Oud 08-08-2001, 13:12
Hannibal
Hannibal is offline
De Rots

Je kan het wel proberen. Proberen kan altijd. Je kan altijd proberen te blijven liggen. Om te kijken of het wat uit haalt. Hoe hard de rots ook lijkt, het ligt comfortabeler dan het beste bed nu. De ondergaande zon werpt zijn regenbooglicht op de overtrekkende wolken. Bovenin de lucht schijnt de halve maan al dapper naar beneden en ook de eerste sterren lukt het nu hun ligt door de dampkring heen te werken. En je ligt hier en vraagt je af of je het gewoon zal proberen, gewoon zal doen. Blijven liggen. Je weet dat als je nu van de rots afklimt en de weg met witte en rode paaltjes naar je huisje volgt je weer onder de mensen zal zijn. Je zal weer dingen moeten en vinden en moeten vinden. Je zal je weer aan moeten passen aan een cultuur die niet de jouwe is. Je kan beter blijven liggen. Dan zorgen de bomen voor je. Het licht van de zon zal je voeden, het licht van de maan kan je kracht geven. Je zal in harmonie kunnen leven met de schorpioenen en slangen die hier leven en waar iedereen je zo voor heeft gewaarschuwd. Je bent hier al een keer in slaap gevallen, kan het je nog een keer lukken? Is dit de weg naar verlichting of slechts een zogenaamd gevoel van euforie? Op zich voelt het niet anders dan met een joint in je mond, behalve dat je dan niet steeds rook in je ogen krijgt. Je besluit jezelf in meditatie te verzinken. Leegmaken van je gedachten kan alleen hier. Niet in de gewone wereld. Zoveel indrukken. Zoveel mensen die dingen vinden en vinden dat jij je op een bepaalde manier moet gedragen. Ben je zo Hollands of is dit een oerinstinct? Stond je zo ver vooraan in de rij toen de vrije wil werd uitgedeeld. Nee. Want nu de duisternis invalt klim je toch van de rots af om de maaltijd te halen. De bel is gegaan. Veel verassing is er niet. Je eet rijst. En als het geen rijst is dan wel smaakloze pannenkoeken of Idelly. In Nederland kan je yoghurthonger hebben. Of aardappelhonger, of afhaalchineeshonger. Of iets wat de commerciële machthebbers in Nederland ‘lekkere trek’ hebben genoemd. Als je hier aardappelhonger hebt heb je weinig keus. Je moet rijst eten. Meer is er niet. Anders verhonger je maar. En dat doe je dus ook vaak. Je eet twee dagen niks tot dat er weer eens een droge-rijst-met-kleffe-saus honger opkomt en je je toch weer naar de dharmasala durft te begeven. Daar aangekomen krijg je dan ook meestal geen hap door je keel. Of je eet juist twee borden vol, waarna je te moe bent voor een puja en tegen half tien je bed weer induikt. In bed lig je op een leeggelopen luchtbed op een metalen bed. Tenminste als het je gelukt is je in de klamboe te hijsen. En als je dan eenmaal ligt en omvalt van de slaap dan begint het. De Gedachten. De gedachten die niet binnendrongen toen je nog op de rots was maar nu in een razend tempo bezit nemen van je brein. Hoe meer je in de gedachten meegaat, hoe erger en sneller ze worden. Als je het gewone leven vergelijkt met een wandeltocht door de natuur dan is de ashram een achtbaan. Men is met je bezig en dat zal je voelen ook. Tegen elke zwakke plek in je ziel wordt een gloeiende pook aangehouden om het pus eruit te drukken. Dit alles manifesteert zich fysiek in diarree of etterende wondjes op de vervelendste plekken. Hygiëne bestaat uit twee emmers water. Als je twee van deze emmers over je hoofd hebt gegooid en alle shampoo nog in je haar zit zal je nog een keer naar de pomp moeten lopen om emmers te pompen. Als je fris naar buiten komt gelopen zeggen ze dat je een bad hebt genomen. Laat me niet lachen. Laten we de WC maar helemaal buiten beschouwing laten.
Het is onvermijdelijk dat op een gegeven moment een duidelijk gevoel van ‘wat doe ik hier?’ door je aderen stroomt. Je denkt aan de waarschuwingen van je eigen maatschappij over sekten, doet je ogen open en ziet dat je er zelf in zit. Je zingt liederen in een taal die je niet kent, je offert bloemen aan een standbeeld. Wat kan hier in vredesnaam de zin van zijn. Met je ziel onder je arm en een ontsteking aan je voet sjok je weg over het zandpad waar de zieke honden elke ochtend in liggen te rollen, totdat iemand je passeert, die je groet en jij een algemene ‘jij-ook’ opmerking terugmaakt. Je hoort je zelf praten en voelt je bevreemd van jezelf. Een jamais-vu ervaring over de manier hoe anderen je zien. Alsof je je eigen stem op een cassettebandje terug hoort. Zelfmoord zou je nooit plegen, maar je begint je toch serieus af te vragen hoe het ashramleven er morgen uit zou zien als je je nu op zou hangen aan een conferentielamp. Waarschijnlijk kan het niet eens. Daar is de kracht van Swamiji te groot voor. Hij krijgt iedereen op de plek waar hij maar wil. Je hoeft niet te proberen eraan te ontvluchten want dan raakt de benzine van je taxi wel op. Je keuze om hier te komen was genoeg om te veranderen in een pion van deze man, deze Goddelijke manifestatie, Swami Premananda. En deze ervaring blijkt een zegen. Het leven in de ashram laat je weer kind zijn, laat je weer liefde zien. De ashram is geen hemel, iedereen is op zoek naar het geluk en de vreugde in het leven en daarvoor moet veel Karma verwerkt worden. Iedereen raakt ziek of uit zijn humeur en bepaalde mensen lijken door een hel te gaan. Maar het is geen hel, want je voelt de kracht die iedereen met de dag meer gaat uitstralen. Een dag meer op deze heilige plek, met andere mensen die hierbij mogen zijn. Mensen die Swami al bij de geboorte heeft uitverkoren deel te mogen nemen hem te dienen. Je bent een devotee. Je hoort bij de Premananda-Youth die de spirituele toekomst van niet alleen Tamil Nadu, maar heel de wereld in handen heeft. Jullie zijn nu nog klein maar worden groot! Steeds groter! Totdat over de hele wereld de oerklank van de VEL, het symbool van jullie beschermheer Muruga weer door zal klinken. Jullie hebben een missie. Jullie zijn een eenheid. En daarin is de twijfel weer. De Angst. Je grote vijand. Je raakt in de war. Je bent opgegroeid in een wereld waarin persoonlijke vrijheid en individualiteit belangrijke waarden zijn. Wordt dat niet door deze beweging ondermijnt? Pas je wel thuis in zo’n stramien? Pas je überhaupt wel in een stramien? Durf je je normen en waarden op te geven voor de Nieuwe Tijd? De uitleg van het begrip eenheid is je ook vreemd. Vrouwen en Mannen worden namelijk gescheiden en dat vind je iets dat het gevoel van eenheid totaal lijkt tegen te spreken. Eenheid is ook het verplicht samen komen om dingen samen te doen. Het voelt niet als eenheid, het voelt als dwang. seva, dienstverlening op vrijwillige basis, uitruimen van een tuin met iedereen om daarna in het zwembad te mogen duiken. Waarom schuilt de bezem toch altijd achter de deur? Men deelt koekjes uit om te laten zien wat goed is volgens hen. En ze hebben nog het gevoel dat het uitdelen van die koekjes een vorm van seva is. Je voelt niet meer dat we het hier hebben over de Ware Boodschap van de man die Swami Premananda heet. Je voelt je hier niet meer thuis dan op welke andere plek dan ook. Je blijft een zoeker, maar geen vinder. Je ziet mensen die hier hun rustpunt hebben gevonden, onder de vleugel van het licht, maar zelf ben je hier te ongeremd voor.
De poorten van de ashram zijn de grote grens met de boze buitenwereld. De ashram is je reinigingskamp en één stap de poort uit en je voelt waarvan je gereinigd moet worden. Heel concreet met het vuil op straat, maar je voelt het meteen als je de eerste mensen aanspreekt. Nu je uit de rustige omgeving bent voel je hoe mensen zijn. Echt zijn. Waarmee ze de dingen proberen te zeggen. Ze zijn aardig tegen je. Zo lijken ze. Maar je voelt hun angst. Angst voor wat ze niet weten. Angst omdat ze weten dat elke dag hun laatste kan zijn. De auto stopt. Er ligt iets op de weg. Je kijkt door het raam. Een gekantelde truck. Dit is het dagelijks leven in India, een gekantelde truck. Erom heen staan mensen, auto’s toeteren om erlangs te komen. Je ziet drie mensen plat op de grond liggen. Het zijn vrouwen, een draagt een blauwe sari. Ze lijken niet te bewegen. De klap van de truck af hebben ze niet overleefd. Dan gaat er een arm omhoog. De vrouw trekt zich met haar armen vooruit. Ze steunt haar laatste ademstoten uit. Ze blijft vechten om te leven. Haar hoeft gaat omhoog, je ziet haar ogen. Ze lijdt. Achter de truck liggen waarschijnlijk nog meer mensen, maar dat kun je maar beter niet zien. Als de brandweer aankomt en de truck van de weg wordt gesleept kan de auto doorrijden. Iedereen houdt zijn ogen strak naar de grond gericht, uit respect voor wat er gebeurd is. Je eerste gevoel wat je krijgt nu je dit mee hebt gemaakt is dat je je moet ontladen. Zodra je voorbij gereden bent denk je er niet meer aan, maar bespreek je in jezelf de gewone gang van zaken in het leven. Eindbestemming is een waterval. Daar aangekomen waan je je in het Lourdes van Zuid-India. Tientallen kraampjes en honderden mensen drommen zich naar de watervallen, de mannen met ontbloot bovenlijf. Bij de kraampjes kun je frisdrank, Indiase hapjes, zeep en de heilige massageolie kopen. Je besluit zelf een massage te ondergaan. Je zit op een krukje met opgerolde broekspijpen. Een Indiër begint zich met zijn ruwe handen in te smeren met een groene medicinale olie. Je huid ontspant zich direct zodra het in aanraking komt met deze olie. Deze ontspanning probeert ook op je geest in te werken, maar die is nog te gespannen door de angst wat deze Indiër met je gaat doen. Je bent veranderd want je voelt dat er iets gaat komen. Je luistert beter naar de stem van je intuïtie. De man begint met zijn vuisten op je rug te trommelen. De steeds harder wordende slagen dringen zich tot diep in je vel door. Ze gaan dieper je lichaam in tot je botten en gewrichten. De Indiër gaat verder met slaan op je hoofd. Je krijgt meer klappen dan je denkt te kunnen verdragen, maar de schokgolf van ontspanning druist met elke klap je hersenpan in. Hij vervolgt met het kraken van je nek en armgewrichten waardoor je duidelijk aanvoelt hoe lang dit allemaal wel niet verkeerd heeft gezeten. Een stevige duim werkt zich in het soepele zachte vlees van je bovenarm zodat het je pezen kietelt. Als ook je benen deze operatie hebben moeten onderlijden en de Indiër het vriendelijke ‘ok’-teken door met z’n hoofd te knikken heeft gegeven waarmee hij duidelijk wil maken dat je mag oprotten, sta je op en voelt je als herboren. Het gevoel dat je een griekse God bent straalt van je af en je ledematen kunnen alleen nog maar het woord ontspanning schreeuwen. Een andere watervaltoerist, een Indiër, maakt duidelijk dat je op Leonardo DiCaprio lijkt door in heel gebrekkig krakerig engels het woord ‘Titanic-guy’ te herhalen. De wereld zit vol tegenstellingen.
In de avonden omsluiten machtige sterrenhemels de uiteinden van de ahram. Een equatoriale hemel met gekantelde constellaties. Je raakt je gevoel voor plaats kwijt bij het zien van zo’n sterrenhemel die je niet laat weten waar je bent. Het lawaai van een apparaat stoort je aandacht, je moet hoesten van de uitlaat. Je vraagt je af wat dit ding moet, het lijkt totaal geen functie te hebben en is willekeurig geplaatst. Je komt erachter dat er een draad naar de lampen leidt die overal schijnen en dat dit dus een apparaat moet zijn om energie op te wekken. De felle conferentielampen vervuilen de lucht met hun dwingende westerse kracht. Je voelt je bedrogen. De apparaten leveren niets meer dan lucht-, geluid- en lichtvervuiling. En dat voor een niet bescheiden prijs. Agressieve gevoelens wekken zich nooit bij je op, maar je hoopt dat iemand bij wie dit wel eens gebeurt langskomt om de machine aan stukken te slaan. Je loopt door naar een donkerder en rustiger plekje in de ashram waar je de hemel beter kan bekijken. Daar ontdek je de maansikkel, die lui op haar onderkant ligt. Het is één dag na nieuwe maan en bij gebrek aan maan is ze vanavond enorm intrigerend. Elke dag zal ze aan kracht vermeerderen totdat ze over veertien dagen haar volle glorie over de aarde mag schijnen. In de ashram hoor je de klanken van dans en spel van de conferentie. Je voelt je zoals zo vaak meer aangetrokken hier in rust de sterrenhemel te bekijken dan je te mengen onder mensen die je toch niks te vertellen hebt. Je voelt het indoctrinerende effect dat ook hier in perfecte liefde aan het werk is. Indoctrinatie ligt niet aan de gene die het doet, maar degene die het ondergaat. Deze is te zwak om zelf na te blijven denken en zich er zelf uit te redden. Opbouwende indoctrinatie is een manier om hiermee te leren omgaan. De mensen zingen omdat dat op het programma staat, en zijn vrolijk zoals ze moeten zijn. Men voelt niet. De boodschap komt niet over. Mensen voelen niet waar het om draait. Ze horen een satsang die ze langs zich heen laten glijden. Wat ze verstaan zijn de dingen die te maken hebben met moeten en wraak. Dat zijn de dingen waar je op moet letten als je naar God luistert, zo lijken ze te denken. Ze doen seva zoals ze moeten, doen abishekam, en zijn aardig voor elkaar. De mens is een kuddedier. Hij leeft in gemeenschappen die lijken op die van bacterieënkolonies, spreidt zich voort als een virus, maar leeft als een kuddedier. Hij vraagt geleid te worden. Hij zoekt een leider om hem te vertellen dat hij een vrije wil heeft, naar zichzelf moet luisteren en anders is dan de rest en schreeuwt vervolgens samen met nog honderden anderen devotees dat hij een vrije wil heeft, naar zichzelf luistert en anders is dan de rest. Jij bent anders dan de rest door hier te zitten, ver buiten deze mensen. Toegegeven, ze worden het spirituele pad opgestuurd en dat is goed, maar jij voelt dat je verder bent. Dat je daar niet meer aan mee hoeft te doen. Dat je seva wel kan interpreteren in een hogere vorm en dat Swami met je bezig is, elk moment dat je door de ashram loopt en de kracht werkt in je door tot dagen nadat je buiten de gemeenschap bent. Als je een stap richting God zet, zet Hij er vijf naar jou toe. Als je een stap van God vandaan zet, zet Hij er tien van jou vandaan. Zodra je in bed ligt en er buiten nog een akelige sfeer van gezelligheid hangt creëer je een stil plaatsje in je geest om tot rust te komen, want ze zijn al te lang met je geest bezig. Elke avond lig je uren wakker terwijl er in je ziel een oorlog afspeelt. Men luistert en je valt als een blok in slaap.
Nadat de dag zich aan je heeft geopenbaard door de onschuldige kinderlijke wereld van het wakker worden te verruilen met de problemen van alledag voel je je weer als een gewoon mens. Je bent niet spiritueel, men is niet met je bezig. Je loopt naar buiten om je te wassen. Je bekijkt hoe je schaduw een beker water over zich heen gooit en beseft dat de zon schijnt. In dotti wandel je naar de dharmasala waar een bord rijst op je wacht. Hongerig eet je deze maaltijd op en voelt je de hemel ingezegend met deze rijke hoeveelheid voedsel voor maar 21 rupees. Als je naar buiten loopt voel je je wit. En dat betekent goed. Zelfverzekerd en vol geluk strompel je door de ashram om in de pure ogen van de kinderen te kijken. In de ashram leven vijfhonderd kinderen die geen ouders meer hebben of die niet thuis kunnen worden opgevoed en hier een kans op een goed bestaan wordt gegeven. De puurheid van deze jonge zieltjes ontroerd je. Hoe jonger de kinderen zijn, hoe meer ze nog hun pure ‘ik’ zijn en niet door de maatschappij aangemeten functies en een alles overkoepelende ‘ego’. Ze lachen hun witte tanden bloot als ze weer zo’n rare westerling in dotti voorbij zien komen. En jij strompelt dus je bent nog eens extra interessant. Een videocamera in je hand zou een uitnodiging zijn om achter je aan te lopen.
Lichamelijk uithoudingsvermogen komt voort uit hoe je geestelijke conditie is. Zolang je geest blijft pushen ga je door totdat je lichaam erbij neervalt, maar veel mensen zien dit niet gebeuren en stoppen een prestatie uit voorzorg om ongelukken te voorkomen. Het moment waarop je dit doet is je geestelijke uithoudingsvermogen. Hoe dichter je bij het moment van lichamelijke dood komt, hoe beter je uithoudingsvermogen. Jij wordt hierin getraind. Je zit in een kamer. Het is nacht. Voor je staat de kist van een overleden man, een oom van de man die binnen de muren van deze ashram heilig is. Op een bandje klinkt een mantra. Om Namah Shivaya, Shivaya Namah Om. En jij zingt mee. Al drie uur lang. Al drie uur lang vibreert de oerklank van deze mantra door je lijf. Om. De eerste klank, de scheppende klank van Brahma. En jij vibreert deze klank hier om deze man in zijn volgende leven weer iemand te laten zijn. Shiva vernietigt het leven en transformeert dit in nog mooier leven. De mierenkolonie die zich om je heen heeft verzameld deert je niet meer. Van het eerste half uur liggen er nog verscheidene mierenkarkassen, maar nu kan je volledig in de mantra leven. Elke keer dat je de mantra chant voel je een stukje van jezelf sterven waardoor de rest van je ziel herboren kan zijn. Elke mantra werkt zich tot diep in je hart. Na nog een keer wierook te hebben aan gestoken drink je nog een kopje chai en gaat daarna naar bed. Nog een half uur klinkt het Om Namah Shivaya in je hoofd.
De kracht van Swamiji dreunt pas echt door de ashram als blijkt dat de vliegtuigen waarmee jij en de andere bezoekers terug moeten zijn opgeblazen door de Tamil-Tijgers op Sri Lanka. Swami besluit dat iedereen nog een maand moet blijven. Iedereen moet zijn pelgrimstocht hiernaartoe besluiten met een ontmoeting met de meester zelf. Een angstig gevoel bekruipt me weer. De macht die Swami heeft is grenzeloos. Je zit in een achtbaan en met het dichtklikken van je gordel heb je ervoor gekozen er niet meer halverwege uit te kunnen. Bovendien vertrouw je erop dat je er niet je hele leven in hoeft te zitten. Maar Swami heeft de macht je er een leven in te laten zitten. Westerse angsten grijpen weer over je. Je vrije wil voelt zich te niet gedaan. Belangrijke normen en waarden verbrokkelen en worden afgebroken door de gebeurtenissen binnen deze ashram. Eenzaamheid overvalt je. Je hoort nergens meer, niet in deze ashram en ook niet thuis. Beiden zijn niet te vertrouwen. Je hoort maar op één plek thuis, en dat is in de binnenkant van je eigen hart. De zoektocht begint in de ashram, maar het lijkt een en al uiterlijke verschijning. Het aanbidden van standbeelden, het eenheidsgebeuren. Nu voel je ook echt de wegen die het in je geopend heeft, de blokkades die het heeft afgebroken. Eerst kreeg je de weg alleen te zien, nu heeft Swami ook het nodige onkruid dat op de weg lag weg gekapt. Zoals Gandhi zei: Een reis van duizend mijlen begint met één stap. Het is aan jou om deze eerste stap te zetten, of om om te keren naar de Westerse wereld van kortstondig geluk. Je voelt dat de keuze aan jou is, dat niemand zich hiermee kan bemoeien. Uiteindelijk kies je sowieso voor dit pad, dus zou het uitmaken om nog een paar jaartjes te wachten en een leven te leiden zoals de maatschappij wil dat je die leidt. Over 11 jaar wordt de wereld gehuld in Nirwana en dan zal de keuze voor jou erg makkelijk zijn. De weg is vrij, je geest is open. Je kan het leven aan. Al het leven is lijden. Jij bent een masochist. Op een vroege morgen zwaaien de lieve mensen je nog uit op je reis terug naar huis. De reis naar buiten de speeltuin en het trainingskamp. Je voelt je klaar. Je bent klaar. Wat zal komend jaar in Nederland voor je brengen? Je vrienden wachten al op je.

Daan Oostveen, zomer 2001

Puja : hindoeïstische dienst, aanbidding van de Goden
Abishekam : uitgebreide Puja, reiniging van de Goden
Satsang : een monoloog van een guru, wijsheden
Dotti : omslagdoek, mannelijke rok
Dharmasala : eetzaal
Ashram : spirituele leefgemeenschap
Tamil Nadu : zuidoostelijke staat van India
Sari : Indiase jurk voor vrouwen, uit 1 lap stof
Devotee : toegewijde aan de guru, voortbrenger van liefde
Chanten : mantra’s zingen
Chai : Indiase thee met melk en suiker
__________________
We are all one. I do not follow a better path, I just follow another path.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 08-08-2001, 15:15
stroopwafel
Avatar van stroopwafel
stroopwafel is offline
wat lang!!
na een tijdje wil je wel dat het ophoud maar het is goed geschreven, het schept een duidelijk beeld
__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
Met citaat reageren
Oud 08-08-2001, 15:43
tampaszta
tampaszta is offline
Wanneer ga je?
__________________
...Catch me flying in your Sun...
Met citaat reageren
Oud 16-08-2001, 15:04
metzondernix
metzondernix is offline
Jeujmig! Jij bent écht goed!
__________________
OE MOEME NOEMOE!!!!!!!!!
Met citaat reageren
Oud 23-08-2001, 21:02
silver_kane_freakje
silver_kane_freakje is offline
wauw! ik vind het echt mooi geschreven, een verhaal waar je je op moet concentreren om het te lezen, en het dan onwijs goed is...mjah beetje vaag uitgelegd..maar meestal lees ik verhalen/boeken snel..maar op stukken zoals dit moet je je concentreren om alles te lezen, niks te missen
__________________
I want you to turn cold ice in my soul.....Got to freeze this yearning inside..... | Through The Wind We Crawl | *concertverslaafd*
Met citaat reageren
Oud 29-08-2001, 20:47
prinsesje
prinsesje is offline
Eindelijk...
mooi Daan,
ik probeer nu al een jaar een mening te vormen over sekten en de ideeen die eraan ten grondslag liggen maar het lukt me niet.
Het maakt me aan de ene kant inderdaad een beetje bang, bang voor het onbekende, maar ik herken ook zoveel in het 'zoeken naar'.
Het interesseert me mateloos dus en ik haat het dat ik er geen duidelijk mening over kan hebben! Moet het zelf denk ik een keer meemaken,
want zoekers zijn we tenslotte allemaal...
liefs
__________________
Remember the Tinman, who found he had what he thougt he lacked... remember the Tinman, go find your heart and take it back...
Met citaat reageren
Oud 29-08-2001, 21:12
Hannibal
Hannibal is offline
Citaat:
prinsesje schreef:
Eindelijk...
mooi Daan,
ik probeer nu al een jaar een mening te vormen over sekten en de ideeen die eraan ten grondslag liggen maar het lukt me niet.
Het maakt me aan de ene kant inderdaad een beetje bang, bang voor het onbekende, maar ik herken ook zoveel in het 'zoeken naar'.
Het interesseert me mateloos dus en ik haat het dat ik er geen duidelijk mening over kan hebben! Moet het zelf denk ik een keer meemaken,
want zoekers zijn we tenslotte allemaal...
liefs
Mooi gezegd... We zijn allemaal zoekers. Om een mening te vormen over 'sekten' moet je het inderdaad zelf meemaken. Om te weten hoe de wereld in elkaar zit. Lees Neal Donald Walsch.
__________________
We are all one. I do not follow a better path, I just follow another path.
Met citaat reageren
Oud 29-08-2001, 23:38
prinsesje
prinsesje is offline
Citaat:
Hannibal schreef:
Mooi gezegd... We zijn allemaal zoekers. Om een mening te vormen over 'sekten' moet je het inderdaad zelf meemaken. Om te weten hoe de wereld in elkaar zit. Lees Neal Donald Walsch.

Hoe de wereld in elkaar zit? gehgeh dat weet niemand...
maar als je het leuk vindt zal ik het lezen, waarover gaat het?
(misschien ga ik wel een jaartje bij de Hare Krishna's)
kuzz
__________________
Remember the Tinman, who found he had what he thougt he lacked... remember the Tinman, go find your heart and take it back...
Met citaat reageren
Oud 05-09-2001, 21:53
Woodstock
Avatar van Woodstock
Woodstock is offline
Indrukwekkend. Beangstigend. Verleidelijk. Uitermate goed en beeldend geschreven. Inlevingsvermogen grenzend aan het onbegrensde.
__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
Met citaat reageren
Oud 13-09-2001, 17:48
Verwijderd
Daan, dit zuigt gewoon omdat ik weet wat voor een verkapt persoon r achter zit.. kzie je morgen

Ps ik ga t niet lezen!
Met citaat reageren
Oud 15-09-2001, 12:26
metzondernix
metzondernix is offline
Citaat:
Phreshness schreef:
Daan, dit zuigt gewoon omdat ik weet wat voor een verkapt persoon r achter zit.. kzie je morgen

Ps ik ga t niet lezen!


Alstjeblieft zeg! Je moet geen mening hebben over iets wat je niet kent Lullebol! Misschien is dit toevallug wel een heel goed verhaal en dan geeft het toch niet wie de schrijver is? Het gaat om het verhaal, joh, de woorden! Doe niet zo klein!

Je bent stom als je verhalen naar de schrijver of schrijfster beoordeeld. LEES!!!! Hee Daan, ik vind 'm nog steeds GEWELDIG!

Even bij de weg, ik heb een hekel aan iemand die heel goed toneel kan spelen, maar ik ga naar bijna al z'n toneelstukken! Omdat ie gewoon goed speelt! DUS!
__________________
OE MOEME NOEMOE!!!!!!!!!
Met citaat reageren
Oud 21-09-2001, 21:52
MaaikeR
MaaikeR is offline
Hoi Daan,

Je had me nieuwsgierig gemaakt naar je andere verhalen, daarom kwam ik hier toch maar eens neuzen. Ik heb met plezier gelezen, maar de uitgebreide commentaren bewaar ik wel voor de workshopopdrachten.
Ik ben wel geen scholier meer en een volwassene (ach, wat heet volwassen?), maar toch vond ik het leuk even op deze site te kijken hoor. Tot kijk,
Maaike
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Columnwedstrijd] Als de ware werkelijkheid, idealisme
Verwijderd
0 09-06-2005 16:03
Verhalen & Gedichten Het Water en de meeuw
wilco984
2 20-04-2005 20:15
Verhalen & Gedichten Winnaar verhalenwedstrijd: Kleine, groene beestjes en het vergaan van de aarde.
Verwijderd
13 03-12-2003 15:04
Verhalen & Gedichten verhalenwedstrijd: Kleine, groene beestjes en het vergaan van de aarde
Vlooienband
0 01-10-2003 15:30
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Albaster Gnumann op de toendra
Verwijderd
4 24-11-2002 20:41
Verhalen & Gedichten mijn porseleine rots
lovely_fox
1 03-09-2001 23:10


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 21:22.