlandse en een Engelse:
Nederlandse

Engelse

Wat je hebt heeft gewoon een naam, heel veel mensen hebben er last van en je bent niet alleen.

Ik zeg maar één ding; de angst om over te geven zal je leven 100 miljoen keer zwaarder maken dan overgeven zelf...

[Balance]

ja, ik ben ook panisch voor overgeven. Niet zo erg als jij (iemand mag best naast mij zeggen dat die misselijk is), maar zodra diegene ook écht over gaat geven gaat m'n mond stijf dicht, kijk ik de andere kant op en het liefst loop ik weg (doe ik dan ook vaak). Ik vind het gewoon zóó verschrikkelijk om over te geven, terwijl mijn vriendinnen altijd zeggen dat het oplucht, wanneer ze ziek zijn.
Ik heb zelf vorig jaar overgegeven sinds 6 jaar en vond het verschrikkelijk. Ik was echt heel erg ziek en kon het dan ook niet meer tegenhouden. Sindsdien vind ik het alleen maar viezer, het is gewoon zó goor.
Maar ik heb er geen problemen mee met m'n omgeving ofzo. Zij weten dat ik er niet tegen kan en vinden het niet asociaal van me als ik dat van een ander niet opruim ofzo.

[ekki]

Ik heb een hele tijd (en vaak nog) een plastic zakje in m'n zak of tas gehad. Ook kijk ik altijd op school en in de trein waar de wc het dichtst bij zit. Verder ben ik eigenlijk alleen bang over te moeten geven op een plek waar het niet zou moeten (bijvoorbeeld dat ik de wc niet haal, dat ik in de tram/trein moet overgeven, dat ik op school in de gang moet overgeven omdat de wc niet in de buurt zit, enz.).
Verder vind ik overgeven gewoon heel smerig en daarom hou ik er niet van als ik andere zie overgeven enzo. En dus ook niet als ik zelf moet overgeven.

Ik let altijd heel erg op houdbaarheidsdatums en wanneer iets bedorven is. Ik gooi het overigens meestal niet voor de uiterste houdbaarheidsdatum weg, al let ik wel heel goed op vlees. Ik doe ontzettend voorzichtig met rauw vlees. Ik ben ook heel erg bang voor een voedselvergiftiging.

Ik heb op die Nederlandstalige site wel wat gelezen, maar het is niet dat ik er angstig ofzo door word. Ik denk dus dat ik misschien die fobie wel een beetje heb, maar niet in hoge mate. Of misschien is mijn gedrag nog wel vrij normaal (ik ben een hele tijd echt vrij misselijk geweest), maar ik denk eigenlijk van niet. Maar ik denk niet echt dat ik er hulp voor wil zoeken. Het is niet zo extreem bij mij. Het engste vind ik gewoon dat ik niet op tijd op de goede plek zou zijn als ik zou moeten kotsen. Dat is eigenlijk alles.
Verder vindt iedereen het erg smerig denk ik.
Ik herken ook een heleboel niet wat op die site staat. Maar wel dat ik altijd een uitweg wil hebben als ik me niet zo heel lekker voel .

Ik kan ook niet tegen kotsen in films enzo. In het echt vind ik het ook heel vies van anderen, ik denk dat ik ook weg zou lopen en zelf misselijk zou worden. Tsja, allemaal psychische reactie. Het stinkt vooral zo, blech!

(Op mijn website staat dit gifje (bewegend plaatje), ik vraag me nu zelf eigenlijk af waarom . Overigens staat ie wel in een context (namelijk iemand die een hele bak popcorn leeg vreet en daarna dus dat icoontje. Zeker een manier om te verwerken ofzo ).

[Fade of Light]

veel alcohol zuipen, dan ga je kotsen en als je goenoeg ervaring hebt opgedaan met kotsen, ben je er misschien niet meer bang vor

[Luna]

Fade of Light schreef op 14-11-2003 @ 18:52:
veel alcohol zuipen, dan ga je kotsen en als je goenoeg ervaring hebt opgedaan met kotsen, ben je er misschien niet meer bang vor

Ik heb wel 2 keer over gegeven van de drank, en dat was niet heel leuk maar ik was zooo ver weg dat ik niet zo goed meer weet. Als ik nuchter ben is het nog steeds even erg

[Luna]

extinction schreef op 14-11-2003 @ 17:12:
Ik zeg maar één ding; de angst om over te geven zal je leven 100 miljoen keer zwaarder maken dan overgeven zelf...

Dat weet ik heus ook wel, maar daarmee is die angst nog niet weg. Ik kan er niets aan doen dat ik het heb, weet niet waar het vandaan komt. Op het moment dat ik in paniek ben dan denk ik niet meer: "ow, die angst is vast veel erger dan t overgeven zelf..."

[HelpMePlease]

wow ik heb precies hetzelfde als jou! bij ons zit t in de familie. als ik bijvoorbeeld in de bus zit, en iemand naast mij zit er pips uit of hij gedraagt zich naar mijn idee vreemd dan ben ik gelijk bang dat diegene wagenziek is, met uitgaan ben ik altijd bang dat mensen over me heen gaan kotsen en zelf ben ik als de doods om over te geven. Zelfs op tv kan ik niet kijken naar van die ziekenhuisprogramma's omdat ik altijd panisch ben dat ze gaan kotsen. Ne tals met jack ass, gingen ze ook een keer kotsen nou ik werd niet goed.

ik kan hier wel doorlullen, maar je snapt het, heb het net als jou en ik ben ook bang dat t een obsessie wordt echt heel erg kut

[Luna]

Bij mij zit t niet in de familie, ik heb wel gehoord over ouders die angsten op hun kinderen 'overdragen'. Niemand uit mn familie heeft t en ik heb ook geen vrienden die er iets van herkennen. Soms wil ik naar een psycholoog gaan om erover te praten, een oplossing te zoeken. Maar ik vind dat zo aanstellerig en waarschijnlijk gaan ze zeggen dat ik mn angst onedr ogen moet komen en er niet voor weg moet lopen.. Dat houd me tegen.
nouja, iig bedankt voor de reacties. Blij om te horen dat k nie de enige ben

[DutchGirl]

het lijkt wel of ik mezelf hoor praten, kheb precies hetzelfde...

maar ik weet niet wat ik er aan kan doen als iemand moet kotsen, ren ik ook zo ver mogelijk weg enzo.. stop ik me vingers in me oren.

Als je overgeeft, is het vaak zo dat dit ten koste gaat van je regelamtige ademhaling, op deze manier komen je longen met veel kracht heel even zonder zuurstof, waardoor je idd een angst reflex krijgt op dat moment. ALs trompettist is voor mij ademhaling erg belangrijk, en overgeven dus ook heel vervelend.
Op het moment supreme dwing ik mijzelf dan ook zo ontspannen mogelijk te zijn, zodat ik niet teveel energie in de spanning hoef te steken.
niet dat dit je probleem oplost, maar wat wel kan helpen als je panisch wordt, om welke reden dan ook is hoe dan ook diep in te ademen, en bewust te ademen, hierdoor hou je je hartslag rustig, waardoor jezelf ook rustig blijft.
Mensen die meer en gerichter over ademhaling willen weten die sturen maar een pm of een email.

[Nona]

vizz schreef op 14-11-2003 @ 19:29:
Ik heb wel 2 keer over gegeven van de drank, en dat was niet heel leuk maar ik was zooo ver weg dat ik niet zo goed meer weet. Als ik nuchter ben is het nog steeds even erg

Ja, als je dronken bent is het minder erg dana ls je helemaal bij kennis bent.

Emetofobie dus. Nou ja, het is gewoon een fobie, iets heel normaals. Dat betekent dat je eraan geholpen kunt worden. Als het zo problematisch is voor jou is dat misschien weleens een goed idee. Niet omdat de angst er opzich is, maar omdat het een belemmering voor jou vormt in het dagelijks leven.

[Yab-Yum]

Ik heb het niet zo erg als jou, maar ik herken het zeer zeker! Het is denk ik ook een soort angst om je mentaal gezien 'over te geven.' Als je moet kotsen moet je het eruit laten komen, moet je loslaten. Ik ben er heel lang heel bang voor geweest, zat altijd urenlang boven de bak alles in te houden (ja dat kan), maar op een gegeven moment toen ik weer eens zat te kokhalzen besloot ik het gewoon te doen. Loslaten en kotsen. Hup. En het viel 100% mee. Na 2x was de misselijkheid weer over, en dat is zo'n fijn gevoel! Zorg gewoon dat als je misselijk bent en je denkt te moeten overgeven dat je alles bij de hand hebt. (bak, handdoekje, papier, glas water, ed), en laat het gaan. Niet dwingen het in te houden. Eenmaal gedaan valt het echt mee.

[Yab-Yum]

Oja. En ook heel goed doorademen door je buik. Ik hield t zo in dat ik dacht dat ik ging stikken, nou dan kun je t beter laten gaan kan je weer ademhalen.

[Silver rain]

heb ik ook ja. heel rot . Gewoon als je misselijk bent 's aonds nachtmerries krijgen van overgeven dat je dan stikt enzo. En als je moet overgeven in paniek raken. Dat is lastig ja. Gewoon omdat ik het eng vind niet te kunnen ademen zoals ik wil. Trauma van vroeger (strand)

Heb ik ook heel erg. Als iemand moet kotsen wordt ik zlef misselijk en loop weg. Vreselijk vind ik dat, echt het vieste wat er bestaat!!! Laatst had een vriendin van mij een feest en ik kon helaas niet komen. Achteraf hoorde ik dat een andere vriendin zich behoorlijk had aangestelt en overal had lopen kotsen.
Ik was zo blij dat ik er niet was, bleh vreselijk. Mja kan idd een probleem zijn en ik zou nie weten wat je eraan kunt doen.
Misschien is het al uitgelopen tot een fobie?
Sterkte Kusjes......esther

[grandmommy]

vroeger was ik ook bang om over te geven, dat kwam omdat ik een keer in een uur zeven (!) keer heb moeten overgeven. maar nu valt het wel mee. ik moest vorige week nog overgeven, ik had buikgriep, en ik liet het ook maar gewoon gaan. ik ging gewoon rustig naar de wc, niet paniekken, en ik vond het ook meevallen. ik ben wel heel bang om in mijn bed over te geven, omdat ik het zo zielig voor mijn moeder vindt als ze het dan opruimt...

[femkeb]

Ik herken het ook heel erg (heb er niet echt recente ervaringen mee omdat ik al lang niet meer ziek ben geweest) maar ook ik wordt helemaal angstig als ik moet overgeven. Mijn ouders moeten we dan echt dwingen om rustig te blijven, omdat ik zo hyperventileer van angst (in elk geval dat was de laatste keer zo) Misschien dat dat bij jou ook helpt dat als je zelf over moet geven dat je dan iemand bij je hebt die probeert om je op je gemak te stellen en dat je er zo daarna veel minder erg tegenaan kijkt, maar iig veel sterkte.

[meisjehartje]

Hoi Luna,
Ik ben een meisje van 15 jaar. Ik heb last van dezelfde angst als jou. Ik heb last van deze angst als ik iets voel in mijn keel of buik,dan ga ik meteen denken, ben ik misselijk? Ga ik overgeven? Dan krijg ik heel erge zweethanden en heb geen controle meer over mijn ademhaling. Ik raak in paniek dus. Als iemand in mijn buurt zegt ik ben misselijk zeg ik meteen ga op tijd naar de wc. En het liefst blijf ik zo ver mogelijk uit de buurt bij diegene. Zelf ben ik ook best vaak misselijk of heb maagzuur, als ik dat zeg tegen de juf of meneer bijvoorbeeld zeg die dan als antwoord geven,als je moet overgeven mag je naar de wc. Daarvan raak ik al in paniek, wand ik weet dat ik niet moet overgeven maar hun brengen mij dan op het idee. Misschien werkt dit bij sommige mensen gerust stellend maar bij mij niet. Op tv kan ik er ook niet tegen als iemand moet overgeven,ik zet dan het geluid uit en kijk niet. Het geluid is erg en het beeld. Ik heb zelf twee of drie keer moeten overgeven toen ik jonger was. De laatste keer was 6 jaar geleden. Als ik ergens anders eet, bij de Ikea of een restaurant zit ik altijd te denken als het maar goed is,straks moet ik overgeven omdat ik iets verkeert heb gegeten wand ik weet niet wat ze in mijn eten doen. Thuis kijk ik altijd goed naar de datum, heel normaal eigenlijk maar ik let goed op haha. Heel lastig en niet heel veel aan te doen. Het heeft heel veel invloed op mijn leven op dit moment. Ik dacht dat ik de enige was maar blijkbaar niet. Heel vervelend voor je, maar vind het fijn om te weten dat ik niet te enige ben. Succes met het overwinnen van deze angst!
Lieve groetjes

[Pluis]

meisjehartje, dit is een topic uit 2003. Dat is al 10 jaar geleden.
Maar als je zelf graag tips of hulp wil om ermee om te leren gaan, dan mag je een nieuw topic maken met jouw verhaal erin.
En je bent zeker niet de enige die dit heeft, want het heeft zelfs een naam: emetofobie.