Waar moet ik beginnen?

[Soezen]

Allemaal zo leuk begonnen. Kriebels, spanning. Ja, want jij wilde mij niet. Ik moest echt mijn best doen voor jou. Echt op mijn slimst, liefst en knapst zijn. Zo leuk. En nu.. Ja alles is anders. Zo lijkt het. Jij doet alles voor mij. Niet zomaar alles maar echt alles dus. In de sloot springen, voor de trein springen. Het maakt je allemaal niks uit, als ik niet meer bij je ben.
Te erg vind ik dat. En over twee weken ben je weg. Twee weken feesten in Turkije. En ik kijk er helemaal niet tegenop. Helemaal niet zelfs. Dat is toch raar? Jij wilt het liefste bij mij blijven. Helemaal niet weg. Geen een spatje jaloezie als ik eraan denk dat jij vreemd kan gaan. Dat ben ik echt niet gewend. In mijn vorige relatie was ik te jaloers. Te ziekelijk. Toen droomde ik van een jongen zoals jou. Nu wil ik dat jij juist tegengas geeft. Als ik boos word, ga je huilen en zeg je dat het allemaal jouw schuld is. Zo vreemd, maar dat wil ik niet. Zo’n stomme logica, ik weet het, maar word eens boos op mij. Zeg eens hoe stom ik wel niet bezig ben. Nee, jij vind alles goed wat ik doe. Alles dus.

Als ik denk aan uitmaken, krijg ik geen een traantje in mijn oog. En ik denk aan onze vakantie over 4 weken. Ja, dat kan ik toch niet maken. Moet mijn moeder weer alles annuleren. Nee, uitmaken is geen optie. Stom toch? Ik hoor niet zo te denken. Ik moet jou missen, jou nooit kwijt willen. En soms heb ik van die momenten dat ik dat ook echt niet wil, maar soms, net als nu, weet ik het allemaal niet. Saai. Ja, saai vind ik het. Pas 5 maanden samen en ik vind het al saai. Sleur gevoel. Kan dat? Nee toch?
Je doet zo je best. Ik weet het. De perfecte dingen zeg je, doe je, wil je. Is dat dan saai? Dat je alles juist zo perfect doet? Ik weet niet. Nu even een paar dagen elkaar niet zien, na een lang gesprek. Dan kijken we verder. Maar ik weet het niet. Ik weet niet waar ik moet beginnen met denken. Daarom hier een vraag. Waar moet ik beginnen? Hoe kan ik erachter komen wat ik voel, of vind?

[ZerO]

Er zijn geen uitdagingen in jullie relatie en daardoor wordt het allemaal erg saai, begrijpelijk.

[Lilything]

hehehehe, hoe begrijpelijk
eerst is t heerlijk als iemand alles voor je over heeft, je voelt je vereerd. Maar als t standaard wordt, wordt je er toch zat van. Je hoeft niet te 'veroveren' en dat is supersaai. De neiging om ruzie te zoeken ligt erg bij de hand, maar dan zegt diegene dat alles zijn schuld is, schiet je nog geen flikker op
hij moet jou de schuld geven grrr

Ik ken het gevoel, maar dat heb je vaak alleen met mensen die je te slim af bent of die gewoon TE verliefd op je zijn. Wat je moet doen is erover praten. Aangeven dat hij best mag zeggen als hij iets irritant van je vind, want trust me, dit krijg je terug. Op een dag ziet hij in hoe 'naief' hij eerst was en hoe jij soms onredelijk hebt gereageerd, maar hij dat niet zag. Gevolg een gefrustreerde partner, en dan krijg je echt AVERECHTS gedrag......kortom, praat erover, zeg dat je je zo verlegen voelt als hij jou zo op een voetstuk plaatst. Leg hem uit dattie best een btje mag klieren, niet teveel natuurlijk, maar leg hem uit dat sommige ruzies ook van 2 kanten komen en dat hij als hij dat vind jou ook wel de schuld mag geven!

En geef even aan dat dit echt te saai voor je is, iemand die constant toegeeft en alles maar dan ook echt tot het bizarre toe ALLES voor je overheeft, want dit trek je niet

Zoek anders een pooier die je in elkaar slaat, lekker uitdagend!

Vrouwen weten ook nooit wat ze willen...

[G.T.C.]

Eerlijk gezegd kan je denk ik maar weinig verandering in deze relatie brengen. Zijn karakter kan niet zomaar eventjes aanpassen aan hoe jij dat graag wilt. Volgens mij passen jullie gewoon niet zo bij elkaar.

Komt omdat je weet en gelooft dat hij van je houdt. Je hoeft je nergens zorgen om te maken. Daardoor krijg je dus geen kriebels. Het kan dat je echt niet zoveel voor hem voelt, maarhet kan ook dat je in feite jezelf voor de gek houdt. Dat er misschien een keer een moment komt waarop alles niet zo vanzelfsprekend lijkt en je doodsbang wordt dat hij je verlaat voor een ander en dan voel je ineens weer vanalles. Dat is nu dus niet aan de orde omdat hij zo overduidelijk achter je aanloopt. Misschien kun je eens nagaan of dat bij jou zo is.

[Bo]

Ik begrijp precies wat je bedoeld! Mijn vriend en ik hebben vaak kleine ruzies omdat hij me op mijn plek zet, tegengas geeft en de confrontatie aangaat. Aan de ene kant heel vervelend, maar aan de andere kant.. Het lijkt me dodelijk saai als iemand al mijn grillen pikt. Ik denk dat ik iemand nodig hebt die mij tegengas geeft. Het houdt je scherp. Het zorgt dat je allert blijft. Ik denk dat dat bij jou ook zo is..

[Dotcom]

Vrouwen als jij verdienen niet beter dan een klootzak.

[a girl]

Dotcom schreef op 29-06-2004 @ 00:28 :
Vrouwen als jij verdienen niet beter dan een klootzak.

wat een unfaire reactie, ze kiest haar gevoelens toch niet zelf?

wat een paar stomme reacties staan ertussen zeg...

Poeh soms is het lastig in het leven he...

Ik heb ook zo'n soort vriendje... Hij vindt alles lief en leuk wat ik doe, wat het ook is. Nou ja ik vind het meestal wel fijn, zo is het gewoon tussen ons. In het begin was het wel wat meer dan nu, na ruim 1.5 jaar trouwens... Nu krijg ik soms ook een tegen woordje of wat.

Of je hem leuk vindt, zul je toch echt zelf moeten bedenken, hoe lastig het ook is. Iedere relatie heeft wel eens een dipje, waarin er 1 denkt van wil ik dit nog wel. De keren dat dit bij mij gebeurde, ben ik toch goed bij mezelf nagegaan wat ik echt wilde... Wilde ik wel een leven zonder hem, iemand bij wie je ''nooit'' iets fouts doet? Wil ik wel leven zonder iemand die altijd perfecte dingen op het perfecte moment zegt tegen me?

Nou nee dus, leven zonder hem wil ik helemaal niet... Jij wel??? Ik denk dat je dat gewoon voor jezelf moet nagaan. Daarnaast kan je er misschien ook met hem over praten. Ook dat heeft die keren geholpen bij mij... dan ben je het tenminste kwijt, en weet hij op een bepaalde manier ook waar hij aan toe is.

En sleur??? Vind je alles saai dan? En leuke dingen doen met hem? Dat is toch niet saai??

Het is natuurlijk wel waar je voor kiest, of de vaste relatie waarin weinig spannends meer zit (''sleur''), waarin je weet waar je aan toe bent, en wat je aan hem hebt (''zekerheid''), of het spannende nieuwe, waarin je niet weet waar je echt aan toe bent.

Sterkte ermee!!