Pff misschien overdreven maar wie herkent dit? :(

Ik zal er even de tijd voor nemen zodat het allemaal een beetje echt duidelijk is.

4 weken geleden heb ik mijn huidige vriend leren kennen. Het was voor mij meteen liefde op het eerste gezicht en ook van zijn kant af was er meteen vertrouwen en verbondenheid. Hij is bijna negentien en ik ben net zestien (heeft er verder niet echt mee te maken hoor...).
De dag dat ik hem ontmoette was een zondag en sindsdien zie ik hem elke zondag, en hopelijk binnenkort ook elke zaterdag, maar dat wordt moeilijk denk ik. Alleen het is zo moeilijk om steeds een week te moeten wachten.

Hij woont in Rotterdam, ik in Deventer en dat is gewoon zo'n gigantisch kuteind. Echt moeilijk.

Wij hebben een fantastisch speciale band met elkaar. We begrijpen elkaar, we vertrouwen elkaar volledig, we kunnen overal over praten en woorden zijn niet eens meer nodig. We kunnen elkaars verhalen afmaken, en uitleg is niet eens meer nodig bij ons gevoel. Natuurlijk is er een verschil, hij heeft overal meer ervaring mee en de opvoeding is heel anders geweest. Maar we zijn zo'n beetje elkaar, we zijn hetzelfde, alleen qua uiterlijk zeg maar niet. We vullen elkaar aan.

Het gevoel van missen is helemaal nieuw voor mij en het doet mij zo'n pijn. Elke zondag als ik hem ophaal van het station, weet ik al dat ik hem die avond ook weer los zal moeten laten. En dat is heel moeilijk. Ik mis hem echt de godganse dag en het wordt gewoon steeds pijnlijker. Want bij elk gesprek dat we hebben, en bij elk woord dat hij zegt, ga ik meer van hem houden.

Dit lijkt zo ongeloofwaardig in vier weken tijd, en mijn ouders blijken dit ook niet te snappen. Mijn moeder vind het "onnodig" om bij hem te blijven slapen, of hij bij mij. Zij vindt het zelfs "onnodig" dat ik hem elke week zie. Ze begrijpen niet hoe wij voor elkaar voelen.

Ok dit is eigenlijk allemaal overbodige info, maar hoe moet ik nou met zo'n gevoel omgaan? Sinds twee weken moet ik bijna elke avond huilen omdat ik hem zo gigantisch mis. Aan de ene kant is dat fijn, want het bevestigt elke avond weer mijn gevoel voor hem, maar aan de andere kant is het zo onmogelijk voor mij om dit vol te houden.

Hij is het zeker waard, want op de zondag zelf ben ik alle pijn van de afgelopen week vergeten, maar in de week zelf is het zo slopend voor mij.

Hoe ga ik hier mee om? Hoe maak ik het makkelijker? Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik leef serieus van weekend naar weekend... Kwil hem nooit meer kwijt, en als het zou moeten zou ik maanden op hem wachten, maar hoe meer ik hem spreek, en hoe beter ik hem ken, hoe pijnlijker zo'n week wordt

Hmmz ik vind het vreselijk, want dit klinkt zo overdreven, maar ik weet het echt niet meer...

Dus alvast bedankt voor reacties..!

sorry voor dit gigantische lulverhaal. Maar kben op dit moment nogal erg emotioneel. Tis heel laat en heb net een moeilijk gesprek gehad met mijn lief...

[^AmArU^]

damnz ik wist helemaal niet dat je hier zo mee zat ik herken het maar een klein beetje helaas, maar begrijpen doe ik het heel goed hoor...mijn reply wordt echter een nutteloze steunbetuiging want ik denk niet dat er echt een goede oplossing is,
ik bedoel
je voelt je natuurlijk kut en daar wil je van af
dus volgens mij moet je of zeggen: ik maak het uit, maar dat is geen optie, niet waar,
dus dan blijft enkel over dat je heel veel belt, msn't, scrhijft eventueel, en daarbuiten afleiding zoekt...naja veel helpends zeg ik niet helaas
kuzz...

[Wennup]

Tja helpen kan ik ook niet denk ik, alleen zeggen dat zown relatie zeker kan werken. Ik heb zelf 1.5 jaar verkering gehad in zown situatie. Wij belde veel, en als het kon kwam hij door de weeks langs.

Naja sterkte meid.. en idd zoek een sport afleiding, vriendinnen. succes!

[Dark Angel]

Tja.. voor mij ging het leven ook een hele lange tijd in 'golven'.. 1 weekend met hem, 4-5 weken down, dan weer een weekendje...

Je went eraan.

Schrijf elkaar (ook papieren brieven) stuur elkaar dingetjes, stuur effe een mailje gewoon zomaar.. En geniet van de momenten dat je *wel* samen bent.

[beertje16]

ik herken het wel een b-tje... afagelopen vakantie had ik een vakantievriendje en was hartstikke gek op hem! helaas moest ik na een week weer naar huis en hij woont aan de andere kant van de wereld... ik heb het toen ook best moeilijk gehad!
tja, in jouw geval zou ik zo door de weeks zo veel mogelijk contact hebben via telefoon, mail, chatten, sms enz... en probeer niet verdrietig te zijn als je hem niet ziet, maar je alvast te verheugen op het weekend wanneer je hem ziet! gewoon positief denken...
suc6!

[kizzy]

ik herken het wel.. ik ben veel alleen thuis (ziekte van pfeiffer) en mis vreinden, sporten enz.. ik heb alleen HEM. maar jij hebt het wel heel erg... bel vaker met hem, mail, msn enz. met hem.....

misschien is het inderdaad goed om meer afleiding te zoeken, en als je je rot voelt bel hem dan savonds eventjes op... misschien dat het rotgevoel van missen overgaat na mate jullie langer hebben..

succes ermee.. ik weet het ook nie echt sorry

[silla02]

Ja ik herken dit echt!!!Dit heb ik zelf ook. Alleen mijn vriend woont in dezelfde stad als mij!En hij is al een paar jaar ouder dan mij dus hij werkt elke dag en ik zit op school en als hij vrij is ben ik laat uit
Alleen jij ziet hem nog vaker dan mij!!Ik zie mijn vriend 1 keer in de zoveel tijd maar niet echt precies om de week. Maar ik zit ook elke avond met hem op msn en ik schrijf hem wel is enzow.

Okeej wat je eraan kan doen is zoals al gezegt is gaan mailen, veel smsen, schrijven, enz. dat is ook best leuk...

Veel suc6!!!!
xxxxxxxxiez sil

[FB]

Zulke ouders heb ik ook!!!

het is toch 'onnodig', jullie kunnnen elkaar nog vaak genoeg zien, je hebt haar vorige week toch nog gezien!, dat soort reacties, echt vet kut.

Maar ff weer to the point, ik weet helaas niet wat je ertegen kunt doen

Grtz,
F

[metalgurlie]

ej, ik zou juist een beetje afstand nemen... niet al te veel bellen en zeggen dat je elkaar zo mist, dan blijf je d'r zo in hangen en ga je neit verder. Maar ga andere leuke dingen doen, en bel eens in de 2/3 dagen, stuur af en toe een mailtje... of eits anders, en ben gewoon superblij als je um dan weer ziet,.. naja khoop dat je d'r uitkomt succes iig

[Piccola]

Dat verschrikkelijk missen en dan soms zelfs moeten huilen ken ik! Ik heb het al als ik hem 2 dagen niet zie. Mijn vriend moet op dinsdagavond en woensdagavond werken en overdag zit hij tot 16.00 uur op school, dus dan zie ik hem 2 dagen achter elkaar niet. Soms vind ik dat niet erg en kan ik er tegen.. Maar af en toe! My god! Dan mis ik hem zo verschrikkelijk dat ik het idee heb dat ik compleet gek word ofzo! Dit heb ik niet altijd gehad.. Ik heb dit pas de laatste 2 maanden en wij zijn al 8 maanden samen. Mijn vriend en ik wonen trouwens [gelukkig] niet zo ver uit elkaar als jij. Wij maar 5 straten!