Betoog: Het nut van het leven?

Betoog: Het nut van het leven?

Hoe vaak hoor je mensen wel niet jammeren over het nut van het leven? Vaak maakt het niet eens uit wat je ze vertelt, terwijl de hele wereld nog voor ze ligt. Dood en dood zonde als je het mij vraagt. Daarom heb ik besloten hier een betoog over te schrijven, in de hoop dat ik jullie een stuk van mijn eigen inzicht en theorie kan bemiddelen.

Laat ik maar met de deur in het huis vallen met mijn zicht op hèt leven:

Hèt leven an sich heeft geen zichtbaar nut.

Mensen werken zich hun hele leven de naad uit, planten zich eventueel voort en ervaren voor de rest alleen maar 1 brok ellende; 1 probleem na het andere doet zich voor in het leven, zo lijkt het wel althans. En voor wat allemaal? Zodat je uiteindelijk toch overlijdt? Voor de voortplanting? Ah hell, we hebben toch teveel mensen, dus dat is ook onzinnig. Beangstigend mijn visie, niet waar?

Dit is hoe neerslachtige mensen tegen het leven aankijken. Ze zien het leven als een brok ellende en laten het over zich heen komen. Sommigen plegen zelfs zelfmoord, waarom ook niet? Zijn ze er gelijk vanaf immers. Zelfs redenen om het niet te doen, zoals het sparen van hun naasten, zijn eigenlijk dom. Je leeft toch niet voor anderen? Of wel soms?!?

Zoals je ziet, kan ik genoeg argumenten verzinnen om voor collectieve zelfmoord te zijn, maar toch maak ik mezelf niet van kant. Hoe zou dat toch komen?

Wel nu, het is betrekkelijk eenvoudig. Je wordt op deze aardkloot gezet en je moet er maar iets van bakken. Je krijgt in onze huidige samenleving geen doel meer voor ogen gezet als vroeger en wordt grotendeels aan jezelf overgelaten. Als je dan toch iets aan het leven wilt hebben, moet je er dus zèlf een inhoud aan geven. Begint het te dagen?

Ik ben van mening dat mensen die geen nut in hun leven zien, dit zichzelf aandoen. Van niets komt niets. Je kunt niet verwachten dat je in deze wereld gezet wordt en alles ineens zin maakt. Mensen moeten voor zichzelf bepalen wat belangrijk is in hùn leven en daar dan ook voor vechten.

Hou op te jammeren en geef jouw leven een eigen betekenis!

Vergeet alles wat je geleerd is, het is bullshit! In deze wereld leef je gewoon voor jezelf en het is belangrijk dat je er zèlf iets van maakt. Anderen, evenals hun opvattingen, doen er in feite niet toe. Stel jezelf eens de vraag hoeveel van de mensen die je nu kent in de (verre) toekomst nog relevant zijn? Mensen komen en gaan, dus is het onzinnig om jouw leven door anderen te laten beheersen! Je moet een eigen pad bewandelen, naar een bestemming die jou gelukkig maakt

Zoek dus iets wat jou gelukkig maakt. Dit kan het helpen van anderen zijn, zelfontplooiing of iets materieels als het verdienen van veel geld. Er is geen goed of slecht; als jij je er maar goed bij voelt.

Het moet ergens ophouden. Je kunt jezelf in de slachtofferrol plaatsen, eeuwig vloeken op de misère van het leven en vroeg of laat in onvrede creperen, of je kunt het leven een eigen richting geven ten einde jezelf beter te voelen.

Wat is jouw keuze?

[Rhinus]

[Gothic]

******** schreef:
Wat is jouw keuze?

Mijn keuze was of leven of niet... en ik leef. En ik heb mijn eigen nut gegeven en dat is leuke dingen doen, plezier maken enz

[tacidvs]

Mooi betoog, grappig geschreven, niet langdradig. Goed om dit op papier te zetten, nuttig denk ik. Maak je het concreet voor jezelf. Ik ben het er trouwens mee eens, dat je het weet. Hoe ben je er toe gekomen het op te schrijven?

[Kazanka]

mijn keuze.....becoming what the sig says

Wat ik al een keer eerder gepost heb, het slaat misschien niet terug op jouw hele betoog, maar ik vind het eerlijk gezegd toch de moeite waard het te posten:

Je hebt mensen die dood willen en mensen die zeggen dood te willen. Bij die eerste heb je dan ook nog twee verschillen; mensen die echt dood willen of mensen die denken dood te willen. Voor het gevoel bij die persoon zit er op het moment dat zij er nog niet achter zijn bij welke van de twee ze horen, geen verschil in de gedachte van dood willen: ze willen immers echt dood. Alleen op het moment dat het zo ver is of dat er iets anders gebeurd, waardoor ze met hun neus op de feiten worden gedrukt, dan komt dat verschil naar buiten. Gelukkig wel, anders zou het aantal zelfmoorden veel en veel hoger liggen.

Buiten dat zijn er altijd nog de mensen die een aangeboren depressie (in dit geval zie ik depressie als een ziekte, in andere gevallen als een gevolg van omstandigheden) of een andere ziekte waardoor ze een doodswens kunnen hebben, want niet alleen depressieve mensen willen dood. Mensen met heel veel pijn, die absoluut niet depressief hoeven te zijn, kunnen ook heel graag dood willen. Mensen die dodelijk ziek zijn, en het vooruitzicht niet gunstig/ongunstig is (denk aan pijn, snel overlijden, wat dan ook). Of mensen die oud zijn, die gewoon rust willen. Die mensen hoeven niet depressief te zijn, ze zijn aan sterven toe, willen dus wel (misschien zelfs graag) dood. Het is naar mijn mening dus een beetje kortzichtig om alleen te reageren op ‘die depri’s’ ed.

Natuurlijk zou misschien 70% van de mensen (met depressie) die zeggen dood te willen, en dat op dat moment ook echt willen, eens ‘even zijn of haar ogen open moeten doen en om zich heen moeten kijken’ en dan zien dat hun leven toch ook best wel goed en mooi is. Maar op het moment dat ze dood willen denken ze daar echt niet aan. Een depressie zou je kunnen vergelijken met een kamer en een kast. De kamer is mooi, licht en zonnig. De kast is lelijk, zwaar en donker. Alle niet-depressieven onder ons zouden waarschijnlijk die kamer zien als het leven, in ieder geval het merendeel. Mensen met een depressie zien de kast. En zitten meestal in de kast. En op die kast zit een slot. Dan zeggen niet-depressieven vaak: dan pak je de sleutel en doe je de kast open. Oftewel ‘even zijn of haar ogen open moeten doen en om zich heen moeten kijken’. Maar degene in die kast heeft de sleutel niet. En zonder sleutel gaat een slot nou eenmaal niet open. Dus blijft die persoon in de kast, in het donker. Als hij of zij zijn of haar ogen open doet is het leven dus niet mooi, want het is donker in de kast, dus zien ze dat donker. Er moet dus iets of iemand komen, de sleutel, die de kast opent en de persoon de andere wereld laat zien. En dat kan soms lang duren voordat dat gebeurd, jammer genoeg wel.

Goed, misschien beetje een vage uitleg, maar ik denk dat het wel duidelijk is. Het lijkt allemaal zo simpel, zeker als je zelf niet depressief bent (geweest), maar zo simpel is het vaak niet. Als het dat zou zijn dan zouden er een stuk meer gelukkig mensen in ons land zijn, want zoals er al gezegd is: je kiest er niet zelf voor om depressief te zijn. Zo’n pretje is het niet.

Tot slot, denk alsjeblieft goed na voordat je beslist over leven en dood. Iedereen is iets waard, iedereen komt dus vroeg of laat zijn of haar ‘sleutel’ tegen, ook al lijkt ie nu nooit te komen en ook al lijkt ie het niet waard te zijn. Ben jij het dan wel waard om maar te gaan voor al die mensen die jou het leven (voor dit moment) hebben ontnomen? Is iemand die je bv. verkracht of aangerand heeft het waard je leven voor te geven? Ik vind het nogal een grote gift. Ik weet ook dat je dat op dat moment niet zo zult zien, maar ‘later’ misschien wel. Houd je daar dan aan vast. Doe, zoals ze altijd zeggen, geen dingen waar je later misschien spijt van krijgt. Leef voor later, waarschijnlijk wordt het leven je nog wel waard.

De kern: als je in een dip zit, dan kom je daar niet zomaar uit, daar heb je vaak juist wel andere mensen voor nodig om dat negatieve te doorbreken. Daarna, dan kun je het eventueel alleen aan. En je zou ook kunnen zeggen, mensen die niemand hebben, die roepen om het hardst dat ze niemand nodig hebben, dat ze alles wel alleen kunnen. Maar is dat ook geen vorm van weg lopen? De mens is een kudde-dier, dat is nou eenmaal zo. Iedereen heeft andere mensen nodig om te leven. Het is wel een kwestie van vergeven en vergeten, maar nodig heb je ze. Je bent zeker verantwoordelijk voor je eigen leven, maar als de rest van de mensen om je heen probeert van jouw leven een hel te maken, dan is het logisch dat je je daar niet even zo één, twee, drie over heen zet. Mensen mogen in de verre toekomst dan wel niet relevant zijn, maar leef jij op dit moment in de verre toekomst? Ik kan daar maar één antwoord op verzinnen en dat is nee. We leven nu, die mensen zijn nu belangrijk. Leven met je blik op de toekomst is ook niet altijd even handig. Ik zelf bv. leef nu, met de mensen die ik nu heb, en die mensen zijn dus nu belangrijk. En ooit bedacht dat het gelukkig maken van anderen een mens gelukkig zou kunnen maken? Dan doet het er dus wel toe wat anderen denken, doen, enz.

Volgens Maria Montessori is het leven, inclusief de mens, een schakel in de evolutie van de kosmos. 'Alles wat leeft, ontwikkelt zich niet alleen ten behoeve van zichzelf maar levert tevens een bijdrage aan het proces van de evolutie.' Daaruit komt dan 'Ieder werkt niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen.' En 'Lijkt het vreemd, dat het werk van de mens noodzakelijk ook werk voor anderen is? Ware het niet zo dan ou zijn werk niet meer betekenis hebben dan een gymnastische oefening. Alle werk geschiedt mede voor anderen.' Het is dus maar net welke zienswijze je volgt of je echt alleen maar voor jezelf leeft of dat anderen er ook een belangrijke rol in spelen.

Gelukkig geloof ik dat anderen ook een belangrijke rol in het (iig in mijn) leven spelen. Ik leef behalve met en voor mezelf ook met en voor anderen, met sommige mensen zal dit voor mijn hele leven zijn, met andere mensen voor een kortere periode. Maar als ik met mensen om ga ga ik echt niet elk ogenblik denken 'ach, over 10 jaar zijn we toch geen vrienden meer, wat doet het er dus toe wat hij/zij op dit moment doet en denk?', zoals ik al zei, dat doet er namelijk wel toe, want je leeft nu en niet over 10 jaar. Vroeg of laat vindt iedereen (oké, bijna iedereen) het doel in zijn of haar leven, dit zal voor iedereen verschillend zijn. Jouw betoog is een betoog en dus jouw mening. Ik ben blij dat jij jou doel, waarschijnlijk iig gedeeltelijk, gevonden hebt. Ik ben het er alleen niet (helemaal) mee eens.

[edit] ik zie nu dat ik in het cursief gedrukte gedeelte zelf ook heb geschreven 'leef voor later'. Maar ik denk dat alleen mensen die 'zichzelf gevonden hebben' dat kunnen doen. Op het moment dat je over de grootste en waarschijnlijk moeilijkste periodes heen bent, dan zie je dat je voor 'later' leeft, maar op het moment dat je er in zit, dan zie je dat niet en dan heeft het ook weinig zin als anderen je dat zeggen.[/edit]

*ziet reply van Leonoor .. krijgt hoofdpijn*

Leonoor schreef:
En je zou ook kunnen zeggen, mensen die niemand hebben, die roepen om het hardst dat ze niemand nodig hebben, dat ze alles wel alleen kunnen. Maar is dat ook geen vorm van weg lopen?

....

Mensen mogen in de verre toekomst dan wel niet relevant zijn, maar leef jij op dit moment in de verre toekomst? Ik kan daar maar één antwoord op verzinnen en dat is nee.

....

En ooit bedacht dat het gelukkig maken van anderen een mens gelukkig zou kunnen maken? Dan doet het er dus wel toe wat anderen denken, doen, enz.

Hier struikel jij het meest over zo te zien. Als je in mijn betoog leest:

Zoek dus iets wat jou gelukkig maakt. Dit kan het helpen van anderen zijn, zelfontplooiing of iets materieels als het verdienen van veel geld. Er is geen goed of slecht; als jij je er maar goed bij voelt.

Hier staat dus het helpen van anderen bij. Ik maak een onderscheid tussen 'anderen bij het bepalen wat jij belangrijk vindt' en 'anderen als aspecten van jouw levenskeus' .. hier was ik misschien niet duidelijk genoeg over.

Simpel gezegd: je moet voor jezelf bepalen wat jij belangrijk vindt en daarbij spelen anderen een geringe rol. Dit moet je helemaal zelf doen.

Als je die keus eenmaal gemaakt hebt, dan zijn anderen misschien een factor in jouw leven. Als de 1 dus zegt "ik trek mij terug van de maatschappij" en hij is daarmee gelukkig. Fijn, laat hem en anderen zijn dan helemaal niet relevant.

Zegt de ander "ik wil mensen helpen, omdat dit mij een goed gevoel geeft" dan zijn anderen juist wel relevant.

Maar bij de keuze zelf, daar tellen ze niet; ze belemmeren je dan alleen maar.

tacidvs schreef:
Maak je het concreet voor jezelf.

Ik ben ermee bezig

Hoe ben je er toe gekomen het op te schrijven?

Een andere topic hier op dit forum was de aanleiding.

******** schreef:
*ziet reply van Leonoor .. krijgt hoofdpijn*

Stond er behalve onzinnige dingen ook nog iets zinnigs in?

Maar bij de keuze zelf, daar tellen ze niet; ze belemmeren je dan alleen maar.

Misschien snap ik je nog niet helemaal... Maar ja zou ook kunnen zeggen dat ze juist wel tellen. Kan je ook zien als belemmeren...maar ik zie het niet als belemmeren. Heb je veel slechte ervaringen met mensen dan wil je ze niet snel helpen. Heb je goede ervaringen of slechte ervaringen maar dan op een andere manier, dan wil je ze misschien juist wel helpen. Of begrijp ik je weer verkeerd?

Leonoor schreef:
Stond er behalve onzinnige dingen ook nog iets zinnigs in?

Mwah .. algemene kennis

Heb je veel slechte ervaringen met mensen dan wil je ze niet snel helpen. Heb je goede ervaringen of slechte ervaringen maar dan op een andere manier, dan wil je ze misschien juist wel helpen. Of begrijp ik je weer verkeerd?

Dit heeft er weinig mee te maken. Ik heb zat slechte ervaringen met mensen en toch probeer ik ze te helpen.

Wat ik bedoel: of je mensen al dan niet wilt helpen, bepaal je helemaal zelf. Dus bij die keuze zijn ze niet relevant

Ze mogen jou niet vertellen of je ze moet helpen, dat moet je zelf bepalen .. en achter die keuze moet je dan ook staan.

******** schreef:
Dit heeft er weinig mee te maken. Ik heb zat slechte ervaringen met mensen en toch probeer ik ze te helpen.

Leonoor schreef:
Heb je goede ervaringen of slechte ervaringen maar dan op een andere manier, dan wil je ze misschien juist wel helpen. Of begrijp ik je weer verkeerd?

Misschien val jij daar wel onder?

Wat ik bedoel: of je mensen al dan niet wilt helpen, bepaal je helemaal zelf. Dus bij die keuze zijn ze niet relevant

Ze mogen jou niet vertellen of je ze moet helpen, dat moet je zelf bepalen .. en achter die keuze moet je dan ook staan.

Ging het daar net ook al over?

Bwaaaaaaaaaaaaaaa

Of je mensen wil helpen of niet maakt geen fuck uit. Dat moet je zelf weten; hoe je dat gaat vaststellen of niet, heeft weinig met het achterliggende idee te maken.

******** schreef:
Bwaaaaaaaaaaaaaaa

Of je mensen wil helpen of niet maakt geen fuck uit. Dat moet je zelf weten; hoe je dat gaat vaststellen of niet, heeft weinig met het achterliggende idee te maken.

Volgens mij bedoel jij dus dat in je zoektocht naar wat voor jou het doel in het leven is, in die keuze anderen niet relevant zijn. Want mensen willen helpen is volgens mij wel iets wat in je karakter ligt, of niet.. dat is dus puur aan jezelf.. Maar ik ben het iig met jou eens, daarin zijn anderen niet relevant..

Maar goed.. Ik ben het verder ook met je betoog eens, ikzelf zie ineens ook veel meer mooie dingen. Ik wil al heel lang vrijwilligerswerk doen, ik dacht aan kinderen, aan geestelijke gehandicapten, maar nu heb ik besloten in het dierenasiel hier in de buurt te gaan informeren..

Als je het echt ziet, als je het wil zien, zijn er zo ontzettend veel mooie dingen. Zoveel dingen om van te genieten, maar dan moet je hiervoor open staan. Ik sta hier nu veel meer voor open. Ik kan genieten van in de tuin zitten en gewoon om me heen kijken. Een beestje, een plant, zonneschijn.. zoveel dingen kunnen mooi zijn, kunnen je de pracht van het leven laten zien..

De mens is nu eenmaal uitgerust met een stel hersens dat het hen verdomd moeilijk maakt. Men moet es stoppen als maar vragen te stellen, stoppen altijd maar naar antwoorden te zoeken. Maar leef in het nu, geniet van wat je hebt. Hoe kut je leven ook is, hoe moeilijk mensen het jou ook maken.. maar als je om je heen kijkt, zie je zo ontzettend veel meer dan mensen!! Haal je geluk dan uit die dingen, niet alleen uit je medemens.. en nog een voordeel, een dier of een plant zal jou een stuk minder snel kwetsen..

Ik denk dat het daarmee begint. Het mooie kunnen zien, de mooie dingen die er bestaan kunnen zien..

Ik zat hier gisternacht nog overna te denken.....
Niet naar aanleiding van dit topic ofzo, die had ik toen nog niet gezien.
Maar omdat ik altijd depressievig ben, nooit echt gelukkig.
Nooit écht vrolijk of blij.
Maar ondertussen ben ik doodsbang om dood te gaan, gisteravond weer.
Toen dacht ik: wat is het toch eigenlijk belachelijk, dat als mijn leven écht zo kort is.....dat ik er nooit echt van genoten heb...
En elke keer neem ik me weer voor om gewoon van het leven te gaan genieten, omdat ik weet hoe stom het eigenlijk is als ik dat NIET doe.
Ik zie mensen wiens ouders overleden zijn en dan denk ik: wtf stellen mijn problemen dan eigenlijk nog voor...?

Zelfmoord zou ik sowieso nooit plegen, ik heb een ontzettend grote drang om te blijven leven. Veel mensen hebben niet door dat ze zo'n "levensdrang" hebben, maar daar kom je ook pas achter wanneer je ontzettend bang bent dat het ineens afgelopen is.
Wat Leonoor zei over depressieve mensen, over de kast en de sleutel, dat is ook zo. Er zijn hier weleens mensen geweest die "zelfmoord is laf" topics openden, maar dan weten ze er gewoon nix vanaf.

Ik ben iemand die van die hele kleine dingetjes mooi kan vinden....dan loop ik buiten, of kijk ik naar buiten en dan zie ik zo'n bepaald plaatje bijv. een ondergaande zon met een weide en dan zo langs het water....en bedenk ik hoe mooi alles is.
Ik heb een keer een film gezien "House of the spirits" (echt een hele mooie film trouwens), waarin iets werd gezegd dat ik altijd heb onthouden (ik weet niet meer wat het precies wat )
You must not wish for the dead..dead will come no matter what. You must fight to live, for live is a miracle."

Zo denk ik er ook echt over: het leven is een wonder.
En het heeft echt wel ergens een bepaald doel, ookal komen wij daar nooit achter. Je moet het niet zien van "ach je gaat toch wel dood". Wat je kan ervaren tijdens een leven, ookal is het nog zo kort, is echt iets bijzonders, iets magisch bijna.
En wat je zegt: "Life is what you make of it"

Alicia Silverstone schreef:
Ik zat hier gisternacht nog overna te denken.....
Niet naar aanleiding van dit topic ofzo, die had ik toen nog niet gezien.

Telepathie?

En wat je zegt: "Life is what you make of it"

Dat is de kern ervan ja

[damaetas]

ik vin ook ni dat het leven een nut HOEFT te hebben

[carnival xiii]

Een mooie uitsprak die ik laatst ergens las:

De zin van het leven is zin hebben in het leven.

[Rhinus]

"Life Is What Happens To You While You're Busy Making Other Plans" -John Lennon

[Violence Fetishist]

in ieder geval niet 'betogen' schrijven over de zin v/h leven
thank you very muts