Seksuele Fantasie

[Type]

Lang geleden geschreven als antwoord op een vraag:

wat is jouw sexuele fantasie?

- - -

Stel je voor:

Een zonnige, maar toch ietwat koude lentedag, een kamertje in het centrum van Utrecht. Helemaal leeg, met een lichtbruine houten schrootjesvloer.
Er staat een bed, van donker hout, waarschijnlijk eikenhout ofzo, je weet het niet precies. Deze staat met het hoofdeinde tegen de linkermuur, in ieder geval, links voor je als je door de licht-/cremegele deur binnenkomt. Dit is de westmuur.
In de noordmuur is een groot raam. Zo een met onder een groot gedeelte, en twee kleinere raampjes erboven, zo'n gespleten raam. Ook dit weer met cremegele kozijnen. Het lijkt wel dichtgeverfd te zitten, want je krijgt het niet open. Als je naar buiten kijkt zie je een grote boom, al helemaal groen, en daarachter een vreemd verbogen hek dat een beveiliging zou moeten zijn, zodat men de gracht niet inrijdt. En zo te zien heeft het al een keer een botsing moeten overleven.
Je bent op twee hoog, en als je naar beneden kijkt (een meter of 4, 4-en-een-half?) zie je daar een geblondeerde vrouw lopen, met een volle boodschappentas in haar rechterhand. Ze heeft een bruine bontjas aan, nep, maar toch... Telkens zie je haar bijna struikelen over haar naaldhakken, en in het gootje naast de, eigenlijk veel te smalle, straat belanden.

Tegen de oostmuur hangt een flauwe spiegel, al lang niet meer schoongemaakt, met veel grijzige strepen erop, en een fout gouden barok-achtige lijst eromheen, met veel frutsels en draaitjes, boogjes en versiersels. Het ding maakt je een beetje zenuwachtig. Onder de spiegel staat een kleine kast, een bordes meer, zoiets waar je chinese porselijnen vazen op zou verwachten, maar daar is de kamer iets te puur voor, te leeg, en zo moet deze ook blijven. Het kastje is ook van een donkere houtsoort, en komt ongeveer tot je heupen. Er naast staat een even donker stoeltje, wat duidelijk wankel is...

Het bed is bedekt met een wit laken, en daaroverheen een oubollig gebreid dekbed.Eigenlijk totaal onnodig, en waarschijnlijk wordt het tijdens de eerste vijf minuten van het voorspel van het bed af geschopt.
Ineens bemerk je aan de linkerkant van het bed een platenspeler. Zo'n hele oude, waar de toeter er nog opzit. Een koperen hoorn. Een verschrikkelijk ding, maar ja, je bent hier ook niet om gecharmeerd te worden door deze jongen, deze wat vreemde jongen, met een verwarde, maar toch stijlvolle bos haar, wat een beetje met een golf achterover valt, en hem bijna het uiterlijk van een pianist geeft, of een verdwaalde denker, een persoon die zo zou kunnen verdrinken in zijn eigen gedachten. Een hopeloze romanticus...

Van romantiek zal echter bar weinig terechtkomen. En je prijst jezelf daar gelukkig om. Je vind hem wel leuk, en voelt je wel tot hem aangetrokken, maar ziet dit meer als een vriendendienst. Een kans om hem van zijn opgehemelde beeld te beroven... Eigenlijk doe je het uit sarcasme.

Hij trekt een kartonnen doos tevoorschijn van onder het bed, met een aantal grammofoonplaten erin, allemaal vlekkeloos netjes in de verbleekte hoesjes. Je vangt namen op als 'Rachmaninof', 'Chopin', 'Liszt'. Klassieke componisten.
Daarachter echter zie je marsmuziek. Strakke, stramme, snelle marsmuziek... Het soort muziek dat gedraaid werd tijdens WW 1 om het moraal erin te houden.
Inderdaad een vreemde jongen, met een fantasie waar je nooit echt hoogte van zal kunnen krijgen.

Hij kijkt je aan met een blik van vertedering, verlangen en respect, knikt je een keer toe, glimlacht wat zenuwachtig, en begint zich redelijk snel en wild uit te kleden. De kleren gooit hij op het wankele stoeltje aan de andere kant van de kamer, wat het wonder boven wonder houdt.

Jij begint je ook uit te kleden, trekt je shirtje over je blonde lokken heen, trekt de semi-oversized broek uit, en realiseert je dat dit soort kleding, of zo'n soort meisje als jij, helemaal niet in een klassiek getinte kamer als deze hoort...

Even later lig je in het bed, met de jongen naast je. De zon valt net over het bed heen, en werpt een dun straaltje zonlicht tegen je been, wat de intensiteit van het geheel net iets verhoogd... Je hebt er geen spijt van...

De jongen had de plaat al klaargelegd, en zet nu de naald erop.
Je hoort krassen, ruisen, maar toch begint na een korte tijd de muziek. Ja, het is de snelle, rytmische marsmuziek. Maar hier was je al op voorbereid.
Het leek je niets, maar toch, nu je hier bent, in the heat of the moment, blijkt het toch geen slecht idee geweest.

Wat je verder rest, is het letten op de marsmuziek.

Als het allemaal voorbij is, met alle gemakken en ongemakken van de afgelopen dag, valt er alleen nog een zwak zonnetje tegen de muur waar de spiegel hangt, en je ligt, zoals dat heet, een beetje moe maar voldaan op dat bed. Klaar om je weer aan te kleden, klaar om weer te gaan, en ineens vraag je je af hoeveel meisjes hij al heeft kunnen verleiden hem deze fantasie tot uiting te laten brengen...

- - -

[Blitzkrieg Bop]

Het begint wel leuk, maar ongeveer halverwege ga je het afraffelen. Het lijkt net of je in de eerste helft een paar uur tijd bestchrijft en in de tweede helft maar een paar minuten. Wel een grappig effect, maar ik stoorde me er wel een beejte aan.

[spunky]

Ik vind het een irritant verhaal. Ik heb een hekel aan te veel beschrijvingen en jij doet niet anders. Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening. Daarnaast is me niet helemaal duidelijk wat je nou probeert te zeggen.

En nog een vraagje: is het opzet dat je eerst zegt dat de kamer leeg is en daarna vertelt wat er allemaal wel niet staat?

Ik weet niet of het je bedoeling was, maar ik vind dit verhaal alles behalve erotisch. Ik kan het daarom ook moeilijk zien als een beschrijving van een seksuele fantasie... maar iedere heug zijn meug, zoals men in sommige delen van het land pleegt te zeggen.

Totdat je eindelijk komt tot het bed, lijkt het veelal nog op een natte droom van respectievelijk een architect en later een binnenhuisarchitect. Daarna treuzel je nog wat rond om een paar componisten te noemen en een wat bizarre (maar wel interessante) voorliefde voor marsmuziek, waar we eigenlijk weinig meer mee kunnen. Ik kan niet echt toegang krijgen tot je seksuele fantasie (dit is overigens een aardige openingszin).

Mede door de beschrijvingen die voor mij weinig erotisch in zich hebben, maar veelvuldig aanwezig zijn, maar ook omdat ik in de war raakte door wie nu precies de jij was.

LUH-3417 - Marsmuziek... dat moeten we toch onthouden.

[Type]

spunky schreef op 30-12-2003 @ 20:49:
Ik vind het een irritant verhaal. Ik heb een hekel aan te veel beschrijvingen en jij doet niet anders.

Dat is bij bijna alles wat ik schrijf wel het geval geweest eigenlijk...

En nog een vraagje: is het opzet dat je eerst zegt dat de kamer leeg is en daarna vertelt wat er allemaal wel niet staat?

Och god, nou je het zegt

Was me nog niet eens opgevallen...

LUH-3417 schreef op 30-12-2003 @ 23:38:
Ik weet niet of het je bedoeling was, maar ik vind dit verhaal alles behalve erotisch. Ik kan het daarom ook moeilijk zien als een beschrijving van een seksuele fantasie... maar iedere heug zijn meug, zoals men in sommige delen van het land pleegt te zeggen.

Het gaat ook om neuken op marsmuziek, en is dat erotisch?
Nee, niet bepaald. Ook alles behalve romantisch. Maar het kan wel een sexuele fantasie zijn

Mede door de beschrijvingen die voor mij weinig erotisch in zich hebben, maar veelvuldig aanwezig zijn, maar ook omdat ik in de war raakte door wie nu precies de jij was.

De 'jij' is eigenlijk een vriendin van me, maar sowieso kan het elke lezer zijn.

Ik kreeg op een gegeven moment een mailtje van een meisje waar ik toendertijd een beetje mee aan het flikflooien was. Ze vroeg me "wat zou je nou echt nog een keer willen doen, wat is je sexuele fantasie?"

Dus heb ik een verhaaltje geschreven met haar en mij in de hoofdrol, vanuit haar perspectief. De 'jij' is zij dus.
Maar een 'jij' is sowieso altijd de lezer. Dus het is niet helemaal een persoonsgebonden verhaal...

Ja, maar zelfs het neuken komt niet echt terug in je verhaal. Dat gebeurt ergens tussen de alinea's door, geloof ik. Alleen de marsmuziek is er nog wel.

Ja. Er wordt gewoon te weinig geneukt in je verhaal, sorry.

LUH-3417