Heei ik ben een jongen van 18 jaar en doe de opleiding medewerker maatschappelijke zorg.
Het probleem is ik kom mijzelf hier door vaak tegen, hiermee bedoel ik dat ik wel eens vastloop en me hersens soort van vastlopen of op slot gaat zitten. Vaak op momenten waarop ik niet weet hoe ik moet reageren.
Verder ik ben erg onzeker, verlegen en heb moeite met mijzelf openstellen, daardoor toon ik weinig initiatief. Ik krijg inmiddels extra begeleiding om mij te helpen tijdens mijn opleiding. Ik heb hier wel baat bij maar voor mij gaat het niet snel genoeg en ben ik beetje opzoek naar extra tips/adviezen. De meeste mensen vinden mij een lastig geval omdat ik vrij gecompliceerd ben. Omdat ik alles op mijn manier doe en gewend ben om dat te doen en daardoor een eigen kijk/visie op het leven is en vaak afwijkend. Daarom ben ik opzoek naar objectieve tips en adviezen van mensen die mij niet kennen want vaak krijg je dan een andere kijk op iets.
Ik heb namelijk ook veel last van negatieve gedachtes door alles, zit in een neerwaartse spiraal waar het lijkt of ik er niet uit kan komen. Constante twijfel en onzekerheden in mijn hoofd, wat vaak uit eindelijk niet klopt. Ik probeer me overal in weg te cijferen en voortijd te bedenken wat er na de tijd zou kunnen gebeuren. Ook wel ik probeer de toekomst te voorspellen en andere zijn/haar gedachtes te lezen vaak zijn die in mijn hoofd dan negatief. Daar door ontstaat het probleem dat ik alles buiten me comfortzone ga vermijden en daar door niet in actie kom. Bijvoorbeeld bij een gesprek beginnen of het stellen van een vraag.
Waar heb ik nou moeite mee? Dat zit hem vooral in gesprekken voeren, ik ga niet zonder reden met iemand in gesprek. Omdat ik het anders overbodig vind, vervolg hierop is dat ik weinig contact maak met bijvoorbeeld klasgenoten. Ook heb ik moeite met vragen stellen, omdat ik niemand tot last wil zijn met mijn vraag. Doordat ik geen vragen stel is het gevolg dat ik niet antwoord krijg of bevestiging en zo opdrachten voor school bijvoorbeeld verkeerd maak. Wat ik het aller lastigst vind zijn gesprekken in groepsverband, het lijkt wel of ik er gewoon niet tussen kom.
De oorzaak van alles is door mijn verleden, die houd mij tegen en zorgt dat mijn hersens zeg maar vastlopen / op slot gaan zitten. Dan zit ik maar te denken en te denken en komt er niets uit mijn mond. In mijn verleden heb ik veel meegemaakt, zoals de meeste alleen ik kan er niet mee omgaan das het probleem. Ik ben namelijk gepest, beschadigde vertrouwen en relatie problemen gehad.
Het vreemde is, ik heb er vooral op school last van, dat komt vooral door de basis en de middelbare school waar zo beetje alles is gebeurd. Ik hoop dat iemand mij advies zou kunnen geven zodat ik weer even vooruit kan.
|