Hoi,
Normaal deel ik me problemen niet op een forum, maar nu weet ik echt niet meer wat ik moet doen en ik hoop voor de mensen die de moeite nemen om me verhaal te lezen kunnen zeggen wat ik het best kan doen.
Ik loop 3 dagen per week stage waarvan 2 naar school en 2 keer ga ik na me stage tot half 9 's avonds post rondbrengen.
Veel liefs, Skilly,
Sinds 2 weken heb ik last van een ontzettende stress, dit heeft vooral te maken dat ik op m stage niet erg thuisvoel. Echt iedereen is aardig maar op 1 of andere manier kan ik me plekje maar niet vinden. Dus ik ga al sinds maart ongeveer 3 keer per week met tegen zin naar stage.
Goed zo ging het goed tot sinds 2 weken geleden. Steeds als ik (ik loop in Leiden stage) Den Haag HS voorbijrijdt met de trein krijg ik het. Een extreme benauwdheid. Ik dahct dat het te maken had met het weer omdat ik met astma ben geboren. Dus ik maakte me niet druk.
Tot maandag toen kreeg ik er zoveel last van dat ik schrok. Ik besloot om disndag naar de dokter te gaan, maar hij kon niks vinden aan me longen en trok de conlusie dat ik een ontstoken slokdarm had. Ik kreeg medicijnen waarvan 1 van de bijwerkingen depressieviteit was. Dat stond zo ook op het lijstje.
Die dinsdagavond kwam ik rond 6 uur thuis en ging zoals gewoonlijk me post ronde doen. Half 9 was ik klaar en was eigenlijk blij dat ik toch weer eens na een lange tijd me favoriete serie (dr. House kon gaan kijken. Toen me vader opeens kwam dat er een meisje een spreekbeurt wilde doen over paarden en me spullen wilde lenen.
Ik vond het wel ok, want als me vader haar kende dan zou het wel oke zijn en zal ik ze terug schrijven. Ik had toen geen last meer van benauwdheid en hij vroeg me of ik mee wilde gaan dan zouden we de spullen samen brengen. Zo gezegt zo gedaan. W naderde huis waar een 11 jarig meisje de deur open deed. Ik overhandigd haar de spullen wenste haar suc6 en liep weer naar me vaders auto waardoor we wegreden.
Onderweg zei me pa tegen me: ,,Stel dat dat meisje zegt dat ze je zusje is?" Ik schrok zou dat waar zijn? Tuurlijk niet dacht ik. Zei me pa:,,Geloof je me niet?" Ik schudde me hoofd waaraan hij toegaf dat dat wel zo was. Ik was overdonderd hij is uberhaupt getrouwd met me moeder dus hij gaat zomaar vreemd en vindt het zo t zin normaal ook....
Ik kreeg weer een benauwdheid gevoel en weer moeite met ademen waaronder ik vroeg:,,Waarom heb je het nooit gezegt?" Zei hij:,,Niemand heeft er toch last van?"
Ik was zo boos ik kon hem uitschelden maar omdat ik niet genoeg lucht had hield ik me mond. Ik zag me moeder zitten in de woonkamer wetend dat ze hiervan niks weet ging naar me kamer en begon te huilen. Ik wilde naar diue vrouw toe gaan en haar ene verklaring vragn wat ze wel niet dacht en of ze wel weet dat me vader getrouwd is, alles spookte door me hoofd.
Ik wild gaan slapen maar dat kon niet de gedachte dat me pa gemeenschap had met een andere vrouw bleef in me hoofd rondspoken...had ik meerdere zusjes...wat is er hier aan de hand??
De volgende dag woensdag was ik de hele dag down. Ik had de heledag benauwdheid en was bang om naar me werk te gaan. Ik was bang dat ik onderweg zal doodstikken omdat het ontzettend pijn deed om te ademen. Het bleef steeds in me hoofdspoken.
Zo ging het door toen kwam me pa weer thuis en zei:,,Dat meisje verelde me dat ze een 9 had wat kan ze goed verslagen schrijven!". Ik kreeg weer benaauwd dus hij gaat daar elke dag heen onder het avondeten en laat ons alleen? Nooit geef hij mij een compliment als ik een goed cijfer haal en bij haar dus wel.
Ik sprak met een vriendin op MSN in de hoop dat het me hart zal opluchhtte maar dat deed het niet ik sliep weer slecht.
Donderdag besloot ik om weer naar de dokter te gaan, ik kon hem dit allemaal vertellen maar door de stress wist ik niet hoe ik moest beginnen. Hij controleerde me lonmgen en vond het raar dat hij niks kon vinden. ,,Wat raar zeg" , zei die nog. Ik besloot om naar school te gaan maar me gedahcten waren er echt niet bij.
Ik beslloot toen om naar de bieb te gaan en rustig boeken te gaan lezen na schooltijd. Dat hielp en ik voelde me weer een beetje vrolijker. Totdat me pa weer in de avond thuis kwam en zei:,,Ik heb je paardenspullen gebracht" Ik was weer van de kaart. Heeft hij en die vrouw een seksuele relatie?? Ging r weer door me hoofd.
Tot gisterennacht weer ik kon weer niet slapen ik besloot een sms te sturen naa me vader (die op dat moment aan het slapen was (gewoon bij ons thuis dat doet hij altijd)met daarop de tekst:
Hallo papa, ik kan niet slapen..Ik wou dat je me nooit heb verteld dat ik een zusje hebt. Ik vindt dat eigenlijkl niet normaal, daarom heb ik ook last van benauwdheid. Vindt je het daar echt leuker dan hier?...
Daarna barstte ik zelf weer diep in de nacht in tranen uit en zo viel ik in slaap.
Lieve mensen ik weet echt niet meer wat ik moet doen ik voel me zo afwezig ik ben er niet bij. Me moeder wet van niks. Aub wat vinden jullie. Ik ben jullie erg dankbaar.