Oud 22-02-2010, 19:52
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Dit forum is allang niet meer alleen gericht op scholieren, dus ik waag een kans

Ik ben op zoek naar ervaringen van faalangst bij mensen van 18+ en eigenlijk ben ik voornamelijk geïnteresseerd in faalangsttraining. Op scholen is het tegenwoordig namelijk vrij normaal dat teruggetrokken kinderen of kinderen die vastlopen met toetsen er tussenuit worden gepikt. Zij komen dikwijls in speciale trainingen terecht die vanuit school georganiseerd worden, o.a. gericht op het vergroten van de sociale vaardigheden en assertiviteit. Maar voor volwassenen bestaat veel minder op dit gebied.
Het lijkt ook alsof het minder voorkomt of dat het een taboe is.

Wie heeft er ervaring mee en kan er wat over vertellen?
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 22-02-2010, 21:06
Verwijderd
Op de basisschool heb ik een faalangsttraining gevolgd in groep 8. Die was min of meer verplicht voor iedereen zodat je weerbaar was tegen de brugklas. Op de middelbare school heb ik een faalangsttraining gevolgd. Maar daar had ik zelf om moeten vragen, daar werd geen informatie over gegeven en eigenlijk wist niemand dat dat op school bestond. De training zelf sloeg nergens op, vaak kwamen de leraren die dat moesten geven niet opdagen of viel het uit. Sowieso helpt het niet om tegen je eigen leraar dingen te moeten vertellen die je dwarszitten. Bij mij heeft het uiteindelijk niets geholpen. Op de hogeschool hadden ze ook een training geloof ik, maar ik werd meteen doorgestuurd naar een snelhulppsycholoog (dat blijkt dus ook al te bestaan). En dat werkte ook niet
Dus over hulp voor volwassenen kan ik vrij weinig zeggen. Er wordt geen ruchtbaarheid aan gegeven en je moet vaak echt zoeken.

Bedoelde je eigenlijk voor volwassenen in het algemeen of volwassenen op een hogeschool/universiteit? Want ik denk dat volwassenen die geen opleiding volgen dat zelf allemaal moeten uitzoeken. En er zijn bedrijven die assertiviteitstrainingen leveren. Maar eigenlijk hoor je ook vrij weinig over volwassenen die dat soort trainingen doen. Misschien schamen die zich er meer voor. Op scholen begint het al normaler te worden en hoor je veel mensen zeggen dat ze faalangst hebben.
Met citaat reageren
Oud 22-02-2010, 21:11
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Of ik studenten of werkenden bedoel.. maakt niet zoveel uit. Ik ben in alle verhalen wel geïnteresseerd.

Heb jij enig idee waarom die snelhulppsycholoog voor jou niet werkte?
En hoe ging dat in zijn werk, was het vooral gericht op het ontwikkelen van vaardigheden of meer gericht op het achterhalen van blokkades oid?
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 22-02-2010, 21:48
Verwijderd
Ik heb een assertiviteitstraining gevolgd toen ik 18 was, dit is gegaan via maatschappelijk werk. Ik heb daar opzich wel wat aan gehad, maar het was toch apart omdat de meeste rond de 30 a 40 jaar waren en hele andere problemen hadden.
Verder ben ik een keer naar de decaan op school gegaan en die stelde faalangstraining voor. Dit was speciaal voor studenten, maar ik heb mij daar uiteindelijk niet voor opgegeven omdat ik al andere hulp had op dat moment.

Edit: het belangrijkste dat ik bij de training had geleerd was het geven van feedback. Bijv. Ik vind het vervelend dat jij zoveel lawaai maakt (het gedrag), daardoor kan ik niet zo goed leren (het gevolg voor jou) zou je daarom je muziek wat zachter willen zetten (jouw wens)
zoiets was het geloof ik
Met citaat reageren
Oud 22-02-2010, 21:48
Nonaj
Avatar van Nonaj
Nonaj is offline
Ik heb een assertiviteitstraining voor volwassenen gevolgd bij iemand die die cursussen gaf en via de universiteit heb ik een faalangsttraining gevolgd. Het was er beide vooral op gericht om je denkpatroon te veranderen en niet te snel voor anderen in te vullen wat zij denken. Bij faalangsttraining gebruikten ze RET.

Al heb ik volgens mij wel een raar soort faalangst want ik blokkeer niet. Ik probeer een tentamen of een paper gewoon te maken (je weet immers nooit, ik heb ook een aantal tentamens WEL gehaald op deze manier waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou halen) en vervolgens lig ik totdat het nagekeken is continu 's nachts wakker omdat ik denk 'oh jee wat zou de docent denken als hij/zij deze crap onder ogen krijgt'....
Met citaat reageren
Oud 22-02-2010, 21:59
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Hebben die twee trainingen je geholpen Nonaj?
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 22-02-2010, 22:20
Verwijderd
Citaat:
Of ik studenten of werkenden bedoel.. maakt niet zoveel uit. Ik ben in alle verhalen wel geïnteresseerd.

Heb jij enig idee waarom die snelhulppsycholoog voor jou niet werkte?
En hoe ging dat in zijn werk, was het vooral gericht op het ontwikkelen van vaardigheden of meer gericht op het achterhalen van blokkades oid?
Ik denk dat de snelhulppsycholoog niet werkte omdat dat maar 3 sessies in beslag nam. Ze probeerden wel blokkades te achterhalen, maar dat werkt voor mij niet in zo'n korte tijd. Eerst moet ik iemand gaan vertrouwen voordat ik überhaupt iets over mezelf ga vertellen. Ze richtten zich ook op het wijzigen van je denkpatroon, maar ook daarbij denk ik dat dat niet in 3 keer 40 minuten lukt. Dus het initiatief is leuk, maar of dat bij iedereen werkt vraag ik me echt af. Dan kom je toch uit bij een echte psycholoog.
Met citaat reageren
Oud 27-02-2010, 12:01
Verwijderd
Er bestaat voor volwassenen wel degelijk assertiviteitstraining en psychologische hulp.

Die kun je krijgen via de huisarts. Je wordt dan doorverwezen naar een soort GGZ. De vergoeding wordt geregeld via de AWBZ, dus je hoeft er niet eens voor te betalen.
Met citaat reageren
Oud 27-02-2010, 17:00
Missy1234567890
Avatar van Missy1234567890
Missy1234567890 is offline
Goed topic, ik vroeg me ook af of er faalangsttrainingen bestaan voor volwassenen.
Ik ben me er de laatste tijd wat meer in aan het verdiepen, omdat ik waarschijnlijk last heb van faalangst. Ik kan alleen maar trainingen vinden op het gebied van cognitieve faalangst, maar daar heb ik geen last van. Tentamens kon ik gewoon maken zonder te blokkeren of een black-out te krijgen, leren ging me goed af. Ik zoek trainingen op het gebied van sociale faalangst en die heb ik nog niet echt kunnen vinden. Voor zover ik heb gelezen wordt sociale faalangst vaak ook prestatieangst genoemd, maar trainingen daarvoor zijn dan weer vooral gericht op het leren presenteren (voor een groep). Ik denk dat sociale faalangst breder is en ik merk het ook aan mezelf; ik ben in veel sociale situaties bang om te falen, om fouten te maken en dan vermijd ik de situatie (of ik laat het aan een ander ove') of ik vraag heel veel bevestiging. Ik ben altijd bang dat ik iets raars zeg, of iets heel doms doe of dat de ander het niks vindt wat ik doe. Bang om te falen in de letterlijke zin van het woord.

Ik heb rond m'n 20e een assertiveitstraining gevolgd via de universiteit. Daar heb ik wel veel aan gehad, ik denk ook dat sub-assertivteit en faalangst aan elkaar verwant zijn, omdat in beide gevallen vaak dezelfde negatieve gedachten een rol spelen. Tijdens die assertiviteitstraining hebben we ook met het RET-schema gewerkt, ik denk dat dit ook zou moeten werken bij sociale faalangst. Misschien helpt het om dat wat vaker toe te passen.
Met citaat reageren
Oud 27-02-2010, 18:20
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Maakt het verschil, assertiviteits- of faalangstcursussen via GGZ of via bijvoorbeeld maatschappelijk werk of nog ergens anders? Het is misschien ook wel wat voor mij.

Maar weet je wat het is, op school heb je op een veel concretere manier last van faalangst, omdat je voortdurend toetsen moet maken, dat heb je niet echt meer als volwassene, vandaar dat er denk ik minder over te vinden is, de faalangst uit zich dan op een andere manier.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 28-02-2010, 17:53
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Citaat:
Dit forum is allang niet meer alleen gericht op scholieren, dus ik waag een kans

Ik ben op zoek naar ervaringen van faalangst bij mensen van 18+ en eigenlijk ben ik voornamelijk geïnteresseerd in faalangsttraining. Op scholen is het tegenwoordig namelijk vrij normaal dat teruggetrokken kinderen of kinderen die vastlopen met toetsen er tussenuit worden gepikt. Zij komen dikwijls in speciale trainingen terecht die vanuit school georganiseerd worden, o.a. gericht op het vergroten van de sociale vaardigheden en assertiviteit. Maar voor volwassenen bestaat veel minder op dit gebied.
Het lijkt ook alsof het minder voorkomt of dat het een taboe is.

Wie heeft er ervaring mee en kan er wat over vertellen?
Ik heb zelf soms last van faalangst. Heel erg is het niet, maar wel erg genoeg om af en toe roet in het eten te gooien (bijv door extra praktijkexamens voor het rijbewijs). Het is nooit officieel vastgesteld, maar ik heb het wel af en toe als feedback gekregen, bij wijze van zwak punt.

Je kunt zelf heel veel doen om het te voorkomen. Ik heb bij de studenpsycholoog gelopen, maar daar heb ik niet zo heel veel aan gehad. Die heeft cognitieve gedragstherapie voorgesteld, maar ik werd van hot naar her gestuurd. A vond dat ik bij B terecht moest en B vond dat ik naar A moest. Zo was het cirkeltje rond en dat was ik zo zat dat ik besloot om er op eigen houtje iets aan te gaan doen.

Veel beter werd het toen ik een zelfstudie ging doen op het gebied van assertiviteit. Ik heb er veel filmpjes met voorbeelden over gezien. Daar heb ik geleerd dat de confrontatie aan gaan heus niet zo erg is als al die doemsituaties die je in gedachten passeert. Dat kun je doortrekken. Immers, dat betekent ook dat wanneer je een fout maakt, de gevolgen niet zo erg hoeven te zijn.

Toen ben ik dus vaker de confrontatie aangegaan met m'n faalangst. Ik zit nu in het arbeidsproces, waar je afgerekend wordt op fouten. Dus toen was ik gedwongen om nog een stap verder te gaan. Zo heb ik mezelf geleerd om voordelen van fouten in te zien en er zo veel mogelijk van te leren. Het feit dat er nu anti-biotica bestaan komt immers ook door een fout. Fouten kunnen dus kansen bieden. Dit probeer ik door te trekken naar m'n dagelijkse leven. Wanneer je je baas kunt laten zien hoe je met een fout ben omgegaan en daar een positieve draai aan hebt gegeven, reageren ze volgens mij een stuk positiever. Sinds ik dit onder de knie heb durf ik veel vaker risico te nemen.

EDIT: nog een kleine toevoeging overigens. Het hielp ook wel om mezelf met zakelijke termen te beschrijven. Het gaf erg veel zelfvertrouwen, waardoor ik ook minder vatbaar werd voor de faalangst. Zo kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk al veel verder stond dan ik dacht. Zo klinkt "ik heb als een ware huishoudmanager het doen van boodschappen naar m'n broer gedelegeerd" veel sterker en professioneler dan "ik vroeg m'n broer om boodschappen te doen".
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.

Laatst gewijzigd op 28-02-2010 om 18:37.
Met citaat reageren
Oud 28-02-2010, 21:00
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Maar weet je wat het is, op school heb je op een veel concretere manier last van faalangst, omdat je voortdurend toetsen moet maken, dat heb je niet echt meer als volwassene, vandaar dat er denk ik minder over te vinden is, de faalangst uit zich dan op een andere manier.
Nou ja, als ik naar mijn werk kijk dan is dat één en al deadlines en prestatie leveren. Ik ervaar de druk op mijn werk meer als destijds op school/uni. Overigens loop ik daar gelukkig niet in vast, ik kan er mee om gaan. Ik heb meer sociale faalangst, ondanks het feit dat ik enorm goed met mensen om kan gaan.

Ik ben speciaal benieuwd naar de inhoud van zulke cursussen, omdat ik het idee heb dat assertiviteitstraining of cognitieve gedragstherapie mij niet echt verder zal brengen. Ik ben behoorlijk assertief, ik kom altijd op voor mijn eigen mening en weet en durf hem duidelijk te verwoorden. Ik durf nee te zeggen, ook tegen mensen die boven mij staan. Volgens mij hoef ik daar niks in te leren.
Qua cognitieve therapie ben ik al bezig geweest. Omdat ik in eerste instantie dacht dat ik paniekaanvallen had, ben ik daar een cursus voor gaan volgen. Hierbij sta je ook stil bij 'wat is mijn overtuiging' en 'hoe realistisch is dat?' etc. Uiteindelijk bleek ik er niet mee uit de voeten te kunnen en werd ook benoemd dat mijn klachten meer op sociale faalangst lijken dan op paniekaanvallen. Ik klap namelijk dicht en/of word extreem nerveus als ik het idee heb beoordeeld te worden, zoals bij een presentatie of als iemand mee kijkt terwijl ik mijn werk doe. Daarnaast ben ik gewoon extreem perfectionistisch en sta ik fouten maken eigenlijk niet toe, hoewel ik echt wel weet dat je die mag maken.
Maar mijn angst is dus dat ik aan een faalangstcursus niet zo veel heb omdat het zich richt op assertiviteitstraining en cognitieve therapie. Maar misschien heeft iemand hier ervaringen dat er veel meer in zo'n cursus zit dan ik denk.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 28-02-2010, 21:35
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Als je weet dat je fouten mag maken, maar je gelooft daar zelf niet in, zou je eigenlijk een manier moeten vinden om jezelf ervan te overtuigen dat het mag. Blijkbaar heb je die overtuiging nodig.

Dat dichtklappen als er iemand meekijkt herken ik ook wel. Maar als je manager daarvan op de hoogte is, is het toch niet zo'n probleem? Die beseffen namelijk zelf ook wel dat ze mensen op de zenuwen kunnen werken door mee te kijken. Volgens mij is het heel normaal en hoef je daarvoor niet direct de stempel "faalangst" te krijgen. Natuurlijk is het irritant, maar het is allemaal part of the game.

Nouja zoals ik al zei, ik heb geen hoge pet op van de professionele hulpverlening en heb dus zelfstandig het probleem aangepakt (even voor de duidelijkheid: dat gaat een stuk verder dan de eerste de beste google hit lezen). Je lijkt me slim zat dus misschien is het ook wel iets voor jou? Ik ben ook geen professional, maar ik denk dat je er het meest aan hebt als je jezelf aanleert om een positieve draai aan je fouten te geven. Fouten maak je toch wel en als je ze leert gebruiken als kansen hoef je er ook niet bang meer voor te zijn.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
Met citaat reageren
Oud 28-02-2010, 21:58
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Oh dat 'meekijken' is niet perse gericht op een manager hoor. Een stagiaire, een collega, een (onbelangrijke) klant, een werknemer die qua rang lager staat, het maakt allemaal niets uit. Uiteraard is het wel erger als het iemand is tegen wie ik op kijk of die belangrijk is, maar het is niet persé een rangverhaal ofzo.

Ik probeer ook om het probleem zelfstandig aan te pakken voor ik verder ga. Het is namelijk enigszins mijn vakgebied (al heb ik mij in een ander onderwerp gespecialiseerd, waardoor ik verder niks weet over de precieze inhoud/aanpak van zo'n cursus/training/therapie) en daardoor is de drempel voor mij eigenlijk wel hoger. Ik heb voor mezelf ook wel een plan om het zelf aan te pakken en neem al dit soort tips wel mee, maar aangezien ik merk dat het wel verergerd en aangezien het al behoorlijke invloed heeft op mijn leven, wil ik weten wat er nog meer mogelijk is.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 01-03-2010, 00:01
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Ik weet wel dat bij cognitieve gedragstherapie je jezelf met de hulp van de therapeut gaat aanleren om je denkgewoontes te veranderen. Je schrijft keer op keer op wat je voelt en waarom als je met de situatie geconfronteerd wordt. Hierdoor leer je de denkpatronen te herkennen en wordt je je ervan bewust. Dan leer je een nieuw denkpatroon, wat het doemdenken moet gaan vervangen. Ze vragen je opnieuw om op te schrijven hoe dat dan weer voelt. Dit moet je dan in alledaagse situaties gaan oefenen en daar verslagen van maken en aan je therapeut laten zien. Dan kun je de overschakeling maken. Wanneer je hierin getraind ben kun je zelfstandig je doemdenken herkennen, in het juiste kader plaatsen en overschakelen op een productiever denkpatroon. Daarmee is het probleem vaak opgelost. Het doemdenken verdwijnt daarmee niet, maar je leert er dus wel mee omgaan en je zal waarschijnlijk wel minder angst voelen. Je zal waarschijnlijk ook niet direct resultaat zien. Het is net alsof je een spier traint. In het begin ben je er nog niet zo effectief in en gaan de beelden toch nog met je op de loop. Maar als je serieus blijft trainen wordt dit wel steeds minder en minder. Dan zie je de beelden nog wel maar dan boezemen ze minder angst in dus. Bij mij is "een fout is een ramp" dus veranderd in "een fout is een kans om iets te leren". Het gevolg is dat ik bijv als er iemand bij staat die in de hierarchie lager is, er een grapje van maak en zeg, kijk, nu leer je van mij hoe het dus niet moet. En tegen een manager zeg ik bijv "nou op dag 1 had ik die fout nog niet gemaakt en was m'n productiviteit [voorbeeld 1], en op dag 2 heb ik dit gedaan met de fout en toen was m'n productiviteit [voorbeeld 2 met hogere productiviteit]".

Nouja, dat kan je zelfstandig doen, in overleg met een therapeut of in groepsverband. Ik denk wel dat het de meest effectieve behandelmethode is, het is immers aangeraden door 2 professionals die verder op geen enkele wijze met elkaar verbonden zijn. Ook voor jou zou cognitieve gedragstherapie misschien nog steeds kunnen werken, alleen heb je in het verleden misschien de verkeerde doemdenkerij aangepakt. Want het richt zich echt heel specifiek op 1 bepaalde gedachte. Of misschien heb je niet lang genoeg getraind. Persoonlijk zag ik pas een effect na een paar maanden. Eenmaal begonnen met werken had ik even een terugval, maar daar leerde ik er in een paar weken alweer mee omgaan. En het is zo fijn, zo bevrijdend om niet meer zo bang te hoeven zijn voor een foutje.

Ik heb verder nooit deelgenomen aan een faalangst werkgroep o.i.d. maar daar kan iemand anders misschien meer over vertellen.

Hopelijk heb je hier iets aan.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.

Laatst gewijzigd op 01-03-2010 om 00:21.
Met citaat reageren
Oud 01-03-2010, 15:00
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Nou ja, als ik naar mijn werk kijk dan is dat één en al deadlines en prestatie leveren. Ik ervaar de druk op mijn werk meer als destijds op school/uni. Overigens loop ik daar gelukkig niet in vast, ik kan er mee om gaan. Ik heb meer sociale faalangst, ondanks het feit dat ik enorm goed met mensen om kan gaan.
Ja, dat is natuurlijk ook wel zo, dat je op je werk ook prestaties moet leven, maar aan de andere kant ligt dat natuurlijk ook aan wat voor werk je hebt, als je faalangst hebt maar je hebt werk waarbij verder geen deadlines of presentaties of iets hebt, dan heb je er misschien niet meer last van, al kun je dan nog wel onzeker blijven en zo.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 18-11-2011, 23:39
Verwijderd
Heel grote up, maar Balance, wilde graag weten wat je uiteindelijk gedaan hebt, en of het geholpen heeft?
Met citaat reageren
Oud 19-11-2011, 10:48
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Vrij snel na dit topic ging het behoorlijk mis. Veel negatieve ervaringen die voor veel angst zorgden. Heb me daarom aangemeld bij een psychologische praktijk. Ben daar in eerste instantie met cognitieve gedragstherapie behandeld, dat ging met heel veel ups en downs. Twee stappen vooruit, een stap terug. En soms ook wel eens andersom.
Daarom hebben we in de tussentijd ook de persoonlijke kant wat meer belicht ("waar komt het vandaan?") en gekeken naar externe factoren ("wat kan je nog meer doen om je algehele spanningsniveau naar beneden te krijgen?"). Allemaal niet zo veel succes. Oh en nog EMDR tussendoor. Ook niet het gewenste resultaat.
Nu ben ik onlangs van psych veranderd en er is gekozen voor iemand die qua methode behoorlijk buiten mijn comfortzone ligt, om te kijken of we zo wat kunnen doorbreken / bewerkstelligen. De methodiek gaat heel erg uit van werken met je gevoel; het verstand / cognities worden enorm aan een zijkant gezet. Ik doe dat nog maar kort, dus ik kan nog niks over het effect zeggen, maar merk wel dat het me goed doet om eens heel anders met mezelf bezig te zijn. Tegelijkertijd is het dus ook behoorlijk pittig.

Al met al klinkt het alsof er nog niks bereikt is. Op het gebied van mijn klachten is dat natuurlijk ook wel zo. Maar ik vind dat ik het afgelopen anderhalf jaar wel enorm veel over mezelf heb geleerd, dingen die ik niet zelf zou hebben ontdekt. Ook ben ik er achter gekomen dat er wel wat meer achter zit dan alleen maar faalangst. De hele persoonlijke ontwikkeling die ik heb meegemaakt vind ik toch wel een winst van de behandeling. Maar ik hoop uiteraard dat er in mijn klachten nog wel e.e.a. gaat veranderen.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom je hebt geupt. Zomaar uit interesse of is er een andere reden?
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 19-11-2011, 19:14
Verwijderd
Ik merk dat ik door de winterdip opeens best een beetje faalangstig doe met betrekking tot mijn studie. Vind 't heel raar want ik heb nooit faalangst. Maar goed ik faal dan ook nooit, ik ben eigenlijk overal goed in (en anders doe ik het niet ). Maar zo'n kunstacademie dat is zó anders, daarin kan ik de uitkomst niet goed beheersen en daardoor klap ik op het moment nogal dicht, krijg ik helemaal niks gemaakt. Beetje stom *schouderophaal*

Was wel nieuwsgierig hoe dit nou zat bij volwassenen, omdat ik het dus niet zo goed van mezelf ken en het fenomeen eigenlijk alleen ken van de brugklas. Ik bedoel, ik weet dat ik een perfectionist ben en ook dat ik dingen uit de weg ga als ik denk dat ik ze misschien niet kan, maar dat zijn dus niet zo veel dingen Ik ben hier in het begin van de opleiding ook wel tegenaan gelopen, en daarna kon ik het redelijk loslaten, maar nu ik in het eindexamenjaar zit en het dus 'goed moet zijn', is het opeens weer héél lastig. Heel irritant, want als ik niks maak, is het natuurlijk sowieso niet goed
Met citaat reageren
Oud 20-11-2011, 11:41
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Bij mij was het ook eerder nooit een probleem, behalve met de geijkte dingen als presentaties.
Pas toen ik ging werken werd ik geconfronteerd met dingen die ik minder goed kan dan een ander (met tig jaar werkervaring) en met dingen die ik niet uit de weg kan gaan. Dus dat je het nu pas tegen komt, kan best kloppen.
Het heeft inderdaad met perfectionisme te maken, maar de vraag is dan ook: wat maakt nou dat je het totaal niet oké vindt dat er een keer iets mis gaat? Wat maakt dat je vindt dat jij never nooit een keer mag falen, terwijl je een ander er waarschijnlijk helemaal niet zo hard op afstraft als het hem/haar overkomt?

Helaas is die vraag niet heel makkelijk te beantwoorden. Of soms wel, maar zie dan toch maar eens de knop om te zetten. Want uiteindelijk is het niet de bedoeling dat jij weer alles durft en perfect doet, maar dat jij durft te falen en je beseft dat dat je menselijk maakt. Dus dat je durft toe te geven aan jezelf en aan een ander dat je iets zo moeilijk/eng vindt, dat je het uit de weg gaat. Of dat je bij een 5 of 6 tevreden kan zijn (misschien na wel even kort balen), omdat je inzet oké was en dit blijkbaar een tentamen/opdracht was dat jou niet goed lag.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 21-11-2011, 01:29
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Interessant om dit topic terug te lezen. Ik ben inmiddels van baan gewisseld sinds ik in dit topic heb gepost en er staat alweer een nieuwe baanwissel op het programma. Toen ik bij mijn huidige baan binnen kwam was ik heel onzeker en was ik eigenlijk ook weer bang om fouten te maken. Maar toch ben ik enorm gegroeid in zelfverzekerdheid. Het lijkt me ook een kwestie van aftasten waar je nou eigenlijk echt goed in bent. En in de leeftijdsperiode van 20 tot 30 jaar ga je daarnaar op zoek. Sommigen hebben dan al snel hun roeping gevonden, anderen doen er een paar jaar over.

Tsja en in het arbeidsleven word je nu eenmaal geconfronteerd met dingen die je niet goed doet. Moet je echt mee leren omgaan. Het is jammer dat school of de universiteit hier niet op voorbereidt.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Verwijderd
5 10-05-2009 15:00


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:00.