[De momenten] Stukje verhaal

[Nienna*]

‘Ben je gelukkig?’
‘Waarom vraag je dat?’
‘Ik vroeg het me af.’
Stilte. Hij dacht na. Is hij gelukkig? Nee. Gelukkig, wat is gelukkig eigenlijk?
‘Momentje.’
ge•luk•kig (bn.)
1 door het geluk begunstigd => fortuinlijk, gelukkigerwijs, gelukkiglijk, gezegend, zalig; <=> ongelukkig
2 gunstig
3 geluk genietend => happy
De Van Dale zei dit. Geluk genietend. Soms. Door het geluk begunstigd. Hm, wanneer ben je door het geluk begunstigd? En gunstig, dat was niet echt op hem van toepassing.
Hij pakte de telefoonhoorn weer op. ‘Soms.’
‘Niet meestal?’
‘Nee.’
‘Ligt dat aan mij?’
Stilte. Ja, natuurlijk lag dat aan haar. Als zij zo ging zeulen met al die andere jongens, met ze uitging, met ze danste, zich haast liet zoenen. Maar hij ontkende.
‘En ben jij gelukkig?’
Ze zei niets. Hij wachtte geduldig, want hij wist dat ze toch wel antwoord zou geven. Hij moest alleen even wachten. Zijn vermoeden werd uiteindelijk bevestigd; ze gaf antwoord.
‘Als jij niet gelukkig bent, kan ik niet gelukkig zijn.’
Nee! Het cliché! Waarom praten meisjes van vijftien altijd in clichés? Hij hield er niet van, van die clichés, al waren ze vaak op hem van toepassing. Mensen leefden nou eenmaal in een wereld van clichés. Wat is de definitie van een cliché eigenlijk? Weer pakte hij zijn woordenboek erbij.
cli•ché (het ~, ~s)
1 te veel gebruikte en daardoor afgezaagde uitdrukking => gemeenplaats
2 [druk.] plaat waarop een gespiegeld positief beeld van iets is aangebracht, zó dat daarvan afdrukken kunnen worden gemaakt => drukplaat
3 fotografisch gerasterd positief en negatief
De eerste betekenis leek hem de meest van belang zijnde. Hij knikte langzaam met zijn hoofd.
‘Zeg, ik moet ophangen.’
‘Ik hou van je!’
‘Weet ik.’
Hij hing op.
Inderdaad, ze praatte in clichés. Kan je na drie maanden, waarin je elkaar zeven keer hebt gezien, zeggen dat je van iemand houdt? Het antwoord rees in hem op: nee. Je kunt niet zomaar van iemand houden. En ook dat was een cliché.
hou•den van (ww.)
1 liefde, genegenheid voelen voor => beminnen, gesteld zijn op, geven om, liefhebben, minnen
2 gesteld zijn op, lusten
Beminnen, gesteld zijn op, geven om, liefhebben, minnen. Was er een verschil tussen beminnen en minnen? Nooit geweten. Zijn leven bestond uit verliefdheid, woordenboeken en natuurkunde. Nooit geweten dat hij zijn leven zó ingewikkeld zou kunnen vinden.

Hij was nog niet met haar naar bed geweest. Zij had verklaard dat ze maagd wilde blijven tot het huwelijk, maar hij wist dat ze zich daar niet aan zou houden. Het was een bepaald gevoel dat hij niet kon verklaren. Verder dan zoenen en een beetje aan elkaar zitten was het niet geweest; maar juist dat gaf de charme van hun relatie weer. Iedere keer als hij een vriendin had, natuurlijk kortstondig, was hij binnen een week met haar naar bed geweest. Hij vond het bewonderenswaardig dat dit meisje zit niet zomaar liet pakken, dat ze niet zomaar met hem naar bed ging en daarna gedumpt werd. Niet dat hij dat nu nog zou doen, maar hij had het gedaan als ze meteen met hem naar bed was gegaan. Hij wist niet waarom, het was een soort gedrag dat hij had. Hij bedacht zich dat hij al veel meisjes had gekwetst en door haar had hij dat leren inzien. Meisjes zijn niet alleen speelgoed, meisjes zijn ook mensen. Helaas had hij ze soms als poppen gezien. Je speelt ermee en als je er geen zin meer in hebt, belandt de pop op de grond. Je brengt de pop tot in de hemel, houdt er zielsveel van en vervolgens is het een stuk vuil. Zo was het precies met Jenny. Hij kreeg een orgasme, was in de hemel, hield van Jenny, maar vervolgens kwam hij bij zijn positieven. Hij dumpte haar bij het vuil, bij wijze van spreken. Zo zie je maar weer hoe bewerkelijk liefde is. Door zoiets simpels als een seksuele lust… nee wacht, een seksuele lust moet je niet onderschatten. Bij biologie had hij ooit geleerd dat er zoiets bestond als instinct, dat niet door factoren buiten het lichaam beïnvloed konden worden, behalve door een aantal factoren, zoals dat er genoeg vrouwtjes aanwezig moesten zijn om geslachtsgemeenschap te bewerkstelligen. Dit was net zo. Soms kun je je instinct een beetje inhouden en loop je niet je penis achterna, maar het volgende moment ruik je vlees en móet je aanvallen. De man is als een roofdier, hij besefte het. De vrouwen waren als de prooi, alleen was het enige verschil dat ze niet wegrenden. Ze lieten zichzelf vrijwillig pakken.
Behalve zijn meisje.

Overigens niet geheel mijn mening en het laatste misschien een beetje denigrerend, maar ik vraag me af wat jullie hiervan vinden? Commentaar is gewenst.

[Jenneke.*]

Hmm. Het begin vind ik heel erg goed. Stukjes woordenboek er tussendoor zorgen voor een welkome afwisseling. In eerste instantie denk je dat het een gesprek is tussen twee mensen die op dat moment ook bij elkaar zijn, maar later kom je erachter dat het een telefoongesprek is. Leuk gedaan. Het is een makkelijk stukje om te lezen, tot ongeveer 3/4 van je verhaaltje. Daar wordt het warriger en moet ik meer moeite doen om mooie zinnen te ontdekken. Het loopt naar mijn gevoel niet heel erg lekker. De laatste zinnen daarentegen zijn wel weer fijn en mooi om te lezen. Of het denigrerend is, mwah. Ik vind het niet echt, maar ik vind wel het "De man is een jager/roofdier" idee een beetje cliché, daar hou ik dan wat minder van. (Ben momenteel een boek aan het lezen waar dat soort zinnen ook werden gebruik en toen vond ik het ook niet heel leuk).
Duidelijke tekst, leuke dialoog.
Ik zeg: leuk gedaan, op een klein stukje na, dat een beetje een warboel was, voor mijn gevoel.
Dankjewel

[Roosje]

Ik ben het gedeeltelijk wel eens met Jenneke. *, ja. Het begin van je stukje, tot aan de witregel zeg maar, vind ik echt leuk om te lezen. Dit:

Nee! Het cliché! Waarom praten meisjes van vijftien altijd in clichés?

deed me echt even lachen. Het gedeelte na de witregel vind ik echter een stuk minder. Het is warriger, vertelt teveel achtergrondinformatie. Als je dat er niet bij had geschreven, denk ik dat ik het écht heel leuk had gevonden Nu doet het laatste gedeelte een beetje afbreuk aan de rest. Daarnaast lijkt het er ook niet helemaal bij te horen, de stijl is heel anders.

Kan je na drie maanden, waarin je elkaar zeven keer hebt gezien, zeggen dat je van iemand houdt?

Kun.

Nienna* schreef op 13-01-2006 @ 19:40 :
Hij vond het bewonderenswaardig dat dit meisje zit niet zomaar liet pakken

zich ipv zit



ik vind het goed

[Nienna*]

Bedankt allen, voor de reacties. Ik hoop nog op meer.

@ Jenneke.*: Dit is een verhaal dat een ander begin heeft. Het is meer een fragment, eigenlijk, van het verhaal zelf. Het gaat over een relatie tussen een meisje van vijftien en een jongen van zeventien die allebei aan de andere kant van Nederland wonen, terwijl ze de serieuze liefde net beginnen te ontdekken. De jongen heeft nooit trouw kunnen blijven, het meisje is naïef. Je kent dat cliché wel denk ik maar ik vind het leuk om erover te schrijven.

@ Roosje: Bedankt! Het doet me goed dat ook jij het fijn vindt om te lezen

En *blue angel*, fijn dat je het mooi vindt!

[I C U]

Sterk stukje tekst! Het laatste deel vind ik minder dan het eerste deel, iets waar ik ook vaak last van. Bij mij is het meestal omdat er een eind aan gedraait moet worden, ik weet niet hoe het bij jou zit? Misschien dat je er ergens nog een witregel tussen kunt passen, dat maakt het sowieso al overzichtelijker. O ja, ik lees net dat Jenneke al zei dat de zinnen wat minder liepen, daar ben ik het wel mee eens.
Maar het eerste stuk: Ik krijg zo'n mooi beeld bij het idee aan die goser, en dan een schattig vijftienjarig meisje... Yeah, I like it.
Je afsluiting vind ik overigens wel weer erg goed

[Nienna*]

Ha, bedankt I C U!
Die witregel(s) is een goed idee.

[Roosje]

Oh, en trouwens, nu ik het nog een keer lees: die Natuurkunde staat daar wel erg loos.