[stukje] De ogen van de meeuwen zoeken die van jou. [graag commentaar]

(voorlopige titel) De ogen van de meeuwen zoeken die van jou


De zee klotst niet meer, dat is het grootste probleem. Ook was het niet geheel volgens plan dat de wind niet meer langs je wangen schuurt, het zand niet meer opstuift en door de gaatjes in je gympies naar binnenkruipt. Dat de zon niet meer je ogen bereikt en het geluid van meeuwen verstomt door een stilte die ik nog nooit van mijn leven heb meegemaakt.

Je vertrek hoefde niet spectaculair te zijn. Niet groots en meeslepend. Niemand wist het, behalve ik en misschien de vuurtorenwachter, omdat hij alles weet. Het was niet de bedoeling dat je herdacht werd, uitgezwaaid en bejubeld, maar ook niet dat je in de verstikkende leegte die je heeft opgeslokt verdween.

Als ik geweten had dat je haar en de zee zouden stoppen met golven had ik je nog even hier gehouden. Dan had ik je mee landinwaarts genomen, een huisje voor ons gezocht en net zo lang geleefd als nodig was om gelukkig te worden. Dan had ik de vuurtorenwachter verteld dat we weg gingen, dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat hij vooral zijn mond moest houden tegen de mensen uit het dorp. Hij had mij begrepen, denk ik, en hij had sowieso niks verteld. Hij weet wanneer hij zwijgen moet.

Ik vraag me af of je de meeuwen ooit weer horen zult. Vermoedelijk blijven mijn oren voor eeuwig gevuld met jouw geluidloze snikken. Ik voel de wind niet meer, zelfs zonder t-shirt krijg ik het niet koud en het is dat mijn armen rood en schraal worden, ander zou ik geloven dat ook mijn lijf ongevoelig is geworden. Het zand waait in mijn mond maar toch kan ik blijven ademen. De zon verbrand mijn gezicht maar niet genoeg om pijn te voelen. Hoewel ik het niet hoor lijken de meeuwen zich schor te schreeuwen. Ze schreeuwen om jou. Met hun zwarte ogen zoeken ze het strand af naar jouw ogen. Ze duiken in het ijzige water om teleurgesteld weer boven te komen. Soms scheeren ze ijllings langs me heen, jennen me net zo lang tot ik ze de weg wijs naar jou. Ze zijn ieder windrichting als een keer opgevlogen, zonder succes. Morgen of overmorgen scheuren ze me kapot omdat ik jou niet bij me heb. Tot die tijd loop ik apatisch en doelloos langs de kustlijn en smeek de zee me mee te sleuren en me te verdrinken. Maar ook de zee heeft geen medelijden met me en weigert ook maar enigszins te golven.

Geloof je me als ik zeg dat ik dacht dat je wegsturen het beste voor je was? Dat een drenkeling op een tropisch eiland meer kansen heeft dan een vastgeroeste exentriekeling hier? Dat ze ook zand hebben aan de andere kant van het water, zachter zand. Toen ik je vertelde over plekken waar de wind een bries is en de zon fruit en mensen doet rijpen, keek je me alleen maar aan. Spottend, niet gelovend. De wereld voor jou was zoals hij voor mij altijd zal blijven. Schurende wind, opwaaiend zand en een woeste zee. Althans, zoals de wereld voor mij zou moeten zijn, want sinds je vertrek ligt alles stil.

De vuurtorenwachter praat nu helemaal niet meer. Hij heeft het licht gedoofd en ligt roerloos in zijn smalle bed. Ik wéét dat de wind om zijn toren fluit en dat het water omhoogtrekt door het oude baksteen. Ik wéét dat ik straks naar de bakker moet en twee broden moet kopen. Dat ik die ook moet opeten. Ik weet ook dat jouw gympies mij te klein zijn, dat ik niet eeuwig doorlopen kan. Op een gegeven moment zal ik terug moeten naar het dorp en mensen zullen vragen stellen. Ik zal ze vertellen over je haar en over je wangen. Over de storm waar je van hield. Over het geluk dat je niet zocht maar allang gevonden had. Dat het mijn schuld is, dat het mijn boot was.
Ik vond dat je er op uit moest, je grenzen verleggen, op ontdekkingstocht gaan en als herboren terugkomen. Je moest wel terugkomen.

Nah zeg, helemaal niemand?

[Zooibanaan]

Ik vind het heel spannend geschreven, in de zin dat ik het in één keer doorlas, alleen vind ik het jammer dat ik niet te weten kom wat er aan de hand is. Het is natuurlijk, wat je zelf al aangeeft, een stukje van het verhaal, maar ik ben toch benieuwd

Wil meer lezen PM anders meer...

Zooibanaan schreef op 04-08-2006 @ 00:00 :
Ik vind het heel spannend geschreven, in de zin dat ik het in één keer doorlas, alleen vind ik het jammer dat ik niet te weten kom wat er aan de hand is. Het is natuurlijk, wat je zelf al aangeeft, een stukje van het verhaal, maar ik ben toch benieuwd

Wil meer lezen PM anders meer...

Ik héb niet meer Het was gewoon een kort stukje...
Ik kan wel vertellen wat er aan de hand was, maar dat is eigenlijk heel voor de hand liggend. (zal ik dat dan PMmen?)

[Zooibanaan]

Misschien zie ik het gewoon niet, of denk ik te moeilijk -__-

PM maar

Zooibanaan schreef op 04-08-2006 @ 12:43 :
Misschien zie ik het gewoon niet, of denk ik te moeilijk -__-

PM maar

done.

''De zee kotst niet meer'' <3

Het begin is vrij alledaags, ik lees dit soort dingen vaker in teksten. Hele bekende constructief en dat is wel jammer, toch werken ze. Ik zit meer te wachten op iemand die echt gek doet met zijn tekst, zeg maar.
Het element 'vuurtorenwachter' vind ik wel leuk, trouwens, omdat het toch iets romantisch oproept. Verder, tsjah, er valt niet zo gek veel over te zeggen, sommige zinnen, of stukjes ervan vind ik echt heel erg mooi, anderen vind ik maar zozo, niet echt speciaal. Je laatste zin had misschien beter tegenwoordige tijd kunnen zijn, ik denk dat ik dat mooier had gevonden

Grimm schreef op 06-08-2006 @ 14:58 :
''De zee kotst niet meer'' <3

Het begin is vrij alledaags, ik lees dit soort dingen vaker in teksten. Hele bekende constructief en dat is wel jammer, toch werken ze. Ik zit meer te wachten op iemand die echt gek doet met zijn tekst, zeg maar.
Het element 'vuurtorenwachter' vind ik wel leuk, trouwens, omdat het toch iets romantisch oproept. Verder, tsjah, er valt niet zo gek veel over te zeggen, sommige zinnen, of stukjes ervan vind ik echt heel erg mooi, anderen vind ik maar zozo, niet echt speciaal. Je laatste zin had misschien beter tegenwoordige tijd kunnen zijn, ik denk dat ik dat mooier had gevonden

Het is de zee kLotst niet meer.
Bedankt voor je commentaar, hier kan ik wat mee. Dat van die laatste zin vind ik een hele goede.

Quis schreef op 06-08-2006 @ 15:04 :
Het is de zee kLotst niet meer.

Eh.
WOW!
Wat mooi, .

Het deed me stiekem een heeeel klein beetje denken aan "Un long dimanche de fiançailles." (Die je - als je hem nog niet gezien hebt - echt moet zien.)

Mijns. schreef op 10-08-2006 @ 11:43 :
Eh.
WOW!
Wat mooi, .

Het deed me stiekem een heeeel klein beetje denken aan "Un long dimanche de fiançailles." (Die je - als je hem nog niet gezien hebt - echt moet zien.)

Dankje
Die film is een van de véle films die op het lijstje ''moet ik gezien hebben voor het einde van het jaar'' staat.

[Changshan]

Tijdens het lezen dacht ik lang dat ik nogal kritiekloos en saai zou gaan reageren, maar ziedaar! We hebben wat heerlijke mierenneuk voor u kunnen vinden.

Ik vraag me af of je de meeuwen ooit weer horen zult. Vermoedelijk blijven mijn oren voor eeuwig gevuld met jouw geluidloze snikken. Ik voel de wind niet meer,. zelfs zonder t-shirt krijg ik het niet koud en het is dat mijn armen rood en schraal worden, anders zou ik geloven dat ook mijn lijf ongevoelig is geworden. Het zand waait in mijn mond, maar toch kan ik blijven ademen. De zon verbrandt mijn gezicht maar niet genoeg om pijn te voelen. Hoewel ik het niet hoor lijken de meeuwen zich schor te schreeuwen. Ze schreeuwen om jou. Met hun zwarte ogen zoeken ze het strand af naar jouw ogen. Ze duiken in het ijzige water om teleurgesteld weer boven te komen. Soms scheeren ze ijllings langs me heen, jennen me net zo lang tot ik ze de weg wijs naar jou. Ze zijn iedere windrichting als een keer opgevlogen, zonder succes. Morgen of overmorgen scheuren ze me kapot omdat ik jou niet bij me heb. Tot die tijd loop ik apathisch en doelloos langs de kustlijn en smeek de zee me mee te sleuren en me te verdrinken. Maar ook de zee heeft geen medelijden met me en weigert ook maar enigszins te golven.

Het ís een leuke alinea, maar je hebt hem aanmerkelijk sneller geschreven, lijkt het.

Je moest wel terugkomen.

Al eerder opgemerkt, die laatste zin... de inhoud is misschien wel goed, maar moet denk ik nog even onderstreept worden met een duidelijkere 'echter' of 'maar'?

Voor het geval het niet stiekem al in de subtekst van bovenstaande voorkwam, ik vind je stuk overall geweldig mooi. Goede herhalingen, originele metaforen en een grappige lijn in hoe je de zee en de vuurtorenwachter blijft gebruiken. Zo mocht het stukje iets langer worden dan de meeste andere in dit genre, zonder saai of langgerekt te worden. Good job.

Hé bedank voor je spellingscontrole. En voor je compliment natuurlijk.
Die laatste zin (ik kon hem niet meer veranderen) is wel een hekelpunt ja. In mijn hoofd zeg ik de klemtoon automatisch zo, dat de ''wel'' duidelijk genoeg klinkt.
Bv ''Maar, je moe(s)t wel terugkomen.'' vind ik dus echt geen optie. Veel te simplistisch of zo.
En ''Echter, je moe(s)t wel terugkomen.'' of ''Je moe(s)t echter wel terugkomen'' vind ik dan weer veel te archaïsch klinken.
Ik ga er nog een lekker mijn hoofd over breken!

Mooi stukje hoor, deze zin moest ik even een paar keer lezen "Als ik geweten had dat je haar en de zee zouden stoppen met golven had ik je nog even hier gehouden.".. Maargoed nu begrijp ik hem. Mooie slot-alinea ook.
Een beetje overdreven vind ik het wel.

[Changshan]

Misschien een idee als je de slotzin verandert in "Je moest alleen wel terugkomen"? 'Alleen' is een vrij zacht en onopvallend woord.

[SiemdeCyper]

Ik vind het juist met het woord 'alleen' veel mooier. Dan klinkt het zo beteuterd en teleurgesteld. Je moest alleen wel terug komen. Mooie zin, stop dat alleen er meteen weer tussen!

Mooi verhaal, sleepte me mee en ik zag de beelden echt voor me, alleen dat over die twee broden kopen vond ik een beetje overbodig. Ik was ook bang dat het te langdradig zou worden en dat maakte die broden het ook wel een beetje, dus misschien moet je de laatste alinea een beetje inkorten, maar echt verander die laatste zin weer. Het klinkt zo ontzettend alsof iemand achtergelaten is en weer naar diegene terug verlangt.

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel .

[I C U]

Eigenlijk kan ik niets anders zeggen dan dat ik het een mooi stuk vind. Goed geschreven, ik zag het voor me, ik voelde het en ik kan het associëren met mijn eigen gevoelens. Nice work.

[SiemdeCyper]

Changshan schreef op 19-08-2006 @ 12:38 :
Misschien een idee als je de slotzin verandert in "Je moest alleen wel terugkomen"? 'Alleen' is een vrij zacht en onopvallend woord.

O jee, volgens mij had ik het verkeerd begrepen. Ik dacht dat het er eerst stond en jij het afraadde. In dat geval ben ik het met Chang eens, het woord moet er zeker in!

Whoe, bedankt voor al die leuke reacties.
@ trouser: ik mag graag overdrijven
@ Changshan: ''alleen'' is inderdaad een goede optie.
@ Simoen: hij is niet achtergelaten, maar heeft haar weggestuurd. Die broden, tja, kwam zo in me op (het is niet alsof ik hier úren over heb liggen nadenken, sterker nog, na een soort dagdroom ben gaan typen enheb t vrij snel ingestuurd (waardoor ook de vele typfoutjes .)
@ I C U: wanneer post jij weer eens wat? (A)

[Changshan]

Ik dacht juist steeds dat het een 'zij' was die schreef. Die typfouten vallen best mee, ze stonden allemaal in één alinea.

[DomoBig]

Mooi stukje heel mooi....