Het Grote Lucht Je Hart Topic - 172

Ach, denken over jezelf omleggen is een heel normale en gezonde gedachte. Ik heb het gemiddeld zo'n 3 keer per dag. Niet om grote, omvangrijke problemen maar juist om de kleine dingetjes.

Je moet ook niet "onthouden dat er mensen voor je zijn". Je moet onthouden dat je het allemaal prima in je eentje aan kan. Onafhankelijk zijn van andere mensen is juist de beste manier om je leven in te richten.

[Pluis]

TralalaTim schreef:

Als kind had ik niet de droom om brandweerman te worden of een bekende voetballer te ontmoeten. Nee, ik wou het liefst normaal zijn. Normaal, als alle andere uit mijn klas. Ik praat hier liever niet over, mijn basisschooltijd. Ik zou het liefst alle gebeurtenissen vergeten. Ik was altijd anders, ik had dyscalculie, ADHD, ADD, laag concentratievermogen. Noem maar op. Ik ben overval voor getest. Terwijl op school mijn leven kapot ging. Ik werd gepest. Ik had een goede vriend. Hij kon mij nooit helpen, hij was bang. Maar hij steunde mij mentaal altijd. Ik ben hem heel erg dankbaar. Ik kwam eens bij hem thuis. Dat gebeurde amper, ik had vaak pester achter me aan op weg naar huis. En hij wou dus niet dat ik naar zijn huis ging. Toen ik toevallig toch eens bij hem thuis was zei zijn moeder: "ik hoor dat je gepest word" "wat is er aan de hand?". Ik deed mijn verhaal en zei achteraf "Ach, je wend er wel aan..." Wat ze toen zij vond ik heel bijzonder. "Wil je hieraan wel wennen?"

Ze heeft mij eruit geholpen. Ik ben hin allemaal heel erg dankbaar voor alle help en steun die ze mij gaven.

Bedankt.

Toch ging het uiteindelijk weer mis. Ik kwam in de puberteit. Ik ondekte mijn bisexualiteid en dat maakte het er niet makkelijker op. Ik ging naar het voortgezet onderwijs. Eindelijk, een nieuw begin, een nieuwe kans. Ik zette alles op alles om normaal te doen. Maar dat lukte niet. Ze merkte dat ik soms lichte nichterige trekjes heb en vonden me gay. Ik heb mij hierzelf toen de schuld van gegeven. Ik vond dat ik mijn kans had veprust. Ik wou het niet meer. Ik wou niet meer leven. Als het al twee keer mis was gegaan dan moest dit zich zeker herhalen. Ik heb veel nagedacht over zelfmoord. Ik dacht wat de snelste en meest pijnloze manier zou zijn. Mijn mentor merkte dat er iets niet pluis was. Ik heb het geprobeerd geheim te houden maar het lukte niet. Ik ben in huilen uitgebarsten. Ze stuurde me naar de vertrouwenspersoon en daar heb ik mijn verhaal gedaan. Ze hebben me er weer bovenop geholpen. Mijn cijfers gingen omhoog, ze spraken de mensen die mij pesten aan. Zij waren heel erg geschrokken van mijn zelfmoordneigingen. Ik ben nu bog niet echt uit de kast. Maar wel gelukkig

Als je het licht aan het einde van de tunnel niet ziet zijn er altijd nooduitgangen. Daar zijn mensen die je kunnen helpen.

Je moet altijd onthouden dat er mensen voor je zijn. Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord

Tips nodig? stuur me een pm'etje!

aangezien je alleen je verhaal wilde vertellen, heb ik je topic samengevoegd met het lucht je hart topic.

[winnie the pooh]

Yeeeeeyyyy!!
Joyce komt terug in Juli!
Ik had het echt totaal niet meer verwacht dus het is echt heel fijn!
Maandag zat ik er nog even helemaal doorheen en heb ik nog bij mijn mentor zitten huilen, dinsdag en woensdag ging het wel maar niet echt van harte, en gisterochtend had ik ineens totaal onverwacht een berichtje van Joyce dat ze terug komt in Juli!
Ik weet verder ook nog helemaal niet hoe of wat ofzo, maar dat vraag ik binnenkort wel.
Haha op school was ik gister zo blij en vrolijk, en de laatste tijd was ik nogal depri, maar niemand vond het erg dat ik zo druk was. Ik zit met allemaal vriendinnen in dezelfde projectgroep dus ze wisten er ook allemaal van en waren alleen maar heel blij voor me, dat is echt fijn! Een hele goede vriendin van mij op school staat echt bekend als het drukste meisje van onze afdeling en mensen zeiden op een gegeven moment letterlijk tegen me 'haha het is echt een prestatie, je hebt D voorbij gekletst' Ik was gewoon nogal stil enzo, omdat het gewoon allemaal ontzettend klote was de laatste tijd maar dit nieuws zorgt er wel voor dat ik weer wat optimistischer ben en wat vrolijker en weer wat meer zin heb in de toekomst. Het is zo fijn, ze is er gewoon weer in de zomervakantie en als ik op stage ga! En misschien gaan we zelfs wel weer met zn tweeen een paar daagjes weg ofzo!


Vanmiddag ben ik nog bij Joyce2(om haar zo maar ff te noemen, het is een goede vriendin van Joyce die het in de tussentijd van haar overgenomen heeft) geweest en we verwachten eigenlijk allebei niet dat het de laatste keer is dat Joyce weg is geweest, maar mijn band met Joyce2 is nu ook ontzettend goed dus als dat het geval is ga ik daarna gewoon weer voor een tijdje naar Joyce2, dat vond ze geen probleem, en zelfs als mijn pgb binnenkort misschien niet meer verlengd wordt blijven we elkaar zien.
Maar ik heb nogal last van vertrouwensproblemen, niet specifiek bij hun, maar gewoon bij iedereen omdat ik klote ervaringen heb gehad in het verleden van mensen die me van de ene op de andere dag lieten vallen. Daar ga ik binnenkort ook bij emdr mee aan de slag als het weer wat beter gaat.
Maar daardoor is het soms wel lastig om het te geloven als ze allebei zeggen dat ze er gewoon voor me zijn, ook als er geen pgb meer is, en dat soort dingen kunnen ze volgens mij wel 100 keer zeggen maar ik blijf bevestiging vragen.Ik irriteer me er zelf ook echt kapot aan, ik weet dat ik ze kan vertrouwen maar het lukt me niet om dat ook daadwerkelijk te doen in bepaalde dingen. En dan wordt ik daarover weer boos op mezelf, omdat ik vind dat zij het ook niet verdienen dat ik continu bevestiging vraag en dat er continu een gedachte in mijn hoofd is die het allemaal niet vertrouwt. Er is niemand met wie ik zo'n goede band heb als met die twee, en het zijn echt de enige die ik midden in de nacht nog op durf te bellen als het niet goed gaat en het zijn ook degene die het allermeest van me weten, maar toch lukt het me nooit om ze voor 100% te geloven als ze iets zeggen. En dat vind ik ook gewoon kut, dat verdienen ze niet, ze verdienen beter.

Ik was gistermiddag best vroeg uit, maar mn moeder is gestopt met werken dus ik had geen zin om naar huis te gaan, die is alleen maar negatief over hun beiden. Volgens mij gewoon uit jaloezie dat mijn band met hun ontzettend veel beter is dan die met mijn moeder, maar daar heeft ze het wel lekker zelf naar gemaakt. Volgens mij komt dat twijfelen en continu bevestiging vragen ook deels door mn moeder. Ik ben toen dus nog veel langer op school gebleven, een vriendin van me had om 4 uur nog een presentatie waar ze totaal geen zin in had en stikzenuwachtig voor was dus die vond het eigenlijk wel goed uitkomen dat ik zo druk was en toen heb ik haar de hele middag de oren van dr kop gekletst en we hebben samen allemaal domme filmpjes gekeken om te voorkomen dat ze aan die presentatie zou denken en zenuwachtig zou worden, en ik vond het ook fijn want ik kon veel langer op school blijven en gewoon leuk en gezellig doen ipv bij zo'n chagerijnig mens zitten. Maar toen ik thuis was heeft ze toch weer wat negatieve dingen gezegd over Joyce, ik was er zelf expres niet over begonnen dat ze terug komt maar mn moeder begon er zelf over. De opmerkingen waren gelukkig wel minder gemeen dan wat ik had verwacht.

[Nonny]

Pfff. Ik wist even niet meer dat ik zoo moe te zijn. Ben lijk bleek en elke stap is te ver. Maar wat een geweldige dag gehad. Vandaag meegedaan met NlDoet, van 9 tot iets voor 5 bij een instelling voor mensen met NietAangeborenHersenletsel geweest en ze een verwendag gegeven, van koffie met gebak uitdelen tot een complete lunch in elkaar zetten tot samen met de bewoners koekjes bakken. En tussendoor steeds kletsen met de bewoners. Geweldig om een dag zo mee te mogen doen, misschien wil ik daar wel stage lopen in jaar 2, als dat kan. Binnen de instelling zaten mensen met verlamming maar verstandelijk goed tot behoorlijk verstandelijk beperkt, ontzettend leuk en heel veel gelachen. Misschien daardoor teveel gedaan waardoor ik morgen ietswat in de problemen ga komen maar dat zien we dan wel weer. Nu lekker slapen en morgen maar weer zien.

@winnie, fijn dat joyce weer terug komt!

T gaat thuis de laatste dagen helemaal lekker door een conflict tussen mijn ouders en m'n broers waar ik dus echt niks mee te maken heb maar ik zit er dus wel tussen te wachten tot de bom barst. Iedereen doet heel geïrriteerd tegen elkaar en loopt elkaar de hele tijd af te zeiken, ook mij.
Gezeik op school en spanningen over overgaan of niet.
De drukke periode op school is weer zo'n beetje voorbij en ik merk dat ik minder stress. Van 6 naar 2 tekorten gegaan dus dat is wel positief.
Ik voel me best kut nu

[winnie the pooh]

blegh, ik merk echt dat het de laatste weken gewoon heel druk,chaotisch en gewoon een beetje een rollercoaster is geweest en dat ik echt tijd nodig heb om alles ff op een rijtje te zetten en te laten rusten.
Maar de ruzies thuis lopen zo ver uit de hand dat ik me soms niet eens meer veilig voel hier.
Ik voelde me echt een stuk rustiger en beter toen ik hoorde dat Joyce terug kwam dus ik was blij dat ik me een stuk beter voelde en gewoon weer rustig in mijn hoofd was , maar de ruzie hier thuis loopt ineens echt uit de hand nu en dat kan ik nu weer niet laten rusten dus dat heeft helaas maar heel kort geduurd en dat goede en rustige gevoel helemaal overgenomen/weggenomen. De ruzie was zelfs zo heftig dat ik voor mezelf besloten heb dat als zoiets vaker voorkomt dat ik er dan serieus over na denk om de politie te bellen.

Gisteren te horen gekregen dat mijn tantes vriend ook kanker heeft. Alles flitst weer door me heen en ik zie continu de beelden weer voor me van janette. Heb vannacht amper geslapen, hopelijk gaat het vannacht beter.
Vind het zo naar voor mijn tante ook! Ze is zo gelukkig met hem en ik gun het ze zo om nog lang samen te kunnen zijn

[Nonny]

_melove schreef:

Gisteren te horen gekregen dat mijn tantes vriend ook kanker heeft. Alles flitst weer door me heen en ik zie continu de beelden weer voor me van janette. Heb vannacht amper geslapen, hopelijk gaat het vannacht beter.
Vind het zo naar voor mijn tante ook! Ze is zo gelukkig met hem en ik gun het ze zo om nog lang samen te kunnen zijn

Sterkte meis, snap dat alles terug komt maar alle gevallen lopen anders hea.. Keep ya head up <3, knuffel!

OT: wauw, zondag naar concert van boyce avenue geweest en het was zo gaaf. Het was zo'n opkikker voor me dat ik nu helemaal gemotiveerd ben voor de tentamenweken ondanks dat ik veel te veel te doen heb en dus niet eens veel aan leren toe kom. Ik merk wel dat ik lichamelijk helemaal kapot ben nog van zondag enzo, maar daar geef ik even mooi geen aandacht aan. Met een vriendinnetje de deal gemaakt dat ik na de tentamen weken de drempel over ga om hulp te zoeken van de huisarts cq fysio. Ik had ze al een keer gemaild, ze wouden een afspraak maken maar dat kon ik toch nog niet, maar na de tentamen-weken wil ik het echt... Ik hoop dat ik er over anderhalf week nog zo over denk..

Danjewel nonny! Ik probeer gewoon wel positief te denken. Ik verbaas me er ook gewoon over dat ik nu weer dingen van jannete in mn kop krijg, das gewoon al weer zo'n tijd terug.
Vandaag maar flink wat leuke nummers gedownload want muziek helpt voor mij gewoon heel goed

Nu net weer thuis van de verjaardag van mn oma en dat was wel heel gezellig dus das wel fijn even. Nu snel slapen want anders ben ik morgen brak haha

[love-in-the-air]

Deze dagen op school zijn zo lekker
uitkijken naar het moment dat je pauze hebt,
en dan op het gras zitten van je school met je beste vriendin.
Voor mijn vriendin en ik is het altijd een extra speciaal momentje
iets dat we alleen van elkaar weten
we hebben allebei een crush op 2 boys uit een hogere klas.
Haha en elke keer gaan ze voor ons zitten op het gras, en dat is awesome
Ik ben al blij als ik oogcontact heb
dan is heel mijn dag goed
ik kijk nu al weer uit naar morgen!
x

[winnie the pooh]

_melove schreef:

Gisteren te horen gekregen dat mijn tantes vriend ook kanker heeft. Alles flitst weer door me heen en ik zie continu de beelden weer voor me van janette. Heb vannacht amper geslapen, hopelijk gaat het vannacht beter.
Vind het zo naar voor mijn tante ook! Ze is zo gelukkig met hem en ik gun het ze zo om nog lang samen te kunnen zijn

He bah! Logisch dat je er door van slag bent! Sterkte!

OT: het gaat steeds beter met mij. En daar snap ik niets van want het gaat thuis echt ontzettend klote en het loopt steeds verder uit de hand, maar het is wel fijn.
Ik denk dat het komt omdat ik gewoon mezelf steeds meer los weet te maken van de situatie thuis, en dat ik gewoon steeds meer mijn eigen ding doe en steeds meer mensen om me heen heb die me steunen en waar ik afleiding bij vind. En die thuissituatie begint ook gewoon steeds meer te wennen wat het ook makkelijker maakt om het naast me neer te leggen. Al is het niet iets waarvan ik vind dat ik eraan zou moeten wennen, het is niet echt goed natuurlijk ofzo. Maar ik ben er gewoon steeds makkelijker in, sommige ruzies thuis zijn namelijk echt heel makkelijk te voorspellen, op zulke dagen blijf ik dan gewoon expres langer op school of zoek ik andere dingen om te doen, soms spreek ik dan ook expres op die dagen therapie af ofzo. En als mn moeder dan vraagt waarom ik later ben als ik expres langer op school ben gebleven ofzo dan heeft de bus in de file gestaan of de trein reed weer niet ofzo.
Maar op school begint het steeds meer mensen op te vallen, bijvoorbeeld als we pas om 10 hoeven te beginnen ofzo (in plaats van 9) dan ben ik er toch gewoon om half 9. En ik merk dat steeds meer leraren en leerlingen dat opvalt en dat ze vragen waarom dat is.
Ik heb vandaag met mijn mentor erover gesproken en die gaat nu met een andere lerares erover praten of misschien doen we dat gesprek met zn drieen, die andere lerares zit in het zorgadviesteam. Ik wil gewoon even kijken wat school eventueel zou kunnen doen als ik daar behoefte aan heb, en misschien weet zij nog instanties ofzo om melding te doen als het weer zo slecht gaat of om hulp te zoeken.
Ik merk ook dat het me echt ontzettend veel rust geeft nu ik weet wanneer Joyce terug komt! En dat ik daar gewoon heel blij om ben. En het geeft ook rust dat Joyce2 heeft gezegd dat ik gewoon altijd weer naar haar mag als Joyce weer een keer op reis gaat ofzo. Morgen ga ik met Joyce2 een dagje naar Amsterdam, daar heb ik heel veel zin in, ik heb echt behoefte aan even een dagje hier weg te zijn.

[love-in-the-air]

Ik heb een geheim
Het gaat over J en N
.....
<3

[Durian]

love-in-the-air schreef:

Ik heb een geheim
Het gaat over J en N
.....
<3

Je doet je naam eer aan

[winnie the pooh]

Wauw, zaterdag was echt fantastisch!
Ik heb me in lange tijd niet meer zo rustig en op mijn gemak en vrolijk gevoeld.
Ik had het echt even nodig om hier weg te zijn!
We hebben ook echt heel veel goede gesprekken gehad en dat was heel fijn.
Ik ben nu echt heel rustig, omdat ik er steeds meer en meer vertrouwen in heb dat Joyce en Joyce2 er voor me zijn en me niet zomaar zullen laten vallen. En omdat ik zaterdag gewoon echt even een dag vol afleiding had en gewoon hele goede gesprekken. Daar was ik heel hard aan toe! Jammer dat die kutsituatie thuis voorlopig niet verandert en dat het nog steeds echt ontzettend moodkilling is. Maar doordat ik me nu geen zorgen meer maak over Joyce en Joyce2 merk ik dat ik dat wel makkelijker van me af kan zetten op de momenten dat ik niet thuis ben. Het gaat ondanks alles eigenlijk steeds beter, daar sta ik best wel van te kijken maar het is wel meer dan welkom.
En vandaag ben ik weer bij therapie geweest, die ga ik weer oppakken omdat het nu wel weer wat beter gaat.

TralalaTim schreef:

Als kind had ik niet de droom om brandweerman te worden of een bekende voetballer te ontmoeten. Nee, ik wou het liefst normaal zijn. Normaal, als alle andere uit mijn klas. Ik praat hier liever niet over, mijn basisschooltijd. Ik zou het liefst alle gebeurtenissen vergeten. Ik was altijd anders, ik had dyscalculie, ADHD, ADD, laag concentratievermogen. Noem maar op. Ik ben overval voor getest. Terwijl op school mijn leven kapot ging. Ik werd gepest. Ik had een goede vriend. Hij kon mij nooit helpen, hij was bang. Maar hij steunde mij mentaal altijd. Ik ben hem heel erg dankbaar. Ik kwam eens bij hem thuis. Dat gebeurde amper, ik had vaak pester achter me aan op weg naar huis. En hij wou dus niet dat ik naar zijn huis ging. Toen ik toevallig toch eens bij hem thuis was zei zijn moeder: "ik hoor dat je gepest word" "wat is er aan de hand?". Ik deed mijn verhaal en zei achteraf "Ach, je wend er wel aan..." Wat ze toen zij vond ik heel bijzonder. "Wil je hieraan wel wennen?"

Ze heeft mij eruit geholpen. Ik ben hin allemaal heel erg dankbaar voor alle help en steun die ze mij gaven.

Bedankt.

Toch ging het uiteindelijk weer mis. Ik kwam in de puberteit. Ik ondekte mijn bisexualiteid en dat maakte het er niet makkelijker op. Ik ging naar het voortgezet onderwijs. Eindelijk, een nieuw begin, een nieuwe kans. Ik zette alles op alles om normaal te doen. Maar dat lukte niet. Ze merkte dat ik soms lichte nichterige trekjes heb en vonden me gay. Ik heb mij hierzelf toen de schuld van gegeven. Ik vond dat ik mijn kans had veprust. Ik wou het niet meer. Ik wou niet meer leven. Als het al twee keer mis was gegaan dan moest dit zich zeker herhalen. Ik heb veel nagedacht over zelfmoord. Ik dacht wat de snelste en meest pijnloze manier zou zijn. Mijn mentor merkte dat er iets niet pluis was. Ik heb het geprobeerd geheim te houden maar het lukte niet. Ik ben in huilen uitgebarsten. Ze stuurde me naar de vertrouwenspersoon en daar heb ik mijn verhaal gedaan. Ze hebben me er weer bovenop geholpen. Mijn cijfers gingen omhoog, ze spraken de mensen die mij pesten aan. Zij waren heel erg geschrokken van mijn zelfmoordneigingen. Ik ben nu bog niet echt uit de kast. Maar wel gelukkig

Als je het licht aan het einde van de tunnel niet ziet zijn er altijd nooduitgangen. Daar zijn mensen die je kunnen helpen.

Je moet altijd onthouden dat er mensen voor je zijn. Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord

Tips nodig? stuur me een pm'etje!

Echt mooi gesproken man. Respect!

[love-in-the-air]

Durian schreef:

Je doet je naam eer aan

Hahaa

[Neko*]

Ik baal echt ontzettend van mezelf. Weggaan van huis met een positieve instelling, en na een dans alleen nog maar willen janken. Het wil niet, ik kan het niet, ik zie er niet uit. Morgen weer een nieuwe dag.

[love-in-the-air]

Soms vind ik me zelf echt hopeloos. Waarschijnlijk ziet hij me toch niet staan. Zo'n shit gevoel is dat.

[Durian]

Neko* schreef:

Ik baal echt ontzettend van mezelf. Weggaan van huis met een positieve instelling, en na een dans alleen nog maar willen janken. Het wil niet, ik kan het niet, ik zie er niet uit. Morgen weer een nieuwe dag.

Hoe komt het?

[Durian]

love-in-the-air schreef:

Soms vind ik me zelf echt hopeloos. Waarschijnlijk ziet hij me toch niet staan. Zo'n shit gevoel is dat.

Hopeloos? Hoe weet je dat hij je niet ziet staan?

love-in-the-air schreef:

Soms vind ik me zelf echt hopeloos. Waarschijnlijk ziet hij me toch niet staan. Zo'n shit gevoel is dat.

Ja dat is echt een rot gevoel, maar misschien ziet hij je ook wel staan; Love is in the air
Succes!

[Nonny]

Ik ben zo moe en ik kan gewoon niet slapen. Bah. Donderdag mijn tentamen totaal verkloot en ik vind het nog het ergst dat ik me er niet eens druk om maak.. Iets met perfectionisme strijdend tegen futloosheid.. Morgen een jaar geleden dat oma overleed en mam wil dat we met zn allen naar opa gaan maar ik heb geen zin in dat jankgedoe.. Ja ik mis haar ook vreselijk maar dat is morgen niet erger dan gister of overmorgen.. Pap moet werken en de jongens gaan naar motorcross dus dan ben ik alsnog alleen mee.. Ik vind het ook wel weer egoïstisch om niet mee te gaan maar ik hecth gewoon niet zoveel waarde aan dagen.. Ik word ook zo gek van die tegenstrijdige gedachten..

[love-in-the-air]

Durian schreef:

Hopeloos? Hoe weet je dat hij je niet ziet staan?

Omdat hij me nog nooit heeft aangesproken, en ik zie hem alleen in de pauzes.
En waarschijnlijk is hij ook te knap voor mij..

[love-in-the-air]

_melove schreef:

Ja dat is echt een rot gevoel, maar misschien ziet hij je ook wel staan; Love is in the air
Succes!

Thanks dat is echt lief!

[love-in-the-air]

Zo'n mooie quote, had ik vandaag gelezen: ''we accept the love that we think we deserve''.

[Durian]

love-in-the-air schreef:

Omdat hij me nog nooit heeft aangesproken, en ik zie hem alleen in de pauzes.
En waarschijnlijk is hij ook te knap voor mij..

Heb je hem weleens aangesproken?

[love-in-the-air]

Durian schreef:

Heb je hem weleens aangesproken?

Ik durf niet ... haha.
Ik zie hem alleen in de pauzes, en beetje apart als ik ineens naar hem toe ga.

Beginnen met hoi zeggen en na een aantal keren keertje verder aanspreken?

ot
Dat moment dat je iets probeert te regelen en dat je er je energie in steekt en de ander je vervolgens laat vallen, voelt zo machteloos irritant.
Morgen ook nog vggesprek en daar zie ik best tegenop

[Durian]

love-in-the-air schreef:

Ik durf niet ... haha.
Ik zie hem alleen in de pauzes, en beetje apart als ik ineens naar hem toe ga.

Snap ik haha, dat kan raar overkomen, ik denk dat ik het ook niet zou kunnen.

[love-in-the-air]

Durian schreef:

Snap ik haha, dat kan raar overkomen, ik denk dat ik het ook niet zou kunnen.

Jaa het is idd heel moeilijk! Maar hierdoor krijg ik echt een stom gevoel..

[Snebbeltje]

Lang niet hier geweest maar nu moet ik even mijn zeikverhaal kwijt en dat past het best hier denk ik.

Ik ben een boek aan het lezen van iemand die bijna eenzelfde ziekte heeft gehad als ik (brein in brand). Hoewel haar verhaal wezenlijk verschilt met dat van mij, zijn er uiteraard ook veel overeenkomsten. Het is erg fijn een keer een verhaal te lezen van een lotgenoot, maar ik word er ook heel emotioneel van. Ik ben altijd erg blij en voel me bevoorrecht dat bij mij deze zeldzame ziekte is ontdekt omdat ik na de diagnose en de juiste behandeling me in belangrijke opzichten veel beter voel, maar nu ik haar verhaal lees besef ik dat ik me toch ook wel alleen voel in deze uitzonderingspositie. De schokkende dingen in het boek, zoals hoeveel erger het had kunnen aflopen, dat 4% overlijdt, grijpen me nog niet het meest aan (hoewel ik daar ook van schrik), maar dingen als dat je in je herstelperiode niet meer weet wie nu je echte 'ik' is, of over hoe pijnlijk het is om dingen terug te zien of lezen of horen uit de periode waar je zelf geen herinneringen aan hebt en waarin je zo monsterlijk bent geweest, of te horen hoe pijnlijk en beangstigend die periode voor je omgeving is geweest, of het ongemakkelijke gevoel als mensen je niet meer herkennen doordat je uiterlijk zo verandert van de medicijnen; dat zijn de dingen waar ik zo jankerig van ben nu. Maar ook van blijdschap moet ik janken. Dat ik uiteindelijk wél de juiste diagnose en behandeling heb gekregen, terwijl anderen met deze ziekte misschien 'onterecht' hun hele leven schizofrenie opgeplakt krijgen. Of dat mijn vermoeden dat mijn haar zo veranderd is door de medicijnen, door haar wordt bevestigd En ik moest ook wel lachen om haar beschrijving van een prednison uiterlijk, zij noemt het het 'gegrilde kip'-syndroom en ze vond haar gezicht lijken op dat van een 'wangzakeekhoorn'. Ik kan me er wel iets bij voorstellen Het is op een of andere rare manier fijn te weten dat ik niet de enige ben in bepaalde dingen en in hoe je met zo'n ziekte omgaat.

[Pluis]

is dat dat boek van die vrouw die ineens kneiterpsychotisch werd? Toen ik daar reclame voor zag moest ik wel even aan je denken ja.

[Snebbeltje]

Jep. Susannah Cahalan. Ik kreeg uit allerlei hoeken artikelen opgestuurd want haar verhaal heeft in verschillende tijdschriften en kranten gestaan en aan de hand daarvan wilde ik het boek ook lezen.

Het gesprek vnv was best wel stom, ik voel me nogal gefuckt over wat er gezegd is. Wel heb ik direct na het gesprek toen ik thuis was gemaild omdat ik het best kut vond hoe het was gegaan en daar gaan we volgende week even een keertje over praten en das maar goed ook. Ik voel me best verward over wat er gezegd is . Er zijn ook dingen gezegd die ik in vertrouwen aan hem verteld heb en waar we samen van hadden afgesproken dat hij dat niet zou vertellen en dat hij dat toch heeft verteld vind ik heel naar

[Snebbeltje]

Wat een naaistreek _melove. Begrijp ik goed dat dit over een hulpverlener gaat?

Snebbeltje schreef:

Wat een naaistreek _melove. Begrijp ik goed dat dit over een hulpverlener gaat?

Mijn mentor. We hadden ouderavond en toen heeft hij dus van alles gezegd waarvan hij had gezegd dat het tussen ons zou blijven.
Hij is in principe gewoon een leraar maar wel een leraar die ik echt vertrouw(de), en das vrij uniek want zo snel vertrouw ik mensen niet meer maar hij gaf gewoon echt het idee dat je hem alles kunt vertellen en dat hij echt te vertrouwen is. Hij heeft verder ook behoorlijk psychologisch inzicht en heeft daar allerlei studies en cursussen voor gevolgd. Ik voelde me bij hem meer op m'n gemak dan bij mijn psychologe

[Neko*]

Stom, stom, stom, stom, stom. En dom. Ik ben het gewoon kwijt. Fuck. En het ergste is dat de paniek die normaal zou toeslaan, nu alleen maar aan de oppervlakte borrelt. Ik snap het niet. Misschien dat het komt omdat het midden in de nacht is en ik keiveel pijn heb. Laten we het hopen. Paniek is beter dan misselijk zijn.

[Snebbeltje]

_melove schreef:

Mijn mentor. We hadden ouderavond en toen heeft hij dus van alles gezegd waarvan hij had gezegd dat het tussen ons zou blijven.
Hij is in principe gewoon een leraar maar wel een leraar die ik echt vertrouw(de), en das vrij uniek want zo snel vertrouw ik mensen niet meer maar hij gaf gewoon echt het idee dat je hem alles kunt vertellen en dat hij echt te vertrouwen is. Hij heeft verder ook behoorlijk psychologisch inzicht en heeft daar allerlei studies en cursussen voor gevolgd. Ik voelde me bij hem meer op m'n gemak dan bij mijn psychologe

Heeft hij al gereageerd op je mail? Ik snap best dat je als docent sommige dingen misschien toch moet zeggen tegen ouders, ook al wil een student dat niet, maar zeg dan niet dat je het niet zult vertellen. Ik had op de middelbare school ook een docent die op een gegeven moment wel naar mijn ouders is gestapt, maar dat zei hij ook tegen mij en we hebben toen alsnog samen beslist hoe hij dat zou gaan vertellen.

[winnie the pooh]

arggghhh! Stageplaatsen zoeken! ik wordt er gek van!
En al helemaal omdat ik helemaal geen zin heb om op stage te gaan!
En dan krijg je tot overmaat van ramp ook nog eens een mailtje dat iemand misschien een stageplaats voor je heeft, is het mijn oude middelbare school! No way dat ik daar ooit stage ga lopen!
En mijn huidige school geeft ook echt weinig hulp bij het vinden van een stageplaats. Dus als die erachter komen dat ik een aangeboden stageplaats afwijs gaan ze me al helemaal niet meer helpen. Maar dat is dan jammer, als er een plek op de wereld is waar ik nooit wil gaan werken en nog niet dood gevonden wil worden is het mijn middelbare school wel. Ik ben benieuwd, ik heb gemaild wat voor stageplaats ze te bieden hebben, het is nl niet 100% zeker dat het mijn middelbare school is, maar het was wel een e-mail adres daarvan en het was iemand die zei dat ze daar directrice was. Dus de kans is wel heel groot. Of het moet natuurlijk zijn dat die vrouw nog een vent heeft die een bedrijf heeft ofzo.

Gelukkig gister wel een heel leuk dagje gehad met mn nicht.

Nu heb ik 2 weken vakantie, blegh, thuiszitten met mn ouders. Ik kan wel wat leukers bedenken om te doen.

Woensdag heb ik wel eindelijk eens goed mn mond open getrokken tegen mn oma, niet eens grof ofzo, ze zei gewoon weer iets achterlijks dus toen zei ik 'kun je die belachelijke vooroordelen van je niet gewoon voor je houden ofzo?' ik vond dat ik nog vrij mild was. Maar mn ouders vonden van niet, ik heb ze gezegd dat ik gewoon vortaan elke keer zo reageer tegen dat mens. En nou hebben ze ook nog eens bedacht om in de vakantie met de hele familie '''gezellig'' een dagje weg te gaan, en pap en mam hebben het expres heel lang niet gezegd tegen me omdat ze weten dat ik dat verschrikkelijk vind. Boeie, ik ga trek gewoon weer mn mond open als ze weer eens wat negatiefs over me te zeggen hebben. Ze zoeken het maar uit. Als je aan 100 mensen zou vragen wat de basis familie is zouden er denk ik 99 zeggen dat familie je accepteert zoals je bent, en dat doen ze bij mij niet. Dus wat kan het voor kwaad als ik mn mond open trek, slechter dan dit wordt het toch niet en dan weten ze eindelijk eens hoe ik erover denk.

Snebbeltje schreef:

Heeft hij al gereageerd op je mail? Ik snap best dat je als docent sommige dingen misschien toch moet zeggen tegen ouders, ook al wil een student dat niet, maar zeg dan niet dat je het niet zult vertellen. Ik had op de middelbare school ook een docent die op een gegeven moment wel naar mijn ouders is gestapt, maar dat zei hij ook tegen mij en we hebben toen alsnog samen beslist hoe hij dat zou gaan vertellen.

Ja hij had teruggemaild dat hij het graag wilde uitleggen in een gesprek en of ik dan volgende week een gesprek met hem wil.
Dat vind ik prima want ik ben best pissig. Hij kwam van te voren naar mij toe (ik niet naar hem, hij kwam er zelf mee) en hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken om het gesprek, dat het echt puur en alleen om de cijfers zou gaan en dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij over vertrouwelijke dingen of onze gesprekken zou gaan want het ging echt Alléén maar op de cijfers.
Tuurlijk is het kut wat er verteld is, maar ik vind het ook gewoon heel genaaid; dan had hij er gewoon niets over moeten zeggen ipv te liegen om me vervolgens te overdonderen

[Durian]

winnie the pooh schreef:

arggghhh! Stageplaatsen zoeken! ik wordt er gek van!
En al helemaal omdat ik helemaal geen zin heb om op stage te gaan!
En dan krijg je tot overmaat van ramp ook nog eens een mailtje dat iemand misschien een stageplaats voor je heeft, is het mijn oude middelbare school! No way dat ik daar ooit stage ga lopen!
En mijn huidige school geeft ook echt weinig hulp bij het vinden van een stageplaats. Dus als die erachter komen dat ik een aangeboden stageplaats afwijs gaan ze me al helemaal niet meer helpen. Maar dat is dan jammer, als er een plek op de wereld is waar ik nooit wil gaan werken en nog niet dood gevonden wil worden is het mijn middelbare school wel. Ik ben benieuwd, ik heb gemaild wat voor stageplaats ze te bieden hebben, het is nl niet 100% zeker dat het mijn middelbare school is, maar het was wel een e-mail adres daarvan en het was iemand die zei dat ze daar directrice was. Dus de kans is wel heel groot. Of het moet natuurlijk zijn dat die vrouw nog een vent heeft die een bedrijf heeft ofzo.

Gelukkig gister wel een heel leuk dagje gehad met mn nicht.

Nu heb ik 2 weken vakantie, blegh, thuiszitten met mn ouders. Ik kan wel wat leukers bedenken om te doen.

Woensdag heb ik wel eindelijk eens goed mn mond open getrokken tegen mn oma, niet eens grof ofzo, ze zei gewoon weer iets achterlijks dus toen zei ik 'kun je die belachelijke vooroordelen van je niet gewoon voor je houden ofzo?' ik vond dat ik nog vrij mild was. Maar mn ouders vonden van niet, ik heb ze gezegd dat ik gewoon vortaan elke keer zo reageer tegen dat mens. En nou hebben ze ook nog eens bedacht om in de vakantie met de hele familie '''gezellig'' een dagje weg te gaan, en pap en mam hebben het expres heel lang niet gezegd tegen me omdat ze weten dat ik dat verschrikkelijk vind. Boeie, ik ga trek gewoon weer mn mond open als ze weer eens wat negatiefs over me te zeggen hebben. Ze zoeken het maar uit. Als je aan 100 mensen zou vragen wat de basis familie is zouden er denk ik 99 zeggen dat familie je accepteert zoals je bent, en dat doen ze bij mij niet. Dus wat kan het voor kwaad als ik mn mond open trek, slechter dan dit wordt het toch niet en dan weten ze eindelijk eens hoe ik erover denk.

Hoezo is een stage op je basisschool niet goed? Hoezo is twee weken vakantie kut? Kan je niet afspreken met vrienden oid?

[nikooo]

Ik vind vakanties te kort aangezien ik in het noorden woon hebben we daar maar 1 week en in het oosten hebbe ze 2 week...
Vind ik best jammer dan had ik ook een week weg gekund met mn vader

[winnie the pooh]

Durian schreef:

Hoezo is een stage op je basisschool niet goed? Hoezo is twee weken vakantie kut? Kan je niet afspreken met vrienden oid?

misschien beter lezen, er staat middelbare school.
Ik heb daar echt een ontzettende kuttijd gehad dus ik ga daar echt geen stage lopen.
En mijn thuissituatie is echt verschrikkelijk, ik ben veel liever op school. En ik kan wel afspreken met vrienden,dat doe ik ook wel, maar die hebben ook niet allemaal continu tijd en ze wonen te ver weg.

En misschien sowieso gewoon niet reageren als je hier verder nooit leest of post.

OT: blegh,vannacht echt nauwelijks geslapen, het was stikbenauwd maar toen ik mn raam open had gezet kreeg ik weer last van hooikoorts.Heb bij elkaar misschien net 5 uurtjes geslapen ofzo.
Deze week ben ik zo'n beetje de hele week alleen thuis met mn ouders, blegh.

Winnie, als je geen commentaar wil krijgen op wat je post moet je misschien niet posten.

Verder kan het ook wel juist heel erg goed zijn om je oude middelbare op te zoeken. Face your demons, zeg maar. Een deel van de klasgenoten die je toen het leven zo zuur maakte, is er niet meer, toch? Ik neem aan dat die ook allemaal eindexamen hebben gedaan. Als dat werkelijk de enige mogelijkheid is op ene stageplaats en je anders problemen krijgt op je huidige school (die je wle heel leuk vindt) is het het overwegen waard. Even doorbijten, wie weet valt het mee

[Daantje_0705]

winnie the pooh schreef:

En misschien sowieso gewoon niet reageren als je hier verder nooit leest of post.

Besef dat het Internet openbaar is en dat als je hier iets post dat voor iedereen leesbaar is. Het forum is er voor iedereen en het staat alle leden vrij om ergens op te reageren (mits de forumregels gehandhaafd worden). Daar moet je rekening mee houden als je hier iets post en niet achteraf mensen op aanspreken.

[winnie the pooh]

Ingegerd schreef:

Winnie, als je geen commentaar wil krijgen op wat je post moet je misschien niet posten.

Verder kan het ook wel juist heel erg goed zijn om je oude middelbare op te zoeken. Face your demons, zeg maar. Een deel van de klasgenoten die je toen het leven zo zuur maakte, is er niet meer, toch? Ik neem aan dat die ook allemaal eindexamen hebben gedaan. Als dat werkelijk de enige mogelijkheid is op ene stageplaats en je anders problemen krijgt op je huidige school (die je wle heel leuk vindt) is het het overwegen waard. Even doorbijten, wie weet valt het mee

Hmm ik weet niet, ik vind het al doodeng om een lerares op te zoeken waar ik toen heel goed contact mee had, dus om nou meteen 5 dagen in de week daar stage te gaan lopen voor een halfjaar is denk ik teveel van het goede. Buiten dat waren het niet alleen de leerlingen daar die verschrikkelijk waren maar ook de leraren, en die werken er wel nog steeds. En waarschijnlijk voldoet die stageplek toch niet aan de eisen van school omdat je in principe naar een bedrijf moet wat meerdere vormgevers in dienst heeft.
Ik heb ook nog niet echt gesolliciteerd verder voor stages, nouja, 1 bedrijf zei dat ik wel kans maakte op een gesprek maar dat ze het nog te vroeg vonden om nu al mensen voor augustus aan te nemen.

Ik wil wel alsnog gaan kijken of ik mijn 2de stage naar het buitenland kan. Die regels vanuit school zijn strenger, maar ik heb met een aantal vierdejaars gesproken en de kosten blijken echt reuze mee te vallen.

Misschien is het dan een idee om éérst heel actief te gaan zoeken naar een andere stageplaats, voordat je je heel erg druk gaat lopen maken om iets wat waarschijnlijk helemaal niet aan de orde is. Voordat je je helemaal zenuwachtig gaat maken voor je oude middelbare, neem dan nu al initiatief en ga solliciteren. Mocht je echt niks vinden en komt de shcool er dan alsnog achter dat je iets hebt afgezegd wat je aangeboden kreeg, kun je je situatie nog altijd uitleggen - wie weet ondersteunen ze je wel. Niet zo druk maken om iets wat nog helemaal niet aan de orde is!

[love-in-the-air]

Soms voel ik me zo loner, echt een kutgevoel is dat. Ik heb super lieve mensen om me heen, maar ik heb het gevoel dat er altijd iets mist. En dat klopt ook wel, er mist iets. Iets waar ik voor mijn gevoel alleen maar over kan dromen, schrijven en nadenken...

@Winnie
Je kunt inderdaad dan beter eerst nog even doorzoeken voordat je direct gaat inschrijven voor je middelbare school als dat een mogelijkheid is. Tuurlijk zijn die leerlingen er niet meer, maar het is wel een plek die veel met je gedaan heeft en het zal vast niet makkelijk zijn om die gevoelens los te zetten van je stage lijkt me..
De andere plek zei dat je wel kans maakt maar dat ze nu nog geen mensen gaan aannemen voor augustus; jij hebt dus ook nog wel even de tijd om te zoeken lijkt me.
Je kunt de scholen uit je omgeving een beetje langs gaan om rond te vragen naar een stageplek.
Je kunt je eigen middelbare school altijd nog als noodoplossing gebruiken.

[Durian]

love-in-the-air schreef:

Soms voel ik me zo loner, echt een kutgevoel is dat. Ik heb super lieve mensen om me heen, maar ik heb het gevoel dat er altijd iets mist. En dat klopt ook wel, er mist iets. Iets waar ik voor mijn gevoel alleen maar over kan dromen, schrijven en nadenken...

Een vriendje?