Onze dochter van 14 blowt. Adviezen gevraagd.

[Close2U]

Beste jeugd en meelezende of reagerende ouders,

Zie mijn zojuist geplaatst voorsteltopic over wie wij zijn als gezin. Onze jongste dochter van 14 heeft sinds enkele maanden het blowen ontdekt. Ook (ketting-) roken en op parties flink dronken worden. Voorheen taalde ze er helemaal niet naar, integendeel. Ze was nogal vrij stellig over mensen die rookten, te veel dronken en blowden. Dat is nu dus helemaal om, blijkt. We kwamen er onlangs achter omdat ze een briefje had laten slingeren in haar broek die in de was moest. Toen we later een gesprek aangingen, kwam het verhaal eruit. Sindsdien houden we haar ook op andere manieren enigszins in de gaten (maar met verstand, zie *) en blijkt dat ze vaker blowt, rookt en af en toe stevig drinkt (op feestjes).

(*) Deze asterix omdat ze nog vrij jong en is en ik vind dat we daarom als ouders 'het recht hebben' om te weten wat ze uitspookt. Voor haar eigen veiligheid en welzijn. Maar vooral, omdat ze sinds enige maanden verergerde psychische moeilijkheden heeft. En terugkijkend lijkt dat samen te vallen met de periode sinds ze blowt. We hebben met haar gesproken, maar zij ziet dit toch anders. De psychische problemen herkent ze, maar is voor haar nog niet bewezen dat zij die niet zou hebben als ze niet zou blowen. Ze zat al eens wat eerder niet lekker in haar vel, maar nu komen daar ook bij soms een paniekaanval met hyperventileren en trillen. Hevige stemmingswisselingen. De maalstroom in het hoofd maar niet kunnen stoppen. Stemmetjes horen. Soms diep ongelukkig en totaal onbegrepen voelen. En ze heeft al een paar keer aangegeven dat ze geen zin meer heeft om te leven. Uiteraard besef ik mij dat ze 14 is. Veel dingen zullen ongetwijfeld te maken hebben met de pubertijd, dat zal ik niet ontkennen.

Probleem is dat wij haar als ouders ook niet meer kunnen bereiken. Was het de voorgaande jaren met mij als vader al botsen en weer aantrekken, is dat nu ook het geval met moeder. Wij begrijpen haar niet, is haar constante mantra. Ze heeft alleen behoefte aan bepaalde vrienden (j/m) en wil daar heen als de problemen haar te groot worden. Maar er zitten juist ook vrienden bij die blowen. En sommigen zijn een ruim jaar ouder.

Het gesprek met haar aangaan is dus heel moeilijk. Ze heeft er een pesthekel aan en niet zelden ontaardt het vrij snel in boos worden en weglopen naar een andere ruimte. Ze vindt dat wij te veel regels hebben ten opzichte van haar vrienden. Wij weten dat dit wel meevalt. Ze vergelijkt het met de vriendengroep met wie ze momenteel optrekt en ja, die hebben behoorlijk wat vrijheden, vinden wij. Bij haar vrienden van voorheen, die ze helaas niet meer zo vaak ziet, is dit heel anders. Die hebben ook de normale gangbare regels. Zoals op bepaalde tijd thuis zijn, laten weten via whatsapp of telefonisch waar je bent en doordeweeks niet elders slapen enz.

Waar we als ouders momenteel het meest mee worstelen is hoe haar van dat blowen af te houden. Het is nu nog in een beginstadium, maar ik weet dat ze vrij vatbaar is voor experimenten en weet dat ze inmiddels ook interesse toont in mdma. Ik wil de motivatie om te stoppen vanuit haarzelf laten komen. Naar mijn idee heeft verbieden niet zoveel zin, althans, dat is wat je leest op sites. Echter lees en hoor ik ook weer dat verbieden wel degelijk zin heeft. Omdat kinderen (tieners) op de een of andere manier toch wel vatbaar zijn voor de signalen van hun ouders. Hoe denken jullie hierover?

1. Keiharde afspraken maken en verbieden? En bij niet nakomen vooraf besproken sancties en maatregelen treffen?
2. Totaal eigen verantwoordelijkheid laten en laten 'crashen' met misschien eens laten flippen, overgeven enz. Maar wél blijven voorlichten over de risico's.
3. Hoe kunnen we met haar het beste het gesprek aangaan? Ze flipt vaak direct de pan uit en is soms een tikkende tijdbom. Tips?

Dank alvast voor de reacties!

# Close2U

[Elin3]

Mijn ouders zorgde vaak dat, wanneer ik omging met vrienden die zij niet zo goed kenden, dat ik ze bij mij thuis uitnodigde. Hierdoor kon ik wel met hen omgaan, maar wel binnen een veilige omgeving. Als ze lijkt weg te vluchten naar vrienden is het misschien een kans om thuis een veilige plek te creëren waar ze makkelijk vrienden kan ontvangen, maar waar nog wel jullie regels gelden (niet roken, niet blowen).

Mijn moeder heeft me vroeger weinig verboden maar ging wel vaak het gesprek aan. Dan gaf ze aan wat haar visie was, en vroeg ze me er nog een tijdje over ja te denken voor ik besloot of ik iets echt wilde.

[Close2U]

Dank. Ja, die visie hebben wij al jaren, sinds de basisschool. Weten met wie je kinderen omgaan en vooral uitnodigen. Gebeurt hier dus al, zij het wel minder, realiseer ik me nu. Vooral de jongste neemt niet meer iedereen mee, dus daar valt voor ons nog wel wat te winnen. Hier binnen roken, laat staan blowen is sws een vette no go. Drank idem dito.

Onze oudste heeft wel wat drank staan, maar staat in de keuken. Mag niet op haar slaapkamer. Zo kan ze visite wel eens wat schenken en hebben wij zicht op het gebruik en hoelang ze erover doet. Maar komt eigenlijk zelden tot nooit voor dat ze schenkt.

[Binkyboy97]

Ik denk zelf dat boos worden en schreeuwen niks zal helpen. Het zal waarschijnlijk tegendraads gaan werken. Maar omdat ze nog best jong is lijkt me niks doen ook geen optie. Ik denk zelf dat een goed gesprek en duidelijke regels het best zijn. Bij het niet nakomen van de regels gepaste straffen en misschien een gesprek met school hierover zodat hun misschien tips kunnen geven hoe hier mee om te gaan.

[Close2U]

Aanvulling:
Overigens hebben we wel al, op eigen verzoek, een gesprek op school gehad. Aanwezig mijn vrouw en dochter, de schoolarts en de zorgcoordinator. Ook loopt er een ivm haar psyschische problemen, een begeleidingstraject, maar daarvan moet de eerste afspraak nog komen. Bij de Jellinek hebben we als ouders en dochter onafhankelijk van elkaar voorlichting gehad in een persoonlijk adviesgesprek.

Zijn we gelukkig mee, maar ik hecht zelf ook groot belang aan geluiden uit de praktijk. En natuurlijk ook van dochterlief zelf, maar valt niet altijd in alle redelijk mee te praten. En we blijven toch ook haar ouders, dus lekker afzetten. Misschien wel juist "Omdat het kan ..."

[Binkyboy97]

Veel jongeren blowen voor het gevoel (ik zelf ook) maar omdat u zegt dat ze psychische problemen heeft moet u wel uitkijken dat ze niet blowd om haar problemen te vergeten of dingen waar ze mee zit.

[Close2U]

Dank. Punt is dat ze dat juist wel doet en dat baart mij de meeste zorgen. Ze wordt er rustiger van, zegt ze. Het doet haar dingen vergeten, even uit de 'shit'. Ze blowed ook wel eens alleen, tijdens de pauzes op school. Soms ook met vrienden of op een party als sfeermakertje. Kijk, ik ben uit de jaren zestig en ja, ook geblowed. Maar ik was 18+ en heb dat enkele jaren gedaan. Kwam destijds in de allereerste Bulldog op de Oudezijds. Toen nog naar binnen via het luikje in het steegje aan de zijkant. Allemaal niet relevant. Wel dat mijn dochter moet inzien dat het blowen (momenteel) nog geen optie voor haar is. Psychisch instabiel en wat mij betreft te jong.

Is er bij haar sprake van een gedragsstoornis/psychische stoornis, en is er ooit al een diagnose gesteld?

[Close2U]

Zoals gezegd heeft ze al wat langer psychische problemen. Komt vanaf haar 10e soms bij een psycholoog. Ongetwijfeld hebben spanningen tussen mijn vrouw en ik daaraan bijgedragen. Maar m.i. zit het ook gewoon in de persoonlijkheid. Of een combi van alles, waaronder overbelasting, zie hierna. Nu blowed ze vooral omdat ze zich zo vreselijk kudth voelt. Eenzaam. Niemand begrijpt haar. Stemmetjes in haar hoofd. Niet kunnen stoppen van gedachtes.

En nee, ze heeft (nog) geen diagnose. Wel sinds kort een begeleidingstraject opgestart, zie post eerder, maar moet nog starten.

Ze is een intelligente vwo leerlinge en heeft daarnaast een zwaar topsport programma waar ze heel getalenteerd in is. Ze overweegt nu om daar mee te gaan stoppen na 10 jaren. Wordt haar te zwaar in combinatie met school. Snappen we heel goed en kunnen we in mee gaan. Als ze maar geen beslissingen neemt in een fase waarin ze eigenlijk niet in staat is de juiste beslissingen te nemen.

[Elin3]

Lastige situatie zo alles bij elkaar...

[Binkyboy97]

Hmm ja. Blowen om je problemen te vergeten leid vaak tot een verslaving. Omdat de problemen blijven en zich blijven opstapelen. Probeer over haar problemen te praten, of met een psycholoog erbij.

[Close2U]

Yep, zeker weten, daarom schrijf ik nu hier :-) Ik ben dankbaar voor alle opmerkingen en adviezen en neem ze serieus.

[Binkyboy97]

Succes ermee en ik hoop dat het allemaal goed komt.

[blaches]

Ik herken mij zelf zo erg in uw dochter. Ik was 14 toen ik voor het eerst rookte, drinkte en blowde. Allemaal eigenlijk binnen een maand of drie. Ik vertelde mijn ouders simpelweg niets. Ik kwam één keer thuis met een drankje op (meestal slapen ze) en toen kwam m'n vader erachter. Hij vond het matig en ik vertelde dat ik het maar eens in de 3/6 maanden doet. Hier waren ze nog redelijke oké mee als je keek naar mijn omgeving. Dit gebeurde natuurlijk niet.

Ik dronk veel, bijna elk weekend. Ook rookte ik, aardig wat. Ook blowde ik het ene jaar wat meer en het andere jaar misschien één keer per jaar. Ze kwamen elk jaar wel een keer achter dat ik rook. Elke keer enorm enorm kwaad en ze verboden het. Na één week stoppen begon ik weer en sinds ik 18 ben hebben ze het geaccepteerd maar ik mag het nooit thuis doen of in hun zicht.

Ik drink nu al voor twee jaar elk weekend, één of twee keer en ik blow nu zeker ook elke week. De ene week 1 keer, de andere week 4 keer.

Het klinkt allemaal veel en ik hoef niet te horen te krijgen, je bent jong, je bent in ontwikkeling. Ik heb de tijd van m'n leven en als ik 26/28 ben zal ik er toch mee moeten kappen. Dan begint er een nieuw hoofdstuk waar ik anders ben.

Ik wil jullie alleen zeggen dat er geen spanning tussen jullie en jullie dochter moet zitten. Zorg dat de relatie tussen jullie goed en vertrouwd blijft. Als door dit probleem de relatie tussen jullie wordt verslechterd zou dit erg vervelend zijn.

Zorg dat ze jullie vertrouwd. Verwacht niet van haar dat ze alles tegen jullie verteld want ze zal dan leugentjes vertellen. Dit is niet goed. Ze leert dan dat het makkelijker is om leugentjes tegen jullie te vertellen en zal er in de toekomst dan nog minder moeite mee hebben.

Dus kort samengevat mijn tips:
- Verwacht dat ze niet alles verteld, ze gaat leren liegen tegen jullie en dat is niet de bedoeling.
- Een tiener wilt vrijheid...zonder dat ouders alles na checken maar vergeet niet...bij vrijheid komt verantwoordelijkheid.

Oké ik weet dat roken, drinken en blowen gewoon weg niet kan op 14 jarige leeftijd maar kies de keuzes goed en laat de band met jullie dochter dat niet schade.


Eventjes kort wat mijn ouders nu weten, ze weten dat ik rook. Ze weten dat ik s'weekends een biertje drinkt maar ik moet nog steeds liegen over het blowen. Ze hebben volgens mij geen eens een vermoeden

[Positive mind]

Mijn tip zou zijn om te investeren in je dochter op een manier die zij prettig vindt. Keertje samen een avondje weg bijv.: eerst een biosje (film die haar leuk lijkt) en ga daarna gezellig nog even ergens wat drinken. Dan creëer je een rustige en chille setting. Als je er dan eens rustig naar vraagt (zonder direct beschuldigend of overbezorgd te doen, maar uit 'interesse') kan het nog wel eens zijn dat ze je wel dingen gaat vertellen, en dat je daar dan RUSTIG over kunt kletsen en het op een normale manier eventjes te sprake kunt brengen.

Een valkuil waarin mijn ouders nml regelmatig trappen en getrapt zijn is dat ze zich graag met mijn leven willen bemoeien (oa door goedbedoeld advies of wijzende vingertjes wanneer ik weer eens vlucht in alcohol of wanneer het niet goed gaat) maar niet de moeite nemen om zich in mij te verdiepen of om in normale omstandigheden tijd vrij te maken. Er is alleen tijd voor een wat langer gesprek als ik weer eens dronken ben geweest of me zwaar depressief voel en dagen lang mijn bed niet uit wil. Als mijn leven goed loopt of lijkt te lopen dan zijn ze er niet voor me. Vrienden zijn er wel altijd, dus is het logisch om dan naar vrienden te gaan want die steunen je door dik en dun.

Ook geef je aan dat een deel van haar problemen ontstaan zouden kunnen zijn door jullie toedoen/toestand. Je moet dan niet verbaasd zijn als ze vervolgens naar haar vrienden gaat en jullie hulp niet wil om de dingen weer te fixen.

Ik vind dit oprecht een heel fijn topic om te lezen.

Close2U: Veel sterkte. Ik weet hoe het is om iemand dichtbij te zien wegglijden en het idee te hebben dat je er totaal geen grip meer op hebt. Volgens mij hebben je vrouw en jij (afgaande op wat je hier geschreven hebt) dingen aangepakt op een manier waar niemand iets aan kan opmerken. Ik heb nog wel één tip; De woede die ze uit is niet gericht op jullie maar op haarzelf en de Grote Boze Buitenwereld. Als je wil kan ik bij mijn werkgever (een zeer grote middelbare school) nog advies inwinnen bij wat sleutelfiguren maar ik vermoed niet dat de zorgcoördinatoren en teamleiders heel veel andere dingen zullen zeggen dan wat je al te horen hebt gekregen.

[fizzle-fluffy]

Heel fijn topic inderdaad.
Ineens een tegenovergestelde mening hebben, vinden dat je ouders je niet begrijpen, experimenteren met verboden dingen. .. ik denk dat iedereen dat wel herkent uit de puberteit.

Ik begon ook met die dingen op mijn veertiende. Mijn moeder reageerde daar niet heftig op: ze gaf meteen duidelijke regels (ze wilde weten waar ik sliep, met wie ik was, etc) maar daarbinnen mocht ik eigenlijk alles. Daarbuiten waren de*consequenties een laaiende moeder, wat voor mij eng genoeg was. Ik heb uit mezelf maar weinig behoefte aan drugs en dronkenschap dus ik verloor vanzelf die interesse in experimenten daarmee.


Zo te horen is het met jullie oudste helemaal goed gekomen op het gebied van drank. Dus jullie doen sowieso een heleboel goed. Maar kinderen zijn niet allemaal hetzelfde natuurlijk.
Hebben haar zussen meer mogelijkheid om met haar te praten, heeft ze het gevoel dat die haar beter begrijpen? Zouden die een keer voorzichtig jullie zorgen kunnen uiten?

[Close2U]

Even een teken van leven, vind ik wel zo netjes. Alle reacties waardeer ik zeer. Was alleen even niet op deze plek geweest en lees nu net weer alles over. Nogmaals dank.

Inmiddels hebben we een beschikking van de gemeente op zak en heeft onze dochter haar eerste 'behandelgesprek" gehad bij een grote GGZ organisatie, afdeling jeugd. Dat volgt dan elke week. Is een combinatie van psychische zorg, als ook voorlichting en behandeling mbt drugsgebruik. Wij als ouders hebben daarnaast met een andere therapeut een gesprek, om de week. Dat loopt dus en zijn we blij mee. Echter is en blijft het ambulant en zul je het meeste toch uiteindelijk zelf moeten doen. Als ouders en als puber.

Mede door de reacties hier hebben we al een begin gemaakt met toch proberen, ondanks alles wat er gebeurt, de band met haar te behouden. Met name voor mij geldt dat. Ik ben toch haar vader en heb het gevoel dat ze uit mijn handen glijdt. Het gaat om die kleine gesprekjes die er soms plaatsvinden en die heel fijn zijn. Die momenten pak ik dan en geven me hoop en een goed gevoel. Maar ja, als je dan naderhand via via weer hoort dat ze zich misgdragen heeft ergens op een huisfeest, dan zakt de moed je weer in de schoenen.

Voor nu even kort. Ondanks dat externe hulp is opgstart, speelt er nog van alles.

[Elin3]

Wat fijn dat er in elk geval hulp van buitenaf is. Jullie eigen inzet blijft inderdaad bepalend, maar die hulp kan een hele goede ondersteuning vormen.

[A-Quattro]

Misschien hopen dat ze er eens ziek van word? Misschien zelfs thuis eens aanbieden een joint op te steken (bij wijze van veilige omgeving) en haar een zeer potente joint geven die ze misschiem niet kan handelen?

Ik weet, het klinkt zeer cru, maar het kan werken. Ik heb zelf al 4 jaar geen joint meer aangeraakt omdat ik er één keer mega ziek van werd! Dus wie weet 😇

[Little Phoebe]

Ik herken mezelf helemaal in dit verhaal. Ik was ook 14 en zat niet lekker in mijn vel. Blowen en drinken tijdens school of feestjes deed ik ook met vrienden die mijn ouders niet of nauwelijks kenden.

Ik mocht roken en blowen, maar wel alleen buiten. Mijn moeder had dat zo bepaald, omdat ze niet wilde dat ik het stiekem zou doen, want dat zou toch gebeuren als ze het zou verbieden. Ik ging om met mensen van mijn leeftijd, maar ook met mensen van in de 20. Dat vond ze niet zo fijn en achteraf denk ik ook dat ze jarenlang haar adem heeft ingehouden.
Ze heeft me nooit naar een psycholoog of wat dan ook gebracht en ik heb het haar een hele tijd kwalijk genomen dat ze dat niet heeft gedaan, dus dat jullie dat wel doen, vind ik erg goed.

Bij mij stopte het drinken toen ik een avond paracetamol gesnoven (ja echt ) had en vervolgens alles door elkaar gedronken had en toen ook nog een enorme blow ging roken. Heb de hele avond op de wc doorgebracht en toen besloten dat ik beter een van de twee kon kiezen.
Ik was toen 15 en ik koos ervoor door te gaan met blowen, dat was een snellere high en goedkoper bovendien.
Ik was 17 of 18 toen ik stopte met blowen. Ik was toen al gestopt met wiet, want dat vond ik niet meer lekker, ik rookte toen alleen hasj. Maar na een paar keer het gevoel te krijgen dat ik alleen wilde slapen tot de high over was, heb ik mijn spul aan een vriendin gegeven en was het voor mij klaar.
Tussendoor heb ik nog een aantal keer XTC gedaan. De eerste keer was fantastisch (de volgende dag was hel), de tweede keer kotste ik het pilletje er vrijwel gelijk uit (was op een hardcorefeest en de bass pompte mijn maag leeg) en de derde keer was een mix van me wel heel lekker voelen en tegelijkertijd alles onderkotsen. Ook toen besloot ik dat het misschien gewoon niet voor mij was en dat ik die ene keer als succes moest zien en verder niet meer moest proberen dat gevoel nog een keer te krijgen.
Ik heb toen terloops aan de eettafel verteld dat ik XTC had gedaan en ik kreeg er maar weinig reactie op.

Ik begon me te realiseren dat ik meer mocht als ik me aan de regels hield. Waar ik eerst zei "flikker maar op met je '10 uur thuis', ik kom wel om 11", besloot ik langzaamaan dat het wel klaar was om 10 uur. Ik had toen zeer veel problemen met op tijd komen, dus rond 10 uur was oke. Kwart over 10 was te laat.
Ik denk dat ik 16, bijna 17 was toen ik tot dat besef kwam. Want ik mocht inderdaad wat later thuis komen en inderdaad wat vaker ergens blijven slapen en dat soort dingen.

Dus bij mij was het heel erg hands-off en ik heb zelf geleerd dat drugs en drank niet aan mij besteed is. Het enige dat ik nu nog doe, is roken. Drugs boeit me helemaal niet meer en drank maakt me duizelig en dus misselijk, dat is niet mijn idee van een leuke avond. Daarbij vind ik de smaak van alcohol ook niet erg lekker en als ik eens iets drink, is het een belachelijk klein laagje voor de smaak. Dit komt zeer zelden voor. Ik vind ook niks irritanter dan dronken mensen, dat zal ook helpen.

Ik weet niet wat jullie hieraan hebben en of jullie iets kunnen met dit lange verhaal, maar ik weet wel dat ik zelf heb ondervonden dat drank en drugs niet voor mij zijn en ik denk dat dat de beste manier is om ergens vanaf te komen. Je moet namelijk wel zelf willen stoppen en ik ben bang dat, als je je dochter heel veel regels oplegt en je haar gaat beperken in bepaalde dingen, ze alleen maar stoutere dingen gaat doen als ze wel eens een keer de kans krijgt. Maar ik denk dat het sowieso lastig inschatten is met een puber.