Advertentie | |
|
03-09-2004, 22:20 | ||
Citaat:
Bestaat er geen opleiding die je kan doen als je zwanger bent? Van 1 salaris kan je zeker wel een gezin onderhouden alleen moet dat salaris wel genoeg zijn. Hij kan natuurlijk ook ontslagen worden, of er kunnen andere problemen komen(hij raakt alcoholist, gebeurd met de vader van een vriendin). Ik zou zorgen dat ik voorbehoedsmiddelen gebruik totdat ik voor mezelf kan zorgen en dan pas aan kinderen gaan denken. Maar dat is nu niet het geval. Abortus lijkt mij een grote stap die het overwegen waard is. Je zou er zelf compleet achter moeten staan, en je moet er ook compleet achter staan voor het kiezen van een leven zonder opleiding met kind. Het is allebei een grote belangrijke keuze. Als het kan zou ik de morning after-pil gebruiken als dat een optie zou zijn. Abortus zou ik wat langer over nadenken. En uiteindelijk, als het voor het kind en mij beter is, zou ik het waarschijnlijk wel doen. |
04-09-2004, 08:33 | |
Verwijderd
|
Ik heb hier heel erg over nagedacht toen een tijdje geleden een vriendin van mij een abortus heeft laten plegen.
Ik heb nu een vriend, we zijn 16 maanden samen en hebben het er ook weleens over gehad. Het is hierbij het geval dat ik eigenlijk nu al van het kindje houd, ookal bestaat het dus nog helemaal niet. Ik zou het daarom ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen een abortus te plegen. Wat heb ik dit kind dan te bieden, is de vraag. Ik geloof dat ik dit kind heel erg veel te bieden heb. Ik geloof ook niet dat het niet mogelijk is nog een opleiding te doen wanneer je een kind hebt, ik geloof echter wel dat het ontzettend zwaar zou zijn. Maar ik heb zo ontzettend veel familie die me zou helpen en ik denk dat ik het kind genoeg te bieden zou hebben om een goed leven te hebben. Een meisje die bij mij op de basisschool zat is al vier jaar moeder. Zij is zelfs alleenstaande moeder. Ze heeft gewoon haar opleiding afgemaakt en het lukt haar uitstekend om voor het kind te zorgen. |
04-09-2004, 08:56 | |
Verwijderd
|
Waarom kun je na het krijgen van een kind geen opleiding meer doen? Bij een deeltijdopleiding ben je meestal maar één dag per week van huis, die dag kan het kind dan naar de oppas, oma of creche of de vader blijft thuis die dag. De andere dagen studeer je dan thuis; dat huishouden kost echt niet zo veel tijd hoor (tenzij je smetvrees en/of een heel groot huis hebt). Universitaire studies kunnen vrij makkelijk als het kind eenmaal op school zit; je hebt toch lang niet altijd college.
Mijn moeder heeft twee opleidingen gedaan na de geboorte van mijn zus en mij, geen probleem. Wij twee zaten toen al wel op school trouwens. Maargoed, natuurlijk kun je een gezinnetje onderhouden van 1 salaris. Tot voor een jaar of dertig geleden werd vrijwel élk gezin onderhouden van 1 salaris, en nu doen nog steeds veel mensen dat. Hoe makkelijk dat gaat ligt een beetje aan de ruimheid van dat salaris; voor een productiemedewerker zal 't wat moeilijker gaan dan voor een orthodontist. In hoeverre het krijgen van een kind een last is voor de relatie, tja, dat weet ik niet. Ik kan me voorstellen dat als je én opeens gaat samenwonen én opeens een kind hebt, dat dat dan inderdaad een grote druk vormt en veel stress oplevert. Of die twee dat aankunnen weet ik natuurlijk niet, ik ken ze niet, maar het lijkt me wel verstandig dat ze daar goed over nadenken. Wat ik zelf zou doen weet ik niet. Mijn vriend en ik hebben een tamelijk serieuze relatie, maar we studeren elk in een andere stad, dus een van ons zou dan helemaal naar een andere stad moeten verhuizen. Daarbij lijkt het hebben van kinderen me toch al niet zo geweldig . Aan de andere kant lijkt een abortus me ook niet erg leuk. |
04-09-2004, 10:06 | ||
Citaat:
en als ik de jongen was zou ik bovenstaande tegen t meisje zeggen maar als ze t (hoe dom ook) toch per se wilt houden dan ...tja... dan zou ik hard balen en vervolgens maar zo goed mogelijk de vader uithangen
__________________
ignorance is bliss
|
04-09-2004, 10:14 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik vind je oordeel wel heel kortzichtig. Het verschilt gewoon per persoon of iemand verantwoordelijk genoeg is om een kind op te voeden. Dat meisje van mijn basisschool is een verantwoordelijkere moeder dan sommige moeders van 30 die ik ken. Leeftijd is niet voor alles ene gradatie, persoonlijkheid wel. Verder is het alles behalve dom als meisje om het kind toch te houden. Dom is een beslissing nemen waar je gevoelsmatig eigenlijk niet achter staat en de rest van je leven spijt van hebt. Maar goed, misschien weer kortzichtig van mij, maar ik heb vaak het idee dat sommige jongens of mannen echt niet begrijpen hoe ontzettend ingrijpend een abortus kan zijn. Ik zou het zelf in ieder geval gewoon echt niet kunnen, het zou voor mij hetzelfde voelen als een al geboren kindje de nek omdraaien. (En nee, ik ben absoluut niet anti-abortus) |
04-09-2004, 10:15 | |
1 salaris voor 3 mensen... je moet het toch niet onderschatten.
Natuurlijk kan het, al veel mensen hebben het je voorgedaan, maar er kunnen ook heel moeilijke momenten komen, omdat je (financieel) niet alles op voorhand kan voorzien. Soms zijn er immers erg hoge dokterskosten (weekend/avond/medicijnen) zonder dat er daarom veel aan de hand moet zijn. Natuulijk kan he het proberen, maar ik hoop voor jou dat je toch een vervangingsinkomen hebt. Ook de hele dag met je baby thuis zitten, is erg slopend. Je kan je beter een baantje zoeken voor enkele dagen in de week, als de baby dan bij iemand anders kan blijven. Familie liefst, anders de onthaalmoeder. Op die manier is dat goed voor de baby en voor jezelf. Al bij al is het allemaal perfect haalbaar, maar op momenten zal het heel zwaar zijn voor beiden. Maar studeren... dat kan je achteraf ook nog hoor. En je hebt nu wel erg veel tijd om je daarop al wat voor te bereiden... |
04-09-2004, 10:21 | ||
Citaat:
Ik denk dat het voor veel (toekomstige) vaders, die daar nog niet op voorbereid zijn, een sprong in het ijskoude water is. Iets waar ze helemaal geen controle over hebben. Nu, ik heb in een gesprek ook al wel eens het tegenovergestelde gehoord. Ik was niet degene die 9 maanden met een kind in mijn buik zou moeten rondlopen, dus over abortus had zij toch meer te zeggen dan ik. Moeilijke zaak, vaak, als je er nog niet helemaal klaar voor bent. |
04-09-2004, 10:52 | ||||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Wel vind ik dat je moet bekijken wat je dat kind te bieden hebt. Het krijgen en houden van een kind als je achttien bent is niet alleen een kwestie van 'volwassen genoeg' zijn om het op te voeden. Je moet dat kind ook een veilig, stabiel en enigszins welvarend nest kunnen aanbieden. Er zijn al genoeg steuntrekkers en mensen die het niet zelf kunnen bolwerken, daar moet je ook rekening mee houden. |
04-09-2004, 11:15 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dit is bij andere mensen natuurlijk lang niet altijd het geval. Wanner je het echt met zn tweetjes moet doen is het al een stuk zwaarder. Maar goed, ik heb zoveel moeders fantastische dingen zien presteren. Een moeder van een vriendin die vijf kinderen had (oudste 18, jongste 2) waarvan er 1 geestelijk gehandicapt was.. twee honden.. drie katten.. een huis.. En dat alles van de bijstand en in haar eentje terwijl ze een nieuwe opleiding volgde. Als je het echt wil en bereid bent er dingen voor op te geven en hard te werken, acht ik het mogelijk. Het is gewoon een supermoeilijke keuze. Beide opties zijn niet ideaal.. maar een abortus zonder erachter te staan is imho een van de grootste fouten die je kunt maken, omdat je daar eeuwig verdriet van kunt hebben. |
04-09-2004, 12:00 | |
pff ik moet er niet aan denken nu een kind te hebben. Ik wil leuke dingen doen, veel nieuwe dingen leren enz. Moederen kan altijd nog, het liefst op een moment dat ik alles goed voor elkaar heb. Nu ben ik zelf nog een soort kind en ik zou niet nu al verantwoordelijk willen/kunnen zijn voor een kindje. Wat heb ik op dit moment een baby te bieden? Liefde alleen is echt niet genoeg. Ik zou dan zoveel hulp nodig hebben, vooral financieel maar ook bijv mijn ouders als oppas als ik nog iets van mijn studie zou willen maken, en dat wil ik zeker. Als ik nu zwanger zou zijn zou ik het kind niet willen houden. maarja, ik heb geen serieuze relatie en ben niet zwanger dus dat is makkelijk gezegd.
|
04-09-2004, 12:30 | ||
Citaat:
__________________
de rest is geschiedenis
|
04-09-2004, 12:32 | |
Ik zou het kind houden!
Je hebt een kueze gemaakt, sex te hebben met je vriend, en wist dat dit een gevolg kon zijn, voorbehoudsmiddelen zijn niet 100% te vertrouwen. het is een leven, en vind het net zo erg om een pasgeboren kind het nekje omdraaien, omdat je bang bent het kind niet te kunnen geven wat het nodig heeft. In een uiterste situatie zou ik het kind af laten staan, adoptiegezin zoeken, en het kind een toekomst te geven. en ookal kun je hem niet alle materiele dingen geven ( alhoewel, wie weet met wilskracht krijg je erg veel voormekaar) maar ik denk dat je de basis dingen zeker weten kunt geven, om een gezond leven te volgen.. je toekomst hoef je er niet mee te verpesten.... Als ik zelf nu zwanger zou raken, zou ik mijn studie afmaken, natuurlijk niet in de zelfde tijd, en zou amper naar colleges kunnen, maar op mijn universiteit waren er wel meer gevallen, die gewoon thuis studeerden, en de leraren hadden wel begrip ervoor, en kon ze sommige tentamens uitstellen etc. Verder gewoon hulp vragen, aan je familie, de familie van je vriend, vrienden..... Als je het er voor over hebt, kun je ontzettend veel voormekaar krijgen, een kind, een goeie relatie en een leuke studie, al is het gecompliceerder,.... Ik weet het, klinkt erg stijf, maar met wilskracht krijg je erg veel voor mekaar. Ik weet het, omdat ik anders nooit geboren zou zijn!! |
04-09-2004, 12:34 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Waarom zou je geen leuke dingen kunnen doen en nieuwe dingen kunnen leren wanneer je een kind hebt? Goed, een kind is een behoorlijke verantwoordelijkheid en tuurlijk kun je dan niet 5 nachten per week gaan stappen, maar de wereld bestaat uit meer dan dat. Als een kind de leukheid van je leven beperkt, doe je volgens mij iets fout. Daarbij duurt het maar vier jaar voor een kind weer naar school gaat en maar 15 jaar voordat een kind begint met volwassen worden. Je kunt ook op je vijftigste nog op wereldreis gaan, wanneer je kinderen uit huis zijn. Bijna alles is mogelijk, als je maar wil. |
Ads door Google |
04-09-2004, 12:36 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
04-09-2004, 13:33 | |
je kunt alleen spijt krijgen als je niet helemaal naar je gevoel luistert. als je gevoel aangeeft dat je t aan kunt, ga er dan voor. bijna alles is mogelijk , als je maar wil, zoals dusjcrib al schrijft.
heb zelf de keuze nooit echt mogen maken, tenminste, toen ik zwanger was wilde ik het houden, maar kreeg toen n miskraam. Ik was toen 15 dus dat is misschien ook wel te jong, vooral op financieel gebied, maar ik weet zeker dat ik een goede moeder was geweest. Nu 3 jaar later kan ik nog enorm van die miskraam balen... ik weet niet precies hoe dat met een abortus zit... maar ik denk dat dat ook erg emotioneel kan zijn... tja t is n moeilijke situatie, maar luister vooral naar je gevoel, want als je t echt wilt, kun je je zeker redden... succes
__________________
Sex is part of nature. I go along with nature.
|
04-09-2004, 14:04 | ||
Citaat:
verder kan je met wilskracht wel wat bereiken, maar een kind opvoeden, werken en een studie is gewoon teveel, dat houdt niemand vol. mijn ex heeft een abortus gehad (ja van mij ja) en daar zijn we achteraf, ondanks dat ze t soms wel moeilijk vond, blij om geweest. je verliest gewoon zoveel vrijheid en mogelijkheden als je op je 18e of 20e al ouder wordt. verder is leeftijd misschien geen garantie voor een goede opvoeding, over het algemeen geldt wel dat mensen van rond de 30 veel beter voor een goede opvoeding kunnen zorgen dan mensen van rond de 20. vast dat er uitzonderingen zijn maar niet veel. alleen als je echt hele sterke principiele bezwaren tegen abortus hebt zou ik het niet doen, anders wel.
__________________
ignorance is bliss
|
04-09-2004, 14:13 | |
ik denk dat ik een abortus zou doen.
ik acht mezelf over 2 jaar (ben nu 17) niet in staat om een kind te verzorgen, zeker niet als mijn partner veel weg zou zijn. met het geld wordt het waarschijnlijk krap, erg krap al is het mogelijk. en natuurlijk verandert de relatie: slapenloze nachten, zorgen je hebt gewoon minder tijd voor elkaar.. ouderen stellen hebben het hier al heel moeilijk mee en die zijn meestal dan constant bij elkaar. Ik vind het niet eerlijk voor het kind dat het de kansen niet zou krijgen die we het misschien wel zouden kunnen bieden als het 5 jaar later was geboren, maar misschien hou je dat toch. Persoonlijk zou ik mijn studie willen afmaken en iets meer rust in mezelf (en mijn partner) willen hebben. ik vind niet dat abortus hetzelfde is als een pasgeboren kind de nek om draaien. wat je dan 'ombrengt' kan niet zelfstandig leven, het kan niet ademen, niet eten, niet schreeuwen het leeft dus nog niet (=mijn mening). abortussen schijnen inderdaad erg emotioneel te zijn, misschien krijg je er later spijt van maar misschien krijg je dat later van het kind ook wel (niet door het kind zelf maar vanwege het (misschien) ongelukkige tijdtip)... wat wij allemaal ook zeggen, iedereen moet het zelf beslissen en als je echt zeker is dat dit is wat je wil moet je het doen, en dan lukt het waarschijnlijk echt wel. er zitten ook mooie kanten aan.
__________________
~ Liefhebben = Loslaten ~
|
04-09-2004, 14:15 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
En niemand? Ik heb het er toch al een paar zien doen.. Tuurlijk zijn dat ook uitzonderingen, maar ik denk dat de mensen die besluiten een kind te houden over het algemeen dus ook de uitzonderingen zijn die bereid zijn die verantwoordelijkheid te nemen. En je verliest? Mijn god, wat voor geweldigs verlies je dan allemaal in ruil voor iets fantastisch? Alsof een kind één grote last is zeg.. poehee |
04-09-2004, 14:21 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
En misschien is het feitelijk niet hetzelfde.. maar juist een kindje wat afhankelijk is van mij om die reden doodmaken omdat het dan toch geen 'moord' zou heten. Nee. Ik zou het gevoelsmatig als hetzelfde ervaren en dus niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Maar goed, ik heb deze mening ook pas sinds ik een vriend heb van wie ik echt heel veel hou. Ik zie het dan toch een beetje op een romantische manier :/ En ik acht mijzelf er dus toe in staat een kind een net zo goed leven te kunnen bieden op dit moment als over vijf jaar, mocht ik per ongeluk zwanger worden. Mijn broertje is ook echt niet gelukkiger dan ik was doordat hij vier keer zoveel speelgoed heeft (we verschillen acht jaar) |
04-09-2004, 14:27 | ||
Citaat:
nah ik vind kinderen niet iets fantastisch en misschien is t ook nog wel schattig enzo maar ik zou het inderdaad zien als een last. wat niet betekent dat -mocht het gebeuren- ik het ook zo zou behandelen.
__________________
ignorance is bliss
|
Advertentie |
|
04-09-2004, 14:40 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
04-09-2004, 15:18 | ||
Citaat:
Als ik over 10 jaar een kindje zou krijgen zou het heel anders zijn. Klaar met studeren, een baan, meer zekerheden. Dan gaat er natuurlijk ook veel tijd in een kindje zitten maar dan zou het een bewuste keuze zijn waar mijn partner en ik voor klaar voor denken te zijn. Dat ben ik nu zeker niet. Ik wil geen kind opvoeden waarbij bij de geboorte al zoo veel onzeker is. |
04-09-2004, 15:29 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Maar goed, opgeven.. tsja. Voor een relatie moet je ook een hoop opgeven.. waarom doe je dat? Omdat je er nog veel meer voor terug krijgt. Zo zie ik dat bij een kind ook. Ik zie gewoon geluk als de beste basis voor een kind en niet zekerheid. |
04-09-2004, 16:03 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
04-09-2004, 16:16 | ||
Citaat:
ik ben nog lang niet toe aan vastigheid en een kind is daar wel een héél goed voorbeeld van. en over dat geluk, als ik nu een kindje zou krijgen kan ik me niet voorstellen dat ik haar/hem gelukkig zou kunnen maken. Om geluk te geven moet ik dat eerst zelf zijn. oid. Nogmaals, ik heb geen vriend, hoe ik erover zou denken als het me echt zou overkomen,en wat ik dan zou doen kan ik me nu moeilijk voorstellen. |
04-09-2004, 16:21 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Kinderen met achttienjarige moeders zijn vrijwel zonder uitzondering foutjes. |
04-09-2004, 16:29 | ||
Citaat:
|
04-09-2004, 16:55 | ||
Citaat:
Verder ben ik voor abortus natuurlijk, al dat sentimentele gejengel is nergens goed voor. Kijk eens rond je heen, 't is niet zo dat iedereen die nu bestaat het goed heeft, niet echt een goeie reden om te zeggen 'ja, laten we er nog maar eentje bij nemen'.
__________________
give me a golden shower... give me a new thrill.. | barco is love | iheartkimwilde
|
04-09-2004, 17:10 | ||
Citaat:
en je hebt een bepaalde mate van welvaart nodig om een kind een gelukkige jeugd te bezorgen en veel tienermoeders hebben deze welvaart niet. een kind is gewoon enorm duur. en dat gezever over 'als je maar wil' is echt naief. sommige dingen kunnen gewoon niet, hoe graag je ook wil.
__________________
ignorance is bliss
|
04-09-2004, 21:48 | ||
Offtopic:
Wat ik me dus ff afvroeg: Citaat:
|
Ads door Google |
05-09-2004, 09:54 | ||
Citaat:
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
05-09-2004, 09:57 | |
je moet doen waar je je goed bij voelt niet wat je omgeving je vertelt
als het mij nu zou overkomen zou ik het zeker houden. ik ben fel tegen "zomaar" abortus plegen. je was er zelf bij toen je genaaid werd en dus moet je je verantwoordelijkheden nemen. maargoed daar gaat de discussie nu niet over. ik zou zeker overleggen met de vader van het kind, maar uiteindelijk ben jij degene die de beslissing neemt. ik weet dat mijn vriend nu niet op kinderen zit te wachten en ik ook niet, maar mocht het per ongeluk gebeuren dan doen we gewoon ons best. opleidingen zijn er altijd! er zit toevallig een meisje (vrouw) bij mij in de klas die een kind heeft. zij doet nu een bbl opleiding. ze zit 1 dag in de week op school en werkt 3 dagen. lijkt me een mooie oplossing. bij mn vorige opleiding zat er ook een meisje met een baby. zij had toch besloten om een deeltijd wo-opleiding te gaan doen. het enige nadeel is dat je altijd iemand nodig hebt die 100% achter je staat. |
05-09-2004, 11:55 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik bedoel als je in het verkeer deelneemt, je weet dat je een ongeluk kunt krijgen, maar blijf toch auto rijden. Dan krijg je het ongeluk, dan wil je toch ook ALLE medische hulp die er bestaat... Dan zeg je toch ook niet, ik wist dat dit een gevolg kon zijn, dus laat me verder niet behandelen. Natuurlijk is het anders, i know, want er is dan geen nieuw leventje in het spel. Maar toch ik vind dat niet echt een goede reden. Een adoptie/pleeg gezin is echt niet altijd ideaal voor een kind hoor! Natuurlijk kan het wel goed gaan. Wij zijn thuis een pleeggezin voor pubers (maar dan crisisopvang, dus niet een vast pleeggezin), en je ziet ZO vaak kinderen die ZO ongelukkig zijn geworden. Natuurlijk zijn het niet altijd kinderen van jonge ouders, maar het zijn wel vaak kinderen die niet van hun ouders gekregen hebben wat ze zouden moeten krijgen. Omdat die ouders het niet konden bieden bijvoorbeeld. Ik vraag me af in hoeverre iemand een kindje een goed leven kan bieden als het leven van diegene zelf nog niet eens goed op orde is (geen opleiding, geen baan, geen voorboedsmiddel... ongeacht of dit allemaal 'door omstandigheden' is). Als ik naar mezelf kijk, ik heb een goede relatie(al bijna 2 jaar), ik doe nu een hbo-opleiding, heb een moeder die bij zou kunnen springen voor een kind, maar toch ik zou nu echt GEEN kind willen, omdat ik zo'n kindje weinig te bieden heb... |
05-09-2004, 16:42 | |
Verwijderd
|
Over het 'je kiest voor seks, dan moet je de gevolgen ook accepteren'; dat slaat natuurlijk nergens op. Je kiest inderdaad voor seks, maar in een land waar voorbehoedsmiddelen verkrijgbaar zijn, dus kun je die gebruiken om te voorkomen dat je kinderen krijgt. Daar valt vrijwel niemand over. Maar je kiest toch ook voor seks in een land waar abortus mogelijk is? Dan kun je dat dus ook gebruiken om te voorkomen dat je kinderen gebruikt; niet in eerste instantie, maar in geval van nood.
Als je voluit gelooft in de 'je kiest voor seks dan moet je de gevolgen ook accepteren', zou je eigenlijk ook geen voorbehoedsmiddelen moeten gebruiken. Kinderen zijn een normaal gevolg van seks, dat weet je, dus je kiest er zelf voor, nietwaar? |
05-09-2004, 18:34 | ||
Citaat:
Overigens zou ik abortus laten plegen als ik nu zwanger zou worden.... De gezegde 'je kiest voor seks, dan moet je de gevolgen ook accepteren', slaat nergens op als je voorbehoedsmiddelen gebruikt. Dan kies je dus duidelijk niet voor de mogelijke gevolgen.
__________________
Kun je het lezen???
|
05-09-2004, 19:25 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Een meisje dat echter zodra ze erachter komt dat ze zwanger is een stroom van geluk voelt (omdat ratio toch net wat secondes later pas volgt) zou weleens heel erg lang doodongelukkig kunnen zijn van een abortus. En als je maar wil naief? Ik heb toch al heel erg veel bereikt met die instelling, dingen die ik heel lang als onmogelijk heb geacht. Als je echt een kind wil, dan ben je bereid extra hard voor je studie te moeten werken, minder uurtjes slaap te kunnen vangen, elke cent om te moeten keren voor je hem uitgeeft zonder dat je hier ongelukkig van wordt. Als je maar wil vind je lieve mensen om je heen die je zullen helpen, als je maar wil haal je speelgoed voor je kindje bij de speeltheek ipv alles zelf aan te moeten schaffen. Als je maar wil zit je 's avonds wanneer het kind in bed ligt terwijl je in je studieboek leest nieuwe sokjes te breien. Wilskracht lijkt me nu juist allesbehalve naïef. Je kunt bij alles wel blijven 'jamaren', dan wil je dus niet... dus dan moet je het ook niet doen nee. |
05-09-2004, 21:24 | ||
Citaat:
Slechte situatie: het gaat mis, zit je daar met een uk en geen opleiding (dus stomme uitkereing waar je niet rond van kan komen) No thank you.
__________________
Your kisses lift me higher Like the sweet song of a choir You light my morning sky With burning love
|
06-09-2004, 14:10 | |
Verwijderd
|
Ik wil zelf geen kinderen, heel misschien later nog. 19 jaar vind ik dus te vroeg, en ik wil wel degelijk wat bereiken.
Het 'eerst carriere, daarna koters' vind ik slecht, gezien dit er tegenwoordig voor zorgt dat vrouwen pas rond hun 35e een kind nemen, dit een te groot verschil is en meestal bepaalde typen/situaties ontstaan. Zolang de 'jongen' genoeg verdient (of vrouw, gewoon de hoofd-verdiener) is het best mogelijk, maar het is niet alleen financieel zwaar, maar ook geestelijk. |
06-09-2004, 14:48 | ||
Citaat:
Dus het is en blijft riskant, als je je groot genoeg voor sex vind, moet je je ook groot genoeg voor een eventueel kind voelen. Sex is niet zomaar iets, en zeker geen spelletje. Tenminste dat is pas echte coherentie... Laatst gewijzigd op 06-09-2004 om 14:57. |
06-09-2004, 15:59 | ||
Citaat:
__________________
~ Liefhebben = Loslaten ~
|
06-09-2004, 22:22 | ||
Citaat:
__________________
give me a golden shower... give me a new thrill.. | barco is love | iheartkimwilde
|
06-09-2004, 22:34 | |
Tja gemengde gevoelens.
Ik zou het verschrikkelijk vinden om nu zwanger te zijn, want ik wil nog helemaal geen kinderen, stráks pas, later! Hoe moet dit nu, hoe moet dat nu, hoe moet zus en zo?! Ik zou het heerlijk vinden om nu zwanger te zijn, allebei nog helemaal verliefd, een baby'tje, een klein kindje, een wezentje, wat lief wat schattig, wat geweldig. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik zou reageren op zo'n moment, wat ik zou doen. Om je studie etc. hoef je het niet te laten, als je het ècht wil (studeren & 'er zijn' voor je kindje), dan kan dat. T zal wel erg moeilijk gaan, maar het kan, als je er genoeg moeite voor doet. Desnoods ga je een deeltijdstudie doen. Je hebt vast ouders, ooms tantes, opa's oma's, kennissen, weet ik veel wat voor mensen die je eventueel financieel zouden kunnen helpen. Als dit niet het geval is, dat je dus ècht geen geld hebt (en een kind is duuur), dan zou ik het denk ik, hoe erg ook, toch laten weghalen. Als je al een kind krijgt moet je wel echt een stevige basis hebben vind ik. Denk ik. Tja lastig.
__________________
qkw <3
|
06-09-2004, 23:08 | ||
Citaat:
|
Advertentie |
|
|
|