ziekelijk jaloers

[~ice~]

Altijd al last van gehad, jaloezie. Meestal in niet zo´n erge mate, iets meer dan "normaal", maar niet iets waar ik en mijn (ex)vriend in die tijd mee zaten.
Nu is alles anders, ik heb een maandje of 4 verkering en ik ben nog nooit zó dol op iemand geweest. Van jaloersheid heb ik een tijd geen last gehad, totdat ik hem begon te introduceren in mijn vriendengroep. Hij ging leuk om met mijn vrienden en vriendinnen, gewoon normaal. Zo ook met een hele goede vriendin. Alleen kan ik dát echt niet hebben. Hij kan leuk met d´r ouwehoeren, niks mis mee, maar het maakt mij gek. Ik wéét dat hij alleen om mij geeft en me echt niet kwijt wil, maar als ik hem zo zie zitten met haar, spookt er van alles door mijn kop. Vooral omdat die vriendin erg op mij lijkt qua innerlijk, alleen nét iets spontaner, nét iets grappiger en nét iets vrolijker. En net zo bezet als ik, want ook zij heeft verkering al heel lang. Dus waarom zou ik me zo druk maken erom? Dat snap ik van mezelf ook niet.

Ik denk bijvoorbeeld meteen dat hij haar leuker vindt, want ik ben niet zo spontaan. Hij moet nooit zo om mij lachen. Hij kijkt nooit zo ondeugend naar mij. Met mij kan hij niet zo ouwehoeren. Hij vindt haar kont vast aantrekkelijker. Ik vind ook meteen dat ze te dicht tegen elkaar zitten. Ik zie al voor me hoe hij zijn hand op haar been legt, haar kust.
Beelden die me echt zo boos en verdrietig maken dus. Natuurlijk is dit allemaal waanzin, het zit alleen in m´n hoofd. Maar ik kom er verdomme niet vanaf!! Hoe vaak hij ook tegen me zegt dat hij alleen voor mij kiest, het lijkt niks uit te maken. Mijn verstand zegt: maak je niet druk, hij zal je niet verlaten, in ieder geval nooit voor haar. Maar waarom besluipt me dan steeds dat klotegevoel dat jaloezie heet als hij alleen maar met haar praat? Het liefst zou ik hem al het contact met haar verbieden, als het mogelijk was zou ik willen dat ze elkaar nooit aankijken. Klinkt lullig, maar alles beter dan dit. Op deze manier ga ik mijn vriendin op die momenten ook haten, zij doet immers ook mee eraan. Op die momenten alleen, naderhand lijkt alles weer vergeten.
Als ik er zo over nadenk vind ik het zelf ook nergens op slaan. Ik voel me een aansteller en neem me voor om de volgende keer normaal te doen. Maar ook de volgende keer heb ik het. Ik ga dan altijd ergens anders zitten als het kan, om hen maar niet aan te hoeven zien. Dan kwel ik mezelf alleen maar. Verder ben ik dan ook nog zo bitch om mijn vriend de rest van de avond of dag boze blikken te geven, kortom, het verziekt de avond behoorlijk.

Mijn vriend weet het, ik heb het hem al snel verteld omdat het voor hem ook geen pretje is zo. Hij vond het eigenlijk wel lief, voor hem een teken dat ik vreselijk om hem geef. Hij zei dat hij er in het vervolg rekening mee zou houden. Maar er rekening mee houden werkt niet en is voor mij niet genoeg, zelfs als ze alleen maar praten en ook nog 2 meter van elkaar zitten vind ik erg. Op een of andere manier is elk contact tussen hen in mijn ogen flirten. Ik wil er zo graag vanaf! Want ze zijn allebei vreselijk belangrijk voor me.
Ik heb nog nooit vervelende ervaringen gehad in de liefde met betrekking tot vreemdgaan of iets dergelijks. Jongens zijn mij altijd trouw gebleven en mijn vriend zal dat ook doen.

Waarom heb ik dit? Zijn er meer mensen die het hebben? Wat is er aan te doen? Ben ik op dat gebied psychisch niet in orde? Ik heb echt jullie hulp nodig, dus pleez neem even de moeite om dit verhaal te lezen...

[feline]

Je bent gewoon ontzettend bang om hem kwijt te raken. Maar zover was je geloof ik ook al gekomen...
Echte jaloezie heeft geloof ik nooit echt een positieve invloed op een relatie gehad, hem dingen verbieden al helemaal niet.
Je hebt er al met hem over gesproken, ik denk niet dat het kwaad kan met je vriendin er even over te praten. Probeer haar niet aan te vallen, maar gewoon te zeggen wat je nu hier zegt. Misschien kan zij je wel duidelijk maken dat hun gesprekken en blikken puur vriendschappelijk zijn, en dat je je nergens druk om hoeft te maken.
Nog een vraagje: flirt jij weleens een klein beetje met een andere jongen ? Zo ja; betekent dat gelijk dat je meer voor diegene voelt en met diegene zou willen zoenen etc. ? Of dat ook echt doen ? Ik denk het niet, zo zou je het misschien ook kunnen zien bij hen.
Probeer zelf lol te hebben met uitgaan of op feestjes, en zorg dat je niet afhankelijk van hem bent.

Succes, willemijn

[~ice~]

Ben idd bang om hem kwijt te raken!! Zo erg zelfs dat als ik hem opbel, echt bang ben dat hij zegt "dat we eens moeten praten"... Maar ik weet écht dat hij voorlopig bij me blijft, vanwaar die angst dan?

Ik weet dat hem dingen verbieden de relatie het er niet leuker op maakt en daarom doe ik het ook niet. Ik zou het ook niet kunnen, hem verbieden om met mijn vriendin om te gaan zou wel een beetje te ver gaan denk ik. Ik doe het niet, maar zou het wel willen als het kon. En daar schaam ik me echt voor. Welke vriendin wil in godsnaam nou haar twee beste maatjes verbieden elkaar te zien?!

Met mijn vriendin praten kan ik niet. Ik weet dat ze het goed op zal nemen, ze zal me begrijpen, naar me luisteren, me troosten en zeggen dat ze er rekening mee zou houden. Want zo is ze, een topwijf. Ik ben alleen bang dat daardoor het een hele rare verhouding gaat worden, tussen mij & haar & mijn vriend. Heel geforceerd. Ze zien elkaar (door mij) nu veel vaker en ik wil gewoon dat die contacten normaal blijven. Niet dat ze, als ik erbij ben elkaar bijna negeren, terwijl ik weet dat ze anders doen als ik weg ben. Dat wil ik niet. En dat zal gebeuren als mijn vriendin weet hoe ik erover denk. Ik weet ook dat hun contacten puur vriendschappelijk, misschien wel oppervlakkig, zijn. Maar mijn gevoel laat op sommige momenten mijn gezonde verstand in de steek en stuurt verzinsels mijn kop in.

Ja, ik flirt wel eens met jongens. En dat is dan als spelletje, zoals flirten hoort. Ik zou nooit met zo´n jong willen zoenen. En ik weet ook dat als mijn vriend dat doet, het ook voor de lol is. Mijn gevoel verteld me alleen andere dingen.

Daar zit het probleem denk ik ook niet, anders had ik het beter op L&R kunnen posten. Wat ik zíe is een normale manier van omgang tussen mijn vriend en mijn vriendin, wat ik voel en denk op die momenten is iets anders. Dat is namelijk een heftige flirtactie waarbij ik de volgende momenten voorspel in mijn hoofd. Dat doet echt zeer, ik word er misselijk van, wil huilen, iets slaan.

Het zit veel dieper dan een beetje jaloers zijn...
En ik kan er echt niet meer tegen, het verziekt mijn hele relatie.

Kus Juul

[Poesba]

Je vind jezelf niet goed genoeg voor hem. Het klinkt wat simpel maar kweek zo snel mogelijk wat eigendunk want anders ga je je nog heel lang onzeker voelen en onzeker heeft in dit geval een dubbele lading.

[~ice~]

Ik denk niet dat ik een te lage dunk van mezelf heb. In ieder geval niet ongezond laag. Ik weet dat mijn vriend verliefd op me is en ik zie aan mezelf ook wel de leuke kanten.
Gewoon normaal, als ik alleen met hem ben, met familie of met mensen behalve mijn vriendin, dan is er ook geen probleem. Zodra zij er bij is steken die gevoelens de kop op...

Zijn er misschien meer mensen die even de moeite nemen om mijn lange verhaal te lezen, I really need some help

Het spijt me dat ik je geen echt advies kan geven, maar je bent psychisch wel in orde in ieder geval Ik ben zelf ook ontzettend jaloers. Sommige mensen noemen dat bezitterig, waarschijnlijk. Jaloezie echter is een doodnormaal en natuurlijk verschijnsel wat gewoon in de evolutie geslopen is om mensen monogaam te houden.

[~ice~]

Hmmzz, ik denk ook dat een beetje jaloezie in een relatie ook helemaal niet verkeerd is, het geeft toch aan dat je zeer veel om je partner geeft. Maar zo erg als ik het heb? En dan ook nog alleen bij een persoon, mijn beste vriendinnetje? Zo erg dat ik hen een normale omgang misgun? Ik snap mezelf gewoon niet, ik herkén mezelf in zulke situaties amper...

Iemand pleez?
(ik mag niet vragen om reacties, dat weet ik, maar dit is écht belangrijk voor me)

[verdrietje]

Mijn vriend werd echt gek van mijn jaloerse gedoe. Dat is ook een van de redenen waarom hij bij me is weggegaan. Hij kon er gewoon niet mee omgaan.
Maar nu zie ik achteraf dat mijn jaloezie toch wel enigzins terecht was. Hij wilde namelijk heel graag deze zomer met z'n vrienden met een groepsreis mee op vakantie. Dat had hij het jaar er voor ook gedaan. Toen had ik gelijk zoiets van: volgend jaar wil ik ook met hem mee. Maar dat wilde hij echt niet. Hij koos er voor om toch te gaan, terwijl hij wist dat ik het niet leuk zou vinden en jaloers zou worden.....
Nou en ik had erg rare voorgevoelens die week dat hij weg was. En wat bleek: hij was min of meer verliefd geworden op een ander meisje! Dat had hij me natuurlijk ook niet eens verteld, daar kwam ik twee weken nadat het uitwas gegaan pas achter! Het idee dat hij gewoon die hele week heeft lopen flirten met dat meisje doet gewoon zo verdomde pijn!
Ik heb het idee dat ik een jongen nooit meer kan vertrouwen. En dus in m'n volgende relatie nog veel jaloerser zal zijn. Want ik geloofde altijd dat het onzin was dat ik jaloers was.... maar het was duidelijk toch niet voor niks.
Ik wil je niet ongerust maken ofzo. Maar het is volgens mij toch geen goed teken als je zo jaloers bent. En als je relatie wat langer duurt, gaat het toch tussen jullie instaan. In het begin zal hij het idd wel leuk vinden (dat vond mijn vriend ook) maar op een gegeven moment gaat hij zich toch ergeren.
Ik heb geen idee wat je kunt veranderen aan je jaloerse gevoel, want ik kon het zelf ook niet veranderen. Nu is het dus twee maanden uit met m'n vriend en ik kan het echt niet aan om hem met een ander meisje te zien praten. Dan word ik zooo jaloers... Ik word er gek van. Geen idee hoe ik hier ooit vanaf ga komen. Ik hoop dat het jou wel lukt...

Liefs, mij

[**~yvie~**]

nou meid ik kan je een hand geven, jou verhaal zou zo door mij geschreven kunnen worden.
ik heb dit probleem helaas al een tijdje ik ben me rviend kwijt geraakt door mij ziekelijke jaloezie..
hij had een beste vriendin waar ie heeeel close mee was, en dat maakte mij natuurlijk gek want ze zaten bij elkaar op schoot , met elkaar te dollen ,knuffelen..
en als ik dr dan wat van zei , zei ie nou niemand komt tussen onze vriendschap in enzo, en hij vojnd maar dat ik me niet meer aan moest stellen omdat het aleen pure vriendschap was, marjah ik was na een paar maanden al zo gek geworden van al die frustaties, hij was namelijk popi bij meiden en vond het heerlijk om aandacht te \krijgen , hij dolde er ook mee voor mij neus, als
Ze beste vriendin was er trouwens altijd bij ,echt ooooooooveral en tjah ik kreeg ook rare ideen ik krijg zo'n afschuw vcoor haar, als ik haar dan zag ofzow was me bui al verpest, of als we uit gingen met haar ( uiterraard was ze er natuurlijk altijd bij) dan zat ik heel de avond met een boos gezicht want ik voelde me enrom buiten gesloten...
nouja naar een paar maanden zei die dus dat ie niet meer verder wou met mij omdat hij het niet meer kon , hij zei dat ik hem niet meer vertrouwde enzo en dat ik dcaht ie vreemd ging, maarjah dat kon ik moeilijk denken want hij was te vertrouwen maarjah toch was ik ziekelijk jaloers...ik werdt gewoon echt letterlijk gek van deze situatie en reageerde het op iedereen af ( familie enz.)

ik weet hij was gewoon te popi en te vrij voor mij, kheb nou een nieuwe vriend en ben nu eigelijk niet vaak jaoers meer heb ik gemerkt, maarjah dat komt omdat hij niet op meisjes in gaat en niet flrit met ze en niet meidengek is...dusjah ik denk gewoon dat het kwam omdat hij zo popi was, voor een popi jongen moet je sterk in je schoenen staa en ik ben erg onzeker dus dat werkt bij mij van geen kant ..
maar ik ben soms nog wel jaloers als me nieuwe vriend bijv zegt dat ie met een schoolvriendin iets afspreekt dan ga ik van binnen weer vanalles in me hoofd halen en begint de elende weer opnieuw dus ik denk dat ik dr nooit overheen kom eigelijk, mischien pas als ik mezelf heb geacepteerd, want dan doe ik eigelijk nog steeds niet...

succes in ieder geval..ikweet echt wat je doormaak en het is echt een verschrikkelijk KUT gevoel, en bijna niemand ziet de ernst erin , zoals me ex die lachte erom en vond het aanstellerij

[~ice~]

Verdrietje en **~yvie~**, ten eerste alvast hartstikke bedankt voor jullie verhalen, het voelt al "goed" om te weten dat ik niet alleen ben die met deze problemen kampt.


Allereerst even verdrietje:
Ik hoop niet dat mijn vriend mij ook verlaat om mijn jaloerse gedoe. Hebben jij en je ex er toen niet over gepraat? Hoe liet jij je jaloezie merken? Vervelend dat jou jaloezie ook nog es terecht was, dat maakt het kutgevoel toch wel ff wat erger. Je voelt je al kut omdat jaloers zijn op zich al vreselijk “pijn” doet en dan blijkt ook nog dat het niet voor niets was. Damn. Dat je in je hoofd al bedenkt hoe hij met een ander zal flirten doet zeer, maar het gevoel dat het ook nog waar is geweest is erger. Dat spijt me voor je.
Je schrijft dat het waarschijnlijk geen goed teken is, mijn jaloezie. Bedoel je daarmee dat het misschien wel intuïtie is, dat je onbewust wéét dat het fout zal gaan? Dat het voorgevoelens zijn, een soort voorspellende gedachten? Het is idd niet goed voor je relatie, tenminste, zolang ik er tegen mijn vriend over door blijf zeuren. Ik heb er uren met hem over gepraat, waarbij de conclusie steeds was: hij zou er rekening mee houden en ik moest "niet zo snel over de zeik gaan" (zijn woorden). Allemaal leuk en aardig, maar zo werkt het niet voor mij. Wat ik nu doe als mijn vriendin met hem is, is mijn hoofd afwenden, mezelf vreselijk opwinden en aan niks anders kunnen denken als zij samen. En dat doet zo´n zeer!

Yvie:
Kut man, dat je hierdoor je vriend bent kwijtgeraakt. Niet echt hoopgevende info moet ik zeggen ... Oooh, vreselijk, als je je vriend met een meisje ziet knuffelen enzo! Idd lastig als je vriend zo populair is en van de aandacht geniet. Ik zou dat nooit kunnen hebben. Ook al is het voor de lol, ook al is hij alleen verliefd op jou, wat je ziet is anders. Ik kan me voorstellen dat je zo van dat meisje walgt. Zij pikt tenslotte je vriend in, zijn aandacht, althans, zo lijkt het, zo ervaar je het. Of het zo is is een tweede, maar in jou hoofd is het volkomen duidelijk: hij wil iets van d´r. Bij jou lijkt het me onzekerheid. Je voelt jezelf te min voor de jongen in kwestie of zeg ik nu iets raars?
Gemeen dat je ex het aanstellerig vond. Want dat is het niet!! Bijna niemand ziet er idd de ernst van in. Terwijl het iets is wat je niet moet onderschatten. Het kan je leven gaan beheersen. Bijvoorbeeld door het af te reageren op anderen. Mijn vriend zegt (nu nog) dat hij het alleen maar een compliment vindt en me zeker niet als een zeikwijf ziet. Hij laat me uithuilen, probeert me te overtuigen van zijn liefde voor me... Hij is zo´n schat!! Hij verdient mijn achterdocht niet!!


Mijn vriend houdt ook wel van een beetje dollen met meisjes. Maar niet overdreven veel. Hij heeft een groepje vrienden waar ook een stuk of 4 meisjes bij zitten. Allemaal “aanhang”, dus ze hebben verkering met zijn vrienden. Als ik hem zo zie met zo´n grietje, dan valt het nog wel mee, vooral omdat die vrienden van hen erbij zijn en ik ook met hen kan ouwehoeren. Bij mij is het vooral mijn beste vriendin. Tegenwoordig kan ik het ook niet hebben als hij iets vertelt over zíjn beste vriendin. Laatst had hij een feestje bij dat meisje en haar vriend gehad, en hij bleef logeren. Krijg ik ´s ochtends een sms: “ik werd vanmorgen wakker naast Marieke ” Nou, toen had ik het niet meer. Nu heb ik gister ook kennisgemaakt met zijn ex, ook niet zo´n pretje. Want ik ben er heilig van overtuigd dat de liefde tussen die twee nog niet over is. Onzin natuurlijk. Maar krijg dat er maar eens in bij mij...
Ik wil er vanaf!! Als het kan nu nog. Vanavond gaat mijn vriend uit, zijn ex en beste vriendin zullen er ook zijn. Ik ga niet mee, want ik heb school gewoon en moet nog veel huiswerk doen. Maar dat gaat niet lukken. Ik ga zielige muziek draaien, toneelspelen voor de spiegel waarin ik hem betrap met een ander. Als ik in bed lig gaan deze fantasietjes door. Ik huil me in slaap en wens dat het al weer woensdag was. Want dan is hij hier, zonder meisjes die me jaloers maken. Dan is hij pas echt van mij. ´s Nachts droom ik erover, ik slaap en eet slecht. Op de een of andere manier “wil” ik mezelf kwellen door eraan te denken.

Zo ver gaat het.

[~ice~]

Meiden...?
*kijkt wanhopig*

Ik ben ook ziekelijk jaloers en ik weet precies hoe je je voelt.
Maar ik vind het wel een kutsteeek dat hij bij dat meisje ging logeren en dan zo'n smsje stuurt. Dat is toch geen rekening met jou houden?
Ik zou precies zo reageren, ook dat met die exen enzo...
Hmm je moet maar ff een stukje lezen dat ik op L&R heb gepost daarnet, gaat ook over jaloezie enzo:http://www.forum.scholieren.com/show...58#post2330758
Sterkte

Liefs,

Alicia

[~ice~]

Geloof ook dat het een vrouwenkwaaltje is...

Alicia, dat meisje is een goede vriendin van hem en woont samen met zijn beste vriend. Na een feestje is hij gewoon in slaap gevallen in hun bed toen hij nog wat tv keek... Best onschuldig dus, kan gebeuren. Maar geen leuke info idd. Thanks voor de link, daar heb ik wat aan!

Elvira, wees alsjeblieft heeeeel blij dat je niet of nauwelijks jaloers bent! Het kan heel goed dat jij nog nooit zoiets mee hebt gemaakt omdat je nooit echt verliefd op die jongens bent geweest. Ik hóu echt van mijn vriend. En naast dat ben ik ook nog eens stapelverliefd, met de kriebels enzo.

Ik moet zeggen dat het nu wel beter gaat. Mijn vriend en mijn beste vriendin hebben elkaar al wel een tijdje niet meer gezien, dus het kan daar aan liggen. Verder wordt mijn vriend ook steeds jaloerser, en dat doet me goed *bloost*, heel goed zelfs. Vooral omtrent mijn exvriend, waarmee ik nog een goede band heb. Hij snapt hoe ik me voel en dat is al heel wat. Ik ben benieuwd hoe het gaat de volgende keer als er iets voorvalt met hem en een meidje...


Lieve mensen, allemaal wel heel erg bedankt voor jullie steun!! Reacties zijn natuurlijk altijd nog welkom, maar ik ben voor nu ff enorm geholpen! *knuffelt jullie allemaal*

xxx JUUL

[MarilynManson]

klinkt maybe ontzettend egoistisch maar ik ben blij om te weten dat ik niet de enige ben

[~ice~]

MarilynManson schreef:
klinkt maybe ontzettend egoistisch maar ik ben blij om te weten dat ik niet de enige ben

Is niet egoïstisch, zo ervaarde ik dat ook. Je denkt namelijk dat niemand het heeft en jij eigenlijk maar een steekje los hebt. Als je dit zo leest dan is dat een enorme opluchting!

Dus jij herkent je er ook in?