Thuis is een nachtmerrie

Hoi iedereen, ik wist niet precies waar ik deze post moest plaatsen, maar hier is ie toch.
Ik zal beginnen bij het begin om zo wat duidelijkheid te scheppen. Mijn beide ouders zijn overleden aan kanker, ondertussen ben ik 20 jaar. Ik was 15 toen mijn moeder stierf en 18 toen mijn vader stierf.

Hierbij erfde ik het ouderlijk huis, echter zijn er voorwaarden aan verbonden: mijn broer en mijn zus mogen bij mij wonen tot ze 25 jaar zijn. Slechts dan kan ik zeggen dat ze iets anders moeten zoeken. Legaal kan ik hen dus niet zomaar buitenwippen en dat zal ik ook niet doen.

Het probleem is dat ik helemaal niks te zeggen heb hier, ook al is het mijn huis. Mijn broer en zus lijken hier gewoon te doen wat ze willen en ik kan helemaal niks doen. Ze zijn ook gewoon enorm slordig en ondertussen zijn al heel wat beschadigingen aan de muren gevonden, aan het meubilair, etc. Geen erge beschadigingen, gewoon wat kapjes en deukjes, maar toch stoort het me, want ik ben enorm proper en geordend.

Elke avond lijkt het feest bij hen, als ik opsta moet ik eerst een kwartier zakken chips terugleggen, flessen rode wijn wegzetten, een tiental glazen of bekers afwassen, alles rondom de haard opkuisen. Ze zijn enorm slordig en eerlijk gezegd houd het me gewoon tegen. Als ik eten wil klaarmaken, liggen de studieboeken nog op de keukentafel en mag ik ze niet wegleggen van mijn broer of zus dus moet ik nog een uur wachten om het eten klaar te maken en zo kom ik te laat op het werk, enzovoort.

Mijn broer speelt dwarsfluit, we hebben overeengekomen dat hij mag spelen in een kamer beneden zodat ik en mijn zus er niet veel last van hebben, maar zodra ik 2 minuten uit de kamer ben komt ie meteen in de keuken spelen en speelt ie zodat heel de straat het kan horen, enorm irriterend.

Voor de rest gewoon slordig zijn, kleren gewoon op de banken gesmeten, overal papieren, kruimels overal, vlekken, schade, enzovoort.

Ik ben het kotsbeu en heb al meerdere malen overwogen om gewoon zelf te verhuizen uit mijn eigen huis. En dan als we 25 zijn kom ik terug en wip ik hen buiten. Maar dit lijkt me gewoon ronduit belachelijk om uit mijn eigen huis te verhuizen omdat zij gewoon geen zorg dragen van het huis.

Ik ben enorm geïritteerd en voel me een vreemde in mijn eigen huis. Ik weet niet hoe ik hiermee kan omgaan en hoe ik alles kan bijdraaien zodat ik het naar mijn zin heb in mijn huis en niet dat ik me moet aanpassen aan hun levensstijl.

Heeft iemand iets gelijkaardigs meegemaakt of weet iemand wat ik kan doen?

Thx!
HowToLive

[Dekaloog]

Hoe oud zijn je broer en zus?

[Daantje_0705]

Is er niemand aangesteld als voogd of toezichthouder oid met wie je dit probleem kan bespreken? Of een oom of tante oid?

Ik ben van een drieling, dus zowel mijn broer en zus zijn 20, daarmee is het ook dat er geen voogd of toezichthouder is aangezien we allemaal volwassenen zijn. Financieel valt alles goed mee, maar iedereen wil zijn machtspositie hier verwerven vind ik. Het enige wat ik vraag is wat meer respect voor het huis, aangezien ik hier wel blijf wonen, hoogstwaarschijnlijk voor de rest van mijn leven.

[Axel11]

Hoe kan het huis alleen van jou zijn? Zijn je broer en zus onterfd door je ouders? Of hebben zij geld ter compensatie gekregen...?

[Elin3]

Als zij onterfd zijn en niet binnen een half jaar na overlijden recht om in het huis te wonen geclaimd hebben staat het jou volgens mij vrij om hen er uit te zetten. Mogelijk zit dat bij kinderen onderling anders, maar dat waren in elk geval de regels waar mijn vader en ik mee te maken hadden twee jaar geleden. Ik erfde het huis, mijn vader claimde zijn recht op vruchtgebruik niet en ik kon zonder problemen het huis verkopen.

[Axel11]

Topicstarter woont in België

Niet dat ik me verdiept heb in Belgisch erfrecht

[Elin3]

Axel11 schreef:

Topicstarter woont in België

Niet dat ik me verdiept heb in Belgisch erfrecht

Niet aan gedacht, mijn excuses! Ik ging inderdaad uit van een situatie in Nederland

Sorry heb dat vergeten te vermelden. Ik ben van België en woon inderdaad in België. MIjn broer en zus hebben geld en grond ter compensatie gekregen. We hebben allen evenveel in waarde gekregen, dus kan er ook geen ruzie zijn dat de ene meer heeft gekregen dan de ander.

Eerst ging ik niets accepteren van de erfenis, omdat ik al op voorhand wist dat ik commentaar ging krijgen van mijn broer of zus, vanaf ik zou zeggen 'MIJN' huis, zouden zij meteen commentaar geven dat het mijn huis niet is, maar van mijn vader. Jah, zo kan ik ook zeggen dat zijn geld en grond niet van hem zijn. Mijn vader heeft ook geerfd, net zoals mijn grootvader, enzovoort. Zo gaat het nu eenmaal toch?

Ik ben dus ook enorm dankbaar voor wat ik heb gekregen, maar wil er dan ook niet mee geconfronteerd worden dat ik het zomaar in handen heb gekregen. Ondertussen heb ik dat al meermaals gehoord dat het 'MIJN' huis niet is. Tjah, daar ben ik toch wel even niet goed van.

Maar soit, het probleem blijft hetzelfde. We leven hier met 3 en ik wil mijn leven niet op stilstand zetten. Als ik binnenkort een vriendin heb en vroeg of laat beslissen we om samen te wonen, dan kan ik ook niet zomaar nog 5 jaar wachten vind ik.

Voor mij is het simpel, of zij tonen wat meer respect voor het huis, of zij verhuizen of ik verhuis. De eerste optie is altijd het beste en de laatste optie lijkt me ronduit belachelijk.

[Elin3]

Als het jouw huis is en zij een financiële compensatie hebben gekregen lijkt het me niet meer dan normaal dat zij voorzichtig omgaan met jouw huis. Wanneer ze het huis beschadigen dan neemt jouw eigendom immers in waarde af! Tevens zijn je familieleden prima in staat om voor zichzelf te zorgen, ook wanneer ze dat huis niet zouden hebben om in te wonen.

[Daantjer]

Heb je niet een oom, tante of een grootouder (of misschien zelfs de executeur-testamentair) waarmee je dit kan bespreken, wellicht dat zij mogelijk kunnen helpen. Als je broer en zus oneigenlijk gebruik maken van jouw eigendom (namelijk, ze leven je wensen niet na betreffende gebruik) dan is het wellicht noodzakelijk om ze zelfs te ontzetten.

[PiettePeter]

jouw probleem lijkt evenveel met jezelf te maken te hebben als hun,
je moet gewoon wat steviger in je schoenen staan.
Het maakt niet uit wat hun vinden of wat ze mogelijk gaan zeggen, het gaat erom wat jij van hun gedrag vind en hoe zij zich zouden moeten gedragen. Het gaat erom dat hun respect hebben voor jou en jouw eigendom.

De eerst volgende keer dat je die chipszakken en wijnflessen ziet ga je naar ze toe en laat je het ze opruimen.
Misschien moet je zelfs de hondenfluisteraar-techniek uit south-park gebruiken
Gewoon assertief zijn, ze hebben naar jou te luisteren als eigenaar. (en daarnaast slaat het gedrag ook echt nergens op)

En anders kan je niet anders dan dreigen hun uit huis te zetten..
Ik bedoel maar, het is niet normaal wat ze doen.
Of het nou jouw of hun huis was, maar nu kan je daar ook wat aan doen.