Ladies and gentlemen: 't Harde

[jsoes]

Even een korte uitleg: voor een andere werkgroep op internet moesten we als opdracht een gedicht schrijven in de stijl van een bekende dichter naar keuze. Ik heb gekozen voor de stijl van het oude werk van Bart Chabot. Nou kan ik me voorstellen dat niet iedereen dat kent, dus heb ik in het topic "plaats hier gedichten die je mooi vindt van bekende dichters" een gedicht van hem gezet uit 1981. Tip: eerst dat lezen, dan dit



ik was opeens de omroepster
& ik durfde niets te zeggen


de ‘t’ van tolerantie
vormt zich tussen
je volgevreten waarheid
& je stramme schouders
zuinig & gedoofd

samen op gelijke hoogte
samen duiken we onder
in de lange jassen
jouw grijs slokt alles op
samen
met bosjes tegelijk
naar achteren
ieder heeft dezelfde hartslag
in de fakkeltochten
waar geen mens zijn mond durft open te trekken

de trein stopt bij ’t Harde
soldaten mopperen in hun GSM
want de asbakken zijn dichtgespijkerd
NS wordt rookvrij


& dat wordt
6 keer per dag omgeroepen
& dat is
een discussiepunt


"Ladies and gentlemen"
de ‘t’ van tolerantie
met je vette tong
tegen de spiegel gedrukt
zo vaak
& zo trots mogelijk

& de asbakken
zijn dichtgespijkerd

NS wordt rookvrij


& het grijs
slokt alles op

[Negrotiator]

Vet

Ik zou alleen "en zijn mond open durft" mooier vinden dan "en zijn mond durft open"

[lovetear]

Ik heb die van chabot gelezen net, maar die sprak me niet zo aan eigenlijk. Maar als ik de stijl ga vergelijken:

Die van jou heeft iets minder beeldspraak, is iets oppervlakkiger. Dat is jouw stijl, qua vorm doe je chabot wel goed na, maar qua verwoording is je stijl iets anders, ik weet niet of dat mag, of dat het toch jouw stempel op het gedicht drukken is, maar dat was een verschil wat ik opmerkte.

Chabot begint steeds met een beschrijving en trekt dat dan door naar iets algemeens, dat doe jij minder, begrijp je wat ik bedoel? Wacht, ik zal even een voorbeeld zoeken.

wij kijken nog één keer om

de stad is voorgoed vergrendeld
overal vecht vuur met vuur
een dronken rookcordon
kroont het skelet

hij heeft gehouden van deze grond

dit stukje begint met een beeldvorming, en wordt daarna doorgetrokken met een beeldvorming, maar een die tegelijkertijd ook op te vatten is als iets algemeens, door de beeldspraak, hierdoor begin je na te denken over of die eerste regel niet ook iets anders kan betekenen. En dan in die laatste regel gaat het weer terug naar die persoon zelf(of naar het skelet, je weet het niet ). Die van jou vind ik iets minder op die manier geschreven, niet op jezelf gericht, alleen op de omgeving.

Hmm, volgens mij ben ik vaag, vraag maar wat je niet snapt .

Ik vind dit gedicht van jou trouwens niet slecht, integendeel.

[jsoes]

lovetear, dank voor je grondige reactie. Je herkent een structuur in Chabots gedicht die ik er nog niet zo direct had uitgepikt. Ik moet er overigens wel bij zeggen dat het maar 1 gedicht is van hem, dus natuurlijk niet altijd even representatief.
Je hebt de verschillen scherp aan het licht gebracht, inhoudelijk kom ik inderdaad nog wat tekort als ik dichter in de buurt van Chabot wil komen. Binnen de werkgroep werd ook al wel geopperd dat dit misschien wel iets te moeilijk werd; je kunt een bekend dichter nauwelijks nadoen, want je bent die persoon niet. Inhoudelijk kan ik daarom nauwelijks je feedback verwerken in een herschrijfproces, want ik zit niet in de denkwereld van Chabot 22 jaar geleden. Een moeilijke opdracht dus.
Maar goed, dank voor jullie medewerking! Even een rare uitschieter van mij.

dit is de shit

serieus, want ik ben niet pro-roken