Het Grote Lucht Je Hart Topic - 172

Ik schrik best wel van mezelf de laatste tihd. Ik doe wel vrolijk enzo en mijn omgeving denk dat het goed gaat, en dat is prima, maar tegelijkertijd val ik zo erg terug in oude dingen. Ik merk dat ik zo wantrouwig ben de laatste tijd. Ik vertrouw echt niemand meer. Ik trek weer best wel terug uit de groep en overal, ik kan veel minder goed tegen drukte (ik word dan helemaal gek van binnen en dan schiet ik behoorlijk in de stress), ik eet weer slechter, slaap slechter, ik droom vaker nare dingen en ik er komen echt details boven drijven in mijn kop over dingen waar ik opzich helemaal niet erg mee zit, maar ik moet dan zo hard om die dingen huilen of ik zot er dan zo erg mee. En ik weet niet hoe het komt en ik voel me verder echt wel prima maar ik maak me er toch wel enigzins zorgen over. Ik wil gewoon graag verder en ik wil vooral niet terug naar waar het was.

[Elin3]

_melove, heb je iemand waarmee je kan praten over hoe je je voelt. Alleen maar vrolijk doen en je niet oké voelen gaat niet lang goed. Het helpt om je gevoel uit te spreken, misschien kan dan de ander je zelfs helpen te ontdekken wat dit gevoel veroorzaakt.

[Nonny]

Melove, ik herken zo erg wat je zegt.. Op dat huilen part na dan, want dat kan ik niet steeds niet.. Je mag altijd pben hè dat weet je. *Knuffel !*

@Elin3 ik weet idd ook wel dat het niet goed is wat ik doe, maar ik weet gewoon niet meer wie ik het kan vertellen en ik voel me ook zo verward erover. Ik zit erover te denken om naar mijn nieuwe mentor te gaan, maar ik twijfel gewoon heel erg of ik dat wel moet doen. Ik weet gewoon niet zeker of ik hem wel kan vertrouwen en daarbij heb ik nog nooit eerder een gesprekje met hem gehad en dan kom ik direct zo debiel over, zovan: hoi meneer de mentor, ik voel me kut. Hoe dat komt? Tja geen idee, het gaat verder eigenlijk wel prima in mijn leven ik heb alleen stomme nachtmerries waar iedereen met kanker dood gaat en waar iedereen nare dingen doet en ik moet spontaan huilen om dingen van 2 jaar terug waarvoor ik al naar een psych ben geweest. Maar het gaat eig wel prima verder.
Ik snap mezelf ook gewoon niet. Thuis gaat het best redelijk, de operatie van oma is geslaagd en als het goed is is ze kankervrij en ik sta er gewoon goed voor op school, ik weet gewoon niet waarom ik voel wat ik voel en wat ik er mee aan moet.

@nonny: ik denk dat ik dat misschien morgen ofzo nog wel doe, maar ik ga nu eerst slapen. Je mag mij ook sws altijd pmen hoor!
Bedankt elin en nonny

[love-in-the-air]

ik wil gewoon dat alles goed gaat, en ik wil me niet druk maken om dingen die niet belangrijk zijn. Als het een keer fout gaat, moet ik gewoon beseffen dat het dan volgende keer beter zal gaan. En hem moet ik vergeten.

[Pluis]

@_melove: je hebt nu wel een voorsprong ten opzichte van 2 jaar geleden: je herkent het nu namelijk direct. En dat betekent ook dat je er zelf wat aan kunt doen. Denk eens na: wat heb je 2 jaar geleden gedaan om er weer bovenop te komen? Is er iets van wat de psycholoog je toen verteld heeft waar je nu nog wat mee kan?

Pluis schreef:

@_melove: je hebt nu wel een voorsprong ten opzichte van 2 jaar geleden: je herkent het nu namelijk direct. En dat betekent ook dat je er zelf wat aan kunt doen. Denk eens na: wat heb je 2 jaar geleden gedaan om er weer bovenop te komen? Is er iets van wat de psycholoog je toen verteld heeft waar je nu nog wat mee kan?

Ja dat is waar. Ik probeer er ook wel wat mee te doen maar ik vind het wel lastig. Toen moest ik o.a. rustiger aan gaan doen en de lat lager leggen (qua schoolwerk), maar ik doe voor mijn gevoel al best rustig aan en ik heb voor school de lat voor mezelf wel wat hoog gelegd maar ik zit in mijn examenjaar.
Ik slaap nu al wel wat beter gelukkig. Ik heb al een paar nachten niet meer gedroomd dus dat is wel heel prettig, hopen dat dat zo blijft

[winnie the pooh]

@_melove, dat kan wel helpen idd, ik pak ook nog regelmatig een werkboek erbij van een van de therapieen die ik heb gevolgd, of probeer dingen die ze me toen aangeraden hebben nog eens.

OT: gaat steeds beter, ik begin steeds meer mijn draai te vinden op stage, morgen komt mijn mentor er op bezoek en donderdag begint mijn vrijwilligerswerk eindelijk weer, daar heb ik echt zin in!
Vandaag ben ik weer bij Joyce geweest, ik heb haar vriend ook voor het eerst gezien vandaag, die woont nu ook in nederland. Het was echt gezellig! Ze verhuist binnenkort naar de andere kant van Nederland samen met haar vriend en dat is wel even lastig voor mij, ze blijft wel mij begeleidster maar het is dan allemaal niet meer zo makkelijk om af te spreken of om na school naar haar te gaan ofzo. Al ben ik er nu wel achter, en gelukkig is joyce het daar ook mee eens,dat onze band echt niet zomaar verandert als we elkaar minder zien.
Dus dat is heel fijn. En ik begin daar ook steeds meer vertrouwen in te krijgen, dat we het contact ook niet zomaar verliezen als er geen pgb meer is ofzo.
Het voelt nu wel een beetje alsof alle dingen waar ik moeite mee had alle veranderingen tegelijkertijd enzo nu eindelijk een beetje tot rust beginnen te komen en dat is wel fijn.
En vanochtend ging het ook hartstikke goed, ik was best zenuwachtig, dat heb ik altijd als ik mensen ga ontmoeten ik nog niet ken, maar ik stelde mezelf gerust door een verjaardag van een vriendin waar ik een tijdje terug naartoe ging waar ik ook echt helemaal niemand kende die ook hartstikke gezellig was. En verbetering bij jezelf zien is de grootste motivatie om door te gaan, cliche maar waar!

@winnie mooi dat het zo goed gaat!

[123anoniem1234]

Fijn om ook goede berichten te lezen!

Anyways, ik vind het niet echt topic waardig, dus ik plaats het hier. Ik heb het idee, dat sinds ik studeer ik een soort faalangst aan het ontwikkelen ben. Vroeger was ik nooit zenuwachtig voor toetsen of presentaties. Nu doe ik een studie waar de prestatiedruk vrij groot is, er wordt veel van me verwacht. Ik ben nu vaak bang dat ik niet aan die verwachtingen kan voldoen en bovendien ben ik ontzettend vaak heel erg zenuwachtig voor presentaties. Mondelinge overhoringen zijn het ergst. Ik heb donderdag mijn eerste tentamen. De stof heb ik al helemaaal doorgenomen enzo, maar bij oefentoetsen gaat het nog helemaal niet goed. Nu klap ik een beetje dicht omdat het dus slecht gaat, maar ik weet niet wat ik nog meer moet leren, omdat ik dus al zoveel heb gedaan. Ik ben gewoon nu al zenuwachtig terwijl het donderdag pas is. Ik voel me ook best wel schuldig als ik niet aan het studeren ben (zoals nu) en ben bang dat ik niet genoeg tijd besteed aan mijn studie. Dit is nu mijn tweede jaar en het is nog erger geworden dan in mijn eerste collegejaar

[Pluis]

Dat klinkt inderdaad als typische faalangst 123anoniem1234. Als je zegt dat het steeds erger wordt, is het misschien een idee om eens een faalangsttraining te volgen. Dan leren ze je trucjes om je angst de baas te worden. De studentenpsycholoog van de universiteit (weet niet of je aan hbo studeert of universiteit, dus ik ga even van het laatste uit) is gratis, en ik geloof dat universiteiten die trainingen ook wel aanbieden.

[Daantje_0705]

Verder is een goede balans tussen inspanning en ontspanning ook belangrijk hè. De boog kan niet altijd gespannen zijn dus behalve tijd nemen om te studeren moet je ook tijd nemen voor ontspanning en leuke dingen en dat mag best een uurtje computeren zijn. Zelf zorgde ik in tentamentijd waarbij ik vaak hele dagen studeerde er altijd voor dat ik zoveel mogelijk 's avonds na het eten niets meer hoefde te doen en kon ontspannen.

[123anoniem1234]

Ja, vroeger had ik helemaal nergens last van en eigenlijk heb ik nog steeds geen reden om zenuwachtig en gestresst te zijn, want het gaat eigenlijk best wel goed allemaal. Behalve dan dus dat ik zo zenuwachtig ben en bang ben dat ik te weinig doe.

Ik sport wel vrij veel en intensief, en ik merk inderdaad dat dit wel heel erg helpt, maar ook dat ik erna wel weer vind dat ik die tijd ook had kunnen gebruiken om te studeren.. Ik studeer idd aan de uni, maar eigenlijk vind ik dat ik het nou ook weer niet zo hard nodig heb om helemaal zo'n training enzo te doen. Ik weet het gewoon even niet

Dankjewel voor jullie berichten.

[Nonny]

Vandaag alweer de 2e verjaardag van oma zonder dat ze er zelf nog bij kan zijn.. Wat een vreselijke rotdagen zijn dat.. Ik voel me belabberd maar mag fijn de heel dag naar stage.. Blegh.

[Student22]

123anoniem1234 schreef:

Ja, vroeger had ik helemaal nergens last van en eigenlijk heb ik nog steeds geen reden om zenuwachtig en gestresst te zijn, want het gaat eigenlijk best wel goed allemaal. Behalve dan dus dat ik zo zenuwachtig ben en bang ben dat ik te weinig doe.

Ik sport wel vrij veel en intensief, en ik merk inderdaad dat dit wel heel erg helpt, maar ook dat ik erna wel weer vind dat ik die tijd ook had kunnen gebruiken om te studeren.. Ik studeer idd aan de uni, maar eigenlijk vind ik dat ik het nou ook weer niet zo hard nodig heb om helemaal zo'n training enzo te doen. Ik weet het gewoon even niet

Dankjewel voor jullie berichten.

Je decaan kan je ook prima helpen met dit soort vragen. Misschien helpt samen studeren ook wel voor je? Op sommige universiteiten heb je ook studiemaatjesprojecten. Die zouden wellicht uitkomst kunnen bieden.

[123anoniem1234]

Ik heb mijn tentamen gehad. Hopelijk valt de uitslag mee, ben bang dat dat ik het net niet gehaald heb (hopelijk net wel). Ik heb ook met mijn mentor gepraat en hij gaat me hopelijk helpen. Het is een beetje lastig, omdat ik niet weet hoe het komt, behalve dat ik me steeds zo onzeker voel. Binnen mijn studie doen we veel groepswerk en dat vind ik inderdaad heel fijn en een stuk makkelijker dan studeren voor tentamens..

[teddybeer1999]

ik voel me nog al klote de laatste tijd zit helemaal niet lekker in mijn vel mijn moeder zegt heel vaak tegen me dat ik zwart-wit in het leven sta dat ik niet kan genieten van de leuke dingen. ik kan maar met 1 iemand goed praten en dat is mijn beste vriend die zie ik wel elke dag en we whatsappen wel vaak maar ik wil hem zien maar hij heeft het erg druk. mijn ouders denken dat ik depressief begin te worden kan dat?

[teddybeer1999]

ik denk ook heel vaak over van alles ik weet dat dat niet goed is maar ik ben gewoon zo onzeker en terug getrokken. ik heb niet veel vrienden en zit altijd allen in de klas dit heeft me zelfvertrouwen heel erg achteruit gedaan.

Stressjes! Door internetprobs alle leerstof kwijt voor mijn toets voor morgen ��

Gelukkig is de toets redelijk goed gegaan nog. Met mijn oma waarover ik laatst schreef gaat het gelukkig goed na omstandigheden. Ze heeft nog de nabehandelingen voor evt. uitzaaiing maar voor de rest is het daarna waarschijnlijk klaar en ze knokt zich er dapper doorheen. Met mezelf gaat het ook een stuk beter, ik heb bijna geen nare dromen meer en ik kan me weer redelijk concentreren op school. Ik ben niet meer zo labiel dat ik overal om moet huilen, dus samengevat: het gaat best wel weer goed.
Ik dacht laat ik dat ook maar eens melden ipv alleen hier te komen als ik stoom af moet blazen of flink loop te miepen

Dikke knuffel voor iedereen die hem nodig heeft! (en bedankt voor jullie adviezen en steun als ik weer eens wat te miepen had!)

[123anoniem1234]

Nou, ik had een dikke onvoldoende voor mijn tentamen helaas... Heb vandaag een afspraak gemaakt voor een intakegesprek voor een faalangsttraining Ik ben benieuwd of ik daar iets aan heb.

Heel goed dat je je faalangst te lijf gaat! Succes en sterkte met de training!

[winnie the pooh]

@_melove
je bent niet aan het miepen geweest. het was logisch dat je je er druk om maakte.
Maar het is fijn te horen dat het beter met je gaat!
Knuffel terug!

OT: gaat nog steeds met ups en downs maar ik voel me veel vaker goed dan dat ik me slecht voel en zie het allemaal weer wat optimistischer in!

Op dit moment voel ik me eigen erg gespannen en zit ik psychisch niet zo lekker in mijn vel.
Ik woon in een woonvorm voor mensen met een lichte verstandelijke beperking en autisme en we hebben 24 uur begeleiding.
Nu loop ik de hele tijd tegen een aantal dingen aan bij een begeleidster.
Zo kan ze mij heel moeilijk de juiste begeleiding aan mij bieden en weinig duidelijkheid en structuur geven en kan ik alles tig keer tegen haar zeggen, maar het komt op de een of andere manier niet bij haar binnen.
Rond de tafel met haar gaan zitten helpt niet, want ik heb al een aantal keren met haar zitten te praten maar steeds loop ik weer tegen de zelfde dingen aan en met mijn eigen begeleidster er over hebben helpt ook niet want ze verwijzen mij steeds weer terug naar die begeleidster bij waar ik met een aantal dingen tegen aan blijf lopen.
Ik heb nog maar heel weinig vertrouwen in die begeleidster en ben erg bang dat ze in het woonhuis mij niet de juiste begeleiding kunnen geven dan wat ik nodig heb.
Ik ben erg bang dat het woonhuis waar ik in woon te hoog gegrepen is voor mij, want, zo zeggen ze, als je een probleem hebt met een andere begeleiding, dan moet je dat met diegene zelf oplossen.
En wat als dat niet lukt?????
Ik heb op dit het gevoel dat ik er alleen voor sta en dat voelt niet fijn.
Ik voel me eigen verdrietig en machteloos en wil graag de juiste hulp, maar weet alleen niet hoe.

[Elin3]

Knuffel voor Diddlina!

[123anoniem1234]

Thanks _melove.

Ik heb morgen dat gesprek. Ben erg benieuwd naar wat er uitkomt en ben er een beetje zenuwachtig voor

Knuffels!

Het gaat vast goed komen meid! Succes morgen!

Er is een jongen op mijn school die me nogal irriteerd en vandaag heb ik hem aangereden op mijn fiets, het voelde lekker 😋😜

[123anoniem1234]

Nou, mijn gesprek was best wel prima. Het was goed om even uit te spreken waar ik mee zit. Wel denk ik dat ik niet echte faalangst heb, maar meer stress over prestatiedruk en het voldoen aan verwachtingen. Ik moet uit mijn hoofd leren zetten dat ik niet continu heel hard hoef te werken en beter te worden. Ik heb over twee weken nog een gesprek met degene die de cursus geeft en dan kan ik kijken of de cursus iets voor me is. Ik vind het echt vervelend dat die prestatiedruk me zo naar laat voelen, want op zich red ik het allemaal wel en als ik rationeel naar mezelf kjik weet ik dat ik alles best aankan en dat er veel meer mensen die hulp veel harder nodig hebben.

Daar herken ik mij idd ook heel erg in. Het kan echt aan me vreten als ik niet alles weet of alles af heb of aan iedereens verwachtingen kan doen.

[Nonny]

En we zijn zonet weer eens bijna flauwgevallen van vermoeidheid.. Dit moet nog voor maandag stoppen want dan beginnen de tentamens. Na die 2 week wil ik zo ziek en moe mogelijk zijn maar nu gewoon even niet... Ik voel me zwaar kut en wanhopig maar doe alsof alles goed gaat.. Kon ik die toneelstukjes maar es loslaten.

Ik voel me eigen de laatste tijd erg gespannen en psychisch zit ik niet goed en lekker in mijn vel.
Ik vang de laatste tijd erg veel prikkels op in mijn hoofd en let daardoor op alles en iedereen.
Ook is het erg druk en rumoerig in mijn hoofd en ben ik veel aan het piekeren en malen, vooral s`nachts als ik in bed lig of als ik alleen ben.
Afgelopen week heb ik na lange tijd weer eens een woede uitbarsting gehad.
Ik voel me op dit moment ook erg down en verdrietig en weet niet goed wat te doen.
Praten met de begeleiding en met mijn psychologe doe ik al heel veel en ook schrijf ik alles van me af.
Het enige waar ik moeite mee heb op dit moment is om afleiding te zoeken.
Ik kom vaak tot niks, door dat ik me eigen rottig en down voel en blijf dan het liefste veilig en vertrouwd in mijn bed liggen.

[Elin3]

Kan je geen goede vriend of vriendin of een familielid vragen dan iets met je te gaan doen? Waarschijnlijk heb je daar vooraf geen zin in, maar vindt je het tijdens de activiteit wel gewoon leuk. Dan ben je toch even fijn bezig geweest!

[Daantje_0705]

Mij hielp het dan vaak om te gaan slapen met muziek op zodat ik afleiding had van mijn eigen gedachten. Kreeg van de week ook nog de tip voor een luisterboek.

Ik ben echt te onredelijk de laatste tijd. Ik ben chagarijnig om niets en dat dan heel vaak en lang. Ik loop dat echt overprikkelt te doen om alles en reageer overal (te) geirriteerd op. Om te kleine dingen slaat mijn humeur om naar doods.
Ik stoot aan de ene kant mensen best wel af maar aan de andere kant voel ik me soms zo eenzaam.
Er zijn best wel dingen die me dwars zitten. Ik had laatst een gesprek met mijn mentor maar ik durf(de) hem niets te vertellen.

[Nonny]

Ik ben zo boos en er zit zoveel agressie en woede in me maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen en hoe ik het kan uiten. Ik loop rond als een bom die elk moment kan ontploffen..

Ik twijfel de laatste tijd best wel of ik op jongens val en dat maakt me eig heel ongelukkig. Ik wil dit helemaal niet en ik durf er niet met anderen over te praten

[Elin3]

_melove schreef:

Ik twijfel de laatste tijd best wel of ik op jongens val en dat maakt me eig heel ongelukkig. Ik wil dit helemaal niet en ik durf er niet met anderen over te praten

Waarom wil je dat niet? Ben je bang dat mensen je niet accepteren, of is er nog een andere reden?

[Daantje_0705]

Ik heb ook een periode gehad waarin ik verliefd werd op vrouwen en een vriendje had. Heel verwarrend en je gedachten gaan dan alle kanten op. Denk dat heel veel jongeren wel zo'n periode hebben. En stel dat het zo is, is het dan echt een probleem als dat je gelukkig maakt?

_melove schreef:

Ik twijfel de laatste tijd best wel of ik op jongens val en dat maakt me eig heel ongelukkig. Ik wil dit helemaal niet en ik durf er niet met anderen over te praten

Je bent de enige op aarde die dit probleem heeft. Ik zou het voor me houden

[Pluis]

deadlock schreef:

Je bent de enige op aarde die dit probleem heeft. Ik zou het voor me houden

Jezus deadlock, doe ff normaal anders. Dit is niet de plek voor sarcasme. En ja ik snap ook wel dat je juist bedoelt dat ze niet de eerste of enige is die zoiets doormaakt, maar je brengt het wel heel kut .

Pluis schreef:

Jezus deadlock, doe ff normaal anders. Dit is niet de plek voor sarcasme. En ja ik snap ook wel dat je juist bedoelt dat ze niet de eerste of enige is die zoiets doormaakt, maar je brengt het wel heel kut .

Serieus Pluis. Iedereen die hier zo lang als melove hangt weet onderhand toch wel de weg naar de topics te vinden die over dit onderwerp gaan maar zoiets, kom op zeg.

Mwoh, het is de "lucht je hart"-topic. Ik lees dat vaak met veel plezier omdat mensen hier soms dingen melden die helemaal niet erg zijn en dat is grappig, maar tegelijkertijd is het daar gewoon ook wel de topic voor. _Melove lucht gewoon haar hart even.

Dat ze een drama maakt van iets dat geen drama hoeft te zijn klopt. Maar ja, daar is deze topic nu net precies voor, in mijn ogen.

En er is jaren geleden al eens een keer gezegd dat ze niet zo moeten miepen als ze daarmee een keer het deksel op hun neus krijgen. Beetje schildje hebben

Je zou bovendien nog kunnen stellen dat jij, Deadlock, slechts je hart luchtte!

Ik ben echt de mongool van de eeuw :""""D

Dat moest ik even kwijt, doei.

[Snebbeltje]

Ja hallo! Nu willen we natuurlijk weten waarom!

[darkfairy]

hier weer eens een berichtje van mij.
ik ben nou ondertussen al 7 maanden opgenomen.
en ik woon niet meer begeleid.
we zijn er pas achter gekomen dat ze me toch niet genoeg hulp kunnen bieden.
dus ik heb pas in het huis afscheid genomen.
en me ouders hebben me kamer leeggehaald.
en nou zijn ze met dichterbij en de MEE en de maatschapelijk werkster van hier.
op zoek naar een woonplek waar ze me meer hulp kunnen bieden.
maar dat kon nog een tijdje duren zeiden ze.
en tot die tijd blijf ik hier opgenomen.
ze hebben ook aan me medicijnen sommige verminderd en andere opgehoogd.
en elke week een gesprek met de psycholoog.
ik heb nou al een paar weken niet aan am gedaan.
het is wel moeilijk want ik voel me door de kleinste dingen angstig en somber.
constant vanaf dat ik opsta tot dat ik naar bed ga.
en heb ook weinig de behoefte om muziek te luisteren of te computeren of te lezen.
heb me laptop al maanden niet gebruikt.
maar ik moet toch de leuke dingen proberen op te zoeken.
en het lucht me vandaag wel op om weer eens hier wat te typen.

[darkfairy]

een lekkere rustige dag gehad.
uitgeslapen tot 11:30.
en verder wat wasjes gedraaid.
en nou lekker tv kijken.
ik voel me wel weer onrustig worden dus zometeen maar een zonnodig vragen.
en verder maar afleiding zoeken.

[Elin3]

Poe, lijkt me lastig Darkfairy. Sterkte ermee allemaal.