Vanwege het bos.

[Anki]

Misschien kan ik veel beter dan dit, maar zo zat het in mijn hoofd, en zo kwam het eruit. Ik heb het geschreven, snel overgelezen en geplaatst. Excuses voor eventuele spelfouten.

Vanwege het bos.

De stappen die ik zet klinken als donderslagen op het asfalt. Mijn ogen raken eindelijk gewend aan het donker en ik kan de schimmen nu onderscheiden als bomen en schaduwen. Uit het donkere gedeelte klinkt een angstig geschreeuw, het geluid van het bos. Ik sta stil om beter te kunnen luisteren en ik hoor hoe de één het avondeten van de ander wordt. Leven doe je pas door te overleven.
Ik loop richting het zwarte gat en plotseling houden mijn voeten halt. Eigenlijk durf ik niet zo goed verder, het is hier nog donkerder. Ik voel de drang het kleine lampje uit mijn zak te halen en op alles te schijnen wat eng klinkt, of beweegt waar ik bang voor ben. Maar maakt dat de tocht door een donker stuk makkelijker om alles aan te zien komen? Ik weeg mijn mogelijkheden af, ik kan immers ook om het bos heen. Maar waarom zou ik een omweg maken als ik ook rechtuit naar het eindpunt kan? Ik verzamel mijn moed en ga zonder lampje of omweg het bos in. De donderslagen op het asfalt zijn weg, ik loop op mos.
Ik merk dat kleine wezens om mij heen wegschieten of verstijfd blijven staan. Dan realiseer ik me dat ik niet de enige ben met problemen. Ik ben niet de enige met angst. Leven betekent overleven, maar houdt overleven dan automatisch in dat je daadwerkelijk leeft? Telkens als er iets is waar ik van schrik, blijf ik staan, is dat wel juist? Hoor ik niet gewoon met grote zelfverzekerde passen door te gaan?
Toch blijf ik stilstaan, elke keer. En ik kom tot de conclusie, dat ik dat met alles doe. Mijn manier van handelen in het leven. Ik blijf te lang stil staan, en vind het moeilijk verder te gaan.
Wanneer ik langzaam verder loop, bots ik tegen een oude boom. De helft van zijn wortels zijn uit de grond getrokken maar toch blijft hij overeind en heeft nieuwe takken. Hij leerde te overleven en leeft nu volop.
Als ik in de verte kijk zie ik licht, het einde van het bos. Ik ben opgelucht en ik weet nu dat als ik ergens bang voor ben er niet omheen moet gaan. Hier kwam ik ook veilig en zonder enige moeilijkheden uit. Het is niet erg de confrontatie aan te gaan.
Volgende keer zal ik niet iets uit de weg gaan, wanneer het anders gaat dan dat het in mijn gedachten zit.
Overleven heb ik gedaan, nu ga ik leven…

[Changshan]

Uit je hart geschreven, één van je betere stukjes, Clairetje. Hulde.

Maar maakt dat de tocht door een donker stuk makkelijker om alles aan te zien komen?

Alternatieven:
- 'dat' = 'het'
- makkelijker, om.

[Anki]

Dankje, het komt ook echt van binnen. Ik heb het op papier gezet en er daarna niet veel meer mee gedaan.

Mooi. Ik vind het begin érg goed (mooie zinnen), het einde ietsje minder. Een beetje te ''en-de-moraal-van-het-verhaal''-achtig, als je begrijpt wat ik bedoel.

[Anki]

Quis schreef op 27-08-2006 @ 22:57 :
Mooi. Ik vind het begin érg goed (mooie zinnen), het einde ietsje minder. Een beetje te ''en-de-moraal-van-het-verhaal''-achtig, als je begrijpt wat ik bedoel.

dankje, dat kan kloppen, ik vind een einde schrijven altijd een stuk moeilijker dan beginnen.