15-08-2002, 22:35
|
|
|
Het is een verslaving, dat weet ik. Het snijden...
Ik deed het als ik me gewoon zwaar klote voelde, het was de behoefte om bloed te zien.. en dat prikkende gevoel te hebben. Daar werd ik kalm van, mijn twijfels gingen weg en dan ging ik daarna ook maar gelijk slapen. Maar nu is het allemaal anders geworden. Ik denk er vaak aan.. ik verlang ernaar.. ookal voel ik me gewoon. Of als ik een mengeling heb, dat ik me soms slecht voel en dan weer gewoon. Met andere woorden, ik begin het steeds vaker te doen... en de wonden beginnen ook steeds dieper te worden. Hoe kan dit nou... 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
15-08-2002, 22:37
|
|
|
Ken je het gevoel als je 8 bent en je voor het eerst in een rollercoaster gaat? Dan is hij cool. Maar als je 15 bent, is hij al minder cool en moet die nog hoger en enger...
Zoiets is het. Het is het beste om je problemen op te lossen ipv nieuwe te creeeren, of ze proberen te negeren dmv snijden, drank of wat dan ook...
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
|
15-08-2002, 23:20
|
|
Verwijderd
|
*knip*
Ja, dat soort dingen kunnen verslavend zijn.. en dan verlang je naar meer meer meer. Heb je al eens iets geprobeerd als alle scherpe voorwerpen uit je buurt halen, dergelijke dingen. Dit lijkt me namelijk toch echt ernstig, misschien je ouders informeren over wat je doet, wie weet weerhoud het je ervan als het niet meer jouw geheim is of iets dergelijks. Zoek afleiding als je de drang voelt, dat soort dingen. Doe iig iets! Want dit lijkt me echt niet gezond Laatst gewijzigd op 16-08-2002 om 12:15.
|
|
16-08-2002, 12:15
|
|
|
|
Aantal onvriendelijke reacties getrashed. Kommop, probeer vriendelijk tegenover elkaar te zijn!
__________________
The surest way to corrupt a youth is to instruct him to hold in higher esteem those who think alike than those who think differently - Steve Jobs
|
|
16-08-2002, 12:32
|
|
|
|
thanks
|
|
16-08-2002, 13:41
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
 Hey maar Gael.. Hoest nu dan? En heb je eigenlijk een vorm van professionele hulp of dat niet? Verder.. wil je er eigenlijk graag van afkomen? Want dat is altijd de eerste stap natuurlijk, als je het namelijk niet wil.. wordt het al veel moeilijker..
|
|
|
16-08-2002, 16:59
|
||
|
|
Citaat:
__________________
The surest way to corrupt a youth is to instruct him to hold in higher esteem those who think alike than those who think differently - Steve Jobs
|
|
|
16-08-2002, 23:16
|
|
|
Ik doe heg ook ......het is niet cool.....ik moest 5 weken geleden hechten....en nu ziet er zoooo lelijk uit en iedereen weet het nu en ieereen denkt bah ba stom kind.....en nu heb ik ook nog wild vlees aan me arm hangen gelukkig heb ik een goejde om het weg te laten halen.....maa gooi je mes maar es weg...........dat kan helpen bij sommige mensen
__________________
[ stoned to the bone ]
|
|
16-08-2002, 23:21
|
|
|
oplossing ( heb ik al zo vaak gezegt)
Snijplank+een biefstuk
|
|
|
17-08-2002, 09:29
|
|
|
Ik weet precies wat je bedoeld
Ik wist ook helemaal niet meer waar ik mee bezig was, toen gister een sociotherapeut aan me vroeg of ik nog wel wist wat ik deed... Was heel raar...
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
18-08-2002, 13:53
|
||
|
|
Citaat:
Mijn mentrix begon een keer over leerlingenbegleidng, dat was 1 jaar geleden... maar daar schrok ik best wel van. Ik heb het ook niet gedaan...
|
|
|
19-08-2002, 09:11
|
|
Verwijderd
|
Snijden is iets verradelijks, waar je je tegen moet proberen te verzetten. As je wil sterk genoeg is, zal je leren om af te bouwen en uiteindelijk kan je stoppen. Kijk wanneer je 'kras momenten' hebt. As iemand iets klotigs zegt? Kijk hoe je dit op een andere manier op kunt lossen.
Ik had het gisteren weer, zon moment, na een lange tijd. Twas mn moeder die iets zei waarvan ik het heel sneaky vond. ik zei het tegen haar en mijn kras gevoel verdween.. Je moet iets vinden om je gevoel te kunnen ontladen. Hoe je dat het beste kunt doen is iets wat je zelf moet uitvinden.
|
|
19-08-2002, 11:05
|
|
|
Ik ken het, ik doe het, ik haat het. Heb de krassen van 4 dagen geleden nu nog in m'n arm staan en dat is voor mij heel wat, aangezien ik mezelf meestal nog wel redelijk onder controle hebt.
Gael, aangezien het in jouw geval al echt een verslavig begint te worden en je er vanaf wilt moet je doen wat je bij een andere verslaving ook zou doen: afkicken. Praten met je vriendin is al een stap in de goede richting. Ik zal mijn geschiedenis wel even puntsgewijs weergeven om te laten zien hoe ik 't heb geprobeerd op te lossen. In mijn geval gaat het voornamelijk om depressieviteit/negatief zelfbeeld/schuldgevoel, met daaruit voortvloeiend het krassen. Eerst alleen m'n handpalmen, later m'n armen. En natuurlijk steeds meer en steeds dieper. Gelukkig nog lang niet zo diep als jij, maar nog net niet tot bloedens toe. Maand 1 t/m 4: Alleen vrienden het laten weten Maand 5: Naar contactpersoon op school toegestapt op aanraden van (ook depressieve vriendin). Doorverwezen naar huisarts. Maand 6: Door huisarts in contact gebracht met RIAGG persoon Maand 7: Intake gesprekken bij 't RIAGG Nu: Wachten op 't eerste therapie gesprek. Als ik jou was zou ik 't ongeveer net zo doen, waarbij je niet aan iedereen hoeft te laten weten dat je in jezelf snijdt. Dat kan je bijvoorbeeld pas vertellen als je bij de dokter zit ofzow. Je kan proberen uit de buurt te blijven van scherpe voorwerpen, maar verslaafde mensen zijn meestal erg creatief. (ervaring...) Jezelf over de eerste drempel heen helpen kan heel erg moeilijk zijn, iig bij mij wel. Toe te moeten geven dat je jezelf niet meer in de hand hebt was voor mij wéér een teken dat ik niets voorstelde. Gelukkig heeft het wel geholpen. Ik denk dat het met hulp (van proffesionals) veel makkelijker voor je is er mee te stoppen dan alleen.
|
|
19-08-2002, 12:58
|
||
|
|
Citaat:
Maar je hebt wel gelijk, soms wil het helpen als je je frustraties er op een andere manier uit gooit zonder jezelf overhoop te halen. Sterker nog, dat zal op de lange termijn altijd de juiste oplossing zijn, maar veel mensen kunnen dat schijnbaar niet. De drang om zichzelf te verwonden is dan groter dan de consequenties daarvan. Ik probeer heel hard om mezelf niet te verwonden, maar de oorzaak erachter te zoeken. En daar ben ik al een heel eind mee. Ik wil het niet. Cat
__________________
Kijk op teletekst pagina 666 voor meer opties.
|
|
|
19-08-2002, 13:01
|
|
|
|
De pijn die je voelt als je jezelf verwondt is een soort morfine, je gaat je er rustiger door voelen. Dat gebeurt weer niet als je je op een biefstuk uitleeft. In mijn verwrongen beeld is alleen mezelf verwonden gerechtvaardigd, omdat mijn omgeving niets kan doen aan mijn toestand en het dus ook niet verdient vernield te worden.
(misschien snappen sommigen dan wat mijn probleem is...)
|
|
19-08-2002, 13:47
|
|
|
|
Hoe kan dat nou... heb je zelf net uitgelegd... s
je hebt waarschijnlijk ergens t gevoel dat je voor iets moet boeten wat je plezier doet krijgen in je zelf te pijnigen... k heb mezelf ook twee jaar gesneden.. een raad: JONGEN STOP ER ALSJEBLIEFT MEE... mn arm staat vol met littekens, die afschuwelijke tijd is over maar littekens blijven letterlijk en figuurlijk, dat besef je pas echt wanneer t te laat is... x
__________________
zien doe je met je hartje, niet met je oogjes
|
|
19-08-2002, 15:33
|
|
|
|
Ik wil 't nooit, ik probeer er al vanaf te komen, alleen, op het moment dat ik 't doe maakt het niet meer uit en wil ik het niet niet meer. Als je begrijpt wat ik bedoel. De rem is dan weg...
|
|
19-08-2002, 19:33
|
|
|
'kwist niet dat er zowveel mensen snijden..
jaw ik ook
|
| Ads door Google |
|
19-08-2002, 20:32
|
||
|
|
Citaat:
ik probeer me er ook echt tegen te verzetten maar het lukt niet, als ik me dan snij dan is het inderdaad net alsof je morfine gebruikt, ik wordt er zo kalm van het is net alsof dan al mn problemen weg zijn. ik wil ermee stoppen maar dat kan niet, ik ben er verslaafd aan, maar ik denk wel dat als ik het niet deed dat ik dan al lang aan mn problemen was bezweken. tio of geal als jullie een keer willen mailen: steffanie90@hotmail.com
|
|
|
20-08-2002, 07:58
|
|
|
|
Het stomme is ook dat als je verslaafder raakt, je steeds meer nodig hebt om kalm te worden. En ook dat de drempel om het te doen steeds lager wordt (bij mij dan iig). Waar je het eerst alleen deed als je je echt heel erg ontzettend überdepressief voelde, doe je het later als je erg depressief voelt en nog later als je je gewoon kut voelt.
Ik denk dat automutilatie één van de dingen is die je zelf niet op kan lossen. Op het moment zelf doe je het namelijk toch wel, je hebt geen controle over jezelf en meestal kan je die niet in je eentje weer terug krijgen. (denk ik) PS moucie, ik heb je in m'n MSN lijst gezet, als je dat niet wil moet je 't ff melden.
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
20-08-2002, 18:12
|
|
|
|
is goed tio ik merk het wel wanneer je online komt.
|
|
21-08-2002, 21:26
|
||||
|
|
Citaat:
Citaat:
Ik hoop dat ik het nooit hoef te laten hechten, hoe is het eigenlijk nu bij jou? Hoe hoe gaat jouw familie ermee om?Citaat:
Thanks jullie allemaal voor jullie reacties, ook Tio en moucie Alles wat jullie zeggen klopt inderdaad. Ik had een tijdje niet gereageerd omdat ik gewoon niet de kans kreeg. Als ik snij heb ik ook verwarde gevoelens, ik denk ineens over alles na... over wat erna gaat gebeuren, maar het gaat ook steeds sneller weg, en dat doe je het gewoon... omdat je dus verslaafd bent  Ik ken wel meerdere mensen die het ook hebben, en we kunnen elkaar ook helpen met onze gevoelens. Dat is dan gelukkig nog wel fijn Moucie, ik heb je ook toegevoegd hoop dat je het goed vind. Ik kom er wel achter
|
|||
|
22-08-2002, 19:40
|
|
|
|
eej people
 nou ik ben nieuw hier, en dit is mn eerste post, maare, deze viel me gewoon op... ik snij mezelf ook, en niet vaak, dat niet. Ik ben er mee begonnen toen ik hoorde dat een vriendin van mij het deed, en ik wilde het gewoon ook proberen, uit nieuwsgierigheid en zoals ik dus al zei, ik doe het niet vaak, en in het begin voelde ik me ook niet verslaafd. Maar ik voel telkens vaker die drang ernaar om weer te snijden Ik dacht ook dat ik er optijd bij was, dat ik dus niet verslaafd was, but i guess i was wrong Vandaag heb ik mezelf nog tegen kunnen houden, het is gewoon raar, elke keer als ik een mes in mn handen heb, voel ik die drang... en elke keer als ik depri ben wil ik het doen... omdat als ik het doe, lijkt het wel alsof alles snel uit je lichaam gaat, alsof het alles achter laat... het voelt gewoon goed. Alleen komt die depressie ook vaak terug, en dan doe ik het weer. It's hard Gelukkig heb ik een hele goeie vriend, waar ik ermee over kan praten. Als ik hem niet had danne...  xx Rowena
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
|
22-08-2002, 23:58
|
||
|
|
Citaat:
En dat jij mij net zo goed kan steunen. Hopelijk komen we er samen op den duur uit... Dit is nog een berichtje dat ik eerder had gepost... misschien herkennen mensen het: Je zou kunnen zeggen dat ik ik 2 levens heb, in de ene heb ik vrienden en laat ik de wereld zien dat ik blij en levendig ben. Mijn gedrag op school is zeer sociaal, maar niet te brutaal tegen mijn leraren, ik weet ook goed voor mezelf op te komen. Ik heb zeker wel een aantal vrienden om mee om te gaan. Ondanks dit alles heb ik altijd geweten dat er een plek in me is dat altijd dood is, zwaar en depressief. Elke keer dat ik lach, een beetje vrolijkheid naar boven komt, komt er ook een beetje depressie naar boven. Het verscheurt me van binnen en het voelt alsof er geen manier is om mee om te gaan. Elke keer verberg ik deze gevoelens, en elke keer wordt het weer erger. The eerste keer dat ik depressief werd, duurde het langer dan 3 maanden. Elke dag was een marteling, elke dag had ik het lege gevoel, wat ik ook deed. Voor me uit zitten staren, wat dan ook. Met deze depressie begon mijn schooljaar, mijn ouders waren op vakantie en mijn broer en zus waren ook weg. Ik was alleen thuis, alleen met mijn depressie, niemand om mee te praten. Toen begon ik te veranderen, ik praatte niet zoveel meer op school, maar ik had nog steeds mijn 'lach' masker op wanneer het nodig was. Het voelde alsof ik de longen uit mijn lijf kon schreeuwen, maar ook alsof mijn lichaam het elk moment kon opgeven. Het voelde alsof ik elk moment in elkaar kon zakken, omdat mijn emoties te sterk waren. Mijn ouders kwamen thuis en een paar dagen later moest ik huilen, en vertelde hun dat ik me niet al te best voelde. Ze deden niet veel, mijn moeder vertelde me dat ik gewoon een beetje down was. Elke keer beschreef ik hun wat ik voelde, en ze dachten dat het allemaal maar door een onbenullige reden kwam. Toen het eindelijk voorbij was, had ik still dagen waarin ik het voelde, soms zelfs sterker. Het jaar ging langzaam voorbij, en mijn cijfers zakten net zo snel als ik(en ja, ik bleef dat jaar zitten). En toen op een dag zat ik te spelen met verband en een soort scherp speltje om het verband bij elkaar te houden, per ongeluk ging het voor een deel door het huid in mijn pols. Ik voelde geen pijn, maar het bloed maakte me nieuwschierig. En zo herhaalde ik het nog een paar keer, en kleine wondjes verspreidde zich over mijn pols. Toen ik die zelfde avond ernaar keek, wilde ik meer. Zo was het snijden begonnen. Nu heb ik best wel een verzameling van lidtekens, op beide armen. In de ene diepe lidtekens, op de andere oppervlakkige maar wel veel lidtekens. Het snijden is verslavend kan ik zeggen, het kalmeert me... en als ik het metaal in mijn huid voel gaan vloeit mijn twijfel weg. Ik ben een 'freak', omdat ik ervan geniet. Nu snij ik niet meer, en de enige reden dat ik ben gestopt is omdat ik nog steeds t-shirts draar en mijn vrienden dan vragen gaan stellen. Maar elke keer dat ik terugdenk aan het snijden maakt het moeilijker om niet te snijden. Wat ik ook nog wel eens doe is slaan tegen de muur tot mijn knokkels blauw zijn, maar daarna... Ik heb met een lerares(mentrix) gepraat, ze was heel aardig.. ik heb haar een paar dingen verteld over mijn thuissituatie. Mijn jeugd was niet bepaald aangenaam, dat kan ik je wel vertellen. Ik weet hoe het voelt om in elkaar geslagen te worden door mijn vader of moeder, en hoe het is om toe te kijken terwijl het gebeurt bij mijn broer of zus. Het maakt me kapot. Gelukkig kunnen ze het niet meer doen, ik sla terug. Maar nu kan ik niet meer met die lerares praten, dit jaar zal ze school verlaten. Ik heb ook al 8 maanden niet meer met haar gepraat. The enige reden dat ik nu nog leef is omdat ik mensen heb die om mij geven denk ik. Op een avond had ik kunnen sterven.. maar het gebeurde niet omdat er mensen kwamen die me hielpen. Het was nooit de bedoeling mezelf te doden, ik wilde gewoon lol hebben, maar toen gebeurde dat. Ik denk dat het is gebeurd omdat het mij niet echt kan schelen of ik nou blijf leven of sterf. Het enige dat ik wel weet, is dat ik mijn best op school doe, zodat ik zo snel mogelijk weg kan uit huis, en dan zie ik wel weer vanaf daar. Wat een toekomst heb ik, Ik voel me al helemaal verkloot van binnen. Ik haat dat, wat er nog van me over is.
|
|
|
23-08-2002, 10:51
|
|
|
|
[QUOTE]Gael schreef:
[B] Ik vind het heel fijn dat ik je zo kan steunen En dat jij mij net zo goed kan steunen. Hopelijk komen we er samen op den duur uit... let's hope so en in jou verhaal herken ik mezelf ook deeltelijk, het is gewoon kut... xx
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
| Advertentie |
|
|
|
23-08-2002, 11:40
|
|
|
herken ik heel erg goed!!! het is me gelukt 46 dagen te stoppen, maar nu ben ik opnieuw bezig. 't is gewoon zon opgelucht gevoel, niet?! maar het is niet goed, wij voelen er ons alleen goed bij omdat we dat zelf zo willen. ik hoop dat ik er ooit vanaf kom, maar die kans zie ik zo klein. ik wil geen proffesionele hulp of zo, maar pratne met leerkrachten helpt me enorm!
ik hoop echt dat j er vanaf raakt! probeer anders es je mes weg te gooien (helpt bij sommige mensen, jammergenoeg niet bij mij) suc6!
|
|
23-08-2002, 16:28
|
|
|
|
Waarom wil je geen professionele hulp dan?
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
23-08-2002, 22:07
|
|
|
|
hump......voordat ik et deej, ging ik altijd met alle geweld aardappels aan stukken hakken, maar goed, als het eenmaal een gewoonte is,................dan wordt et moeilijk..........en zoek iets anders klinkt zo makkelijk, maar het duurt op zn minst maanden voordat het dan gaat verminderen, maar het is de moeite van het proberen waard!
__________________
SHIT HAPPENS
|
|
23-08-2002, 23:26
|
||
|
|
Citaat:
Ik vraag me echt af waarom dit allemaal zo is. En volgens mij zou het zonder snijden allemaal bijna net zo zijn. Alleen dan onderdruk ik weer alles. WAAAhhh.. complicated. Avril, you rule
|
|
|
23-08-2002, 23:50
|
|
|
|
ik ben er redelijk vanaf gekomen, ik deed het eerst ook vaak...
tis erg moeilijk, ik had hetzelfde, ik voelde op sommige momenten dat ik niet sneed gewoon een enorme behoefte, vooral op vakantie. Maar ik bleef me er tegen verzetten en ik sneed mezelf niet hoeveel moeite het me kostte, en nu ben ik er behoorlijk vanaf, alleen tis nog te vroeg om te kunnen zeggen dat ik helemaal gestopt ben. (nutteloze reply )
__________________
your eyes, the dept i see. So deep, the tears you cry devour me.
|
|
24-08-2002, 09:55
|
||
|
|
Citaat:
Het was heel moeilijk voor me om toe te geven dat ik mezelf niet meer kon helpen, maar ik ben er nu blij om dat ik 't gedaan heb.
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
|
24-08-2002, 11:19
|
|||
|
|
Citaat:
Ik hoop dat het ook echt gaat lukken. Dan is er weer 1 persoon bij die zich beter voelt enzo. Ik vind het heel knap  Citaat:
|
||
|
24-08-2002, 12:30
|
|
|
|
Tuurlijk wil ik dat wel, graag zelfs als ik jullie daarmee kan helpen.
Tot zover kan ik je ook nog vertellen dat gewoon de eerste keer echt hulp zoeken 't moeilijkste is, daarna wordt 't veel makkelijker, want dan heb je 't geaccepteerd (denk ik). Dan word je steeds verder doorverwezen (contacpersoon --> huisarts --> psychologe --> RIAGG intake --> RIAGG therapie) en het is eerst wel raar dat je steeds van persoon wisselt tegen wie je praat, maar je raakt eraan gewend steeds opnieuw je verhaal te vertellen. (ik iig wel)
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
24-08-2002, 14:01
|
|
|
|
Ga sporten, hardlopen ofzo, iets wat je lang kan doen. Raak je misschien ook aan verslaafd, ook endorfinen, maar het is meer geaccepteerd.
Of, maar dit klinkt dom, neem een vrij grafisch schietspelletje en geef de bots namen van vervelende personen, al dan niet uit persoonlijke sfeer, dat luchtte mij persoonlijk erg op, had ook een vriend die dat deed, waarvan ik het had.
__________________
back in black and with a vengeance
|
|
24-08-2002, 15:12
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
24-08-2002, 19:29
|
|
|
|
jij ook bedankt Geal, en ik merk wel wanneer je online komt.
ik hoop dat er ooit een dag komt dat we er allemaal mee kunnen stoppen, maar tot die tijd.... maar wat mij ook best wel eng lijkt dat als je hulp hebt en dan gaat het opeens goed, danhoef je je niet meer te snijden en dat lijkt me eng die leegte wat er dan achterblijft, kijk bij mij is het een stukje van mn leven geworden net zoals het slecht voelen, het is vertrouwd geworden. het is een manier van leven. volgens mij als ik het niet meer zou doen zou er een hele 'leegte' voor in de plaats komen, weer een stukje van mij dat is dood gegaan...
Laatst gewijzigd op 24-08-2002 om 19:32.
|
| Ads door Google |
|
25-08-2002, 10:12
|
|
|
|
ik wil het ook echt niet aan mn ouders vertellen
gister waren we op een verjaardag, en mn tante zei van: ja de vrienden van mn neef die snijd zichzelf. Ik schrok, en hield gelijk mn mond. En mn moeder reageerde er niet op... Dus als ik zoiets zou vertellen, gaat ze overprotected worden, en daar heb ik geen zin in. Daarnaast wil ik ook niet dat ze het weet, gewoon omdat ik het zelf op wil lossenm, just like gael haha, we zijn allebei een beetje eigenwijs op dat gebied. Maar we hebben gelukkig altijd mekaar nog xx
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
|
25-08-2002, 10:23
|
|
|
|
Ik wilde het eerst ook niet aan m'n ouders vertellen. Omdat ik de illusie nog had dat ik 't zelf op kon lossen en omdat ik bang was dat ze helemaal hyperbezorgd zouden gaan doen. Toen ik het wel moest vertellen reageerden m'n ouders veel positiever dan verwacht en we hebben gelijk afspraken gemaakt om te zorgen dat ze me niet elke dag 100x keer gaan vragen of 't nog wel goed met me gaat oid.
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
25-08-2002, 10:28
|
||
|
|
Citaat:
maar ik wil het mn moeder ook niet aandoen omdat ze zelf ook een beetje in de knoop zit ik wacht ermee, en misschien vertel ik het wel nooit ik zie wel, ik moet eerst dingen voor mezelf uitzoeken xx
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
|
|
25-08-2002, 10:32
|
|
|
|
Hmhm, maar als 't echt heel erg wordt zou ik toch stellen dat jij voor gaat. Ik wilde eerst ook 't wereldbeeld dat m'n ouders hadden en waarin ik de perfecte zoon was (sport, muziek, school, blij, enthousiast etc.) niet verwoesten, maar dat moest toch, wilde ik verder komen. Je kan altijd nog een beetje aftasten. Als je hier en daar een beetje laat merken dat je niet helemaal in orde bent, maar alleen maar een heel klein stukje van hoe het echt zit blootgeeft. Dan kan je misschien beter vooruitzien hoe je ouders zouden reageren.
__________________
Elke dag kaas is ook niet alles
|
|
25-08-2002, 10:37
|
||
|
|
Citaat:
dus dat zoek ik eerst wel uit en dan zie ik wel verder thanks anyway xx
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
|
|
25-08-2002, 12:03
|
||
|
|
Citaat:
I truelly hope so. En dan hoeven wij het onze ouders niet eens te laten weten. Anders maken ze zich zorgen om niks.
|
|
|
25-08-2002, 12:24
|
||
|
|
Citaat:
xx
__________________
I write what I feel, I never worry what others think
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| De Kantine |
Weerwolfspel #18 Spelleider | 430 | 12-05-2006 11:58 | |
| Verhalen & Gedichten |
Boek: Islamitisch meisje doet het met Leraar Silvia19 | 25 | 01-05-2004 16:06 | |
| Seksualiteit |
kont AnneCath | 60 | 23-05-2003 23:38 | |
| Seksualiteit |
niet klaarkomen door masturberen---->jongens! Verwijderd | 20 | 13-03-2002 15:44 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 11:23.
Adverteren