mijn vader trekt mijn zusje voor.

[Oezem]

Ik stel me niet aan, iedereen in mijn omgeving ziet het, en niemand vindt het leuk (ook mijn zusje niet).

Ik zal even uitleggen in wat voor situatie ik zit.

Mijn ouders zijn al sinds mijn zesde gescheiden en sinds een jaar of 2 doet mijn vader heel vervelend tegen mij. Alle opmerkingen die ik maak, maak ik omdat ik ruzie wil. Het lijkt wel alsof ik bijna niets goed kan doen en mijn zusje bijna niets fout, als ik het niet eens ben met mijn vader is het MIJN schuld en absoluut niet die van hem. Ik vind dit erg vervelend en ik kan er niets aan doen, mijn moeder kan er niets van zeggen want dat krijg ik de schuld, dat ik mijn moeder op hem heb afgestuurd enzo, mijn moeder vindt dit natuurlijk niet leuk om mee te maken en mijn zusje ook niet want er is altijd ruzie bij ons thuis. Een vriendin van mijn vader heeft er ooit iets over gezegd maar volgens mij is het nooit tot mijn vader doorgedrongen ofzo.

Ik vind deze situatie echt vreselijk en ik weet niet wat ik er mee moet doen, ik kan niet praten met mijn vader en anderen kunnen dat ook niet want hij heeft natuurlijk altijd gelijk.

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.

minder vaak bij je pa op bezoek gaan?

lijkt me de enige oplossing, want ik ben nooit bij jullie meningsverschillen geweest, dus ik kan alleen maar afgaan op wat jij zegt.

sterkte

Thoughtful schreef op 19-05-2006 @ 09:28 :
Hoe oud is je zusje?

Heb je het wel eens écht duidelijk tegen hem gezegd/laten zeggen? Dat zou je nog kunnen proberen, is niet makkelijk, maar misschien ziet hij het dan wel in.

Dat lijkt mij idd ook een goed idee. Je zegt dat je zusje het ook niet leuk vindt, zou je het dan samen met haar kunnen vertellen? Dan beseft je vader misschien dat het niet jouw fantasie is, maar werkelijkheid.

[Oezem]

het zijn allemaal hele goede tips maar ik kan niet zomaar zeggen dat ik niet meer naar mijn vader wil... en mijn vader luistert echt niet naar wat ik te zeggen heb

[Go]

Hoezo niet? Blijf een tijdje weg en zeg dat je je beter op je gemak voelt bij je moeder. Hij mag je dan wel 'ongelijk' behandelen t.o.v. je zusje, maar dit is denk ik ook niet wat hij wil. Hij zal vanzelf eens vragen wat er aan de hand is. Zo niet, nou dan blijf je mooi bij je moeder en kun je misschien ooit nog eens proberen het zelf aan te kaarten.

[Shadyboy-Ray]

Sorry, ik las trekt af . Edit: OMG en ik ben zo uitgeput dat het niet gelijk tot me doordringt dat dat niet kan

OT: Weinig aan te doen, hem verander je toch niet. Idd minder op bezoek gaan.

[Oezem]

ja maar dat vinden mijn ouders niet goed. Ik kan niet zoals in veel situaties zeggen 'ik wil niet meer naar mijn vader toe'.

Ik zit namelijk de halve week bij mijn moeder en de halve week bij mijn vader, mijn moeder moet gewoon op donderdag en vrijdag tot 5 uur werken...

[Go]

Je redt je toch wel? Je doet toch geen gekke dingen als je alleen thuis bent? Je bent zo te zien 16 jaar en, geen klein kind meer en hopelijk wel wat zelfstandig. Als je het bij je vader niet aangenaam vind, wat heb je daar dan nog te zoeken?

[joes]

volgens mij is het gewoon de puberteit.

en zo niet, dan zou ik gewoon hem er mee confronteren, maar dan gewoon. Niet gaan schreeuwen of roepen of boos worden maar gewoon op een hele normale toon zeggen. Pap mag ik misschien heel even met je praten? Dan kan hij echt geen nee zeggen hoor. Doet hij het wel dan zeg je, op hele normale, zachte toon iets waardoor hij zich schuldig voelt. Je moet gewoon heel rustig en normaal tegen hem doen, dan luistert hij wel. En dna rustig vertellen.

[Nona]

joes schreef op 20-05-2006 @ 10:48 :
volgens mij is het gewoon de puberteit.

Als anderen het ook zien zou ik daar niet te makkelijk vanuit gaan.

[[CP]Grinttegel]

Misschien zou je is kunnen proberen samen met je vader er even tussenuit te gaan. Alleen je vader en jij. Uit je post hier valt op te maken dat je toch wel om je vader geeft, anders had je je er niet zo druk om gemaakt. Als je dicht op elkaar zit de hele dag en er is verder niemand om mee te praten dan worden problemen vanzelf ter discussie gebracht en opgelost. Op het eerste gezicht lijkt je dit vast niet gezellig maar ik denk wel dat het werkt.

[Oezem]

Mijn vader zit nu toevallig in Estland, maar zelfs van 2000km afstand weet hij nog vervelend te doen... Hij wil niet meer met mij chatten omdat ik altijd ruzie maak ik was het namelijk niet met hem eens en dat ziet hij gelijk als ruzie... In mijn ogen gedraagt hij zich als een kleuter en iemand anders gelijk geven of inzien dat hij fout was doet hij niet.

[Myrtille]

"Waar er twee ruziemaken, hebben er twee schuld.."

Best lullig citaat, maar je kunt blijkbaar totaal niet met je vader opschieten. Als hij nu toch in Estland zit, kun je beter niet even afstand nemen? Even geen ruzie maken, je vader lekker uit te buurt..

Mijn vriendin ligt ook altijd overhoop met haar vader. Omdat hij haar broertje zou voortrekken, omdat hij haar plaagt dat haar mobieltje stuk is, terwijl ze smsverslaafd is, omdat hij al na één jaar stopt met zijn hobby aquariumhouden en weer een andere hobby voor een jaar zoekt en dat vindt zij stom.. Nergens over, dus. En ze lijken echt teveel op elkaar, even koppig en driftig! Logisch dat ze ruzie krijgen.
Misschien gaat het bij jou ook zo. De meeste mensen van 16 hebben het wel gehad thuis, ik soms ook. En als je het qua persoonlijkheid niet kunt vinden met één van je ouders, gaat het ook gewoon mis.
Lekker afstand nemen dus, en de ruzies uit de weg gaan.

[Oezem]

Myrtille schreef op 21-05-2006 @ 15:16 :
"Waar er twee ruziemaken, hebben er twee schuld.."

Best lullig citaat, maar je kunt blijkbaar totaal niet met je vader opschieten. Als hij nu toch in Estland zit, kun je beter niet even afstand nemen? Even geen ruzie maken, je vader lekker uit te buurt..

Mijn vriendin ligt ook altijd overhoop met haar vader. Omdat hij haar broertje zou voortrekken, omdat hij haar plaagt dat haar mobieltje stuk is, terwijl ze smsverslaafd is, omdat hij al na één jaar stopt met zijn hobby aquariumhouden en weer een andere hobby voor een jaar zoekt en dat vindt zij stom.. Nergens over, dus. En ze lijken echt teveel op elkaar, even koppig en driftig! Logisch dat ze ruzie krijgen.
Misschien gaat het bij jou ook zo. De meeste mensen van 16 hebben het wel gehad thuis, ik soms ook. En als je het qua persoonlijkheid niet kunt vinden met één van je ouders, gaat het ook gewoon mis.
Lekker afstand nemen dus, en de ruzies uit de weg gaan.

Ik ben het helemaal met je eens en mijn vader waarschijnlijk ook als het om dat citaat gaat. Zelf zegt hij steeds dat ik ook eens naar een mezelf moet kijken enzo maar ik vind dat een beetje vreemd daar hij dat zelf ook niet doet, hij doet alles goed en ik doe het fout, ík moet de schuld bij mezelf zoeken en niet bij hem. (Zoals veel mannen denk ik) zeikt hij ook zo tegen anderen in de auto enzo, alle anderen doen het fout en hij is ''super-automobilist", nou zo doet hij ook tegen mij maar niet tegen mijn zusje, als zij een probleem heeft moet dat meteen worden opgelost en bij mij niet, ik ben dat gewoon chagrijnig.

Gewoon afstand van je vader nemen.

[Oezem]

Gauloises schreef op 21-05-2006 @ 23:24 :
Gewoon afstand van je vader nemen.

Ja maar dat kan dus niet. Ik zit in een situatie dat ik NIET kan zeggen dat ik niet meer naar mijn vader wil.

[joes]

Ik blijf erbij, dat ondanks dat andere het zien, het inderdaad in de leeftijd zit. Ik heb het natuurlijk nog nooit meegemaakt, maar zoals jij over je vader schrijft, blijkt niet echt gekwetst ofzo, je bent meer kwaad, woedend. Mijn vader doet hetzelfde hoor, zegt precies de dingen die mij kwaad maken, als ik hoofdpijn heb, dan maakt hij wat extra geluid, zulke dingen. Heel vervelend. Maar weet je, dat zien anderen ook. Maar zo zijn vaders nou eenmaal, jij bent zestien. Een heerlijk mikpunt om af en toe te pesten joh. Geloof me, toen ik normaal met mijn vader praatte en zei papa alsjeblieft even ophouden, dan hield hij ook op. Je moet het proberen, en laten zien dat je volwassener en wijzer bent dan de manier waarop je je voorheen uit ( kwaad, en terug scheldend en dergelijke).

[Dragon_Fly]

Oezem schreef op 22-05-2006 @ 19:10 :
Ja maar dat kan dus niet. Ik zit in een situatie dat ik NIET kan zeggen dat ik niet meer naar mijn vader wil.

Waarom niet? Ik mocht vanaf m`n 12e zeggen of ik nog naar m`n vader wilde, of zelfs of ik bij hem wilde wonen of bij m`n moeder

[naam ingebruik]

het is ook wetelijk zo dat je v.a je 12de mag beslissen bij wie je wilt wonen

[Oezem]

joes schreef op 22-05-2006 @ 21:10 :
Ik blijf erbij, dat ondanks dat andere het zien, het inderdaad in de leeftijd zit. Ik heb het natuurlijk nog nooit meegemaakt, maar zoals jij over je vader schrijft, blijkt niet echt gekwetst ofzo, je bent meer kwaad, woedend. Mijn vader doet hetzelfde hoor, zegt precies de dingen die mij kwaad maken, als ik hoofdpijn heb, dan maakt hij wat extra geluid, zulke dingen. Heel vervelend. Maar weet je, dat zien anderen ook. Maar zo zijn vaders nou eenmaal, jij bent zestien. Een heerlijk mikpunt om af en toe te pesten joh. Geloof me, toen ik normaal met mijn vader praatte en zei papa alsjeblieft even ophouden, dan hield hij ook op. Je moet het proberen, en laten zien dat je volwassener en wijzer bent dan de manier waarop je je voorheen uit ( kwaad, en terug scheldend en dergelijke).

Zulke dingen als extra geluid maken als ik hoofdpijn heb doet hij niet, het is meer zo dat iedere opmerking van mij opgevat wordt als een manier op de sfeer te verpesten. Het lijkt (dit is wat andere mensen hebben opgemerkt) alsof ik bijna niets goed kan doen in zijn ogen en mijn zusje bijna niets verkeerd. Ik heb geen ruzies met mijn vader in de zin van schreeuwen en schelden. Mijn vader wordt gewoon boos op mij en ik wacht dan tot hij uit geraast is en dan ga ik weg. Eigenlijk heb ik bijna nooit 'echt' ruzie met mijn vader en als dat wel zo is dan gebeurd dat op de manier die ik net beschreef hoewel ik toch steeds vaker zeg wat ik ervan vind maar zonder schelden.

Mijn ouders zijn al vanaf mijn zesde gescheiden en al vanaf mijn zesde zit ik de halve week bij mijn vader en de andere helft bij mijn moeder. Mijn moeder zal het niet leuk vinden als ik ineens zeg dat ik niet meer naar mijn vader wil. Dat kan gewoon niet zij moet ook werken enzo.

[boxx]

Dan ga je toch niet meer naar je vader. Mijn moeder werkt ook vaak tot half 11 's avonds en ik mag echt zelf weten of ik bij m'n vader of moeder slaap. Soms misschien 2 week achter elkaar alleen bij m'n moeder en dan soms weer heel vaak bij m'n vader, dat hoeven ze toch zelf niet te bepalen.

[Nona]

Je moeder moet werken, maar jij bent 16 en kunt best alleen thuis zijn. Waarom is het een probleem om bij je moeder te gaan wonen? Je hoeft ook niet te zeggen dat het gaat om de sfeer, je kunt ook gewoon zeggen dat je op één plek wilt wonen, dat zou ik ook willen.

[Oezem]

Ja maar ik wil dat niet, het is nu niet zo dat ik mijn vader een enorme klootzak vind ofzo, ik kan het alleen niet uitstaan hoe hij tegen mij doet. Nou gaan we in de zomervakantie met hem verhuizen en dan krijgen mijn zusje en ik een eigen verdieping in het huis, misschien dat het dan beter gaat. Gisteren heb ik er nog eens met mijn over gepraat en het is gewoon zo dat mijn vader en ik niet goed kunnen communiceren, ik haat hem niet, ik hou gewoon nog van hem want hij is wel gewoon mijn vader en hij staat verder ook wel voor me klaar maar het is gewoon zo dat het niet lekker loopt.

[Miss_kausalaya]

ik denk eerlijk gezegd dat het ook niet gaat helpen als zij een tijdje naar haar moeder gaat.... omdat je daar het probleem niet mee oplost... tjaa praten idd wat de rest ook al noemt helpt misschien..
Hoe oud is je zusje eigelijk ?

[Oezem]

mijn zusje is 14, en ik kan niet een gewoon gesprek met mijn vader voeren, hij luistert maar naar een beperkt aantal mensen, dat is wat mijn moeder ook zegt. Als ik aan mijn vader zou willen 'ontvluchten' dan moet ik van mijn moeder samen met mijn vader naar een relatie therapeut om erover te praten omdat het probleem dan zo erg is geworden dat ik dus weg wil. Waarschijnlijk zal mijn vader dit helemaal niet leuk vinden... en dan moet ik dus wel tijdelijk naar mijn moeder maar gelukkig is het nog niet zo erg

[Go]

Je wijst er zelf voortdurend op dat er geen alternatieven zijn, zoals met je vader praten, volledig bij je moeder gaan wonen of een relatietherapeut inschakelen. Neem de situatie dan hoe die is, als er volgens jou kennelijk toch niks aan te doen is.

[Nona]

Wacht dan dat andere huis even af. In the mean time: trek je mond eens open. Niet op een vervelende manier, maar als hij een verkeerde interpretatie geeft aan jouw bedoelingen kun je jezelf eens uitleggen. Als jij dingen op een zo vriendelijk mogelijke manier blijft zeggen (daar heb je even wat wilskracht voor nodig) leert hij dat jouw bedoelingen niet altijd vervelend zijn (misschien dat hij dat serieus denkt) en gaat hij zich er misschien niet meer zo op instellen.

[Roos]

Kan je zusje niet eens met je vader gaan praten?

Dat lijkt me een goed idee.

[mara18]

Kruimel schreef op 27-05-2006 @ 12:48 :
Wacht dan dat andere huis even af. In the mean time: trek je mond eens open. Niet op een vervelende manier, maar als hij een verkeerde interpretatie geeft aan jouw bedoelingen kun je jezelf eens uitleggen. Als jij dingen op een zo vriendelijk mogelijke manier blijft zeggen (daar heb je even wat wilskracht voor nodig) leert hij dat jouw bedoelingen niet altijd vervelend zijn (misschien dat hij dat serieus denkt) en gaat hij zich er misschien niet meer zo op instellen.

Inderdaad, en ik denk dat vooral JIJZELF je er niet meer zo mag op instellen. Ik ken namelijk een soortgelijke situatie en het valt me steeds meer op hoe de dochter haar vader langzamerhand ook niet meer wil begrijpen omdat zij er al telkens op voorhand vanuit gaat dat hij haar toch ook niet zal (willen) begrijpen.
Zo creëer je zeker een onaangename sfeer.
Die situaties gaan gewoon van kwaad naar erger.
Neem dus gewoon zelf de eerste stap en ban voor jezelf al even de negatieve gedachten over je vader.

[Chloe Siere]

Mijn vader is ook een kleuter. En mijn oma trekt mijn zusje voor.

Tsja, ik snap je irritatie.

[coopergirl]

Hoeveel waarde hecht je aan contact met je vader?
Soms kan het best wel als een bevrijding voelen geen contact meer te hoeven hebben met je vader (als ik vanuit mezelf spreek). Maar soms is er ook een oergevoel wat naar een vader verlangt.
Ik zag dat al meer mensen hebben gezegd dat je anders maar minder frequent bij je pa op bezoek kunt gaan... Zo denk ik er eigenlijk ook over. Jezelf pijnigen door contact met hem te hebben lijkt me ook niet je wens..


succes!