Verhalenwedstrijd: Akke en de lente

Akke en de lente

De lente komt eraan! De lente komt er aan! Akke rende achterstevoren door zijn tuin en sprong over het hekje. Met een achterwaartse salto landde hij midden op de weg en besloot om te gaan vliegen. Hij spreidde zij armen en zocht een hoog gebouw. Achterwaarts rende hij de trap op en kwam op het dak terecht. Hij nam een afloop (achterwaartse aanloop) en sprong achterstevoren van het dak.
Maar in plaats van naar beneden te storten, ging hij omhoog. Hij vloog door de wolken met een snelheid waarbij zijn mond begon te klapperen. Joehoe! riep Akke en met een rotvaart schoot hij langs de zon, kon net met zijn hoofd een satelliet ontwijken en botste toen keihard tegen de maan op. Voor hij au kon roepen had Akke al weer zo'n vaart gemaakt dat hij dwars door de man heen vloog, waarbij de zonnestralen dwars door het gat dat hij in de maan had achtergelaten heen schenen en de hele planeet aarde verschroeiden.
Akke vloog verder. Langs melkwegen en zonnestelsels vloog hij. Totdat hij er genoeg van had en zich omdraaide. Met een rotvaart viel hij weer naar beneden. Maar omdat hij zijn hoofd anders had gedraaid, had hij nu een andere koers. Weer vloog hij recht op de maan af en ging er dwars doorheen. 3 meter naast zijn vorige gat. De zon scheen er doorheen en Akke kon nog net op tijd uitwijken door zijn hoofd te draaien, want toen de stralen de aarde bereikten veranderde de aarde in een brandend houtskool barbecue stukje. De raket die er toevallig omheen vloog smolt en in het hele heelal rook het naar aangebrand vlees en plastic.
Akke Viel verder. Langs de fikkende aarde, net zolang tot hij de bodem van het heelal kon zien. Hij minderde vaart door zijn handen in te trekken en maakte een zachte landing op de bodem van het heelal. Het was een grote zwarte leegte met vloerbedekking met bloemetjes en kraters (die bloemetjes waren duidelijk overgenomen van de aarde) en ontzettend veel troep en stof. Akke maakte een pirouette en bekeek de troep op l hand staand. Er lagen onverklaarbare dingen die waarschijnlijk van andere planeten waren gevallen, maar ook aardse dingen zoals huizen, een gesmolten raket, tennisballetjes, sokken, sleutels enz. Alles wat ooit weg was geraakt lag hier. Akke danste op één hand langs de puinhopen terwijl hij een liedje zong dat was geïnspireerd op wat hij zag. Het leek hem leuk om het achterstevoren te zingen en dus deed hij dat. Het bestond uit 100 coupletten die allemaal hetzelfde waren, maar elke keer met een ander woord eindigden. Akke werd moe en dus ging hij opzoek naar een koelkast (die ook van de aarde was afgevallen) om in te gaan zitten en zijn teennagels te knippen. Hij ramde met het deurtje tegen zijn hoofd zodat hij sterretjes zag en keek omhoog. Hij zag roze, paarse, gele, groene en blauwe sterretjes. Ook zag hij zwarte sterretjes (die waren door de zonnestralen verschroeid) en zo viel hij in slaap. Hij droomde over genetisch gemanipuleerde maïskolven die de aarde aan vielen door er rozenblaadjes op te strooien en werd wakker doordat hij merkte dat hij op water dreef. Hij keek om zich heen en zag niets dan water. De hele vloerbedekking was bedekt met 2 meter hoog water. Het grappige was dat het water nergens in zat. Het was net een gigantische drilpudding waar je oneindig in kon zwemmen. Akke haalde zijn roze zwempak uit zijn binnenzak en trok het aan. Hij besloot om te gaan waterballetten. Hij zette een knijpertje (dat hij altijd bij zich had) op zijn neus en dook onderwater.
Terwijl hij bezig was met zijn waterballet zag hij onderwater de vloerbedekking steeds verder vervagen en hij besloot dat het tijd was om te gaan. Hij spreidde zijn armen, zocht een hoog punt, nam een afloop en sprong. Met een rotvaart schoot hij omhoog en binnen tien minuten was hij terug op de aarde (die nu wel was afgekoeld). Hij liep op de verkoolde resten naar zijn huis en zocht een paar meubels bij elkaar die niet zo heel erg verbrand waren. Hij bond ze op zijn rug, spreidde zijn armen en zocht een hoog gebouw uit dat nog niet tot op de grond toe afgefïkt was en sprong. Hij vloog net zolang tot hij een mooie groene planeet vond waar hij op kon landen. Hij bouwde een huisje van koffiezetapparaten (die daar in het wild groeiden aan bomen) en zette daar zijn meubels in. Hij maakte een tuintje waar hij fluitketels in kon verbouwen en zette er een hekje van kunstmatig gemodificeerd zetmeel omheen. Hij keek uit zijn raam en was volmaakt gelukkig.