Ik zei iedereen de oren van z'n lijf..help me :(

[Lil'Girl]

Wat verstaan jullie onder zeiken/zeuren? Want ik krijg van iedereen te horen dat ik zeik. Alles wat ik zeg is zeiken volgens hen!
Ik begin aan mezelf te twijfelen en weet niet meer wat gewoon praten is!!!

Ik heb ook geen vrienden. Gisteren heb ik m'n msnlijst leeggemaakt, omdat niemand wat tegen mij zei. Daar werd ik toch wel heel erg pissig van en probeerde zelfs namen zoals: "Hallooow, ik ben er ook nog!" om mensen aan de praat te krijgen, maar alles wat ik deed leek hopeloos. Niemand, echt niemand praat uit eigen initiatief tegen mij!
Mijn msnlijst bestond eerst uit 37 mensen, dat waren voor een groot deel mensen van mijn sportvereniging (1. mensen met wie ik helemaal niet omging, 2. Ik zit niet meer op sport). De rest waren oppervlakkige schoolvrienden, beter schoolgenoten gezegd. Dus heb ik een paar mensen met wie ik nooit praatte verwijderd. Het werden er steeds minder, van 37, naar 21 en daarna 14. Gisteren heb ik die 14 verwijderd. Ik dacht dat deze 14 mensen het meest voor me betekenden, want het waren mensen die ik op school in de pauze zag, maar ja hoe kon ik dat ook denken. In de pauze praat niemand van hen tegen mij!!! Ik zit in de pauze wat voor me uit te staren en niemand zegt ook wat uit eigen initiatief tegen mij en als ik wat tegen hen zeg, dan werpen ze een geirriteerde blik naar mij alsof ik me met hen bemoei.
1 Week gelden hebben twee meisjes die ik sinds vorig jaar ken, ruzie gekregen met mij. Ik zag ze net als de rest met wie ik in de pauze zit alleen op school. Nooit buiten schooltijd! Ik snapte eerst niet wat ze tegen mij hadden, maar ben via via erachtergekomen dat ze me een zeikerd vinden. Ik zeur over van alles en nog wat en zit altijd in de stress over school en dat reageer ik dus op hen af. Dat zag ik eigenlijk al aangekomen, want ik ben altijd chagrijnig en de laatste tijd zeg ik dingen zoals: 'Ik haat de dag dat ik geboren ben', 'Ik ga me kunstmatig ziekmaken, dan hoef ik niet naar school' , 'Kutschool' en nog meer van dat gezeik. Je kan je al voorstellen dat een normaal mens er gek van wordt. En meestal als ik dit soort dingen zeg, dan werpen ze een geirriteerde blik of beginnen te grinniken of ik krijg dingen zoals: 'Stom kind' naar m´n kop geworpen.
Ik zit nu in een nieuwe klas en ondanks dta ik altijd zo gesloten ben op school, probeer ik al wat contact te leggen met klasgenoten. Ik merk wel dat het moeilijk is, ik kan mezelf niet echt zijn (kom serieus over), word heel nerveus en weet af en toe niet wat ik moet zeggen. Maar of ik na die 6 weken vrienden heb gemaakt? Nee!
Als we in groepjes moeten werken dan word ik nooit gekozen, als we groepjes moeten maken bij gym blijf ik als laatst over.

Ik kan dit allemaal begrijpen, want wie wil nou omgaan met iemand die altijd wat te klagen heeft, altijd chagrijnig is, zo gesloten is en zo negatief tegen alles aankijkt. Tenslotte heb ik een kutkarakter, dat krijg ik ook de laatste tijd te horen van iedereen zelfs van m'n ouders. M'n ouders zeggen ook dat ik heel erg veranderd ben, ik ben heel erg agressief, reageer fel, ben heel chagrijnig, pessimistisch, kan bijna niet nomaal praten, alles komt op een geirriteerde toon, fel en schreeuwerig eruit en ik doe vaak arrogant. Hoe kan iemand mij ooit aardig of interessant vinden? Onmogelijk gewoon!
Iedereen heeft me al kapot gemaakt van binnen! Hoe kan ik dan nog een vrolijk meisje worden en contacten aangaan?

Mijn familiesituatie lijdt er ook onder. Mijn ouders zijn mij zat en als mijn moeder zegt waarom ik nou weer zeik, zegt mijn vader: "Omdat ze zo'n mens is" Dit doet me heel erg pijn.
Ik durf niks meer te zeggen! Ik durf niet meer te praten!

Als je er zelf niet uit komt, zoek dan hulp. Als je je beter voelt, dan hoef je minder te 'zeuren' en kun je gezelliger zijn, bovendien is het leven dan ook voor jou zelf een heel stuk leuker.

Misschien kun je één of twee 'vriend(inn)en' uitleggen hoe je je voelt en waarom je doet zoals je doet. Kun je kijken hoe ze reageren, sommige mensen kunnen als ze de reden weten iets meer hebben. Maar ga ook werken aan dat rotgevoel, desnoods met proffessionele hulp.

Succes en sterkte iig.

Misschien kun je eens bij jezelf nagaan wanneer je 'zo' bent geworden... (met of zonder professionele hulp)
Ik denk dat die mensen om je heen het alleen maar erger maken en dat ze niet door hebben hoe jij je erbij voelt.. misschien kun je eens met je moeder gaan praten.. en met een aantal van school..

Je msnlijst leeg maken betekend niks hoor... ik heb ongeveer 82 mensen in mijn lijst staan.. ik praat met 3 daarvan ofzo... niet omdat ik de rest niet aardig vind.. ik heb gewoon nooit zo'n zin om met iedereen te praten..
en waarschijnlijk hebben mensen omdat jij zo negatief reageert.. zoiets van met haar praat ik nu liever niet.. maar misschien vinden ze je wel aardig (je kunt tenslotte nooit weten wat een ander denkt.. laat staan van jou vindt) zorg er gewoon voor dat je niet teveel praat over wat je niet leuk vind enzo... ik zou ook weer die mensen opnieuw toevoegen want op deze manier isoleer je jezelf alleen maar..

Succes

[Fade of Light]

een erg inkoppertje zou nu zijn als ik zei "je zeikt hier wel heel erg" he?

maar ff serieus, kun je dit uitleggen:

Iedereen heeft me al kapot gemaakt van binnen!

[Lil'Girl]

Fade of Light schreef op 13-10-2003 @ 16:42:
een erg inkoppertje zou nu zijn als ik zei "je zeikt hier wel heel erg" he?

Wat komt zeikerig over? Ik leg mijn probleem voor en dan krijg ik te horen dat ik zeik!!!

[Nona]

Lil'Girl schreef op 13-10-2003 @ 20:21:
Wat komt zeikerig over? Ik leg mijn probleem voor en dan krijg ik te horen dat ik zeik!!!

Het probleem is niet dat je jouw probleem voorlegt. Het probleem is meer dat je helemaal niet lijkt te zoeken naar een oplossing. Die problemen zijn in de eerste plaats JOUW problemen, niet die van een ander. Daarom ben jij degene die het hardst aan een oplossing moet werken, dat mag je niet van anderen verwachten. Zoek naar oplossingen, probeer ze uit, verwerp geen mogelijkheden zonder er erg goed naar gekeken te hebben.

Daarnaast moet je je instelling veranderen. Je hebt tot nu toe alleen maar gezegd dat je school haat en dat niemand je meer aardig vindt enzo, maar zo kom je er niet. Probeer dingen in school te vinden die je interesseren, probeer vrienden te maken. En ga er niet van uit dat een ander het initiatief maar moet nemen, want zo zit de wereld gewoon niet in elkaar. Initiatief nemen is je eigen verantwoordelijkheid.

Oh ja; en zoek een leuke hobby of iets dat je leven iets leuker kan maken. Zo kom je er echt niet door; je moet ook iets hebben om op terug te kunnen vallen. Een sport, kunst, een instrument, een huisdier of een interessegebied, maakt niets uit. Vind gewoon iets.

[Warsocket]

Lil'Girl schreef op 13-10-2003 @ 20:21:
Wat komt zeikerig over? Ik leg mijn probleem voor en dan krijg ik te horen dat ik zeik!!!

dat was gewoon een flauw grapje van hem

magoed waar ik ook lang over heb gedaan voordat ik het leerde
je kan proberen je omgeving te veranderen of jezelf

geloof me jezelf veranderen is 1000x makkelijker

en dat hoeft echt niet een rigorueze karakterchange te zijn
gewoon wat positiever tegen dingen aankijken helpt bv al
en nadenken voordat je iets zegt en op je intonatie letten bv

ik zeg niet dat het jouw schuld is ik zeg alleen dat jezelf veranderen makkelijker is
(dat moet natuurlijk niet te worden maar dat is nog lang niet aan bod)

naja als je nog meer wilt weten kun je me toevoegen op msn
iig sterkte - je moeite wordt beloont

[Severus]

Volgens mij moet jij eens even met een psychiater gaan babbelen.

Je bent aandachtsziek, écht aandachtsziek, en je wringt je in allerlei bochten om aandacht te krijgen, of het nou positieve of negatieve aandacht is. Je kickt er gewoon op; als ze je negeren, dreig je meteen met zelfmoord. Een echte drama queen.

Je lokt het allemaal zelf uit (bewust of onbewust, want je kickt er op) - als je wilt dat mensen normaal tegen je doen, dan moet je ook normaal doen en ophouden met dat kinderachtige gezeik! Volgens mij ben je 13/14 jaar oud, en als kind door je ouders verschrikkelijk verwend, waardoor je bij elke kleine tegenslag je gigantisch gaat aanstellen. Nou meid, wen d'r maar aan, 't leven is hard en alles gaat niet van een leien dakje. Hoe eerder je dat beseft, des te beter, want dan ga je weer normaler doen en stoppen met dat kinderachtige gedrag.

Ik heb het vage gevoel dat je hier op het forum ook alle aandacht naar je toe probeert te halen; je weet zelf immers al waar het probleem ligt en je weet eigenlijk best wel wat je moet doen, maar toch kom je hier naar toe, om lekker reacties te krijgen.

Maar goed - mocht dat niet het geval zijn en doe je dit allemaal onbewust, dan hier een paar tips:

- Ga boeken lezen, yoga beoefenen, boswandelingen maken of iets anders dat je geestelijk meer ontspant en waarin je je frustraties kwijt kan. Ga desnoods op een sport (niet direct een teamsport). Op den duur zal je geestelijk gezien wat stabieler zijn.

In ieder geval heb je wel een bron van ontspanning nodig.

- Let niet te erg op je eigen gedrag, want daar komt jouw onzekerheid en geslotenheid voornamelijk vandaan. Als je jezelf op ieder klein dingetje gaat controleren, zoals "Dit doe ik niet goed, het moet anders" etc. dan gaat het geheid mis.
Natuurlijk moet je op je gedrag letten zoals ieder normaal persoon, maar hier moet je niet obsessief in worden, als je begrijpt wat ik bedoel.

Blijf gewoon rustig, praat rustig, verhef je stem nooit (in ieder geval niet te vaak) en denk na voordat je wat zegt (niet zomaar even negatieve dingen er uit flappen). Je moet geestelijk stabieler worden en een rustiger leven gaan leiden, een beetje 'onthaasten' en 'ontstressen.'

- Laat je niet teveel opjutten door school en door andere mensen - besef dat heel erg veel dingen nog lang niet zo belangrijk zijn als ze lijken. Zeker de meningen van mensen. School is in principe ook niet al te belangrijk; ik vind het bijvoorbeeld niet goed & belangrijk genoeg om je geestelijke of lichamelijke gezondheid er voor te moeten opofferen.

Probeer stress dus zoveel mogelijk te vermijden.

Je zult op den duur zien dat je houding, je way of life en je levensbeschouwing verandert, je zult meer rust kennen en veel dingen niet meer zo nodig moeten. Je zult niet meer zo gemakkelijk de molensteen van het moeten presteren om je nek voelen hangen.

Je zult dan ook merken dat mensen weer naar je toekomen en je benaderen voor contacten (want je uitstraling verandert). Het is onbewust en instinctief, maar mensen voelen het aan wanneer je een (druk) persoon bent met een negatief zelfbeeld en een verschrikkelijke drama queen. Daar zijn ze niet van gecharmeerd en zullen ze je dus niet benaderen.
Als je bent veranderd en emotioneel gezien veel meer rust kent, straal je dat ook uit en zullen meer mensen het weer kunnen verdragen om in jouw nabijheid te zijn. Inclusief jouw ouders.

Ik weet er niet veel van af, maar misschien heb je ADHD of een ander soort ziekte of complex waardoor jij zo bent? Of heb je bepaalde dingen meegemaakt in je leven waardoor je nu steeds zo extreem op allerlei dingen reageert?

In ieder geval, je kunt er in ieder geval niet voor zorgen dat iederéén je leuk vindt: dat is onmogelijk. Dat moet je accepteren. In deze wereld zijn er nu eenmaal óók mensen die je niét leuk vinden, en daar moet je mee leren om te gaan. Dat moet iedereen accepteren, daar moet iedereen doorheen: ik ook en iedereen in jouw naaste omgeving ook.

Nou, dat was het wel weer zo'n beetje. Onthoud dat het probleem bij jezelf en je houding ligt, en wanneer je daar iets aan gaat doen, zul je vanzelf zien dat meer mensen jou als aantrekkelijk gezelschap gaan zien.

Ik zou zeggen, succes.

Ripper

[Quiana]

Je beschrijft het probleem, ziet volgens mij redelijk goed hoe je zelf handelt, hebt volgens mij zelfs redelijk door wat er anders kan enz, en vervolgens doe je er niks aan, of blijf je hangen in een soort van zelfmedelijden. Misschien zie ik het verkeerd, kan, maar zo komt het wel op me over.

Lil'Girl schreef:
Hoe kan iemand mij ooit aardig of interessant vinden? Onmogelijk gewoon! Iedereen heeft me al kapot gemaakt van binnen! Hoe kan ik dan nog een vrolijk meisje worden en contacten aangaan?

Geef jezelf geen slachtofferrol. Natuurlijk hangt het ook deels van andere mensen af of ze je aardig enz vinden, maar daar heb jij ook een verschrikkelijk grote invloed in.

Misschien heeft iedereen je wel kapot gemaakt van binnen, en dan? Is dat voor jou een reden om de rest van je leven te zitten met gedachtes als hierboven? Het kan, maar het kan ook anders.

Ja, je kan de hele tijd wegkwijnen in gedachtes als 'hoe kan iemand mij ooit aardig of interessant vinden', toekijken hoe je contacten verliest (of niet kan maken), maar dat helpt je geen stap vooruit. Je kan ook uit die rol stappen, en proberen aan jezelf te werken, hulp zoeken als je dat niet alleen kan, actie ondernemen, en niet passief blijven zitten.

De keuze is aan jou.

Als ik bot of wat dan ook overkom, het is echt niet de bedoeling om je een rotbui of wat dan ook te bezorgen, aardiger, liever, of wat dan ook kan ik het niet brengen, sorry.

[DaisyDeadPetals]

Je doet me een beetje denken aan een (voorheen) goede vriendin van mij waar ik afstand van heb genomen omdat ik gek werd van dat GEZEIK! Natuurlijk mag je af en toe best even lekker zeuren, maar zij is iemand die altijd van alles heeft. Er hangt zo'n negatieve sfeer om dat kind dat ik er niet vrolijk van wordt als ik bij haar in de buurt ben.

Zoiets vreet ontzettend veel energie. Ook omdat ik altijd wel voor haar klaarstond, maar als ik een enkele keer een beetje in de put zat liet ze niks van zich horen. Niet omdat het haar niet boeide, maar omdat ze zo met zichzelf bezig was dat ze het niet zag of niet serieus nam.

Misschien moet je er eens bij stil staan dat jouw klasgenootjes ook niet altijd gelukkig zijn en soms ook een pestleven hebben. Want geloof me, iedereen heeft wel wat. Mensen hebben ook niet altijd zin om jouw gezeik aan te horen omdat ze het zelf misschien ook wel moeilijk hebben en jouw problemen er niet bij willen, zeker niet als je zo brengt.

Probeer je instelling eens wat te veranderen. Hoe kut je je ook voelt, er zijn altijd wel dingen in je leven waar je wel blij mee mag zijn, hoe weinig ook. Probeer daar energie in te steken en niet in de negatieve dingen. Klinkt heel cliche, maar waar je energie in steekt, dat wordt groter. Vraag eens aan iemand "en, hoe gaat het met JOU?" , toon interesse in andere mensen en laat het ook eens merken als je ergens wel blij mee bent. Dan zullen mensen het ook een stuk leuker vinden om met je om te gaan.

Zoals iedereen al zegt, je moet het zelf doen. JIJ bent verantwoordelijk voor je eigen leven, niet andere mensen.

Dus geef jezelf een flinke schop onder je kont en maak er wat van!

DaisyDeadPetals schreef op 15-10-2003 @ 19:03:

Dus geef jezelf een flinke schop onder je kont en zeik niet zo