Advertentie | |
|
06-10-2003, 20:54 | |
ik zou er niet teveel op rekenen dat je op je 18e meer mag wat betreft het in donker wachten. Je woont in hun huis, en dan 'moet' je je ook aan hun regels houden, hoe vervelend ook... misschien kunnen jullie bij elkaar slapen en 's ochtends vertrekken ed?
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
06-10-2003, 20:55 | ||
Citaat:
__________________
It's all fun and games, until someone looses an eye...than it's fun and games you can't see
|
06-10-2003, 20:58 | ||
Citaat:
Mijn ouders hebben mij altijd al betrekkelijk veel vrijheid gegeven zolang ze maar zouden weten waar ik was en wanneer ik thuiskwam. En als ik ver weg moest waren ze er niet altijd even blij mee, maar als ik echt wou mocht het ook wel, zolang ik maar regelmatig liet weten waar ik inmiddels was en zou bellen als ik aangekomen was veilig en wel. Toont mijns inziens van vertrouwen maar toch ook wel bezorgdheid. Natuurlijk werd dit ook pas vanaf een bepaalde leeftijd gedoogd... Anders stonden ze er op dat ik gebracht werd en er waren natuurlijk wel grenzen. En ik heb niet echt verandering gemerkt met de overgang naar mijn 18e jaar. Ja, natuurlijk krijg je steeds mee vrijheid en worden de grenzen steeds verder weg gesteld. In principe mag ik doen en laten wat ik wil, maar zolang ik thuis woon willen ze nog wel graag weten waar ik ben als ik niet thuiskom. Maar da's ook niet meer dan logisch lijkt mij. Er worden mij sinds mijn 16e niet echt dingen verboden, wel afgeraden, maar ik denk door de vrijheid die ik altijd gekregen heb van mijn ouders doe ik iets ook niet snel als ze het me afraden met gegronde redenen. Die hebben ze niet voor niets lijkt mij en ik ben zodanig opgevoed dat ik geen behoefte heb om in alles tegen hun in te gaan en lekker de rebel uit te hangen. En ik denk dat mijn vrije opvoeding daar veel mee te maken heeft gehad.
__________________
If you're trying to stay high then you're bound to stay low
|
06-10-2003, 21:00 | |
Mijn ouders zijn precies hetzelfde.. Ze willen ook niet dat ik 's nachts alleen ga fietsen, of 's avonds in het donker.
Maar ze zijn me dan ook altijd bereid op te halen Na mn werk *om 12 uur 's avonds* Als ik uit ben geweest *5 uur 's nachts* Dus dat is wel heel relaxt Ik klaag niet! |
06-10-2003, 21:19 | |
Mijn ouders zijn heel menselijk Kan altijd normaal alles bespreken met ze. Ze zijn ook wel eens zo van 'niet alleen door het donker fietsen', maar dat is gewoon omdat ze bezorgd om me zijn. Als ik met iemand ben maakt het niet uit, of ze komen me ophalen.
__________________
I think I have a problem, I think I blink too much
|
06-10-2003, 21:22 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Gelukkig heb ik nu een eigen auto, maar dan doen ze nog moeilijk als ik na 1 uur 's nachts thuiskom |
06-10-2003, 21:27 | |
dat is echt erg.. ik erger me er steeds meer aan eigelijk. En ik word zo kwaad erom ik zou bijna gewoon willen dat ik een jongen was. Omdat me ouders zo zeiken dat een meisje veel kwetsbaarder is als een jongen
op die manier is het bijna gewoon discriminatie van moeder natuur dat meisjes niet zo sterk zijn.... tja ik kan moeilijk op karate gaan ofzo, dan zou ik me ouders trouwens ook niet overtuigen hoor
__________________
It's all fun and games, until someone looses an eye...than it's fun and games you can't see
|
06-10-2003, 23:20 | |
Je situatie lijk me zeer klote...
Mijn ouders zijn al een tijdje gescheiden, en ik woon voornamelijk bij mijn moeder. Ik heb altijd al alle vrijheid gehad om te doen en laten wat ik zelf maar wil(de) zolang ik het niet te bont maakte en wel liet weten waat ik (mee bezig) was, ook toen mijn ouders nog bij elkaar waren, aangezien mijn vader zich niet bezighield met mijn opvoeding. Toen mijn ouders echter uit elkaar gingen veraderde er vooral voor mijn vader een heleboel, hij moest zich immers ineens bezig gaan houden met mijn opvoeding in de periodes dat ik bij hem woonde, en dat was hij niet gewend, en dus begon hij dezelfde (naar mijn mening belachelijke) regeltjes te maken als die jij thuis opgelegd krijgt... Ik ben een gesprek met hem aangegaan (en heb er voor gezorgd dat we dan ook echt even de tijd hadden om er serieus over te praten/discusseren zodat er wat helderheid zou ontstaan), en heb hem uitgelegd dat ik het niet met zijn regels eens was, en dit heeft in mijn geval erg goed geholpen, dus ik raad je aan om hetzelfde te proberen met je ouders, en dan niet op een manier van 'MAM, PAP IK VIND HET #@@@$~!! NIET NORMAAL DAT blablabla' want dat schiet natuurlijk niet op... In mijn geval is er wel veel veranderd toen ik 18 werd, want ik ben voor een jaar gestopt met school, en dus vazelfsprekend kostgeld gaan betalen, en ik geloof dat mijn vader toen begon in te zien dat ik toch best wel behandeld kan worden als een volwassene, en ik laat hem maar al te graag in de waan dat hij hier groot gelijk in heeft Succes ermee!
__________________
"Ga weg, ga d'r uit! Laatste woorden zijn voor dwazen die niet genoeg gezegd hebben."
|
07-10-2003, 08:25 | |
Mijn ouders kunnen er ook wat van...
Liefst niet alleen door het donker fietsen, maar ook niet altijd zin hebben om me op te halen... Oftewel: in de zomer mag ik tot 22u 'zelf' fietsen, daarna moet ik bellen dat ik eraan kom, en dan moet ik binnen zoveel minuten thuis zijn (afhankelijk van hoe ver ik moet). Gelukkig fietst mijn vriend altijd mee als ik van hem naar huis moet. Als ik uitga (niet erg vaak, maar goed) dan mag ik zo laat thuiskomen als ik zelf wil (omdat ze weten dat het toch geen 4 uur wordt...), als ik maar met iemand mee fiets. Kan dat niet, dan wordt ik om 1 uur opgehaald, maar daar wordt dan wel bijgezegd dat dat de komende tijd niet meer zal gebeuren, want mijn vader wil zelf ook genoeg slapen... Als ik laat terug kom van school mag ik echter wel weer in m'n uppie 20 minuten op station Venlo wachten, daar valt dan weer niks aan te doen... Echt geen logica. Bovendien proberen mijn ouders ook enigszins de tijd die mijn vriend en ik samen doorbrengen, te verkorten. Ok, ik zag hem eerst iedere dag, dat is wel fijn, maar op den duur niet verstandig. Kan ik inkomen. Nu zien we elkaar 4 dagen in de week. Schijnt ook niet helemaal naar zin te zijn, want 'je moet nog wel onafhankelijk van hem kunnen zijn'. Alsof ik niks zelf kan! ~bah, ouders~ |
Ads door Google |
07-10-2003, 09:09 | ||
Citaat:
Mijn vriend zit sinds dit jaar op kot, en ik niet. In de weekeinds heb ik zondag chiro, en moet hij vaak op zaterdag's vanalles doen (school, of thuis werken) gevolg: we zien elkaar heel weinig ( ) Als ik dan een dagje vrijdaf heb en eens naar leuven wil (of in de herfstvakantie) zegt mijn moeder direct nee, al is het maar van smorgends tot savonds... Als hij op vrijdagavond bij me is, en het passeert half 11, begint ze te zagen dat ik "nu toch echt wel m'n bed in moet, want deze week was je ziek, en blabla" wat kan ik er aan doen? |
07-10-2003, 10:07 | ||
Citaat:
En als ik mijn eigen leven helemaal zelf wil controleren, zoals jij het noemt, dan moet ik gewoon op kamers gaan. Dat is me al vaak genoeg verteld. |
07-10-2003, 10:11 | ||
Citaat:
alweer een goed idee van FOOIJDONK
__________________
ALICIA de enigste onpartijdige fb?? - ps. Lief zijnn!! - www.scholieren.com, het vriendjespolitiek forum!!
|
07-10-2003, 15:58 | ||
Citaat:
geen goed plan dan?? FOOIJDONK dacht zelf van wel kan je pa ook nie meer zeuren over dat verweren!!
__________________
ALICIA de enigste onpartijdige fb?? - ps. Lief zijnn!! - www.scholieren.com, het vriendjespolitiek forum!!
|
07-10-2003, 16:04 | ||
Citaat:
__________________
ALICIA de enigste onpartijdige fb?? - ps. Lief zijnn!! - www.scholieren.com, het vriendjespolitiek forum!!
|
Advertentie |
|
07-10-2003, 16:22 | |
Verwijderd
|
mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader is dit jaar overleden. Ik woon nu al meer dan 9 jaar bij mijn moeder.
Al vanaf kleins af aan is mijn moeder nooit zo overbezorgd geweest. Waar kinderen nog naar school gebracht werden, fietste ik alleen naar school. Ook toen we verhuisden. In het donker fietsen? Geen probleem. Misschien komt het omdat mijn moeder politie-agente is. Ik heb altijd ook wel zoiets gehad van: ik kan mezelf wel verweren. De laatste tijd is ze wel iets bezorgder over me dan eerst. Toen ik een keer naar mn ex ging mocht ik dan niet door de polder laat in de avond. Begrijpelijk vind ik wel. Net die avond ging het uit, ik ging eigenwijs toch door de polder, maar had toen zoiets van: hm, voel me niet echt op mn gemak zo alleen in de polder in het donker, maar deed t meer als protest een beetje, want voelde me klote. Met mijn vriend doet mijn moeder niet moeilijk. Als ik naar hem ga zorg ik gewoon dat ik om 10 uur thuis ben, want dan wil mn moeder in bed liggen en ga ik ook naar bed. Als het een keertje wat later wordt vind ze niet erg, maar ze heeft met het liefst zo vroeg mogelijk thuis, maar snapt ook wel dat ik zo lang mogelijk van mn vriend wil genieten. En als mn vriend hier is.. dan maakt het haar echt helemaal niets uit. Al blijft ie nog een nacht slapen... Vind ze allemaal best. Wel wil ze wel dat ie weg is voor ze gaat slapen ofzo, en dat kan ik ook wel begrijpen. Jammergenoeg moet hij nu vroeg weg van zn ouders vanwege zijn (nieuwe) school enzo, maar mijn moeder maakt t niets uit. Wel met uitgaan etc. Ik had een tijdje terug twee feestjes achter elkaar en was in de vakantie en ik had zoiets van: ik zie wel wanneer ik thuis ben en dat vond ze best (ik stond er zelf van te kijken) en ik was rond enen thuis omdat t best wel saai was en dat heeft zij altijd als uiterlijke tijd als ik op een tijd thuis moet zijn dus ze was heel erg blij. Naja zoals ik al zei moet ik dus om 1 uur thuis zijn, maar aangezien ik nooit uitga is dat ook geen probleem. Vroeger wel, toen wou ik wel wat later. De ouders van mijn vriend maken er helemaal geen punt van hoe laat we (of hij of zijn broer) thuis zijn. Zijn moeder wil wel even weten of we blijven slapen ergens ofzo. Laatst gaven vrienden van zijn ouders een feest en wij lagen om half 3 ofzo op dat bed te slapen en zijn ouders komen om 4 uur ons wakker maken of we mee gaan naar huis, nog helemaal actief enzo . Wel lachen. Mijn moeder vind t wat minder dat ik daar zo laat naar bed ga en ik merk zelf ook wel dat ik het wel lastig volhouden vind. Rond 1 uur ben ik echt helemaal op en kan je me opvegen. Terwijl ik vroeger wel eens tot 7 uur wakker bleef. Naja, mn moeder doet qua donker etc niet zo moeilijk hoor, en ze heeft altijd duidelijke afspraken en weet je waar je aan toe bent. Vroeger was t wel eens bonje over tijd, maar nu heb ik er niet meer zulke problemen mee. |
07-10-2003, 16:27 | |
Verwijderd
|
oeps lang verhaal en natuurlijk alleen over mezelf .
Naja, mijn optie: gewoon met je ouders over hebben. Keer op keer. Misschien ook met anderen (bekenden van je ouders ofzo, weet niet of je daar wel eens contact mee hebt ofzo) praten en hun je probleem uitleggen etc (zo heb ik t gedaan over het bij elkaar slapen). Succes! En geniet van de tijd dat je wel samen bent! |
07-10-2003, 16:48 | |
mijn ouders kunnen echt zoms wel zeiken ofsow maar ik mag wel savonds alleen fietsen in het donker maar ze hebben het liever niet omdat ik enigstkind ben zijn ze nog 'bezorgder" over mij,maar dat is al wat minder geworden,maar ik vind het ook niet echt eng om in het donker te fietsen verder krijg ik nooit huisarrest ofso wel is dat ik 1 avond niet weg mag maar dan is dat ook als ik iets hebt geflikt wat hun niet pikken... ze worden wel steeds relaxter.. ik mag alleen niet alleen met de trein naar tilburg als ik hier in enschede opstap of alleen naar conserten me pa gaat dan altijd wel mee dat is wel weer relax,me pa is ook wel wat relaxter dan me ma,ik mag wel blowen van me pa maar ma heeft het liever niet.. je weet het wel
|
07-10-2003, 16:53 | |
Verwijderd
|
Mijn eigen ouders (eigenlijk vooral mijn vader) waren in het verleden zeer beschermend en isolerend. In die zin dat ik voor mijn 20ste nooit uitging, omdat het me al sinds mijn 12e ofzo uitgepraat werd. Ook wou hij zelfs op mijn 21ste nog niet dat ik alleen de stad inging 's avonds :/
Maar ja, inmiddels zijn ze daar veel losser in geworden wat mij betreft. Ik blijf soms dagen weg en er wordt amper naar omgekeken Hoogstens dat ze even bellen als ik me langere tijd niet meld, om te controleren of ik nog leef Op het moment kamp ik echter wel met het probleem dat ik niemand, en dus ook mijn vriendin niet, mee mag nemen naar huis. Maar dat komt door een ruzie tussen mij en mijn pa. Zelf kan ik iig heen waar ik wil en daar ook blijven slapen. Maar ja, zou ook erg zijn als ik dat nog steeds niet mocht |
09-10-2003, 17:40 | ||
Citaat:
Tja, maar is het niet onwijs suf dat je thuis niks mag inbrengen. Dat je niet mag bepalen wanneer je mensen meeneemt of whatever. Zelfs een 'meldplicht' klinkt voor mij raar in de oren. Maar meer ontopic. Zelf woon ik al meer dan twee jaar op kamers. En ik moet ongeveer twee keer per week bellen om te zeggen hoe het gaat. Maar verder bemoeien mijn ouders zich niet zo met mijn leven. Ze willen wel graag weten wat ik doe enzo, maar ik geef gewoon niet te veel informatie zodat ze echt door gaan vragen. Op een bepaald moment vind ik gewoon dat ik genoeg heb vertelt. Ik heb mijn eigen leven en dat is een leven waarvan mijn ouders weinig kunnen voorstellen. Ik ben groot genoeg om voor mezelf op te komen enzovoort. Dit betekent niet dat ik geen respect voor m'n ouders heb. Ik zoek ze regelmatig op en ik heb ook zeker laten zien dat ik hun vertrouwen waard ben omdat ik gewoon goed voor mezelf zorg en dus hoeven ze zich niet echt zorgen te maken. Toen ik 16 was heb ik laten zien dat ik voor mezelf kan zorgen en sindsdien heb ik ook het vertrouwen gekregen om alleen te zijn en de dingen te doen die ik zelf leuk vind. Ze geven me alle vrijheid om mijn eigen zaken te regelen, omdat alles op z'n pootjes terecht komt, er gebeuren geen erge dingen met me, m'n studie loopt gewoon en ik heb het onwijs naar m'n zin,dus ze hebben ook niks om over te klagen.
__________________
Vrouwen gaan uit om te vergeten................ en mannen om bij de vrouwen te zijn
|
Ads door Google |
09-10-2003, 17:49 | |
ze zijn gewoon bezorgd, ik snap dat het heel lullig voor je is, maar helaas maken meisjes gewoon zó'n grote kans om aangerand/verkracht te worden, dat je ouders je daar voor willen behoeden...anders zouden ze zich dat zelf nooit vergeven, als er iets met jou zou gebeuren..ja ik snap echt dat t voor jou heel lullig is hoor, maar anders..heeft je vriend geen ov..? Dat hij af en toe mee terug reist? Zie je hem nog langer dan je hem eerst zag
Mjah, kan hij wel lang in de trein gaan zitten Maar weetje, aan de andere kant kun je toch ook al blij zijn dat je elk weekend bij hem mag slapen? Er zijn ontzettend veel ouders die dat hun kinderen verbieden, vanwege 'huiswerk' Njah ik probeer je gewoon een beetje optimistisch te laten denken, maar als ze echt in álles ouderwets zijn, gewoon eens rustig met ze praten.. Maar in de winter kun je toch ook afspreken dat je, als je bijvoorbeeld nog even naar stad wilt ofzo, je wel met een vriendin affietst..? Met zijn 2-en ben je vaak een stuk veiliger en zeuren ouders minder snel.. Njah, suc6 ermeej!! Kus |
09-10-2003, 19:18 | |
Van mn ouders krijg ik best veel vrijheid, ik mag zelf weten hoelaat ik thuis kom als ik uit ben geweest (mits er iemand mee fietst, wat ik wel snap om 4 uur snachts)
Verder fiets ik om een uur of 8 nog wel alleen, maar we wonen in een dorp, en ik heb altijd mn mobiel bij de hand. Je moet je ouders ook snappen, ze hebben het beste met je voor. Dus als oplossing zou ik gewoon zorgen dat je niet alleen heen hoeft te fietsen, of je mobiel bij de hand hebt (desnoods met je ouders blijft bellen totdat je thuis bent) maak afspraken, en PRAAT vooral met je ouders, en vertel ze dat je er mee zit.. lijkt me de makkelijkste/ beste oplossing good luck
__________________
windsurfing rulez, no matter what!
|
09-10-2003, 21:49 | |
Verwijderd
|
Mijn ouders verbieden mij in principe niets, ze verzoeken mij slechts tot dingen.
Ze zijn bezorgd en willen graag dat ik veilig thuiskom, daarom waarschuwen ze me en vragen me alsjeblieft voorzichtig te doen maar meer doen ze niet echt. Ik ben echter uit mezelf erg voorzichtig. Als ik laat thuis kom moet ik een stuk door een straat fietsen die gewoon écht niet veilig is. De keer dat ik daar een lekke band had ben ik meteen aangerand, daar ben ik toch wel van geschrokken. Ik probeer daardoor altijd uit mezelf of eerder thuis te zijn of te zorgen dat ik samen met iemand ben. Je ouders zijn gewoon bezorgd om je en terecht.. Liever dan dat het ze geen reet uitmaakt wat er met je gebeurd. Praat er rustig met hen over en probeer een compromis te sluiten. Zorg bijvoorbeeld dat je altijd een mobieltje met beltegoed bij je hebt of iets dergelijks en kijk of je de tijd dan weer wat vooruit kunt rekken. Leg hen uit dat je begrijpt dat ze bezorgd zijn maar dat je ook graag tijd met je vriend door wil brengen en dat die zo wel heel erg kort wordt. Stel je uit jezelf op als een volwassene, dan wordt je ook sneller zo behandeld. Je ziet de dingen die ze zeggen heel erg als regeltjes die in jouw nadeel werken, ik zou echter blij zijn met een vader die me ophaalde van het station en vind het lieft dat mn ouders zo bezorgd om me zijn! tuurlijk mag je op je 18e zelf weten wat je doet, maar je ouders zullen nog net zo min willen dat jou iets overkomt en jou graag willen beschermen. Gun ze wat tijd en trek je langzaamaan los, het gaat wel over. |
10-10-2003, 06:56 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Anderzijds heb ik ook al vaak genoeg de dreiging gehad het huis uit te worden gegooid, dus echt veel zin om er fel tegen in te gaan heb ik niet. Tsja, ouders :/ |
10-10-2003, 06:58 | |
Mwa; geen tot weinig macht. En ze kunnen hoog en laag springen wat ze willen; ze weten toch dat ik doe wat ik zelf wil.
(Maar ja ik ben dan ook al 23 en woon op mezelf en ben niet meer afhankelijk van ze. Joechei.) Vroeger toen ik nog wel bij ze woonden hadden ze trouwens ook weinig macht. Als ik iets in m'n hoofd haalde, gebeurde dat. Alleen zulke gekke dingen haalde ik nooit in m'n hoofd. |
10-10-2003, 08:01 | |
Macht? Stom begrip. De relatie met mijn ouders is hartstikke goed. Ik woon op mezelf en betaal alles zelf, behalve mijn studie, daar helpen ze me nog mee. Ik werk en ik doe mijn boodschappen en in het weekend ga ik naar huis en laat ik me gruwelijk verwennen.
Ik mag verder alles, reizen, weg, beslissingen maken. Er is alleen één ding wat ze liever niet hebben, dat ik een piercing laat zetten, en dat weerhoudt me er inderdaad nog van om het te doen. Dat is ook eek stukje macht, maar dat laat ik zelf toe.
__________________
Scatterheart heeft chronisch fernwee.
|
10-10-2003, 10:23 | |
Verwijderd
|
Praat er over met je ouders en wees blij dat ze voorzichtig met je zijn.
Ik woon nu niet meer thuis, m'n ouders hebben dus weinig over me te zeggen. Toen ik nog thuis woonde mocht ik in principe (tot op zekere hoogte) ook alles...zolang ze maar wisten waar ik uit hing. En als m'n vader me op wilde komen halen, omdat hij het eng vond (wat hij zelden vindt, maar goed): . Scheelt weer lang op de bus wachten of een mega-eind lopen en het is gewoon veiliger, ik vind en vond het alleen maar lief als hij dat voor me doet/deed. |
Advertentie |
|
|
|