Advertentie | |
|
10-07-2002, 16:28 | |
nja vooruit dit is beetje lange...maar goed
3 ‘Nee, nee, Mayron, je linkerbeen moet over je rechterarm anders lukt het niet!’ de gymleraar grinnikte. Mayron liet los en viel toen op de mat neer. Snel krabbelde ze er vanaf. Ze had het bloedheet om haar coltrui. Op een drafje huppelde ze naar de bank. Haar klasgenoten keken haar minachtend aan en Mayron zag dat de jongens wat in de oren van de meisjes fluisterden die vervolgens glimlachten en knikten. De gymleraar liet nog een paar jongens en meiden op de ringen en die deden het allemaal foutloos. Daarna haalde hij de ringen weer omhoog. ‘Zo jongens. Nu gaan we een ander spel doen. Ik verdeel de klas in een aantal groepen. Jullie pakken per groepje een mat en één lid van dat groepjes krijgt een bal. Dan proberen de andere leden van het groepje de bal af te pakken zodra ik fluit. Een soort worstelen dus. Diegene die de bal te pakken heeft gekregen is dan aan de beurt om hem vast te houden. Maken jullie maar groepjes en ga jullie gang!’ Mayron bleef zitten. Ze zag de jongens en meiden op elkaar afrennen en ze begonnen te fluisteren terwijl ze haar richting op keken. Mayron keek naar de grond en peuterde aan haar nagels. Meneer de Rooy zou haar wel weer bij Angelique in het groepje zetten. Ze hoopte vurig van niet. Normaal had ze er al geen zin in, maar na het voorval van net helemaal niet. ‘Mayron, ga jij maar bij het groepje van Angelique.’ Alweer. Ze wist het. Eigenlijk moest ze tegenstribbelen, maar Mayron knikte gedwee en liep naar hun toe. Angelique deed net of ze haar vinger in haar keel stak. ‘Getverdemme meneer….moet ze nou wéér bij ons in het team? Kunt u haar niet in een ander team zetten, want wij zijn het spuugzat om elke keer….’ ‘Mond dicht Angelique, anders ga je de les maar uit als het je niet bevalt,’ antwoordde meneer de Rooy geïrriteerd. Angelique deed kwaad haar armen over elkaar en wendde haar hoofd nijdig af. Alsof Mayron het zo leuk vond! Maar ze durfde er niet tegenin te gaan. Meneer’s de Rooy wil was wet. ‘Jongens, ik fluit af en dan kunnen jullie beginnen. Ik moet even naar het kantoortje beneden, er wacht een belangrijk telefoontje op me. Jullie redden het verder wel. Eerst beslissen jullie wie als eerste de bal neemt.’ Voordat Mayron kon reageren werd de bal met een zachte plof tegen haar buik geduwd. Geen protest mogelijk. ‘Diegene gaat op de mat liggen en ik tel af en fluit en dan pakken jullie de bal af,’ vervolde meneer de Rooy zijn instructies. Mayron ging op haar buik liggen met de bal onder zich. Ze volgde met haar vingers de zwarte lijnen van de basketbal en bereidde zich voor op wat er komen zou. Ze wist dat haar klasgenoten niet erg zachtzinnig te werk zouden gaan. ‘Oké. Succes jongens en gedraag je een beetje. Jullie kennen de regels.’ Twee seconden later klonk het scherpe fluitje van meneer de Rooy door de zaal en toen voelde Mayron overal handen. Nagels die drukten in haar armen en benen. Vingers die de bal uit haar handen probeerde te peuteren. Mayron ging op haar hurken zitten en omklemde de bal stevig. Ze zouden hem niet te pakken krijgen. Ze voelde een vlaag van triomf toen ze merkte dat ze bal niet te pakken kregen maar dat sloeg snel om. Ze zag hoe de rest van de klas ook op haar afliep. Iedereen verliet zijn of haar mat en begonnen Angelique en de rest van haar groepje aan te moedigen. Door haar verbazing verslapte de greep op de bal. Nee! Ze zou het niet opgeven! Het was maar een spelletje maar om de een of andere reden had ze het gevoel dat ze het winnen móest. ‘Hup Angelique! Hup Marianne! Pak em!’ schreeuwen meerdere stemmen. Gelach. Opeens een andere stem. ‘Pak haar schoenen!’ Nog harder gelach. Een instemmend:’Jaaaah jaaah!’ Mayron voelde opeens handen overal. Handen die aan haar trokken. Krabbende nagels. Toen voelde ze handen aan haar voeten. Voordat ze goed en wel besefte wat er gebeurde werd er aan haar veter gepeuterd. ‘Nee! Laat me met rust! Laat mijn schoenen met rust!’ Paniek. Haar dure schoenen! Ze voelde gesjor van -zo leek het- honderden handen. Ze begon te trappen. Mooi niet! Niet haar schoenen! ‘Hee, laat dat, kreng!’ was de reactie. Mooi zo! Harder trappen. Ze voelde iets zachts onder haar voeten en hoorde een kreetje van Angelique. Dat was de druppel. Werkelijk iedereen sprong bovenop haar. Getrek aan haar haar. Handen die haar vastgrepen. Knepen. Ze kon niks terugdoen. Ze voelde hoe haar linkerschoen van haar voet werden getrokken. Ze trapte nog eens wild in het rond en gilde. Een hand werd op haar mond geduwd en ze moest wel stoppen met trappen omdat ze een stomp in haar maag kreeg. Haar armen en beneden werden stevig vastgegrepen. Harder gelach. Gejuich toen de eerste schoen uit was. Vernedering. De ongelooflijke vernedering. Hulpeloosheid. Opeens werd Mayron zo moe. Zo verdrietig. Ze was het zat. Een ontspannen gevoel overviel haar. Het kon haar niets meer schelen. Ze voelde dat ze er niet tegenop kon. Haar rechterschoen was nu ook uit en alle handen lieten haar los. Ze bleef liggen. Tranen die kwamen. Ze wreef in haar ogen. ‘Mijn schoenen….’zei ze bibberig. Een tel werd het stil. Mayron ging gehurkt zitten en snikte met haar hoofd in haar handen. ‘Mijn schoenen…..’ Ze voelde even aan haar oog. Die werd dik. Er was op geslagen. Opeens hoorde ze een stem. Ze hoorde gepraat, maar het was van ver weg. Ze was niet langer daar. Ze was alleen. In het donker. In het zwarte gat. Nog meer stemmen. En opeens een duidelijke kreet van iemand die wel tot haar doordrong. ‘Rennen, Robin!!!’ hoorde ze opeens. Ze keek op en zag haar klasgenoot er met haar schoenen vandoor gaan. Als door een bij gestoken stond ze op. Vol woede keek ze om zich heen. Haar klasgenoot schoot de hoek om. Als vanzelf begonnen haar benen te bewegen. Rennen zou ze. Niks anders meer. Ze concentreerde zich op de deur en rende. Opeens zag ze hout en lampen. Hè? Wat was dat? Ze knipperde met haar ogen. Een felle tl balk scheen in haar gezicht. Opeens besefte ze wat er was. Ze keek naar het plafond! Ze lag op de grond. Ze draaide zich op haar buik, afvragend wat er net gebeurd was. Toen ze op wilde staan wist ze het.Ze zag een basketbal wegrollen. De basketbal die ze net op haar hoofd gekregen had. Ze hurkte en stond op, klaar om de deur uit te lopen en haar schoenen te grijpen. ‘Niks daarvan! Jij blijft hier!’ was de kreet van een zelfingenomen Angelique. Het leek alsof dat het startschot was van een ballenregen. Mayron liet zich vallen en probeerde overeind te kruipen maar het lukte niet. Ze wilde niet. Overal ballen. Tegen haar armen. Tegen haar benen. Haar rug. Haar hoofd. Haar hoofd bonkte. Haar slapen deden pijn. Het was net alsof er iemand met een hamer haar schedel als een kokosnoot opensloeg. Ze legde haar hoofd op de grond van de gymzaal. ‘Stop! Jullie doen haar pijn!’ Een stem van iemand waarvan ze het niet verwacht had. Ze kon niet thuisbrengen van wie hij was. Hij was zacht en laag. Maar duidelijk van een meisje. Mayron keek op. Het eerste wat ze opving was blond haar. Toen ze haar hoofd verder omhoogtilde zag ze Lisa staan, haar armen over elkaar. Haar ogen flitsten over de menigte. Onzeker, maar kwaad. Angelique liep op Lisa af. ‘Zo, dus jij dacht wel even te beslissen wat wij moeten doen?’ Lisa keek zelfverzekerder dan ooit. ‘Ja dat dacht ik zeker. En nu oprotten!’ Mayron bewonderde haar. Ze draaide op haar rug en ging toen overeind zitten. Au. Alles deed zeer. Ze zag hoe Lisa op haar af wilde lopen. Ze was bijna bij Mayron toen Angelique haar vastgreep. Komt niks van in,’ siste die bitter. Een moment van stilte. Mayron voelde de pure haat tussen Lisa en Angelique. Nee. Ze mochten geen ruzie krijgen. Niet om haar. ‘Laat maar Lisa. Ik….ik red het wel.’ Was dat haar stem? Die krakerige beverige stem? Kennelijk wel, want opeens was alle aandacht op haar gevestigd. Mayron krabbelde overeind. Het staan ging nog niet echt en ze waggelde langzaam weg. Toen ze bij de deurpost was keek ze om. Ze zag dat iedereen Lisa vastgreep. Lisa wilde naar Mayron toelopen. Ze zwaaide wilt met haar armen en probeerde zich los te rukken maar het was zes tegen één. Mayron keek Lisa recht in haar ogen aan. Toen vormde haar mond geluidloos een woord: bedankt. Lisa ving het op en glimlachte. Mayron glimlachte terug, en toen ging ze strompelend op zoek naar haar schoenen. Haar schoenen waren snel gevonden. Toen Mayron naar de wc ging om water over haar gezicht en lichaam heen te gooien stond de wc deur open. Toen Mayron naar binnen keek zag ze iets verdachts in de pot liggen. Ongerust liep ze ernaartoe. En daar zag ze iets verschrikkelijks. ‘Oh nee! Mijn schoenen!!’ Ze zakte geschokt naast de pot neer en trok tussen twee vingers een van de schoenen aan een veter het water uit omhoog. Ze hield haar hand voor haar mond toen ze zag wat ervan over was. Haar mooie schoenen. Ze waren zeiknat en er was met watervaste stift op getekend. Ondanks dat het toch was het uitgelopen kon ze nog net ‘trut’ en ‘baby’ ontcijferen. De rest was een grote zwarte vlek. Ook hadden ze er zeep opgesmeerd. Die kon ze dus wel weggooien. Wat moest ze nou? Ze zakte tegen de pot en graaide haar andere schoen er ook voorzichtig uit. Er drupte water over haar t shirt en broek en er verschenen lichte zeepvlekken. De vlekken vermengden zich al snel met tranen. Mayron, hou op. Je gaat niet wéér zitten janken! Ze vinden je al een aanstelster, moeten ze daar dan gelijk in hebben? Nee, natuurlijk niet. Je bent geen aanstelster. Resoluut stond ze op, smeet haar schoenen in de prullenbak, wreef haar tranen uit haar ogen en liep in een ruk door naar de kleedkamer. Alle andere meiden waren al weg. Snel kleedde Mayron zich om. Piekerend. Hoe moest ze dat in hemelsnaam aan haar moeder vertellen? Kón ze het überhaupt wel vertellen? Vertellen zonder slaag te krijgen kon zeker niet. Ze zou het moeten verzwijgen. Somber stopte ze haar broek en shirt en haar tas. De dag was zó fijn begonnen. Hoe had ze kunnen denken dat ze erbij zou kunnen horen omdat ze Disney schoenen had?! Disney was voor kinderen. Die vonden dat leuk. Meiden van veertien niet. Die hoorden gek te zijn van popgroepen zoals 4Street. Gek te zijn op jongens en alles wat daarmee te maken had. Verliefd zijn, experimenteren. Niet zoals zij deed. Zij deed niks. Saaie grijze muis Mayron, dacht ze. ‘Verdorie….besef het dan!!’ schreeuwde ze kwaad door de lege ruimte. ‘Ik krijg verdomme nooit eens wat thuis. Nooit! Mag ik dan ook eens blij zijn met iets wat ik krijg! Het interesseert me niet dat het van Disney is! Dat vind ik leuk! Ik ben blij met alles wat ik krijg!’ Om haar woorden kracht bij te zetten gaf ze na elk woord een harde schop tegen de prullenbak. Ze balde haar handen tot vuisten en vocht opnieuw tegen de tranen. Ze herhaalde die zinnen nog eens drie keer. Elke keer feller. ‘Snap... dat ... dan…. stelletje…. idioten!!’ Baf. Baf. Baf. In de prullenbak verscheen en dikke deuk. Het kon haar geen moer schelen. Nog steeds kwaad rende ze de kleedkamer uit. Ze wilde de trap oplopen toen ze opeens overvallen werd door een gevoel van vreselijke woede. Ze liep terug, rukte de deur van de kleedkamer open en liep met grote passen terug richting de prullenbak. ‘Mama….ik háát je! Ik háát je en ik háát je!!!’ de wanden weerkaatsten de felle schreeuw van Mayron. Bam!! De hardste schop die ze ooit had gegeven kwam op de prullenbak terecht. Een lichte echo verspreidde zich door de kleedkamer. De prullenbak viel om en rolde naar de andere kant van de kleedkamer. Overal vuil. Het kon haar niets schelen. Toen was het stil. Met een dubbel gevoel en een vage glimlach op haar gezicht rende ze de kleedkamer uit. |
10-07-2002, 18:27 | |
nu wil ik wel het vervolg... anders kan ik niet slapen
je mag het ook mailen als je wil, mijn email-adres: sien_ombelet@hotmail.com
__________________
** Rather my own lies than somebody elses truth** Immerse your soul in love**
|
11-07-2002, 20:38 | |
Verwijderd
|
wat goed! als je mensen het vervolg gaat mailen dan wil ik het ook hebben hoor, ik vind het echt mooi geschreven.. en ik zit nou al helemaal in het verhaal
als je besluit te mailen: darkkitty13@hotmail.com |
12-07-2002, 14:24 | |
Verwijderd
|
volgens mij kan je het vervolg beter hier posten hoef je niet al die mensen te mailen.
Maar mocht je het toch aan iedereen willen mailen: vleermuissie@hotmail.com |
12-07-2002, 21:23 | ||
Citaat:
beetjee overdreven naar mijn inziens
__________________
MAYNARD! I rest my case --- And Colin & Ricky. --- Ik ben zo blij dat ik ben wie ik ben, dat ik ga waar ik ga, dat ik sta blablabla
|
14-07-2002, 16:03 | |
ik vind het echt een goed verhaal wil je het ajb. ook naar mij mailen?? jolanda235@hotmail.com
__________________
■▲■▲■▲
|
15-07-2002, 14:12 | |
Verwijderd
|
Mag ik het vervolg ook...? leonoor@scholieren.com
|
15-07-2002, 16:32 | |
Verwijderd
|
*heeft je mailtje gehad*
wow, ik heb het net helemaal gelezen en het is echt goed! had zelf niet eens gemerkt dat ik al midden in het verhaal zat, was echt heel verbaasd toen ik in eens bij de laatste bladzijde was.. het leest echt heel makkelijk weg, en zelfs het engels tussendoor klinkt niet ergelijk zo als het meestal wel is als er een vervolg komt wil ik het hebben hoor |
15-07-2002, 18:33 | |
Ik wil het hele verhaal ook graag lezen als t kan..en het vervolg enzo
b_bruggeling@hotmail.com Alvast bedankt
__________________
Yearning for days of yore in elysian daydreams
|
15-07-2002, 19:18 | |
ik wil t vervolg ook wel...
wil je t mailen asjeblief? [ mail is irisje_979@hotmail.com] alvast bedankt
__________________
RIELEKST!
|
15-07-2002, 19:52 | ||
Citaat:
__________________
Yearning for days of yore in elysian daydreams
|
16-07-2002, 17:35 | |
Mag ik het vervolg ook? vianokia@hotmail.com
Het verhaal leesttot nu toe echt goed weg, goed geschreven!
__________________
*Turn me into something faceless, weightless, mindless, homeless vacuum state of peace*
|
23-07-2002, 21:35 | |
zou ik het vervolg ook mogen hebben??
ik vind het echt een heel mooi verhaal (van wat ik tot nu toe heb gelezen) dus pleasee..het vervolg?? e-mailadres: flower__gurl@hotmail.com alvast thnxx |
23-07-2002, 21:53 | |
Verwijderd
|
Wat een zielig verhaal.. Wel heel mooi..
Zou je mij misschien ook het vervolg willen meelen? pebbles1@home.nl Bedankt |
02-08-2002, 22:37 | |
kan je mij ook het vervolg mailen?? zwartje85@hotmail.com
ik vind je verhaal erg goed! alvast hartelijk bedankt!
__________________
Life is strictly mind over matter, if you dont mind it doesnt matter.
|
04-08-2002, 12:57 | |
Mag ik et vervolg plies ook? *bloos*
Tis echt een supermooi verhaal, leest lekker weg! sas_beest@hotmail.com
__________________
Liefde was als de regen, ze veranderde in ijs of verdween
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Winnaars(!) van de verhalenwedstrijd! Simoen & LUH-3417 Verwijderd | 35 | 03-01-2005 19:30 | |
Verhalen & Gedichten |
Nina & Sara Giles | 18 | 24-07-2003 23:37 |