Ik heb echt het gevoel alsof ik niks meer zelf mag beslissen

[Eend]

Sinds 3 april ben ik opgenomen in de APZ in Gouda. Eigenlijk zou ik voor één nachtje op de zeer open afdeling gaan om uit te rusten, maar toen ik daar aankwam mocht ik niet naar die afdeling en kwam er een dienstdoende arts bij. Die vond dat het beter was als ik een nachtje op de gesloten afdeling zou zijn. Nietsvermoedend ging ik met een beetje tegenzin daarnaartoe. Het was immers maar voor 1 nachtje. Waarom zou ik er een probleem van maken.
Ik kreeg op de gesloten afdeling een kamer toegewezen en mocht m'n spulletjes uitpakken. Ik vond het wel vreemd, want voor dat ene nachtje had ik alleen een pyama e.d. nodig. Ook keek de verpleging mijn tas na. Mijn oxazepam moest ik inleveren, maar dingen als scheermesjes mocht ik zelf houden.

Die dag daarna werd duidelijk, dat ik niet weg mocht. Ik was hier zwaar tegen, want vergeleken met de kliniek die ik gewend was, was dit een vreselijk saai iets. Ik zou hier nooit voor de lol blijven, daar stond ik op. Ook speelden er wat dwanggedachtes mee, die mij beveelden om daar weg te gaan.
Om 11 uur had ik een gesprek met allemaal vreemden. Ze wilden me graag houden, maar ik wilde niet. Dan zouden ze een IBS geven, waar ik ook niet echt bang voor was, want de vorige keer werd die na een week opgeheven. Ze gingen contact zoeken met mijnpsychiater en met haar overleggen.
Toen mijn psych er was, werd al gelijk duidelijk, dat ze het er helemaal mee eens was met de IBS en dat zij ook mijn psychiater meer zou zijn, maar dat ze in de kliniek de behandeling over zouden nemen. Ik mocht nog 1 keer met haar afspreken.
Die avond zat ik voor het eerst van mijn leven in de separeer. Het was vreselijk. Ze deden tegen me alsof ik vuil was, alsof ik iets totaal verkeerd had gedaan. Die twee verpleegkundigen, die me toen in de separeer propten, bleken later juist heel aardig te zijn. Eentje, S., dwong me zowat om mijn medicatie in te nemen, zodat ik tenminste nog een beetje kon slapen. Hij klonk terecht bezorgd, maar ik wilde maar 1 ding en dat was de separeer uit.
Mijn ibs zou drie weken later afgelopen zijn, maar in plaats van dat ik naar huis ging, werd er een RM aangevraagd. Ik haatte het, want ik kon alles zeggen tegen die zogenaamde onpartijdige psychiater, maar hij had mijn dossier gelezen en ik had gewoon niks meer in te brengen. In mijn dossier stond namelijk, dat ik onder invloed was van dwang/stem in mijn hoofd en probeer dan maar eens normaal een gesprek te voeren.
Het probleem op dit moment is dus, dat ik helemaal niks meer over mezelf te zeggen heb. Als ik mezelf niet vertrouw, dan is het aan de verpleging te bepalen of het wel echt zo ernstig is. Ook worden er achter mijn rug om afspraken gemaakt, waar ik me aan moet houden, maar waar ik het totaal niet mee eens ben. Soms word je ook echt als gek behandeld. Zwaar irritant is dat, want ze luizen je er zo in, dat ze je kunnen separeren en dat ze even een uurtje van je af zijn. Als zij voden dat mijn dwanggedachtes te hevig zijn, dan moest ik weer de separeer in, terwijl meestal de dwanggedachtes er niet waren, maar dat ik het zelf niet met iets eens was. Volgens de verpleging zei ik dat dan, omdat het moest van die stem.

Nu vraag ik me dus af, mogen ze nou echt heel mijn leven in handen nemen daar? Ik heb alle vrijheden, ondanks mijn RM, maar ik mag over mijn eigen situatie niets zelf bepalen. Soms is dat erg frustrerend en dan bots ik ook weer keihard met de verpleging. Ze zijn wel aardig en ze zullen het vast goed met me voort hebben, maar af en toe kan ik ze wel weer vermoorden als ze één of ander debiel afspraakje hebben verzonnen. En geloof me, dat ligt niet aan mij

[coopergirl]

Heb je de pvp-er van het APZ al geraadpleegd? Zij nemen het in principe altijd voor je op en zijn onafhankelijk van 't ziekenhuis.. Wellicht heeft ze adviezen (?), het lijkt me sowieso fijn bij hem/ haar je verhaal te doen...

Sterkte meid!

[Eend]

Hmm, ja, misschien wel een goed idee... Ik vind t alleen zo'n eng figuur.

[coopergirl]

Eend schreef op 08-06-2005 @ 11:49 :
Hmm, ja, misschien wel een goed idee... Ik vind t alleen zo'n eng figuur.

Give it a try Sterkte meid!

[Eend]

Ik heb nog steeds niks gedaan. Ik heb op het moment niet zo'n last van die regel. Ik kijk wel ff

[Vogelvrij]

In ieder geval succes ermee.

Ik weet niet wat al die afkortingen en zo betekenen en ik kan je verder ook totaal niet helpen of zo, maar ik wilde je even sterkte wensen