Kettingreactie

[(PiTT)]

uiterlijk vol lof

knappe ogen, mooie mond
uitzichtloos en zwijgen
rechte neus en frisse adem
snotteren en hijgen

stralen en geluk
schemer en nooit blij
dít is wat men ziet
dìt betekent het voor mij


best een mooi gedicht al zeg ik het zelf...

[xineof]

dìt betekent het voor mij
niets meer maar ook,
niets minder.

Dit is wat ik altijd zei;
'niets meer en ook niets minder.'

't is dan toch vreemd hoe sommige dingen
veranderen kunnen in iets nieuws
en mijn tranen blinken in mijn ogen
ik sla mijn handen zachtjes
over mijn gezicht.

Ik vouwde het papier op, en dat was dat.
Dacht er niet meer aan maar denk maar niet,

dat ik dat nog vergat.

[Anno 1986]

Dat ik dat nog vergat
daar stond ik van te kijken
Want normaal wilde ik alles
tot in de puntjes bereiken

Nu was ik anders, zo leeg,
en sprakeloos bovendien
Eigenlijk had ik van het leven
de waarde inmiddels gezien

Het verbaasde mij nimmer
als er iets vreemd gebeurde
Waar de mensen om huilde
waar de wereld om treurde

Ik vond het bijna normaal
en dat juist weer vreemd
Alsof de emotie in mijn leven
langzaam zijn plaats weg neemt...

[Achazia]

Alsof de emotie in mijn leven
langzaam zijn plaats weg neemt...
Huilen
Lelijk huilen
Waarbij rode vlekken mijn gezicht kleuren
En de mascara bijna onuitwisbare sporen
Nalaat
Op mijn bleke gezicht
Maar ik huil niet meer om hem
Maar om mij.

[(PiTT)]

Maar ik huil niet meer om hem
Maar om mij
Het kan hem niks meer schelen
Zijn tranen zijn voorbij

Nooit heeft hij het kunnen zeggen
Maar ik wist al wat ging komen
Mijn gevoelens liet ik gaan
Ik voelde me genomen

Ik draaide om en rende
Weg van hem en haar
Ik ben overbodig
Zij hebben nu elkaar



Ik plaats dit gedicht hierbij onder mijn vrouwelijke pseudoniem 'Klazina'

[Marlous]

Anno 1986 schreef op 07-07-2004 @ 17:06 :
'T was lucht, als gewoonlijk
maar ik miste de vlinders, de vogels
Die vlogen, en tikkertje deden
met de schaduw van elkaar

Ik miste dat stukje, het leven!
het doel! waar alles zo vol was
Was het nu enkel eenzaam
verlaten, anders; maar gezien

Want ik kon nog wel kijken
naar die depressie in de lucht
Die Piet Paulesma zou beschrijven
alsof het één groot feest zou zijn

Maar ik voelde, en proefde
de smaak van bittere wanhoop
En ging bijna heel erg twijfelen
aan het kunnen van mezelf...

Wow Goed hoor

[Marlous]

Zij hebben nu elkaar

Ineen gevlochten als glanzend haar
Van het meisje spelend op het trottoir
Zijn zij samen, naast elkaar
Maar toch verweven

Pas als de avond valt en deuren slaan
Zullen zij uit elkaar moeten gaan
Dankzij het ruwe kammen
Was toch gebleven

Hmm, bagger, maar ach ik ben terug van (twee weken) weg geweest

[Anno 1986]

Was toch gebleven
voor altijd, dicht bij mij
Ik zou een leven met je delen
jij voor altijd aan mijn zij

En dan zouden we praten
onze dromen delen met elkaar
We zouden ons zonder enige
schaamte, tonen in het openbaar

Het zou ons niet kunnen schelen
wat de mensen van ons denken
Het enige dat wij nog wilden
was elkaar de liefde schenken

Ik zou je het allermooiste
van de wereld willen laten zien
Zou je het durven, zou je het willen
en zou je het kunnen, heel misschien?

[arP-socialist]

Zou je het durven, zou je het willen
en zou je het kunnen, heel misschien?
heb je de moed, en de wil
om verder te leven

wil je het wel
hier zo zonder mij
ik zou het niet kunnen
maar jij bent vrij

vrij om te kiezen
voor hoe je ook leeft
zolang je maar blijft denken
aan hoe ik heb geleefd

Snel en onder invloed van Wodka tralalala

aan hoe ik heb
geleefd
geen onzin
meer verspild
leven in het
heden
is diegeen
die ik nu ben
gisteren is voorbij en
ik besta uit
het verleden

al zou ik nu
ter plaatse
mijn bestaan ontkennen
het laatste wat ik dan
zou zijn
zal men
onmogelijk
herkennen

en was het niet
dat al jaren de tand
des tijds haar
vruchten heeft geplukt
en onder mijn eigen
daden
en eigen
zorgen
ga ik nu gebukt

maar zonder hen
was ik niet zij
die verongelijkt
tranen stort op
graven
al zijn zij niet eens
heengegaan
gij weet
zonder mijn verdriet
had dit niet eens bestaan



U mag zelf kiezen vanwaar de laatste zin daadwerkelijk begint .

[wartzwit]

had dit niet eens bestaan
dan viel dat niet te verklaren
dan was daarom kwijt geweest
en hoefde je waarom ik niet te vragen

en was jou niet bijgebleven
alles terug te willen nemen
en was ik niet bereid geweest
mezelf aan te geven

[Anno 1986]

Was ik niet bereid geweest
om mezelf aan te geven
Zou het me geholpen hebben
had ik dan een beter leven?

Vragen die dusdanig vaak
mijn hoofd in komen en weer gaan
En ik weet niet of het beter is
maar ik blijf met lege handen staan

Het lef dat ik niet langer heb
als ik spreken wil zo stil
Eigenlijk weet ik niet eens meer
of ik zo nog langer leven wil...

[Boate Bob]

Eigenlijk weet ik niet eens meer of ik zo nog langer leven wil...
Wat voor toekomst is er nog voor mij?
Boven me schijnt de tl-buis kil.
Wat is er voor toekomst voor een kip in een legbatterij?

Mijn ex man komt voorbij
Wordt op de lopende band gedouwd
Ik leg van schrik nog een ei
Hij komt eruit als kippenbout

Dit is mijn leven
Mijn kinderen alle 10 afgeslacht
En aan de slager mee gegeven
Hoe kan die man nog slapen vannacht?

[(PiTT)]

Hoe kan die man nog slapen vannacht?
Waarom zijn z'n dromen nog zo zacht?
Geen geweten, geen pijn
Geen ziel, altijd rein

Denkt hij nooit na over zijn daden?
Hebben zijn ogen het niet verraden?
Onwetend, geen spijt
Geen inzicht, geen verwijt

Iemand moet hem leren
Zijn hersens om te keren
Laat hem zweten, laat hem branden
Laat zijn onschuld hier nu stranden

[xineof]

Laat zijn onschuld hier nu stranden
Smijt het maar weg,
want hij wist het best.

Natuurlijk zag hij dat het fout zat,
natuurlijk vocht hij tegen de rest.
Natuurlijk wilde hij dat hij het liever vergat,
natuurlijk mocht hij haar eigenlijk best.

Maar toch weer keer op keer,
haar laten weten hoe
ongelukkig ze wel niet was.

Natuurlijk wist hij dat hij fout zat, dus
laat hem maar stikken

in de rest.

[Anno 1986]

Laat hem maar stikken, in de rest
verscheur bloedig al zijn ledematen
Of trek zijn kop maar van zijn romp
en laat hem creperen van de pijn

- Het heeft zo moeten zijn -

Laat hem maar janken, schreeuwen
schelden, en roepen om hulp
Zonder enkele emoties, want mij
kan het niet langer meer iets schelen

- Ik wil de wonden niet meer helen -

Laat hem maar verlaten achter
in zijn tranen, of zijn eigenlijk bloed
Zonder dat het iets met me doet,
laat het me koud, doet het me niets

- Of misschien, toch nog iets ? -

[Sue1]

Misschien, toch nog iets.
Na dagen vol liefde om mij heen,
vol liefde op mijn telefoon,
maar geen liefde in mijn hart.

Misschien, toch nog iets.
Al was het niet alles,
al was het maar een beetje,
al was het maar iets.

Misschien toch nog iets.
'Ik moet even naar de wc'
'ik wacht wel op je, iets'
ik wacht nog steeds.

[Anno 1986]

Ik wacht nog steeds
op de dingen die je deed
De manier waarop je mij
steeds weer bezig hield

En je kon wel zeggen
dat je zoveel van me hield
Je kon me wel vertellen
hoe knap ik wel niet was

Maar als je het meende
wat zocht je dan bij haar
Of sterker, en beter nog
wat wílde je van haar?

[Muze]

Wat wílde je van haar?
Een beeld schetsend
op een onbestaand papier.
Teken je hoe zij is
en jouw verlangen.

Ze is het niet,
De lijnen te vloeiend,
De inktvlekken vergeten.

[Sue1]

De inktvlekken vergeten,
door de laatste hartbreuk gelaten,
toen mijn hand de pen vond
en mijn pen het papier.

Wederom een gedichtenstroom,
erosie uit hemels talent,
waarmee ik zou willen sterven
als het een volgend gedicht vermeed.

Dichten is een verslaving des doods.

[Anno 1986]

Dichten is een verslaving des doods
maar ik dicht, ik dicht de hele wereld bij elkaar
Ook al werkt het verslavend, kan ik niet stoppen
wanneer mijn brein, geen woorden meer vind

Ik dicht, zoals een vogel altijd vliegen zal
zoals de klok niet meer, veranderen zal
Ik dicht, langzaam over wereldleed
Of juist over dingen, die niemand anders deed

Maar ik dicht, dicht zolang het kan
omdat ik het niet meer,
veranderen kan...

ERG SLECHT...en weinig inspiratie, sorry.

[Muze]

Omdat ik het niet meer,
veranderen kan,
zal ik naar je zwaaien,
en lachend een kusje blazen.

Jij zal hem vangen,
lachend uiteraard,
omdat je het niet meer,
veranderen kan.

Als je achter de horizon gaat,
zal mijn valse lach,
de ware tranen proeven.

[xineof]

De ware tranen proeven
me zodra ik ik te wensen laat
over dichten, over drama
maar nooit kwam ik te laat.

Ik had niet moeten zeggen
dat ik de weg zag over 't zandpad
over dichten, over drama
maar nooit kwam ik te laat.

De ware tranen proeven
dat ik leef en dat 'k bedroefd
staar naar wat mij lief was;

naar het dichten, de drama nabij.

[Anno 1986]

Naar het de dichten, de drama nabij
schrijf ik gewaagt mijn laatste woorden
Het is niet langer wat het ooit geweest is
het dichten is voor mij nu wel voorbij

De inkt tussen de woorden, vermengt zich
met bittere tranen, die stromen, ongezien
En ik weet niet of het beter is, of slechter,
of gewoon hetzelfde is gebleven bovendien

Maar juist omdat ik niet meer weet,
wat de waarde van mijn schrijven is
Weet ik wel heel zeker, dat het toch
de inspiratie is, die ik nu mis...

[Sue1]

Dat het toch de inspiratie is, die ik nu mis,
had je nooit verwacht, niet?
Ik beloofde je letters en woorden,
die leken te vliegen en je dromen gaven,
die je nooit zelf zou kunnen dromen,
alleen maar lezen,
van mijn hand.

Ach,
ik beloof wel meer.


blaaaa

Sue1 schreef op 02-08-2004 @ 18:49 :
Dat het toch de inspiratie is, die ik nu mis,
had je nooit verwacht, niet?
Ik beloofde je letters en woorden,
die leken te vliegen en je dromen gaven,
die je nooit zelf zou kunnen dromen,
alleen maar lezen,
van mijn hand.

Ach,
ik beloof wel meer.

Ach, jij belooft wel meer
Altijd zon, nooit meer regen
Ik geloofde je keer op keer
Maar ik kan er niet meer tegen

Ben het zat te moeten zoeken
naar een sprankje waarheid in ieder woord
Waarheid die ik nooit zal vinden
Want jij hebt haar vermoord

Maar zelfs nu, nu ik jou
simpelweg heb opgegeven,
Belemmeren jouw leugens mij nog
Om eindelijk van jou weg te zweven

[xineof]

Om eindelijk van jou weg te zweven
met het tikkende ruisen van de takken
zó over het randje van de wereld.

Wat zou het fijn zijn, zo'n
diepe rust. Weet je wel hoezeer
ik dat ooit eens heb gemist?

Om eindelijk van jou weg te zweven
maar ik weet dat ik je dan mis

dus blijf bij je, en gelukkig.

[Anno 1986]

Dus blijf bij je, en gelukkig
en zo niet, dan toch maar niet
Dan maken we maar ruzie,
schelden we de dagen vol

En als het echt niet gaat,
dan springen we samen
Zonder erbij na te denken
voor een hogesnelheidstrein

Zodat we toch een beetje
- en dan maar niet in leven -
Bij elkaar zullen blijven,
bij elkaar zullen zijn...

[Sue1]

*opmerkingetje*

uhr...

Ave9, het is de bedoeling dat je de laatste zin van je voortganger letterlijk overneemt en gebruikt als je eigen zin...

ik was juist benieuwd wat iemand daarvan ging maken

[Anno 1986]

Merande schreef op 23-03-2004 @ 22:28 :
wuif ik de sterren, en kus dan de maan

op deze regel moeten we nu verder gaan, je mag hem wel wat aanpassen in volgorde maar moet ongeveer hetzelfde blijven betekenen

Zo heel veel issie niet veranderd toch???

Grtjs.

[Anno 1986]

Zal ik m dan ff voor je vullen?

Ach, ik beloof wel meer
totdat ik mezelf, ooit tegen kom
Terwijl ik niet meer vluchten kan
en dat dan ook nog andersom

Dat de dingen die ik zeg of zei
niet meer terug te draaien zijn
Problemen alsmaar groter worden
en niet meer echt te helen zijn

Misschien moet ik maar even
gewoonweg simpel zwijgen
Zodat het dan wat makkelijker is
om de dingen voor elkaar te krijgen...

Excusez-moi

Zodat het dan wat makkelijker is
om de dingen voor elkaar te krijgen...
Heel die zin?
Damn...


Zodat het dan wat makkelijker is
de dingen voor mekaar te krijgen
zo laat ik je nu gaan van hier
jij kunt voor mij de tering krijgen

Misschien dat ik dan vandaag
het leven eens kan zien
zonder steeds te moeten janken
om jij die het niet verdient

Makkelijker naar buiten en dansen
op straat naar vogels wuiven
rozen ruiken en al trippelend
brood strooien tussen duiven

En misschien spreek ik in raadsels
weet je niet wat ik bedoel
maar als je dat niet eens beseft
heb je nooit voor mij gevoeld

Rot op! Ga weg, laat mij alleen
jij bent niet hij die jij moest zijn
en alles wat ik dacht dat je was
doet nu eens te meer pijn

ok misschien een beetje bot. Maar ach. En rijm ja, ik wist anders niet goed wat ik met die zin moest. Vage zin en ik wou hem niet in stukjes kappen voor mijn eigen zin. Die om heb ik wel verwijderd, die stoorde me. Mekaar klonk beter.


[edit] IEeeeeh walgelijke spelfout gezien. I blame it on the wodka! [/edit]

[Anno 1986]

jou zin is bijna even lang

En alles wat ik dacht dat je was
doet nu eens te meer pijn
Omdat niets, maar dan ook niets
de waarheid bleek te zijn

Jarenlang heb je me goedgezegt,
besodemieterd en bedrogen
Bij elke woord die je toen sprak
heb je me steeds weer voorgelogen

Ik erger me aan alle dingen
die je doet, of die je laat
En het maakt niet langer uit
wat er voor ons nog komen gaat

alles is verloren, in welverdiende haat...

[Anneee]

Alles is verloren,
in welverdiende haat.
Ik kan je wel vermoorden,
ik wil nu dat je gaat.

Je woorden - en mijn leven
dat ik voor je heb gegeven -
moet ik nu vergeten gaan.
Had jij maar nooit bestaan

Ik kan je wel vermoorden,
maar als je nu niet gaat
dan merk je dat mijn woorden
dat alles wat hier staat

niet waar is.
Waarom zeg ik nou
wat ik niet zeggen wil,
ook niet tegen jou?

[x_knorretje_x]

wat ik niet zeggen wil,
ook niet tegen jou
of niet zeggen kan
zelfs niet tegen jou

jij bent de enige
met wie ik kan praten
tegen anderen hou ik me stil
enkel omdat ik hen niets kan zeggen
niet omdat ik dat niet wil

maar waar moet ik heen
als ik iets wil zeggen
om iets wat me dwars zit
wat over jou werd gezegd
dan kan ik nou eenmaal
niet bij jou terecht

hoe ik dan mijn uitvlucht zoek?
ik probeer het te schrijven
schrijven in mijn steeds dikker wordende boek
mijn dagboek

[Anno 1986]

Mijn dagboek, vol met onbesproken woorden
geschreven voor of over jou
Zonder de veronderstelling
dat je ze ooit lezen zou

Maar toch, al zal het ooit gebeuren
en je leest de woorden die ik schreef
Ik vraag me af hoe je zal denken
ik vraag me af wat ik je geef

Als je mijn woorden leest
zal je lachen, zal je janken
Zou je me voor alle eerlijkheid
toch nog enigzins bedanken?

Als schreef ik niet erg aardig
dacht ik teveel aan mezelf
Zou je denken dat het goed komt
of gaat dat gewoon vanzelf?

[Lotte]

(PiTT) schreef op 13-07-2004 @ 23:05 :
Maar ik huil niet meer om hem
Maar om mij
Het kan hem niks meer schelen
Zijn tranen zijn voorbij

Nooit heeft hij het kunnen zeggen
Maar ik wist al wat ging komen
Mijn gevoelens liet ik gaan
Ik voelde me genomen

Ik draaide om en rende
Weg van hem en haar
Ik ben overbodig
Zij hebben nu elkaar



Ik plaats dit gedicht hierbij onder mijn vrouwelijke pseudoniem 'Klazina'

Die vind ik mooi En helaas heel erg herkenbaar

[Sleepingsun]

Of gaat dat gewoon vanzelf,
zoals de klok verder slaat
en ademhalen, waar ik niets
voor hoef te doen, maar
ze zeggen dat het over gaat

De gedachtenbom ontploft
in mijn hoofd, haast vanzelf,
en ik zou de woorden spreken
als ik ze vinden kon, ik zou
de starende stilte doorbreken

En ik zoek, dagen, nachten,
maar overal blijft het stil,
komt dat dan gewoon vanzelf
als je maar graag genoeg wil?

[Anneee]

als je maar graag genoeg wil
kun je springen, zweven, leven!
en als je niet meer wil
dan ga je dood
en jij mag kiezen

[Anno 1986]

En jij mag kiezen voor je leven
je mag sterven, bovendien
Als je het maar doet wanneer
ik heb zelf niet heb kunnen zien

Want ik zou niet willen toekijken
hoe je vreselijk heb moeten lijden
Omdat iets of iemand in dit leven
je op dat moment benijden

Doch, het zijn je eigen keuzes
en ik denk wel met je mee
Maar echt veel verder komen?
Nee, dan kan je er niet mee....

[xineof]

Nee, dan kan je er niet mee
lachen, varen, springen
over de rotsen en de zee
en dansen, spelen, zingen

Ik wil alleen een beetje liefde
wat toenadering van je kant
want juist jij daar 'geliefde'
je speelt met mijn hand over de rand

Zachtjes plons ik naar beneden
in het water, wat is het koud
Het is ook alweer een hele tijd geleden
maar het water slaat om in vuur,

en wat is het hier benauwd.

[Envy]

[ondanks dat ik nooit post op dop & ook niet goed ben in gedichten schrijven, wou ik toch even wat in dit topic plaatsen, ook al is het niet veel soeps ]

wat is het benauwd
in mijn gedachten
alle ramen wijd open
maar mijn hoofd lucht niet door

ik verdwaal
in het doolhof van dromen
waarom kan ik niet voor even
heel even
stoppen
met leven?

[Anno 1986]

Waarom kan ik niet voor even,
heel even, stoppen met het leven?
Ik vraag het mij geregeld af
maar bedenk me dan vaak weer

Dat het leven toch wel fijn kan zijn
tussen alle woede, onmacht door
Het leven is wat ik ervan verlang
en daar doe ik het nog even voor

Als ik wil vlieg ik vandaag of morgen
naar Spanje, Curçau of China
Naar en land ver weg van hier
althans zo lijkt het op papier

Want als het daar hetzelfde,
doch wel anders blijkt te zijn
Dan kom ik opnieuw tot de conclusie
dat je leven overal hetzelfde zal zijn

Het maakt niet langer uit
waar je bent, of waar je woont
Wie er om je heen; of in je leven
zoal de wereldbol bewoont

Want wat jíj doet met je leven
is waar het uiteindelijk om gaat
Je eigen grenzen leren stelen
doen wat je al jaren wil,
en laten wat je laat....

Grtjs.

[Fabel]

Laten wat je laat
laat me met rust
laat me gaan
laat wat je niet laten kan

Laat - bijv. nw.
Je weet nu wel hoe laat het is (uitdr.)
Met al dat ge-laat.

ja, ik had dus geen inspiratie..

[Sjoerd]

met al dat ge-laat,
werd ik gek,
gek van alles,
iedereen!

Laat me met rust,
ik wil alleen zijn,
in mijn eentje,
stil en alleen.

ga weg,
iedereen weg,
ik word gek,
gek van alles!

[wilookmeepraten]

gek van alles
gek van jou
gek dat ik mezelf
niets toe vertrouw

gek van alles
zien en horen
maar gek is beter
dan verloren

[Anno 1986]

Maar gek is beter,
dan verloren
Al kan ik niet zeggen
dat ik dáárrvoor ben geboren

Bloemen zijn net gras
als er niets beters was
Dan gaf ik je de helft
of ik nam je mee naar delft

Delft is velen malen beter
dan een schoen zonder veter
Want dat is slechts gemak
net als een goede fles cognac

En die in één keer achterover slaan
want er hangt toch geen prijskaart aan
Ik weet niet, gek is beter dan verloren
maar we zijn er niet echt voor geboren....

[wilookmeepraten]

we zijn er niet echt voor geboren
en 't staat ons allen lang niet aan
we zijn er niet echt voor geboren
's ochtens aan het werk te gaan

en dan rond een uur of zes
is het tijd om te gaan eten
en dan 's weekends aan de fles
om kleine zorgen te vergeten

hier zijn wij toch niet voor geboren?
de tijd zal echt niet stil gaan staan
nee
wij zijn er niet echt voor geboren
om zo snel weer heen te gaan

[Sjoerd]

Om zo snel weer te gaan,
dat was niet de bedoeling,
Maar wij,
wij gaan toch.

Het feest is voorbij,
lampen uit,
ramen dicht,
terug naar huis.

alleen,
de geest,
van de doden,
blijven achter.

Deze doden,
zo lief als ze waren,
maar nu,
zo donker als de nacht.

het lieve,
is vervangen,
door het donkere,
kwade.