Advertentie | |
|
23-08-2010, 16:40 | |
Verwijderd
|
Ik weet niet waar je zo iemand kunt vinden
Maar ik heb mss wel andere tips voor je. want ik herken dit probleem wel bij mezelf. Anderhalf jaar geleden werd ik zo ernstig gepest dat ik de deur niet meer alleen uitdurfde, zelfs de hond uitlaten vond ik eng. ik was telkens bang dat ze wat tegen me zouden doen. En daar kwam dan dat probleem wat jij zegt van spanning en continu achteraf alles nagaan of je geen blunders hebt gemaakt nog bij. Ik durfde de deur alleen nog uit met volwassenen erbij. Maar mijn ouders begrepen niets van mijn angst. Toen leerde ik door mijn autisme mijn Pgber Joyce kennen. Zij heeft mij ontzettend geholpen. Eigenlijk zonder dat ik het op dat moment door had ben ik ontzettend veranderd sinds ik haar ken. We gingen naar de bieb enzo gewoon om te laten zien dat ik echt niet al die pesters telkens tegen kwam. Maar we maakten ook lange treintreizen naar de andere kant van nederland. Daardoor ben ik nu zelfstandiger geworden. Ik ging steeds vaker met Joyce weg. En later ook steeds meer kleine dingen alleen doen, zoals ff naar de ah of ff naar mijn tante om de hoek. Ik probeerde toen telkens mijn grenzen te verleggen. In die tijd dacht ik ook steeds oh shit over n dag moet ik alleen weg helemaal naar de bibliotheek. Ik probeerde telkens op andere manieren om eronderuit te komen. Ik was bang voor mensen geworden. En telkens dacht ik dat het allemaal aan mezelf lag, oh wat stom heb ik weer n opmerking gemaakt, oh wat stom dat moest ik echt niet zeggen, oh wat n rotwijf ben ik dat ik dat heb gedaan. Ik trok mezelf steeds meer terug. Toen ben ik steeds meer met anderen anoniem contact gaan zoeken, via internet enzo, en heb een oude vriendin weer opgezocht die ik leerde kennen bij een weerbaarheidstraining. Ik kwam erachter dat die onzekerheid helemaal niet gek was enzo. Dat iedereen er wel eens last van heeft. Nu heb ik dat van oh shit enzo nog wel heel vaak. Maar ik bedenk me dan dat diegene het vaak al lang is vergeten. Bij mij was het ineens over. Ik weet ook niet hoe het komt. Waarschijnlijk heeft Joyce mij gewoon heel erg geholpen. En het gekke is, nu word ik nog 100x erger gepest maar durf ik wel de straat weer op, ik denk nu gewoon, als ze echt gaan slaan doe ik wel aangifte. Dit verhaal komt natuurlijk niet helemaal overeen met het jouwe Maar mss heb je hier toch wat aan. Want mijn boodschap is eigenlijk dat je gewoon iemand moet zoeken die je volledig vertrowt. en eens beginnen met de kleine dingen. naar een feestje gaan maar later komen, zodat het korter is de volgende keer weer eerder enz enz enz |
21-09-2010, 20:14 | |
weetje ik was vroeger niet normaal verlegen ik durfde niet te praten in gesprekken en ik communiceerde niet met vreemde maar ik ben dat gaan opbouwen en nu iets van 4 jaar later durf ik zelfs met een wildvreemde op een ongeschikte locatie een compleet gesprek te houden mijn geheim is dat je gewoon moet denken het leven is niet zo serieus als het lijkt en elke keer als jij bijv met een vreemde praat ga je er sociaal op vooruit stal dat jij bijv in de bus zit en een man trekt bijvoorbeeld zijn shirt uit en begint vreemd te dansen (god waar slaat dat nou weer op XD)
dan vind je het wel vreemd enzo maar als je die man weer ziet wat kan er hem nou gebeuren het zou mij niks uitmaken als je verlegen doet vinden meensen het raar terwijl jij denkt zal ik dat nou wel zeggen vinden ze dat niet vreemd en vervolgens zeg je het heel zachtjes een soms zelfs van nee laat maar... maar als jij het hardop zecht comfotabel en met zelf vertrouwen dan respecteren ze je als jij een heel stoer doend kwaad kijkende jongen ziet en je vraagt hem de tijd wet ik dat ie normaal antwoord geeft snap je de mens zit eijgenlijk hetzelfde inmekaar iedereen denkt wat jij denkt zovan de zie ik er wel mooi genoeg uit vinden ze me niet raar
__________________
Willing is not enough we need to do!!!
|
22-09-2010, 10:31 | |
En wat dan nog, als iemand om jou moet lachen omdat je je een beetje raar gedraagt? Vergaat dan de wereld? Betekent dat dat je nooit meer vrienden zult hebben en dat iedereen jou altijd zal uitlachen? Nee, natuurlijk niet. Je probleem is dat je teveel in patronen denkt en onrealistisch, en dit bedoel ik niet vervelend want ik heb er zelf jarenlang voor in therapie gezeten. Probeer jezelf bij iedere gedachte die in je opkomt, af te vragen of die gedachte reeël is, en als die reeël is, wat dat dan betekent voor jou als persoon en voor jou in je leven. Niet iedereen hoeft jou aardig en normaal te vinden, want jij vindt ook niet iedereen aardig en normaal.
En wat Andijvie al zegt, een van de belangrijkste dingen van zo'n therapie is dat je dingen gaat doen. Het lijkt me een goed idee om toch naar dat feest te gaan, maar in het vervolg hoeven het niet zo'n "grote" dingen te zijn. Ga eens een avond met iemand (met diezelfde vriend?) naar de bioscoop of naar de kroeg, en probeer jezelf te focussen "op elkaar" en met elkaar te kletsen/dingen te doen, in plaats van alles wat er om je heen gebeurt. Daarnaast: hoewel het misschien zo lijkt, is het niet zo dat iedereen altijd op je let. Het besef dat ik echt niet zo belangrijk ben dat iedereen altijd naar me kijkt, heeft me geholpen minder moeite te hebben met sociale situaties. Het klinkt cru, maar dat jij op zo'n feest niet belangrijk bent, wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat je niet belangrijk bént, zo moet je dat ook zeker niet zien (om evt. gedachtes hierover te voorkomen, zeg ik dat er even bij). Maar mensen die uitgaan zijn bezig met hun vrienden, dansen, drinken, mooie meisjes blabla, echt niet met dat jij daar binnenkomt en niet zo goed weet wat je moet doen of moet zeggen. |
22-09-2010, 10:34 | |
O en nog één ding, dat vooruitschuiven waar je het over hebt (en dit bedoel ik niet vervelend); dat is niet de oplossing, maar de gemakkelijkste weg. Als jij in de toekomst gelukkig wilt zijn en dit probleem niet meer wilt hebben, moet je dat NU aanpakken. Dergelijke problemen gaan zelden vanzelf over.
Je moet jezelf een schop onder je reet geven, maar tegelijkertijd niet te hard voor jezelf zijn als het eens misgaat of als je dingen niet durft. Hopelijk vat je dit niet verkeerd op. Ik probeer je probleem zeker niet te bagatelliseren, en ik weet heus wel dat het niet zo gemakkelijk is als "gewoon doen", want dan was dit geen probleem meer. Maar probeer via kleine dingen jezelf te trainen in het sociale contact. |
22-09-2010, 15:51 | ||
Citaat:
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
11-12-2013, 20:16 | |
hey iedereen,
Ik ben student in het laatste jaar humane wetenschappen en een van mijn opdrachten is om onderzoek te doen naar een zelf gekozen onderwerp.Ik heb gekozen voor het onderwerp: omgaan met een sociale fobie in de schoolsituatie. Vermits dit onderwerp gaat over jullie ervaringen met deze fobie zou ik het dus zeer leuk vinden moesten jullie mij verder willen helpen door deze korte enquête even in te vullen. http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=164490. Alvast bedankt!!! |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
ingestort Ilsje | 13 | 02-01-2016 15:16 | |
Psychologie |
Verlegenheid Verwijderd | 58 | 13-02-2010 19:42 | |
Psychologie |
Hulp zoeken/sociale angst Verwijderd | 2 | 07-08-2008 17:11 | |
Psychologie |
Antidepressiva, hoe werkt het? [BESCHRIJVING] Eend | 27 | 24-02-2003 18:49 | |
Psychologie |
Sociale Fobie Desp | 17 | 19-07-2002 19:11 | |
Psychologie |
Ze lezen m'n gedachten Rabbi Daniel | 38 | 12-05-2002 03:42 |