[verhaal/dagboek] De Mercedes

[duivelaartje]

Hoihoi!
Weet je nog Tweeling?
Dit dagboekstukje staat al best lang op mijn computer. Ik liep vast en kon niet meer verder. Het is ook nog niet zoveel, maar misschien kunnen jullie mij een beetje verder helpen? Het is dus een Dagboek-iets. Enjoy.
--------------
Lief dagboek,

Ik zal maar gelijk met het schokkenste beginnen. Toen ik vanochtend overstak bij het stoplicht werd bijna aangereden door een dikke Mercedes. Ik fietste keurig door het groene licht en had ook netjes naar links en naar rechts gekeken. Gelukkig zag ik die vette bak aankomen scheuren, anders was ik nu net zo plat als jou geweest. Op school voelde ik nog steeds m’n hart in m’n keel kloppen, zo erg was ik geschrokken. Wat ben ik blij dat ik goede remmen heb op mijn fiets.
Maar nu heb ik eigenlijk toch spijt dat ik die auto niet heb geschampt. Gewoon even expres een krasje op die blinkende motorkap. Of heel voorzichtig met de fiets aan de zijkant een deukje maken. Maar dat had ik vanochtend toch niet gedurfd.

Nog een nieuwtje. Ik heb je toch wel eens verteld over die ene jongen, die met dat gekrulde haar? Het is zo’n schatje! In de pauzes staat hij altijd bij mij en mijn vriendinnen in de buurt. En raad eens, hij gaf me een knipoogje! Ik kreeg natuurlijk meteen rode oren en kon van verlegenheid niet meer zijn kant op kijken, maar hij zag me staan. Misschien durf ik over een paar weken wel iets tegen hem te zeggen.


Lief dagboek,

Het is even een tijdje geleden dat ik in je heb geschreven, maar hier ben ik weer. Ik had het van de week druk met school, dus jammer genoeg geen tijd voor jou.

Vandaag heb ik die Mercedes weer gezien. Net zoals de vorige “ontmoeting” reed hij weer door rood! Echt heel erg asociaal, maar deze keer stond ik nog te wachten voor het stoplicht. Jammer, want ik heb een leuk plannetje bedacht. Zal ik je het vertellen?

Gisteravond heb ik het in bed bedacht. De eerst volgende keer als ik hem weer zie en oversteek bij het stoplicht, rij ik langzaam door totdat hij een paar centimeter bij me vandaan is. Ik doe dan net of ik perongeluk (expres) zijn auto raak. Natuurlijk even een flinke kras maken en gillen dat hij mij heeft aangereden. En omdat hij in de fout zat, hij reed door rood, krijg ik een schadevergoeding en hij niet. Ik ben dan ook een lief, klein, onschuldig, minderjarig meisje die niet-wetend perongeluk tegen een Mercedes opbotst.
Goed idee?


Lief dagboek,

Ik heb met die jongen gepraat! Nou ja, hij stootte tegen me aan en zei “Sorry.” Ik heb natuurlijk iets terug gezegd! “Geeft niet.” Goed hè!? Volgens mij word ik verliefd.

En ja, over die Mercedes. Weer niet gelukt. Hij reed weer door rood hoor, maar ik werd afgeleid door één of andere macho in een vervallen Peugot met dat verschikkelijke Dragostea din tei. Je kent ze wel, die ventjes van O-zone die staan te dansen op zo’n vliegtuig. Verschrikkelijk. Maar door dat liedje ben ik nog steeds niet rijk. Morgen ga ik het weer proberen. Die man met dat vette haar moet eens een flinke bekeuring krijgen.

Mooi

Grim

[Astuanax]

Hahahaha! Wel goed, enkel het stukje met de jongen is redelijk cliché, maar eigenlijk past het cliché hier nog wel...

"zo plat als jij geweest"
is het niet zo plat als jou?

[Rareman2]

Leuk! Korte stukjes die goed te lezen zijn!

Maareh, wat is er mis met Dragostea din tei?