[VERHAAL] Tou-Fe en haar verboden liefde

[ook hallo]

Ik post hier nooit wat en schrijf ook nooit verhalen, maar nu moest ik er een schrijven voor geschiedenis en ik vroeg me af of dit in te leveren valt


Tou-Fe en haar verboden liefde

Het is 1970. Tou-Fe woont in een mooi huis in een rijke wijk in Peking. Ze is 17 jaar oud. Haar familie heeft grote rijkdommen. Haar vader is een soort architect en haar moeder dient haar vader. Ze heeft drie jongere broers: Lin, Cha en Kao. Hoewel ze qua eten en huisvesting niks te kort komt, is Tou-Fe diep ongelukkig. Ze moet altijd maar haar vader moeder en broertjes gehoorzamen. Zelfs haar acht jaar jongere broertje Kao. Ze was in het confucianisme opgegroeid, maar ze had een heel sterk idee dat ze niet in deze samenleving thuishoorde. Ze kreeg een vreemd gevoel van binnen als ze aan haar toekomst dacht. In dit huis moet ze verschrikkelijk hard werken, terwijl ze nauwelijks normaal kan lopen. Haar voeten werden al afgebonden sinds ze zeven jaar oud was en ze zijn inmiddels zwaar misvormd. ‘Dat is een schoonheidsideaal, je moet blij zijn dat we dit doen’, zei haar moeder altijd, maar Tou-Fe heeft het nooit goed begrepen. Nee, ze vond het leven bij haar ouders niet leuk, maar waar ze al helemaal tegenop zag was haar aankomende huwelijk. Alhoewel ze dit huis haatte, voelde ze zich nog enigszins beschermd. Straks moet ze gaan trouwen met een man die haar ouders voor haar uitkiezen.
Maar op een dag veranderde dit denkbeeld wel een beetje. Ze ging met haar moeder naar de markt, zoals elke dinsdag morgen. Er stond een nieuwe kraam met speciaal versierde potten en pannen. De potten en pannen waren mooi, maar wat achter de kraam stond maakte nog veel meer indruk op Tou-Fe. Er stond een man met betoverende ogen en een bijzondere uitstraling, hij zag er niet oud uit. Tou-Fe wilde erheen lopen, maar haar moeder trok haar al een andere kant op. . De rest van de dag had ze een gevoel wat niet te beschrijven was. Ze kreeg geen hap meer door haar keel en moest de hele dag aan de man achter de kraam denken. Ze maakte zelfs heel veel fouten in het huishouden waardoor haar moeder weer boos werd.
Toen het eindelijk weer dinsdag was, stelde Tou-Fe voor om nieuwe potten en pannen te kopen. Aangezien de oude aardig versleten waren, stemde haar moeder hiermee in. Ze moest nog wel toestemming van haar vader hebben, want ja die besliste over het geld. Maar Tou-Fe kreeg wel een kans om de marktkoopman te ontmoeten. Zijn naam was Twan Pak . Het moment dat ze elkaar in de ogen aankeken wisten ze dat er iets was tussen hen.Twan Pak was net zo onder de indruk van Tou-Fe, als zij van hem. Op één of andere manier wisten ze dat ze elkaar weer moesten zien. Twan stelde aan haar moeder voor, met al zijn potten langs te komen en hij gaf nog een veelzeggende blik naar Tou-Fe toen haar moeder zich had omgedraaid.
Deze ontmoeting maakte Tou-Fe nog gelukkiger. Ze was de hele dag in de wolken totdat ze zich iets realiseerde. Haar ouders zouden hem nooit goedkeuren! Hij is tenslotte maar een simpele pottenmaker. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze kon hem niet uit haar hoofd krijgen en besloot er morgen op haar best uit te zien als Twan zou langskomen.
De volgende morgen begon Tou-Fe gelijk met het schoonmaken van de kleine kamer, waar haar vader de ‘simpele gasten’ ontving. Die middag toen hij eindelijk langskwam, zorgde Tou-Fe voor thee. Haar ogen ontmoette die van Twan. Tou-Fe vond het jammer dat Twan al gauw weer vertrok. Tenminste, ze dacht dat hij vertrok. Twan wilde bij Tou-Fe zijn en had zich daarom verstopt op het erf. ’S Nachts sloop hij het huis in op zoek naar Tou-Fe. Eenmaal haar gevonden, waren ze dolgelukkig om even met elkaar te kunnen praten. Ze besloten de volgende dag elkaar weer te ontmoeten.
Zo van de een op de andere dag, waren de twee helemaal verliefd op elkaar. Ze ontmoette elkaar zo’n minstens drie keer per week. Tou-Fe zat met haarzelf in dilemma, ze wilde zo graag met Twan trouwen, maar de tijd drong en haar ouders hadden al een oogje op meerdere huwelijkskandidaten. Twan had veel succes met zijn potten en pannen en had inmiddels al heel wat geld opgespaard. Hij stelde haar voor te vluchten. Zijn oom had een kar waarmee hij hen naar de andere kant van China kon brengen en waar ze konden trouwen. Tou-Fe hoefde geen moment na te denken. De volgende dag nog vluchtte ze het huis uit en ging ze met Twan mee. Naar de andere kant van China, waar ze trouwden en nog lang en gelukkig leefden…