Een handtekening is juist datgene wat je het minste nodig hebt
Bij dit soort problemen is de kern altijd dat de failliet beschikkingsonbevoegd wordt ten aanzien van zijn vermogen. De schuldeiser van de vordering heeft slechts de bevoegdheid om zijn vordering ter verificatie in te dienen, dat wil zeggen dat hij de curator laat weten dat hij wil meedelen in de opbrengst van (de liquidatie van) de activa van de stichting. In de praktijk blijft er van een failliete en geliquideerde onderneming niets over. Vrijwel altijd blijven de meeste schuldeisers zonder een cent achter.
Je zult dus een manier moeten vinden om buiten de failliete boedel om verhaal te zoeken en daarvoor is de manier die Unexplained noemt prima. Je kunt met de bestuurders van de stichting pro se (dus niet namens de stichting maar in hun hoedanigheid van privépersonen) een overeenkomst van borgtocht aangaan. Komt de stichting zijn verplichting tot teruggave van het geleende niet na, dan ontstaat automatisch een verplichting tot betaling van dat bedrag voor de bestuurders.
Een andere mogelijkheid is het vestigen van een pandrecht op activa van de stichting, maar in de praktijk heeft dit vaak weinig nut omdat bij elke extern gefinancierde rechtspersoon de eerste kredietverlener al zakelijke zekerheidsrechten (zoals pand en hypotheek) zal hebben bedongen, terwijl bovendien de fiscus een hele hoge voorrang heeft op de executieopbrengsten.