Brief.

[Quiana]

Ok, dit is een nogal lang stukje geworden, maar ik hoop dat iemand het toch wil lezen..
K hoop dat er ook iemand is die commentaar heeft
ofzo, of tips, of iets nuttigs..

In september dit jaar is mn moeder overleden. Daar heb ik het nog steeds nogal moeilijk mee, maar om dat af te kunnen sluiten, moet ik eerst andere dingen afgesloten hebben.
Dat probeer ik hier dus mee, kweet ook niet wat ik anders moet doen. Kweet absoluut niet wat ik met deze brief moet doen, waar ik hem moet laten, of het wel nuttig is..

Lieve mama,
Deze brief schrijf ik omdat ik verder moet met mijn leven, en dat kan niet als ik telkens weer aan vroeger word herinnerd. Deze keer wil ik zelf wat kunnen oplossen, 1 ding in mn leven hebben waarop ik trots kan zijn. Laten zien dat zelfs ik wat kan. Nog steeds heb ik hulp, maar hiervoor wil ik geen hulp. Dit is iets wat ik zelf moet oplossen, een ander kan me daarbij niet helpen. Ik wil dingen op een rijtje zetten, en een paar dingen aan je vertellen, die ik al zolang in mn kop heb zitten, en er nu uitmoeten, hoe dan ook.

Ik heb nog zoveel dingen tegen je te zeggen, nog zoveel vragen die ik wil stellen.. En ik wil zeggen dat het me spijt. Het spijt me dat ik nooit het kind ben geweest dat je wilde hebben.. Jij wilde een lief, schattig, slim meisje, ik ben maar ik, van buiten arrogant, stoer, terwijl ik van binnen een grote puinzooi ben.. Ik heb heel erg m’n best gedaan om je te helpen, om je zoveel mogelijk te steunen, en nog heeft het niet geholpen. Had ik eerder aan iemand moeten vertellen dat het niet goed met je ging? Had ik eerder hulp moeten zoeken voor ons gezin? Ik weet het niet, misschien had ik dat wel moeten doen, misschien was je er dan nog wel.. Het heeft geen zin om zo te denken, dat weet ik.. Maar als ik iets had verandert, was je er dan nog geweest?

Waarom heb je Jennifer en mij nooit beschermt? Je was wel thuis, maar je had ons al in de steek gelaten, deed niets voor ons. Nooit heb je ook maar 1 woordje gezegd als papa weer agressief werd, of ons in bescherming genomen. Je was bang voor hem, waarom bleef je bij hem? Je wist wat Randy met me deed, en ook toen heb je niets gedaan. Was het als straf voor mij? Omdat ik alleen maar voor problemen heb gezorgd? Of had ik het zelf moeten doen, zelf hulp zoeken.. Hield je van mij? Of ben ik voor jou ook alleen maar dat lastige kind geweest?

Ik heb zoveel dingen gemist, al die kleine dingen zoals slaapfeestjes, leuke dingen op school, verjaardagen, Sinterklaas en ga zo maar door. Weet je dat ik dit jaar voor het eerst Sinterklaas met een gezin heb gevierd? Het was niet eens zoveel moeite, maar het was gezellig, knus. Nooit kon ik een vriendinnetje meenemen naar huis, omdat mijn moeder weleens een rotbui kon hebben, en alles en iedereen verrot zou schelden. Nooit heb ik lekker onbezorgd geleefd, kon ik thuis komen en rustig tv kijken ofzo. Nee, samen met Jennifer moest ik opruimen, koken, boodschappen doen, het hele huishouden. De keren dàt ik naar school ging was ik ontzettend bang, bang dat mijn moeder er niet meer zou zijn, dat ze het had opgegeven. Ik haat elk moment dat ik heb gezien van je, waarin je in je polsen zat te snijden, waarbij ik bang was dat je dood zou bloeden. Hoe vaak heb ik wel niet bij de buren aan moeten bellen, ‘mama doet weer raar’, en hebben ze je met spoed naar het ziekenhuis gebracht?
Je bent er nooit voor me geweest, hebt nooit ook maar moeite voor me gedaan. Op de afscheidsavond van groep 8, was elke ouder er, behalve jullie. Jullie waren me vergeten, alweer vergeten.

Het is niet eerlijk om jou overal de schuld van te geven, dat weet ik. Maar ik weet niet wie ik de schuld moet geven van alles, waar dat heen moet. Als ik eerlijk ben, een groot deel van alles is mijn schuld, maar ook die van papa, jou, Randy en Jennifer. Je hebt ons in de steek gelaten mam, waarom? Hoe slecht het ook met je ging, we hadden je nodig.. Ik wil heel graag terug naar papa, kunnen zeggen dat ik in een normaal gezin leef. Maar ik durf niet. Hij is veranderd, heel erg, maar ik kan hem niet anders zien dan de alcoholist van vroeger, die alles wat hem niet zinde klein maakte, die me altijd bang heeft gemaakt. Waarom heb je me alleen gelaten mam? Ik ben maar een kind, wat nergens heen kan. Ik kan altijd in dit gezin blijven, en dat besef ik heel erg goed. Misschien ben ik inderdaad wel een verwend kreng, dat nooit genoegen neemt met wat ze heeft.

Nu ben ik 15, en voor mijn gevoel heb ik zoveel meer meegemaakt dan de mensen om mij heen. Ik voel me geen 15, ik voel me een klein kind, dat alleen gelaten is.. Ik weet niet wat ik moet doen, of de keuzes die ik maak wel goed zijn. Ik weet het niet meer, hoe ik verder moet, wat ik met mijn leven wil. Ook ik heb de droom om iets van mn leven te maken. Om mn school af te ronden, een goede baan te krijgen, te trouwen en kinderen te krijgen. Dat ik ooit gelukkig zal zijn, dat als ik dood ga, ik het gevoel heb dat ik iets van mn leven heb gemaakt.
Maar die moed heb ik niet. Mijn hele karakter lijkt zo ontzettend veel op jou. Dingen die jij vroeger deed, waar ik zo bang voor was, doe ik nu zelf ook, kan ik ook niet mee stoppen. Wat als k dezelfde kant als jou op ga, dezelfde fouten maak, levens van anderen moeilijker maakt dan het zou moeten zijn..
Waar je ook bent mam, help me om de goede keuzes te maken, help me om de puinzooi die ik ben weer op te bouwen.. Help me om vol te houden, om de moeilijke dingen te overwinnen, om ook door te zetten op school. Geef me alsjeblieft dat kleine beetje moed, die ik nodig heb om verder te kunnen. Geef me lef, lef om te leven, om er iets van te maken..

Mama, ik ben ontzettend kwaad op je, omdat je me in de steek hebt gelaten. Ik heb zoveel verdriet om je, omdat ik je nooit meer in je ogen kan kijken, en zeggen hoeveel het me spijt van alles. Dat k je nooit meer kan omhelzen, dat ik nooit een èchte moeder zal hebben, die me helpt. Ik haat je, voor elk moment uit mijn leven, om het feit dat je me op deze aarde heb gezet, omdat je me alleen hebt gelaten, om de dingen die ik an je geërfd hebt.
Maar ik hou heel veel van je. En ik hoop dat dat het overheersende gevoel zal worden.Ik mis je ontzettend, ook al had ik haast geen band met je. Elk moment dat ik me herinner van jou bewaar ik in mijn hoofd, in mijn hart. Ik vind het ontzettend moeilijk om aan je te denken, zonder kwaad op je te zijn, zonder mezelf iets aan te doen. Ik hoop dat k ooit zal begrijpen waarom je ons alleen liet, en dat ik het geaccepteerd heb..

Je hebt me jouw dagboeken nagelaten, dank je wel. Nu durf ik er niet in te lezen, kan ik dat ook niet. Maar als ik dat doe, zal ik voor 100% proberen te begrijpen hoe jij het vond, hoe het was om jou te zijn.
Ook al heb ik heel veel gemengde gevoelens over je, en heb ik een hoop pijnlijke dingen door je meegemaakt,
bedankt voor alle dingen die je me hebt meegegeven.

Andrea zei in 1 van onze laatste gesprekken dat alles een doel heeft, dat ik dus ook hier iets kostbaars van kan leren, en dat mee kan dragen in mijn leven. Lieve mam, als dat er is, leer het me, geef het me mee..
Papa heeft hiervan geleerd, en daar ben ik heel blij mee. Hij is nu bijna helemaal nuchter. Hij is nog wel onder behandeling, maar het gaat heel erg goed met hem. Hij heeft weer zin in het leven, wil verder, wil weer voor Jennifer en mij zorgen. Misschien ga samen met Jennifer inderdaad terug na een tijdje.. Met Randy gaat het het beste denk ik. Hij is zoals gewoonlijk heel koel, heeft een vriendin, een goede baan, alles. Hem kan ik niet meer zien, en hoef ik ook nooit meer te zien. Kweet dat je het anders had gewild, en misschien verandert het ook nog wel, maar nu wil ik eerlijk tegen je zijn.. Geen leugens meer, mijn masker heb ik afgedaan.

Lieve mama, ik hou van je..

Liefs,
Kim.

Betamethason schreef:
Ok, dit is een nogal lang stukje geworden, maar ik hoop dat iemand het toch wil lezen..
K hoop dat er ook iemand is die commentaar heeft
ofzo, of tips, of iets nuttigs..

'k heb het wel gelezen...iets nuttigs heb ik er niet op te zeggen...sorry. Ik vind het knap van je dat je die brief geschreven hebt en ik hoop ook dat je er iets aan hebt gehad, of iets aan hebt. Heel veel sterkte iig.

[Miss Helena]

Heej Kim,
Ik denk dat je, toen je met deze brief klaar was, een soort opluchting voelde. Je bent heel eerlijk geweest, het is mooi... Ik schrijf ook aan mijn moeder, omdat ik heel moeilijk over alles kan praten, maar ook nog iets van 'contact' met haar wil. Dat ze me begrijpt. Mijn verhaal is heel anders dan dat van jou, maar ik denk dat je er goed aan gedaan hebt. Het is moeilijk om een begin te maken, maar tis je gelukt! Wees trots op jezelf, dit heb JIJ gedaan. Ik las dat je alles zelf op wil gaan lossen. Ik denk niet dat t gaat meisje. Probeer nog wat hulp van iedereen te gebruiken, je zult later zoveel alles zelf moeten gaan doen. Je bent pas 15 en je hebt veel gemist in je leven. Laat ze je helpen, en als je denkt dat je t ECHT alleen kunt, probeer t dan. Schaam je niet dat je hulp nodig hebt, dat is nergens voor nodig.
Geloof erin dat je moeder er voor je is. Als je dat geloof al hebt, kun je er veel mee.
Veel sterkte, knuf, Heleen.

[Quiana]

Leonoor schreef:
'k heb het wel gelezen...iets nuttigs heb ik er niet op te zeggen...sorry. Ik vind het knap van je dat je die brief geschreven hebt en ik hoop ook dat je er iets aan hebt gehad, of iets aan hebt. Heel veel sterkte iig.

Dank je.
Ik heb er wel iets aan denk ik..
Er is eindelijk wat uit, en dat lucht idd wel op..
Mja, aan de andere kant voelt het ook wel weer fout,
dr staan niet veel aardige dingen in..

Miss Helena schreef:
Probeer nog wat hulp van iedereen te gebruiken, je zult later zoveel alles zelf moeten gaan doen.

Nouja, op zich weet ik ook wel heel goed
dat ik niet alles zelf kan..
Mja, dit is wel iets wat ik zelf wil oplossen..

Miss Helena schreef:
Geloof erin dat je moeder er voor je is. Als je dat geloof al hebt, kun je er veel mee.

Daar heb ik nooit in geloofd, ook niet toen ze er wel was..
Kan dat nu ook niet denk ik..

[Gwenniej]

ey meissie!

nou mijn 2de poging voor een reactie
Ik weet namelijk niet goed iets te zeggen, en daardoor lul ik altijd al snel verwarrend
Mjuh net als Leonoor al zei..ik heb de brief helemaal gelezen maar weet niet echt een nuttige reactie te plaatsen
Ik kreeg echt weer een brok in me keel toen ik alles las.
en weer heb ik veel bewondering voor je!
Je brief was erg duidelijk opgesteld! dat vind ik echt knap!
K hoop dat ut je helpt om zulk soort brieven te schrijven. Het lijkt mij wel, aangezien dingen van je af schrijven altijd zijn.
Sommige dingen in je brief herken ik, niet dat ik mijn moeder verloren ben ofzow...neej ik had ut makkelijk vroeger vergeleken bij jou, maar sommige gevoelens etc herken ik heel erg.

Ik wou je gister ook al weer eens mailen..beetje vragen hoe alles nu ging enzow maar k wist gewoon nix... ik wil je zo graag helpen met dingen...maar ik weet niet hoe! Ik heb zoveel bewondering voor je...dat je weer school hebt opgepakt enzow!
Wat ik begreep is dat je nu in een gezin zit?
Als het daar goed gaat, gaat ut met jou vast oowk wel beter na een poos...dat je een gezinsleven gevoel krijg enzow

Nou goed meis..heb ik toch nog een stukje getikt..zonder dat het enige nuttige inhoud heeft Daarom wou ik je gister ook maar niet mailen... omdat ik hier niet goed in ben, weet nooit de juiste woorden te vinden zal nu oowk wel weer veel dingen vergeten zijn die ik wou zeggen haha maar goed
wou dat ik je kon helpen! spreek je weer
en owjah wil nog wel ff weten hoe alles nu op die school gaat?

Dikke kus en knuffel, Chantalle

[Miracle]

Heel mooi geschreven... ik hoop dat het je helpt.. en dat je het ooit een plek kan geven...

Dat je brief zo negatief lijkt geeft niet... de goeie dingen komen er ook wel bij... je schrijft toch dat je van haar houdt... ik vind dat je het heel mooi gedaan hebt
Sterkte verder!!

Kuss dreen

[Quiana]

Gwennygirl schreef:
*lief verhaaltje*

Wow.. iemand die bewondering voor me heeft..
Zal zo ff een meeltje sturen.

dreen schreef:
Dat je brief zo negatief lijkt geeft niet... de goeie dingen komen er ook wel bij... je schrijft toch dat je van haar houdt... ik vind dat je het heel mooi gedaan hebt

Tnx

'k las net die brief weer, en zit toch nog een btje te twijfelen.. Kweenie of ik het goed doe, wat ik ermee moet.
Misschien leg ik 'm bij haar graf..
Dat zou mij het gevoel geven dat ik 'm heb 'verstuurd'.
Mja..

[Gwenniej]

Betamethason schreef:
Wow.. iemand die bewondering voor me heeft..
Zal zo ff een meeltje sturen.


Tnx

'k las net die brief weer, en zit toch nog een btje te twijfelen.. Kweenie of ik het goed doe, wat ik ermee moet.
Misschien leg ik 'm bij haar graf..
Dat zou mij het gevoel geven dat ik 'm heb 'verstuurd'.
Mja..

moet je doen
is een mooi gebaar en k denk dat ut oowk helpt

Goed dat je het hebt geschreven. Maar het is toch niet jouw schuld?

[Quiana]

perseus schreef:
Maar het is toch niet jouw schuld?

Ik weet het niet..
Als ik misschien meer mn best had
gedaan om haar te helpen, of als ik niet weg
was gegaan, had het wel goed kunnen gaan..

Betamethason schreef:
Ik weet het niet..
Als ik misschien meer mn best had gedaan om haar te helpen, of als ik niet weg was gegaan, had het wel goed kunnen gaan..

Als, als, als...
Je weet het idd niet. Je weet ook niet of het goed was gegaan als je al die dingen wel had gedaan. Ik denk dat het ooit toch zo ver zou zijn gekomen en dat jij daar 0,0% schuld aan hebt gehad. Ik snap dat het moeilijk is om anders te denken en je zult het vast ook wel proberen. Ik hoop dat je ooit in ziet dat jij er niks aan kunt doen.

[Miracle]

Leonoor schreef:
Als, als, als...
Je weet het idd niet. Je weet ook niet of het goed was gegaan als je al die dingen wel had gedaan. Ik denk dat het ooit toch zo ver zou zijn gekomen en dat jij daar 0,0% schuld aan hebt gehad. Ik snap dat het moeilijk is om anders te denken en je zult het vast ook wel proberen. Ik hoop dat je ooit in ziet dat jij er niks aan kunt doen.

precies je moet het een plekje geven... klinkt misschien raar maar probeer het te vergeten en denk gewoon dat het zo moest... ze heeft het niet voor niks gedaan... waarschijnlijk gaat jou leven er nu ook beter uitzien.. en kun je weer verder met je leven... probeer het te accepteren zoals het is.. en geef jezelf niet de schuld... je gaat naar mijn idee echt vooruit en ik vind het heel goed van je dat je die brief hebt geschreven... dat bij het graf neerleggen is een mooi idee! doen!

Sterkte en succes!!!

Knuff dreen

[MazeMouse]

Mag ik even zeggen dat het lang geleden is dat ik om iets van een ander heb zitten huilen?
Normaal is het altijd om dingetjes van mezelf. Een lied. Of een gedicht. Een herinnering.
En toen ik dit las kon ik ook niks anders doen dan huilen. Zoveel dingen die me bekend voorkomen.
Ik weet eigenlijk niks meer te zeggen dan veel geluk en ik hoop dat je eruit komt. Lekker nuttig zul je denken. Ik ga even uitjanken en dan zal ik proberen of ik er nog iets nuttigs op kan zeggen....
*knuf* Joey

[PsychoBoy]

Even over dit stukje:

Mama, ik ben ontzettend kwaad op je, omdat je me in de steek hebt gelaten. Ik heb zoveel verdriet om je, omdat ik je nooit meer in je ogen kan kijken, en zeggen hoeveel het me spijt van alles.

..Ik vind het enorm knap dat je dit hebt kunnen schrijven!
Dit had ik nooit gedurft als mijn moeder overleden was, met de zelfde inhoud..
En ik vind het heel erg voor je..

En ik ben het met MazeMouse eens,
ik kreeg ook tranen in mn ogen..
Tja, erg dramatisch allemaal,
vind het heel erg verschrikkelijk voor je..

[Quiana]

Leonoor schreef:
Als, als, als...
Je weet het idd niet. Je weet ook niet of het goed was gegaan als je al die dingen wel had gedaan. Ik denk dat het ooit toch zo ver zou zijn gekomen en dat jij daar 0,0% schuld aan hebt gehad. Ik snap dat het moeilijk is om anders te denken en je zult het vast ook wel proberen. Ik hoop dat je ooit in ziet dat jij er niks aan kunt doen.

Ik probeer het idd wel.. maar ik kan het niet

Bedankt allemaal..

Betamethason schreef:
Ik probeer het idd wel.. maar ik kan het niet

'k denk dat dat logisch is en dat dat tijd kost.

[shy girl]

Hey meis , ik krijgook tranen in mn ogen! tis heel moeilijk om te accepteren watj e moeder gedaan heeft...ma het heeft tijd nodig (ja klinkt cliche) ..ma je moet proberen goed voor jezelf te zorgen.
Ga met vrienden leuke dingen doen.. het is ook niet de bedoeling dat je het verdriet helemaa lwegstopt..je met het ook verwerken.
Ma je moet ook eens zegge..zo nu ga i khet van me afzetten en me op iets anders concentreren. TIs moeilijkkweet ut ..kvind het trouwens ook superknap van je dat je school hebt opgepakt! tis ook wel goed voor je denk k..dat je een doel hebt en je ergens op kunt richten. Hou jezelf veel bezig. kweenie of je veel hobby;s hebt , ma je moet wel minstens 1keer per week iets doen waar je lol in hebt, waar je plezier van hebt.
kweenie of je hier iets aan hebt, t klinkt allemaal zo vanzelfsprekend , ma tis niet makkelijk!
Praat met vrienden als jeje kut voelt,
blijf zulk soort brieven schrijven, zo schrijf je het van je af en geef je het een plaatsje.
Ik wens je nog veel sterkte!xxx

[faith666]

Zo mooi dat je ondanks alles kan zeggen dat je van je moeder houdt! Vergeet dat nooit, enne, heb je geen plaatsje speciaal van je moeder waar ej haar die brief kunt voorlezen. Mijn meoder is ook in september overleden (lijkt korter geleden dan het is heej....) maar als ik me erg kut voel ga ik naar haar werkkamer, of pak ik wat van haar kleren die ik uitgezocht heb naar haar dood.....gewoon even om tot mezelf en tot haar te komen en dan voel ik me daarna een stuk beter.......als je wil praten, mailen wat dan ook, niet aarzelen maar gewoon doen meissie! Succes ermee

[Quiana]

faith666 schreef:
Vergeet dat nooit, enne, heb je geen plaatsje speciaal van je moeder waar ej haar die brief kunt voorlezen.

Nee..
Ik ga misschien naar haar graf toe,
weet alleen niet of ik dat durf,
heb niet zulke fijne herinneringen aan de begravenis..

faith666 schreef:

als je wil praten, mailen wat dan ook, niet aarzelen maar gewoon doen meissie!

Dank je. Zal er aan denken..

Jij ook suc6 trouwens..

[Cart0sa]

Succes!

[Wasteland]

Heel knap van je om dit zo op papier te zetten. Heel erg duidelijk. Ik wens je veel sterkte in je verdere leven!

[faith666]

[QUOTE]Betamethason schreef:
[B]Nee..
Ik ga misschien naar haar graf toe,
weet alleen niet of ik dat durf,
heb niet zulke fijne herinneringen aan de begravenis..



Kan ik me wat bij voorstellen, mijn moeder is gecremeerd en ik ag ooke cht niet naar het strooiveld toe....het doet me nix, ik had al meteen toen ze dood was het idee dat dat me meoder niet meer was, alleen haar lichaam.....maar succes ermee, ik vind je echt heel sterk, ik heb bewondering voor je!

Ow ook thanks voor je succes, al red ik em wel redelijk, ik heb het ook zien aankomen, mijn meoder was totaal tien jaar ziek.....misschien scheelt dat?Niet dat het niet moeilijk is maar ik kan het accepteren...das al heel wat.