Het waren twee Russische tieners,
zij hadden malkander zo lief.
Dimitri, zo heette de jongen,
Irina was zijn hartedief.
Doch zij mochten malkanders niet wezen;
Irina was tsarina in spé.
Dimitri was slechts een matroosje,
en zwierf voor een kopeken op zee.
Na jaren van heimelijk daten,
greep Dimitri zijn moed bij elkaar;
om Irina's hand ging hij smeken
bij haar vader, de machtige tsaar.
Maar die was totaal niet te spreken
over Dimitri's stoutmoedig gedrag.
Toch hoorde hij graag zijn verhaal aan,
om zijn lippen een spottende lach.
"O tsaar, hoor mij aan", riep Dimitri,
en nederig knielde hij neer.
"Ik kom voor de hand van uw dochter,
omdat ik die zo begeer."
Geschokt sloeg moeder Nina,
de tsarina, dit schouwspel gade.
Háár dochter met dat vies stuk vreten,
zo'n zwerver, een luis van de kade.
"Ach man, schei toch uit", riep haar vader,
"met haar heb ik alleen 't beste voor.
Ik wil dat ze trouwt met de crème de la crème
dus Graaf Iwan of Ilja of Igor."
Zo zag de arme Dimitri
zijn plannen de grond in geboord.
Het liefste had hij nu ter plekke
haar snobistische ouders vermoord.
Tot schrik zag Irina in de ogen
van haar lief een onmetelijk vuur,
en ze dacht: Shit, ik moet snel iets doen,
anders is 't over met ons avontuur!
Helaas had 't verwende prinsesje
nog nooit iets heldhaftigs gedaan.
Ook nu kon ze slechts slijmend/
zeurend/jengelend voor haar vader gaan staan.
Verveeld dacht de tsaar: Nu is 't over
met hun puberale hormonengedoe.
Dat kereltje komt me de strot uit,
en Irina's gezeik maakt me moe.
Met een zeer pedagogische aanpak
leer ik die twee tieners een les;
Irina's kalverliefde zie ik niet graag
maar roei ik uit met veel succes.
Toen sloot hij haar op in een toren;
Irina's hart zou toch snel zijn geheeld.
Maar Dimitri verging het wat slechter
hij werd onthoofd en gevierendeeld.
zo, aangepast