Kettingreactie

my26 schreef op 11-06-2004 @ 18:35 :
'Ga maar, ik blijf hier'
was wat je zei die avond
goed bedoeld, dat weet ik wel
begrijp je dan helemaal niets van dit spel?

'Blijf bij mij' of
'Ik ga met je mee'
Is wat ik horen wil

Als je de spelregels
Eindelijk leest:
'Zonder jou is het ijzig stil'

zonder jou ijzig stil
niemand zie zegt op 1 april
kikker in je bil.
weet je wat ik wil,
een beetje verschil.
tussen koud en kil,
dat maakt het verschil.

[Not for Sale]

Dat maakt het verschil;
wat ik voel, wat ik wil.
Met moeite, met weerzin,
Krijg ik het er uit.

Dat is het probleem,
Je vind het gemeen.
Maar niet langer
Vind ik het verstandig

PS.: My26, jouw laatste 2 gedichtjes zijn fijn

[Muze]

Not for Sale schreef op 14-06-2004 @ 00:03 :
Dat maakt het verschil;
wat ik voel, wat ik wil.
Met moeite, met weerzin,
Krijg ik het er uit.

Dat is het probleem,
Je vind het gemeen.
Maar niet langer
Vind ik het verstandig

PS.: My26, jouw laatste 2 gedichtjes zijn fijn

Dat is leuk om te horen, dankje.

Vind ik het verstandig
Daar gaat het toch om
Het draait niet om jou

Vind me maar dom
Ik verruil sleur voor avontuur
Zie me spelen met vuur

Zie me spelen
Ik zie jou jaloezie
Jij hypocriet
Hang maar in je fantasie

[Not for Sale]

Hang maar in je fantasie,
Doe maar lach maar,
schommel in je dagdroom.

Zalig zwierend door de duinen,
Hoopvol hupsend door een hofje waar
je willekeurig in verstrandde.

Stiekem-expres, de weg is kwijt,
en dit pad leidt, naar onontdekte landen.
Dwalen is een lust.

[Not for Sale]

Even iets anders...
Ik kon het niet laten te kijken wat er van zou komen als je al die begin en eindzinnen achter elkaar plakte. Het zijn ze niet allemaal geworden,dat zou tamelijk lang zijn, maar het grootste deel van de eerste pagina. Ik heb nog wat geknutseld met interpuntie en regels.Ik vroeg me af of het ergens op zou slaan... Oordeel zelf

Samengesteld gedicht

Eindeloze wegen op zoek naar geluk
wuif ik de sterren, en kus dan de maan,
tot de dag weer komt, zo donker als de nacht.

'We moeten praten',
je zegt niets als je praat.
Daar waar afzijn zo zwaar klieft.

Klop klop, klop klop, tik tak tik tak tik tak.
Ik wil dat je luistert, en jij bent van mij.
We hadden de liefde, toch eerlijk verdeeld?
Verlangend naar een vlucht.

Zo geef ik een draai aan mijn eigen bestaan,
de bomen die stil blijven staan,
de bomen die nog staan, daar waar deze ooit stond.
De winter, zomer, en de herfst, allemaal één..
Zoals de houvast die haar ook verliet,
Lukte het me helaas ook niet.

Getekend door zijn fouten,
en nooit kom ik terug, nimmer meer terug.
Ik blijf voorgoed, nee, eeuwig alleen,
Zonder jou houd ik mijn adem in.
Ik verlang zo heerlijk zonder jou
en vrijheid overwon als nooit tevoren.

Blijf ik in de stilte horen
"O, wat wilde ik met jou verleven."
al waren wij nog lang niet klaar,
toch echter zo moe gestreden.
Ongeluk haalde me in, hoe dan ook
Over lichte dagen
blijft zonnetje netjes buiten, het donker wordt omhuld.

Kom hier en lees dit mooie stuk.


Ik ga het nog eens serieus proberen, maar dan gun ik mezelf de vrijheid van selectie, om , laten we zeggen, de thematische coherentie te verhogen.

[xineof]

Wauw, zó gaaf dat je dit hebt gedaan!! Echt, harstikke leuk!! *applaus voor Not For Sale* .

Bovendien vind ik het resultaat ook nog eens erg leuk geworden; je ziet toch dat de thema's langzaam veranderen. Ik vind de strofeindeling erg goed; per strofe zit er wel een soort van rode draad in, en alle strofes sluiten ook nog eens vrij goed op elkaar. Ik merk dat het vooral over leven & liefde gaat, en 'bomen' is volgens mij een vaker terugkomend motief.

Bovendien is de slotzin natuurlijk echt heel erg .

Ja, echt héél erg leuk!

[xineof]

Dwalen is een lust.
Zo waar ik van land naar land spring,
in mijn papieren zilverboot.

Stappend even uit, bij die gedachte langs.
Toch weer achterlaten; vaar maar verder
want je weet 'hij zinkt bij meer dan zoveel'.

Bij meer dan zoveel en bij meer van jou,
ik dramatiseer even mijn geluk.
Tot ik echt verdrink onder je last;

ik kapseis, en ik zink.

xineof schreef op 15-06-2004 @ 22:31 :
Dwalen is een lust.
Zo waar ik van land naar land spring,
in mijn papieren zilverboot.

Stappend even uit, bij die gedachte langs.
Toch weer achterlaten; vaar maar verder
want je weet 'hij zinkt bij meer dan zoveel'.

Bij meer dan zoveel en bij meer van jou,
ik dramatiseer even mijn geluk.
Tot ik echt verdrink onder je last;

ik kapseis, en ik zink.

Ik kapseis en ik zink
water dringt mn keel binnen
ademen lukt niet meer

zoute smaak
dat van water
dringt mijn mond binnen
doet mijn longen zinken

gevoel schakeld uit
ademen gaat niet meer
ik doe het niet langer
ik ga dood.

[(PiTT)]

ik ga dood

maar licht komt mij snel nader
verblindend,
ik sluit mijn ogen
de wolken trekken open

daar staat hij mijn vader
verwelkomend,
ik kan het niet geloven
nooit heb ik het durven hopen

zo prachtig is het landschap
zo mooi zijn hier de dagen
waar ben ik beland
wie kan ik het vragen?

(PiTT) schreef op 15-06-2004 @ 23:25 :
ik ga dood

maar licht komt mij snel nader
verblindend,
ik sluit mijn ogen
de wolken trekken open

daar staat hij mijn vader
verwelkomend,
ik kan het niet geloven
nooit heb ik het durven hopen

zo prachtig is het landschap
zo mooi zijn hier de dagen
waar ben ik beland
wie kan ik het vragen?

wie kan ik het vragen
om deze dienst te doen
van binnen weet ik,
dat het moet.

mijn gevoel zegt nee,
ja zegt mijn verstand.
Je kan dat beest toch niet laten lijden,
afscheid nemen moet.

de dierenarts pakt de spuit,
ze kijkt me met grote ogen aan.
twee gevoelen spreken uit,
tot ziens ik zal je missen,
maar ik moet gaan.

[Muze]

'Maar ik moet gaan'
Toch bleef je nog even
in de regen voor me staan

De regen mengt zich
met mijn ontsnapte traan

Kijk me niet aan

[xineof]

Kijk me niet aan
want ik weet dat het
tegenvallen zal.

Je ogen zullen spreken
van onvervuld geluk
en zich woorden vormen
vol van woede.

Spreek niet, want ik weet
het zal niet helpen.

[Marlous]

Het zal niet helpen
Het geschreeuw
Het zal niet baten
Het gevecht

Het bloed is niet te stelpen
Het spuit
Het is niet meer te stoppen
Dit was het, echt






Hmmmm...Bagger morgen een nieuwe poging, nu ga ik slapen, om 6.00 de wekker weer

[bullseye]

xineof schreef op 16-06-2004 @ 19:25 :
Kijk me niet aan
want ik weet dat het
tegenvallen zal.

Je ogen zullen spreken
van onvervuld geluk
en zich woorden vormen
vol van woede.

Spreek niet, want ik weet
het zal niet helpen.

het zal niet helpen
jouw lach van woede
overstelpt mijn
opgekropte vreugde niet

jij zei
'na zonneschijn
komt regen,
gutsend door je hoofd
mijn liefde meespoelend
zonder herinnering'

je had het mis

[xineof]

Je had het mis
want ik benijd hem,
en weet je wat het is?
Ik schuw je stem,

je boze toon,
loop huilend weg en vermijd je.
Het is gewoon,
je had gezegd 'wat huilt ze;

alleen vanwege dit en mij?'.
Je onbegrip bedroeft me zwaar,
en ik schuw je af, voorbij
al mijn trots is nu nabij,

als ik zeg ''t is onvermijdbaar.'

als ik zeg ''t is onvermijdbaar
kijk je me aan,
met een blik,
ik hoef je niet meer.

dan bedenk ik,
ik heb jou niet nodig.
waarom zou ik van iemand houden,
die mijn bedriegd.

[Muze]

Die mij bedriegd
Die stem
Dat gevoel

De pijn die ik voel
wijst de verkeerde kant op.
Het is de makkelijke weg,
zonder prettige bestemming

Ik hou mezelf voor de gek.

[xineof]

Ik hou mezelf voor de gek.
Een cracker etend vraag ik me af,
hoelang het nog moet duren.

Vergeet verlichting, staar omhoog
'ik zoek enkel een beetje lamp'.

Maar het blijft donker, zo donker.

het blijft donker, zo donker,
maar ik blijf hopen op het licht
een laatste beetje geluk
voordat de hemel zich boven mij dicht.

Ik weet het, de kans is klein
dat ik dat lichtpunt vind.
Want mijn geluk is vervolgen
met het waaien van de wind.

[Sue1]

Met het waaien van de wind
gingen mijn gedachten,
naar daar waar ook ik eens was.

Ik haast ze terug naar heden en toekomst,
naar het grote zwarte gat van vandaag,
dat achterbleef toen jij weg ging.

Ik wil weer terug naar toen.

[lovetear]

Ik wil weer terug naar toen;
de herfst die alle bladeren
volslagen onvolwaardig
nog uit de bomen joeg

en alles vol gevaar was.
Ik wil weer terug naar toen
en alles prachtig overdoen
alsof ik zestien jaar was.

Nu is het heet, ik bloed
de druppels op mijn hemd.
Rode zomer, bruine herfst:
ik wil weer terug naar toen.

[xineof]

ik wil weer terug naar toen;
een nieuwe kans zodat ik
alles nog eens kan overdoen
Ik zou wel beter weten;

was ervan afgestapt,
en had niet gefaald.

Ik wil weer terug naar toen;
en verder weer opnieuw.

Bah, wat slecht .

xineof schreef op 20-06-2004 @ 19:39 :
ik wil weer terug naar toen;
een nieuwe kans zodat ik
alles nog eens kan overdoen
Ik zou wel beter weten;

was ervan afgestapt,
en had niet gefaald.

Ik wil weer terug naar toen;
en verder weer opnieuw.

Bah, wat slecht . --> valt wel mee!

en verder weer, opnieuw
zoals een baby in de wieg
een lammetje in de wei
paard op stal.

gelukkig worden,
dan maar in een ander leven,
zelfs een ander tijdperk.
Het maakt niet uit.

alles moet passen,
zoals een baby in de wieg,
het lammetje in de wei,
en het paard op stal.

nog best goed bedacht al zeg ik het zelf

[Marlous]

En het paard op stal
Liet zich luid horen wanneer hij voorbij liep
Zoals ik me wilde laten horen aan hem
Terwijl ik me angstig verschool tussen het riet

Hij reageerde op het geluid
Op het geritsel van dat beest en niet eens op dat van mij
Met een sussend geluid liet hij het dier kalmeren
Aaide het, verzorgde het, en vulde de voerbak nog eens bij

Ik zag enkel nog zijn streling
De afdruk die hij achterliet in de glanzende vacht
Alsof ik het zelf echt, ècht kon voelen
Had ik in gedachten zijn hand naar mijn huid gebracht

Hij streelde me zachtjes
Onnadenkend en terwijl hij werkte, met zijn handen los
Ik verloor mezelf in zijn innemende aanraking
En schrok wakker op het verlaten bankje in het bos

[Beckey707]

Ik schrok wakker op een bankje in het bos
Hij liet me alleen
Hij koos een ander
Zijn hart was van steen
Maar ik zij: Ik verander

Ik rende achter hem aan
Maar hij schudde zich los
Ik kwam daar alleen te staan
Zo alleen in dat hele grote bos

Nu zit ik daar in de regen
Ik ben aan het kijken
Voor mij komt er geen zegen
Dat zal uit alles blijken

[Sue1]

'Dat zal uit alles blijken'
zei hij zacht.
'Het is nergens mee te vergelijken'
en hij huilde.

'We zullen het overal in zien',
ik zag het al in zijn gezicht.
'Ik vraag me af waar ik dit aan verdien.'
Hij huilde.

valt een beetje van mezelf tegen...

[Muze]

Hij huilde,
stille tranen als altijd,
verscholen achter zijn lach,
maar ik zag ze, altijd.

Als je lach afbreken zal,
en tranen naar boven klimmen,
zal ik je troosten totdat,
ik je ogen weer zie glimmen.

my26 schreef op 21-06-2004 @ 20:53 :
Hij huilde,
stille tranen als altijd,
verscholen achter zijn lach,
maar ik zag ze, altijd.

Als je lach afbreken zal,
en tranen naar boven klimmen,
zal ik je troosten totdat,
ik je ogen weer zie glimmen.

ik je ogen weer zie glimmen,
daar kan ik niet meer aan denken.
de tijd ging voorbij,
te lang geleden.

wanneer ik je zag lachen,
vrolijk zijn,
of gelukkig worden,
weet ik niet meer.
je verdrinkt in je eigen verdriet.

[Sue1]

je verdrinkt in je eigen verdriet
je huilt je leeg, je kan niet meer,
en niemand die het ziet.

Tussen de tranen hap je naar lucht,
je hebt genoeg van dit leven,
genoeg van de eeuwige vlucht.

Je wil verdwijnen in je dromen,
ver weg van dit bestaan,
laat het eeuwige geluk maar komen.

[Marlous]

Laat het eeuwige geluk maar komen
Ookal is het maar eventjes
Toch even dat heerlijke gevoel
Probeer het vast te houden

Zodra het vervlogen is
Denk aan het moment
Dat het er even was
En geniet er zo toch eeuwig van

[Muze]

En geniet er zo toch eeuwig van,
zonder dat jij dat weet.
Ik snap niet waarom,
ik die simpele aanraking maar niet vergeet.

Even jou hand op die van mij.
En zonder dat jij dat weet,
maak je me dolblij.

bah, wat slecht.

[Marlous]

Maak je me dolblij?
Of slacht je me af?
Voor mij een vraag,
Voor jou een weet

Sta je in dubio?
Weet je het al?
Misschien interesseert het je
Simpelweg geen reet

Laat je me in de waan?
Maak je wel een keuze?
Wie weet laat je me staan
Hier, totdat je me vergeet

[xineof]

'Hier, totdat je me vergeet'
Ik dacht het ook,
bij de derde keer.

En de kleur is nu oranje,
rood en wit en blauw,
want we hebben met ons landje gewonnen

O Nederland, ik houd van jou!


Het spijt me, ik kon het niet laten. NEDERLAND!!! !

[Marlous]

xineof schreef op 23-06-2004 @ 23:31 :
'Hier, totdat je me vergeet'
Ik dacht het ook,
bij de derde keer.

En de kleur is nu oranje,
rood en wit en blauw,
want we hebben met ons landje gewonnen

O Nederland, ik houd van jou!


Het spijt me, ik kon het niet laten. NEDERLAND!!! !

Hell Yeah!

O Nederland, ik houd van jou!

Gespeeld, zoals je beloofd
had als je spelen zou

Advocaat niet weer de zelfde fout
Robben bleef weg uit de dug out!



Olé Olé Olé!!!

[xineof]

ik had als je spelen zou
je nooit meer terug gelooft.

'Telkens als ik dacht 't'is over'
dan deed je het weer opnieuw.'

Vertel me over je dromen,
over het plaatje dat je ziet.

Vertel me waar je heen wilt,
want nu zie ik het even niet.

Vertel me waarop je hoopt want,
ik wordt zwak en zo verwatert

van al dat vreugdeloos verdriet.

[Sue1]

Van al dat vreugdeloos verdriet,
worden mijn ogen nimmer droog.
Zal ik eeuwig drijven in een zee
van vreugdeloze tranen?
Ik kan beter zinken.


klein maar fijn

[xineof]

Ik kan beter zinken.
Weg van hier, van alles.

Onder de brede waterwereld, was een vis zo groot als jij
ze zei 'wilde je weg van daar?', een ander 'van daarboven,
is het voorbij?'. Ik antwoordde dat ik moe was,
en vooral aan water toe.

Dus ik blubte en ik zwom maar,
en dacht opgewekt vooral

'dat ik nu juist híer, mijn tijd verdoe'.

'dat ik nu juist híer, mijn tijd verdoe'.
had ik nooit verwacht van mezelf
waarom sta ik hier nog
als ik ook bij jou kan zijn
dat is de vraag

[Sue1]

Dat is de vraag,
die mensen doet zwijgen,
doet schreeuwen en doet hijgen
bij tekort aan adem tussen de haat.

Dat is wat we ons vragen,
alle levens, alle dagen,
tussen hoofd en vuisten door,
bidden wij "en core"

"Waarvoor?"

btje matig, al zeg ik het zelf

[Merande]

Waarvoor?

Waarvoor leef ik nog
Wat doe ik hier nog

Laat me alsjeblieft gewoon gaan
Laat me met rust

Ik heb genoeg gehad
Je bedriegt me gewoon

Ik hoef je niet meer
Verdwijn uit mijn beeld

IK hou niet meer van je
En jij blijkbaar ook niet meer van mij

[(PiTT)]

En jij blijkbaar ook niet meer van mij

want je kijkt dwars door me heen
hebt geen gevoelens als ik ween
ontwijkt mij en iedereen
achterbaks en zo gemeen

je deed me van de hand
een kleine korrel in jouw zand
meisje waar is je verstand
want je vergist je faliekant

Want je vergist je faliekant
Als je denkt dat rozen lieflijk zijn
Als voor jou de stekels zacht voelen
En jij je afschermt van de pijn

Je steekt je kop in het zand
Als je gelooft dat het zo goed gaat
Als je denkt dat ik zo van je hou
Wanneer jij me telkens weer verlaat

Je kunt wel ontkennen wat je voelt
Maar de doornen zullen niet verdwijnen
Het enige wat er gebeurd is
Dat je mij steeds verder weg ziet kwijnen

[Beckey707]

onze liefde verwelkte als een bloem
Hij had geen enkele roem
hij verdween als het licht in de nacht
Net zoals ik had verwacht

zoals een boom niet meedijnt op de wind
Het is ook niemand gezind
dat ik boog voor jou
alleen maar om dat ik van je hou

[Anno 1986]

Dat je mij steeds verder weg ziet kwijnen
zonder enige emotie, zonder enige feedback
En de tranen op mijn netvlies, die hevig branden
zullen niet langer, door jou worden gedroogd

We zullen niet langer, samen lachen om dingen
of janken om dat, wat niet had gehoeven
We zullen nog lachen, maar ieder appart
We zullen nog janken, maar niet met elkaar

Omdat iemand anders, inmiddels jou bezit is
omdat iemand anders, beter was dan mij
En het geeft niet hoor, het geeft niet
als je ook maar één keer, zachtjes sorry zei...

[lovetear]

Als je ook maar een keer zachtjes sorry zei
voor het ontnemen van mijn magische inspiratie
dan zou ik je vergeven. Maar ach, helaas voor mij
heb jij het nooit geweten, vandaar ook mijn frustratie.

In elke situatie komt een spatie voor,
alliteratie is niet iets wat waardevol hoort.
Schijnrijm is pijnlijk voor lachende honden,
verbonden met zonden van onderste klonten.

Zowaar de strofe voor mij op stront slaat
zowaar is dit gedicht ineens ten einde.
Het is genoeg geweest voor mij, het fijne
is eraf gegaan, de hamer sloeg te laat.

[alanis]

lovetear schreef op 06-07-2004 @ 09:01 :
Als je ook maar een keer zachtjes sorry zei
voor het ontnemen van mijn magische inspiratie
dan zou ik je vergeven. Maar ach, helaas voor mij
heb jij het nooit geweten, vandaar ook mijn frustratie.

In elke situatie komt een spatie voor,
alliteratie is niet iets wat waardevol hoort.
Schijnrijm is pijnlijk voor lachende honden,
verbonden met zonden van onderste klonten.

Zowaar de strofe voor mij op stront slaat
zowaar is dit gedicht ineens ten einde.
Het is genoeg geweest voor mij, het fijne
is eraf gegaan, de hamer sloeg te laat.

De hamer sloeg te laat
om mijn gedachten te verbrijzelen
de gedachte dat ik je haat
liet zich niet goed opvijzelen

Ook al probeer ik het wel
je zonden te vergeven
toch blijft het snel
in mijn gedachten kleven

wat jij mij hebt aangedaan
is onvergeefbaar
zoals de planeten met de maan
ben ik nog niet met jouw klaar

lang niet gedicht....en dat is te merken....wel leuk topic!!

[Anno 1986]

Lovetear: was dat persoonlijk bedoeld? *Voelt zich stiekem schuldig*

Ben ik nog niet met jouw klaar
maar je toch, allang vergeten
Want heeft 't nog langer zin
me druk te maken om die onzin?

Waarin jij, zomaar alles deed
wat eigenlijk niet was geplant?
Waarin jij, arrogant, en toch sociaal
koos voor haar, en niet voor mij?

En ik geef toe, ze mag er wel wezen
en ik geef toe; ze oogt ook wel beter
Maar toch, doet het nog pijn
niet meer bij jou te mogen horen

Maar goed, ik wilde me niet langer
druk maken om die kleine dingen
Dus ik stop hier dit gedicht
vol met vuile woorden...

[lovetear]

Vol met vuile woorden,
denk je soms dat ik zo ben?
Dat ik, zo vol fatsoenlijkheid en normen,
persoonlijk kritiek uit met een digitale pen?

Het sloeg niet op jou, het was niet persoonlijk.
Het waren slechts woorden, gebaseerd op gevoel
dus als je me vraagt "Was dat persoonlijk bedoeld?"
Is het antwoord een "nee, 't was lucht als gewoonlijk."

[Anno 1986]

'T was lucht, als gewoonlijk
maar ik miste de vlinders, de vogels
Die vlogen, en tikkertje deden
met de schaduw van elkaar

Ik miste dat stukje, het leven!
het doel! waar alles zo vol was
Was het nu enkel eenzaam
verlaten, anders; maar gezien

Want ik kon nog wel kijken
naar die depressie in de lucht
Die Piet Paulesma zou beschrijven
alsof het één groot feest zou zijn

Maar ik voelde, en proefde
de smaak van bittere wanhoop
En ging bijna heel erg twijfelen
aan het kunnen van mezelf...

[eeytje]

aan het kunnen van mezelf
maar vooral wat niet
want daar ben ik goed in
wat men nooit ziet
verstop ik mijn onderzekerheid
en doe ik slechts alsof
innerlijk verlegen
uiterlijk vol lof