Mijn zusje (en moeder)

Mijn zusje is niet de makkelijkste puber... uhh dat is dan zeg maar zacht uitgedrukt!!
Dit is al best wel een tijdje aan de gang (ze is nu 16), maar het lijkt de laatste tijd steeds erger te worden. Ze is echt ZO vervelend. Ze houdt zich totaal niet aan afspraken, komt standaard te laat (en dan niet 5 min), liegt tegen iedereen (niet alleen tegen mijnmoeder enmij, maar ook tegen vrienden, zelfs tegen haar vriendje!! (ik weet dit dan weer via een msn gesprek dat ik gelezen heb... ik weet het niet erg netjes hoor, maar dat heb ik wel met haar uitgepraat)), ze gaat volkomen haar eigen gang,... etc.

Ik woon op kamers, en heb hier dus eigenlijk weinig last van. Mijn moeder is wel erg verdrietig en boos over mijn zusje, maar dan kan ik dat toch goed van me af zetten door de weeks, en soms denk ik zelfs wel eens dat mijn moeder maar overdrijft....

Nou ben ik deze week dus thuis geweest (ivm meivak.), en natuurlijk wist ik hoe mijn zusje is en hoe ze doet, maar het is echt HEEL erg... Ze is bijna gestoord ofzo...

Ik heb deze week dus ook veel gepiekerd, en dan niet zozeer over haar, maar vooral over mijn moeder. Omdat mijn moeder alleen is (mijn vader is overleden), heeft ze alles zelf te doen, en kan ze het nooit ECHT kwijt bij iemand. Mijn moeder is echt zo verdrietig, ik vind haar echt zoo zielig. Ze maakt zich ook zoveel zorgen over mijn zusje (want die is echt gek aan het doen hoor!), maar bijv. ook over mijn broertje, omdat hij hier altijd in dit ''gezelllige'' gezelschap is van mijn zusje en moeder (die weer eens ruzieen over weet ik wel niet wat).

Ik wil mijn moeder graag ''helpen'', praat met haar, en troost haar dan ook, maar eigenlijk wil mijn moeder me helemaal niet met ''haar'' problemen opzadelen. Ik heb echt heel veel medelijden met mijn moeder, maar weet eigenlijk niet goed wat te doen... Eigenlijk kan ik denk ik weinig doen...

Iemand een beetje hetzelfde ofzo??

*bedankt voor het lezen, nu ben ik het weer kwijt tenminste* ik kan er goed over praten hoor, met mijn (oudere) zus en vriend, maar toch hier is het lekker anoniem, jullie kennen mijn zusje niet, en kijken er weer anders tegen aan, mss herken je jezelf wel

[GRRR]

je zusje een klap voor haar kop geven. zulke kinderen zijn dan zo met zichzelf bezig dat ze niet beseffen hoe hun gedrag anderen beïnvloed met name je moeder.

[never mind]

opzich heb ik een beetje hetzelfte met mijn broertjes, alleen woon ik nog thuis. Net 14 geweldige puber, driftbuien, ellende ellende ellende.

Nu doen mijn ouders dat vooral met zn tweeën, moeten ze ook vooral blijfen doen, het is hun kind tenslotte en ik heb niet het ouderlijk gezag en dat wil ik ook nog niet zegmaar.
Wat ik doe? Af en toe geef ik mijn broertje op zn kop, ik bemiddel met ruzies, bescherm me andere broertje en ontzie in noodgevallen mn vader/moeder. Help in dat geval met andere dingen (terwijl mn vader probeert het raam te maken....). Verder blijf ik geïnteresseert.

Maarja het blijft lastig, ik denk dat jij je moeder het best duidelijk kunt maken dat jij geïnteresseert bent in haar problemen en graag wil helpen. Help haar anders met andere kleine dingen.

Succes!

iemand heeft een flink pak rammel nodig

Kenjirro! Dat zeg je toch niet geweld lost nooit iets op, dat moet je weten. Probeer haar met liefde en respect te behandelen, zoals je zelf ook graag behandeld wilt worden. Op een dag zal ze de fouten in haar gedrag inzien en haar leven beteren. Blijf geloven in genade en keer haar je andere wang toe.

eXo schreef op 07-05-2004 @ 23:52 :
Kenjirro! Dat zeg je toch niet geweld lost nooit iets op, dat moet je weten. Probeer haar met liefde en respect te behandelen, zoals je zelf ook graag behandeld wilt worden. Op een dag zal ze de fouten in haar gedrag inzien en haar leven beteren. Blijf geloven in genade en keer haar je andere wang toe.

je kan toch iemand ook heel liefdevol een pak rammel geven

Kenjirro schreef op 08-05-2004 @ 00:31 :
je kan toch iemand ook heel liefdevol een pak rammel geven

Oehhh kenjirro talk dirty to me

eXo schreef op 08-05-2004 @ 00:39 :
Oehhh kenjirro talk dirty to me

intresse?

[probeer]

Kenjirro schreef op 08-05-2004 @ 00:42 :
intresse?

ikke ikke ikke ikke! *steekt beide armen de lucht in...

pak slaag in de zin van.. 'zusje dit doet mij meer pijn dan jou?'

Willen jullie ontopic blijven?

Loontjuh schreef op 08-05-2004 @ 09:41 :
Willen jullie ontopic blijven?

Dank je

[In_stilte]

Ik ken de situatie een beetje. Bij ons thuis ligt het heel anders maar misschien dat ik toch een tip kan geven.

Mijn moeder is twee jaar overleden, en mijn broer en zus zijn het huis allang uit. Ik woon dus alleen nog met mijn vader thuis. Een hele tijd is mijn vader dus heel ongelukkig geweest. Hij was heel geprikkeld, verdrietig, ruzieend, geen rekening houdend met alles en iedereen; hij had gewoon teveel verdriet. Ikzelf kon hier heel slecht tegen en dus was het thuis echt geen pretje. Mijn broer en zus hadden geen zin meer om thuis te komen omdat het zoveel energie kostte en er toch alleen ruzie was thuis.

Uiteindelijk hebben we hier veel over gepraat; Ik ging weleens met mijn zus en dan gewoon dingen uitpraten, mijn zus ging wel eens naar huis om met pappa te praten en te proberen hem wat te troosten. Door meer thuis te komen heeft ze mij heel erg geholpen en ook pappa, hij kon zijn verhaal kwijt en ik ook.

De enige tip die ik dan ook misschien zou kunnen geven is praat erover, probeer wat vaker naar huis te gaan, zodat je moeder haar hart kan luchten. Probeer een beetje met je zusje te praten om haar wat redelijker te krijgen, en ben er gewoon voor je broertje dan voelthij zich waarschijnlijk zoieso al beter.

Ik heb geen idee of je hier wat aan hebt, maar ik wens je veel succes!

[tikmaarwat]

hmm neem haar een keer een weekend mee naar waaar jij woont of een ietrs langer en praat veel met je zusje! misschien zit ze ergens mee... of je neemt haar een keer ergens anders mee heen dat jullie ene keer wat samen gaan doen! dan kun je der met haar over praten!

groeten en sterkte!

Bedankt voor de tips...

Toch denk ik dat ik er op het moment weinig aan kan doen. Ik kom wel ieder weekend thuis hoor, en praat dan ook wel met mijn moeder . Alleen omdat mijn vriend hier ook woont, heb ik niet altijd veel tijd voor mijn moeder (maar ja opzich zou dat dus ook niet erg hoeven zijn).

Ik ben wel de laatste die met mijn zusje zou moeten gaan praten. Ik heb altijd een hele slechte band met haar gehad, en binnen 2 woorden hebben we ruzie (ja ik kan me ook onvolwassen gedragen hoor ).
Mijn oudere zus kan wel goed met haar praten, en doet dat ook wel hoor. Alleen het heeft niet echt veel zin. Ze is zelf al een aantal keer bij de huisarts geweest voor haar ''problemen'', maar is het een opgelost, dan komt het volgende wel weer. Ze is dan ook doorverwezen naar een psycholoog. Zelf zou ze hier een afspraak voor moeten maken (omdat ze anders het excuus gebruiken kan dat het van mama moet), maar dat doet ze dus niet... Het is haar echt vaak genoeg gezegd dat ze het wel moet doen, omdat het haar kan helpen...

Mijn zus en ik zijn wel heel lief hoor voor ons kleine broertje .

En mijn moeder een weekend weg mee nemen, dat doet ze niet denk ik, omdat ze altijd vindt dat ze dan heel veel moet regelen. Bijvoorbeeld hoe mijn broertje op voetbal komt, hoe en wie de honden uitlaten (want met mijn zusje kan ze daar geen afspraken over maken) etc. Ja mijn moeder kan ook wel eigenwijs zijn hoor

Geen ervaring sorry.

Ten eerste gecondoleerd met het verlies van je vader.

Ten tweede. Spreek je zusje iedere keer als ze wat doet wat niet hoort toe. Laat merken dat niet alleen je moeder maar ook jij het niet met haar GEDRAG eens bent.

Gedrag met hoofdletters omdat jullie je zusje niet moeten beoordelen maar haar gedrag. Belangrijk daar op te letten.

Verder, kijk eens of je zusje het leuk vindt om met jou wat te doen. Zodat je moeder eens met je broertje is. En je zusje weer een band met jou krijgt, niet lullig bedoeld maar als je uit huis ben is de band toch anders...

Ze mist haar vader natuurlijk ook, dan mist ze jou ook nog eens. En als puber heb je niets aan je ouders, denken ze. Laat staan aan je jongere broertje, nog van het andere geslacht ook..

Dus wees er voor haar zodat ze een band met je krijgt en misschien luisterd ze wel naar je dan.

In ieder geval sterkte.

[kimberley]

Ik herken mijzelf er een beetje in denk ik...
Ik ben niet strontvervelend geweest, ben nooit te laat thuisgekomen of dat soort dingen. Ik had alleen altijd een verschrikkelijk grote bek.
Wat bij mij het probleem was (en nog steeds een beetje is) is dat ik heel erge moeite heb om me (ja ehh, hoe zeg je dat?) te binden aan mijn familieleden. Ik vond het verschrikkelijk als ze vroegen hoe alles ging, ik vond het eng enzo. En ik besefte wel gewoon hoeveel pijn ik mijn moeder, vader en zus deed, maar ik kon er niks aan veranderen.
Is dit ook niet bij je zusje? Heeft zij ook niet een soort van afschuweffect van familieleden?
Wat bij mij enorm heeft geholpen is dat mijn moeder een keer zei:
"Je gaat nu GEEN grote bek geven, je gaat zitten, luistert naar mijn verhaal, en daarna mag je jouw verhaal doen, maar luister nu mijn verhaal aan"
Ik kreeg toen een inzicht over hoeveel impact ik met mijn gedrag op de familie had. Maar mijn moeder snapte na mijn verhaal ook hoe ik me voelde. Zo hebben we een oplossing gezocht en sindsdien heb ik echt amper ruzie.

Ook al heeft je zusje misschien niet hetzelfd als ik heb gehad, het zou denk ik wel helpen dat je ma es zo tegen haar zou praten, zoals mijn ma een keer tegen me gedaan heeft, dus dat beiden redelijk aan het woord komen.

[koekiemonstertje]

Vervelend man, vooral omdat je moeder er alleen voor staat
Het lijkt me dat je je ma een beetje moet helpen. Doe lekker veel leuke dingen met haar en je broertje en laat je zusje lekker d'r eigen gang gaan.

Kijk, dit is ook weer een fase, en ze is 16 dan ben je er bijna uit lijkt me....
Mijn broertje begint nu ook echt! Hij is 12 en zoooo brutaal....
Ik herken mezelf echt niet in zo'n puber want ik heb (volgens mijn ouders) nooit gepuberd...

Bedankt voor jullie lieve reactie's.

Ik denk eerlijk gezegd niet echt dat het door de dood van mijn vader komt hoor. Mijn vader is al bijna 7 jaar overleden, het hoort bij ons leven. Natuurlijk is het soms nog erg moeilijk. Ik vraag me alleen af of dit de rede is van mijn zusje hoor!!

En een band met mijn zusje zal er nooit komen. Dat is altijd al zo geweest, ik weet ook niet hoe het komt. Maar ook nu niet hoor, en ze vindt ook vaak dat ik maar het weekend was had moeten blijven. Sinds ik een vriendje heb waar ze goed mee overweg kan gaat het wel wat beter, maar dat is ook alles. Mijn grote zus heeft een betere band met haar. Toch is ze tegen haar (en mij) niet erg aardig. Zo gingen wij samen naar Konniginnenach in Den Haag, en hadden we haar meegevraagd, ze reageert dan redelijk lullig, en zegt dat haar dat niet leuk lijkt met ons...

En praten, mijn moeder praat zich dood met mijn zusje. Het helpt niks. Ze zegt altijd dat ze niet zo is als wij zijn, en dat ze zo ook niet wenst te leven. Ze gaat haar eigen gang, en doet net waar ze zin in heeft. Dat werkt gewoon niet.

Mijn moeder vindt het steeds lulliger voor mij en mijn (grote) zus, omdat ze zich ''schuldig'' voelt dat wij ons druk maken over haar (en over mijn zusje en broertje). Vanmiddag kreeg mijn zus dus ook een lading over haar heen, toen ze opbelde naar mijn moeder en vroeg hoe het ging (ze belt sinds kort namelijk iedere dag op ).

Mijn moeder beseft nu wel dat ze met mij en mijn zus redelijk veel geluk heeft gehad

[siegjeuh]

hmm ik herken het best wel. mijn zusje had vorig jaar ook van zulke kuren (heel veel liegen, met 'foute' mensen omgaan, zich van ons afkeren, enzz) op een gegeven moment ging het fout, werd ze opgepakt door de politie, en vanaf dat moment zag ze een beetje in dat ze fout bezig was. maar daarna werd het erger, tot aan zelfmoordpogingen toe
we hebben toen veel gesprekken met haar gehad, mijn ouders vooral. ze hebben duidelijk aan haar laten merken dat ze zielsveel van haar houden en haar echt niet kwijt willen raken. uiteindelijk is ze tot het inzicht gekomen (dat heeft ze toch echt zelf moeten doen), dat het zo niet langer kon, ze werd er zelf ook niet gelukkig van.
nu heeft ze ons vertelt dat ze zich vaak heel eenzaam voelt, en toen eigenlijk wilde 'bewijzen dat ze niet bij ons hoorde, ze liet ons dat duidelijk merken.
terwijl ze eigenlijk alleen maar liefde wilde, en die krijgt ze ook volop alleen drong dat dus niet door bij haar, ik denk dat jouw zusje niet begrijpt hoe het voor jullie is, en vooral voor je moeder.

het was gewoon een fase waar zij doorheen moest, ik denk dat dit bij jouw zusje ook zo is. geef haar niet het idee dat je constant op dr loopt te letten, uiteindelijk zal ze het toch zelf moeten leren. mijn zusje is nu door die fase heen, en is weer zichzelf, zoals het vroeger ook was.

is jouw zusje altijd al zo afstandelijk geweest?

naja ik kan je alleen maar veel sterkte wensen, en wees er voor haar als dat moet. wel erg lastig dat ze geen contact met je zoekt..

MevrouwM schreef op 08-05-2004 @ 20:04 :

Mijn moeder beseft nu wel dat ze met mij en mijn zus redelijk veel geluk heeft gehad

Hmm.. dat vind ik wel een beetje lullig/arrogant klinken hoor, sorry. Ik vraag me af wát je zusje dan precies doet trouwens, wat vind je er zo gestoord aan? Anders is het wel erg moeilijk om er iets over te zeggen..
Volgens jou liegt ze bijv. tegen vrienden, zelfs tegen haar vriendje. Dat vind ik raar klinken, want dat heeft toch weinig met de thuissituatie of met jou en je zus te maken. Dat is dan toch wel haar eigen zaak. Je zegt ook dat je geen band met haar hebt, daar zit misschien ook wel een deel van het probleem. Je gedraagt je nu vooral als een oudere zus, die het allemaal beter weet, vindt dat ze aan jouw normen en waarden moet voldoen, enz. En dat is gewoon niet leuk voor haar. Met je andere zus ga je meer als vriendinnen om denk ik. Meer wederzijds respect, elkaar als volwassen zien enzo. Dat heb je met je zusje dus niet echt en daarom vindt ze het niet leuk om met jullie mee te gaan.

Het is voor haar toch leuker als ze lekker kan feesten op haar manier, met mensen bij wie ze het gevoel heeft dat ze op 1 lijn zitten, mensen die zich niet gedragen alsof ze boven haar staan. Voor haar is het net alsof jullie steeds met je moeder over haar roddelen enzo en daar gaat ze zich echt niet beter door voelen.

Nou ja, zo denk ik iig dat het van haar kant is.. verder weet ik dus niet wat ze precies verkeerd doet, dus kan ik er niet over oordelen. Ik kan me bijv. voorstellen dat het vervelend is als ze niet meer naar school zou gaan en dat je moeder daar veel zorgen over heeft. Of als ze de hele tijd chagrijnig is en erg brutaal of agressief. Maar is ze dat ook?

[ABrules]

mja ik heb zoiets met me broertje...

hij is nu ... euh... 14 of bijna 15 ofzo

nou ja, maar hij heeft een geboortetrauma... zn arm kan ie niet goed gebruiken hij is rechts en dat voelt voor hem hetzelfde als links...

gevolg is: hij draagt geen enkele verantwoordelijkheid... afspraken komt ie niet na... zeurt over alles maakt overal een machtstrijd van .. als hij bijvoorbeeld de hond uit moet laten dan begint ie dat ie het al zo vaak moet doen en als ie dan gaat dan laat ie de hond niet goed uit... maar doet hij het 2 minuten ofzo en heeft de hond niets kunnen doen...
hij heeft ontwijkend gedrag in alles wat ie doet... zelfs een fatsoenlijk gesprek kan je niet met hem voeren omdat hij alles ontwijkt en gewoon dom begint te antwoorden...

als je vraagt: waarom doe je nu zo? dan reageert hij met: hoe spel je waarom? dat weet je niet eens hé?

zo kunnen we ook niets fatsoenlijk uitpraten nooit niet... ook doet hij uit frustratie gewoon rare dingen... en dit zorgt voor heel wat stress in het gezin...

hij loopt ook bij een psycholoog en nu moeten we in gezinstherapie omdat die psycholoog vond dat het een gezinsprobleem is .

Ik heb een hekel aan hem... aan zijn slap gedrag. en de enige reden dat ik hem niet een keer door de kamer heen stamp is uit respect voor me ouders die heel hard hun best doen er nog iets van te maken... mij interesseert het niet meer en k ben toch vrij snel op kamers en dan heb ik er geen last meer van... ik wil hem niet eens meer helpen... ik zie geen vebetering... nu schijnt er wel verbetering te zijn ook omdat hij nu bij die psycholoog op sessies gaat enzo... maar dat kan k ook niet meer zien... en ik vind het knap van jou dat jij nog de moeite wil doen om je zusje of in ieder geval je moeder te helpen... ik heb dus totaal geen band met mijn broertje dus wat dat betreft snap ik heel goed wat je bedoelt...

maar ik vraag me nu af dat je weet wat de oorzaak is van het gedrag van je zusje? heeft ze altijd al zo gedaan? of is dat sinds kort? is het wel pubergedrag? ik bedoel dat is natuurlijk heel makkelijk te zeggen en het kan best zo zijn, maar dat wil niet zeggen dat het geen probleem kan zijn en dat het wel weer overvliegt... puberteit is gewoon een moelijke periode en veel pubers hebben het moeilijk en zijn vaak depressief of
hebben/krijgen andere problemen?
Misschien is ze gewoon a-sociaal en geeft ze niet om familie... het kan allemaal.

maar nu zeg je op het einde van je eerste post... dat je denkt dat je er weinig aan kan doen...
is dat jouw verantwoordelijkheid? ik snap dat je graag voor je moeder zou willen helpen... maar je kan weinig doen eigenlijk... aan een psycholoog is al gedacht... en omdat je bijna geen band hebt met je zusje kan jij haar ook niet op andere gedachten brengen... ik denk dat je deze onmacht maar gewoon moet accepteren en je moeder zoveel mogelijk helpen met tja"simpele" dingetjes... het zijn vaak de kleine dingetjes die het hem doen (schijnt )

Alicia Silverstone schreef op 09-05-2004 @ 13:08 :
*verhaal*

Het klinkt mss ook wel arrogant of lullig (zo is het niet bedoeld), maar het is toch wel zo... Ik bedoel mijn moeder heeft nooit problemen met mij en mijn zus gehad wat betreft op tijd thuis komen, je niet aan afspraken houden etc etc. Ik vind het dan niet meer echt arrogant of lullig om te zeggen... En daarnaast er is weinig meer lullig hoor ivm haar.

Dat liegen is niet alleen tegen vrienden hoor, maar net zo hard tegen ons. Zo was ik eens make-up kwijt, dus ik zoeken in mijn kamer, vragen aan haar. Maar zij had het niet, en in mijn kamer lag het niet. Ik geloofde haar toen nog, tsjaa waarom zou ze daarom liegen he... Vind ik het een paar weken later wel in haar kamer. Dus ik dat rustig zeggen tegen haar, zegt ze dat ze niet weet hoe het daarkomt, en dat ze het niet gebruikt (nou ja zelfs dat kan nog), een week later is ze op uitwisseling, is die make-up ook weg... Nou ja dan weet ik wel dat zij die make-up heeft gepakt, en deze ook gewoon gebruikt. Weet je, iedere keer van die kleine dingen... Of gewoon een truitje van mij aantrekken, zonder ook maar iets te vragen, ik weet niet maar ik vind dat maar achterbaks. Maar net zoals in de vak. iedereen was weg, en zij was alleen thuis. Ze moest om 17.00 uur de honden uitlaten (onze lieve kooikerhonden nog wel ), en toen mijn moeder om 17.45/ 18.00 uur thuis kwam, lag ze naakt met die jongen in bed. Nou ja dat kan mss wel een keer gebeuren hoor, daar gaat het niet om, maar bij haar gebeurt het gewoon altijd!! Het kan nooit ''normaal aan de afspraken'' bij haar.
Een andere keer, ze zou naar haar vriendje gaan, want zijn zusje was anders alleen thuis. Nou ja prima allemaal. Ze had zelf voorgesteld om de honden uit te komen laten om 5 uur (dus mijn moeder blij), belt ze om kwart voor 6 op of ze de honden nog moet komen uitlaten... Dat zijn dus geen afspraken. Het lijkt net zo alsof zij altijd de honden uitlaat, maar dat is niet zo hoor.
Of nog iets, een goed voorbeeld, van muziekles af fiets ze altijd met een meisje mee terug, nou ja gezellig he . Dan wordt er ook veel gekletst (logisch), maar dan komt ze dus ook rustig 3 kwartier later thuis, dan hoe laat ze eigenlijk thuis had kunnen zijn. En dat gebeurt dan ook echt wekelijks!!! En echt, ik zou denken dat mijn moeder overdrijft als ze dit zou vertellen, maar aangezien ik op vr altijd al thuis ben (en dan heeft mijn zusje dus les), maak ik dit zelf altijd mee.

En feesten op haar eigen manier, prima hoor, maar ten eerste weet ze niet hoe ik feest, ten tweede is het ook gewoon voor de ervaring ''koninginnenach'' leuk, en daarnaast heeft zij denk ik juist wel de ''feeststijl'' van mijn zus heeft... Mijn vriendje ging mee, dus wij (en dan vooral mijn zus) zouden haar ook niet verloren rond laten lopen of buitensluiten ofzo. Maar kijk altijd van die negatieve reacties van haar, dat is gewoon niet erg aardig.

Echt brutaal is ze niet meer tegen mijn moeder, al doet ze haar dus wel erg veel verdriet. En naar school gaan, ach ze spijbelt wel eens, heeft wel eens strafwerk, maar dat is denk ik niet zo erg. Ook blijft ze zitten dit jaar (maar ja dat is bij mij ook gebeurd), maar daar doet mijn moeder ook nooit moeilijk over...

Toch wel lief hoor dat je het zo voor mijn zusje opneemt

ABrules schreef op 09-05-2004 @ 23:06 :
* *

Gelukkig is het probleem bekent bij meerder mensen . En als ik dat zo lees, hebben je broertje en mijn zusje ook dezelfde trekjes...

En mijn zusje loopt dus niet bij een psycholoog, al zou dat haar denk ik wel goed doen. En een gezinstherapeut, ik denk dat mijn moeder dat niet eens erg zou vinden hoor, daar leert zij namelijk ook dingen van! Maar het moet allemaal vanuit mijn zusje komen, en dat komt het dus niet. En mensen die niet geholpen willen worden, die worden ook niet geholpen.

De vraag of het pubergedrag is, weet niemand, maar er wordt vanuit gegaan. Natuurlijk is mijn moeder niet dom, en denkt ze ook vaak aan die dingen (''is het wel pubergedrag''), maar ja op dit moment kan ze er weinig aan doen.
Dan hoor ik weer een verhaal van een huisgenoot, zij had een broertje waarvan ze ook dachten dat hij pubergedrag vertoonde, en hij zit nu in een psychiatrische instelling, dat soort dingen is dan wel ''beangstigend''.
Niemand weet wat het bij mijn zusje is... Daarnaast komt ze voor de buitenwereld echt over als een hele gezellige en spontane meid denk ik (dat is dus ookal ''vreemd'').

En nee het is niet mijn verantwoordelijkheid, en daar ben i kme ook goed van bewust hoor. Het gaat me ook niet zozeer om mijn zusje op dit moment, maar meer om mijn moeder, omdat zij het er wel heel erg zwaar mee heeft. En zelfs dat is niet mijn verantwoordelijkheid, mijn moeder is een volwassen vrouw... Maar ik voel me wel heel verantwoordelijk voor mijn moeder op een bepaalde manier (ik denk dat dat dan weer met de dood van mijn vader te maken heeft). Mijn zus is overigens veel nuchterder tegen mijn moeder hoor, en zij is ook van mening dat het allemaal mama's problemen zijn...

Nou ja ik zit nu weer ''veilig'' op mijn kamer deze week. Alleen vrijdag ga ik weer naar huis toe, voor mijn moeder (omdat mijn moeder weg is, en ze geen afspraken met mijn zusje kan maken... ik heb dit overigens zelf aangeboden hoor, dat ik dan wel kom ''oppassen en alles regel'', maar eigenlijk is het toch niet echt normaal).

*sorry voor de lange posts*

Ook Kooikerhondjes.. Ik heb er ook 1tje, stond eerst in m'n avatar. Tsja, voor je zusje opnemen.. ik herken dingen. Ik denk dat ze gewoon nogal met jongens bezig is enzo, dat met die honden gebeurt bijv. steeds wanneer ze met haar vriendje is. Dan is ze bij hem en vergeet ze de tijd.
Maar ik kan ook niet echt beoordelen of het nou zo super erg is wat ze doet. Bijv. dat ze ff met een vriendin blijft kletsen ofzo.. moet ze dan echt op bepaalde tijden thuis zijn?

Het klinkt verder ook niet alsof je moeder erg streng is of onredelijk, dus lijkt het me niet zo moeilijk voor haar om zich aan de regels te houden. In dat opzicht is het wel vaag dat ze zich er dan niet aan probeert te houden, maar ik denk niet dat het expres gaat. Ze is gewoon wat teveel met zichzelf bezig, maar dat gaat toch wel weer over?
Heeft ze weleens spijt van dingen, of dagen waaraan je merkt dat ze haar goede wil laat zien?

Wel relaxt dat je moeder niet moeilijk doet over school en blijven zitten enzo.. dat scheelt een hoop geruzie en allerlei spanningen.

[ABrules]

ja mijn broertje gaat er ook niet bepaald vrijwillig heen... mijn moeder brengt hem... maar ja, dat komt denk ik ook omdat hij dus nog volledig afhankelijk is...

of misschien snapt hij dat er iets niet goed is en probeert ie zich te beteren... hahaha... ik geloof bijna niet dat ik dit typ...

nou ja... misschien ziet je zusje niet in dat er een probleem is ofzo...

nou ja... als je wil mag je me op msn toevoegen als je nog wat wilt praten...

ik kan nu niet echt iets zinnigs meer zeggen... ben nogal pissed op het moment... op me broertje ja

Ik ben nu weer een weekje weg (op mijn kamer), en dan houdt het me toch wel wat minder bezig merk ik. Mijn moeder belt wel zo af en toe om haar ei kwijt te kunnen, maar dat vind ik verder allemaal prima. Ook heb ik het er wel eens met mijn zus over (zij woont nl ook hier), maar dan is het toch anders.
Mijn moeder probeert oplossingen te zoeken.

Ik had een nachtmerrie dat mijn zusje dit topic aan het lezen was (maar ze komt hier volgens mij niet eens!)... maar het was toch wel een mindere droom, omdat ik niet aardig over mijn zusje praat.

Mijn zusje heeft het denk ik heel erg moeilijk met zichzelf, en met alles. Daarom gedraagt ze zich zo extreem... Ze wil in alles anders zijn en opvallen, ze heeft een groot minderwaardigheidscomplex volgens mij, daarom doet ze zo apart. Voor haar is het ook allemaal moeilijk denk ik, als je eenmaal bezig bent met ''raar doen'', dan is het moeilijk om er mee op te houden... Ja het klinkt allemaal een beetje vreemd, maar eigenlijk heb ik nu ineens weer heel veel medelijden met haar.
Wat het overigens niet goed maakt dat ze toch wel heel veel moeilijkheden meebrengt in het gezin (en zeker naar mijn moeder toe).

Hopelijk gaat het snel weer wat beter met iedereen.

@abrules, ik zal je wel eens toevoegen... alleen ik heb door de weeks geen internet (nou ja alleen op school dan, maar geen msn), en in het weekend moet er tijd zijn voor mijn vriendje ... Maar... verder lijkt het me gezellig om met je te praten (alleen dan niet over broertjes en zusjes natuurlijk

[ABrules]

Heej... het heeft geen haast voor mijn email adres loopt niet weg .

En het is heel gezellig om met mij te praten behalve over broertjes en zusjes dan.

Misschien dat het toch iets met de dood van jullie vader te maken heeft. Kijk, dat jij, je zus en je broertje ermee hebben leren leven en het verdriet verwerkt hebben, wil natuurlijk niet zeggen dat je zusje er helemaal geen last meer van heeft. Misschien is ze nu in een periode in haar leven gekomen dat ze haar vader erg mist/graag bij haar zou willen hebben, etc. Ik weet niet wat ze allemaal uitgespookt heeft, maar als ze zich als een normale puber zou gedragen zou jij hier natuurlijk geen verhaal posten. Ik denk dat het heel goed is voor je zusje om met een professioneel iemand te gaan praten, want ik denk dat het probleem veel dieper zit dan je zou denken.

[sofuckingme]

ik zou echt eff een serieus gesprek met je zusje aangaan en duidelijk maken dat ze echt wat rustiger aan moet doen! als ze tenminste niet wil dat haar moeder instort!
zelf ben ik ook wel een irritant pubertje maar ik ga niet verder dan soms bijdehand zijn.en echt hoor jij moet je zus duidelijk maken dat normaal moet doen!