Mijn dag... (lang verhaal)

[Rabbi Daniel]

06:00 M'n wekker liep af. Althans, m'n telefoon, die ik als wekker gebruik.
06:20 Met veel moeite m'n bed uit en naar de douche, ogen nog half dicht.
06:40 Aankleden en tas inpakken.
07:10 Net op tijd klaar, rennen naar het station voor de trein naar St. Moritz.
06:00 De trein net gehaald. Na 10 minuten zeg ik de andere passagiers in die wagen, een groepje scholieren van ongeveer 13-15 jaar, dat we bijna in St. Moritz zijn. Die hele groep kwam voor het WK. Er ontstond een plotselinge run op het toilet, waar dus in 2 minuten nog 20 personen gebruik van wilden maken, wat uiteraard niet ging.
07:30 Ik liep naar boven in St. Moritz, naar de bus die mij naar het Zielgebiet, mijn werkgebied, zou brengen.
07:50 Mooi op tijd, rond 08:00, loop ik de atletentent binnen, waar de security-groep van 120 man waar ik deel van uitmaak alle briefings houdt.
08:00 Ik heb een startlijst bemachtigd, een uitgebreide, en ga om 08:15 naar m'n post, die ik tot 09:15 moet bemannen.
Ik lees de startlijst door, en zie dat er enkele verrassend jonge atleten bij zijn. Uit Belgie een 16-jarige, uit Slovenie een 15-jarige: Tina Maze. Zij is de jongste deelnemer. Vandaag is de riesenslalom (reuzenslalom). Ik bedenk me dat ik nog maar 3 foto's op m'n filmpje heb, en vraag m'n collega (ik en een ander delen een post: we staan er telkens een uur, dan is de ander vrij) om de post een uur over te nemen, zodat ik met de shuttlebus naar de stad kan om geld te halen en een fotofilmpje te kopen. Als ik eindelijk terug ben bij het Zielgebiet, met een shuttlebus, is de nummer 10 al gestart; Tina Maze heeft startnummer 12. Ik ben dus mooi op tijd, en loop zo ver mogelijk naar voren om twee foto's te kunnen maken en luid te applaudiseren. Tina heeft in de 1st run, toen dus, de 11e plaats gehaald (van de 80 deelnemers), geen slecht resultaat dus.
Van 10:00 tot 11:00 en van 12:00 tot 13:00 stond ik op m'n post, tussen 11:00 en 12:00 heb ik in de medewerkerstent wat uitgerust en gelezen. Om 13:00 begon de 2nd run, waarbij Tina in het tussenklassement op de 3e plaats stond. Die derde plaats behield ze, en dus had ze in de 1st run een 11e en in de 2nd run een 3e plaats behaald, gemiddeld kwam ze uit op de 5e plaats in het totale klassement (1st en 2nd run samen). Ze eindigde voor o.a. Sonja Nef, Martina Ertl, Janica Kostelic en Marlies Oester.
Van 14:00 tot 15:30 heb ik op mijn post gestaan, daarna was ik vrij en ben ik met de shuttlebus naar de stad gegaan, waar ik de trein van 16:05 haalde. Ik was om 16:20 hier terug. Toen heb ik wat gegeten, gedronken en geinternet.
Om 17:40 ging ik weer richting de stad, naar het station dus. Ik miste de trein naar St. Moritz van 17:47 en moest dus de bus van 18:03 nemen, waarmee ik rond 18:20 in het centrum, bij het podium aan kwam. Daar was ik precies op tijd voor de huldiging van de winnaars, waarbij de eerste drie medailles kregen, en de eerste zes (waaronder Tina Maze) beeldjes uit handen van de gemeente St. Moritz. Er waren, schat ik, ongeveer 3000 toeschouders bij de huldiging. Toen de 4e, 5e en 6e, waaronder dus Tina, het podium verlieten, bedacht ik dat ik aan de verkeerde kant stond! De atleten verlieten het podium langs een door hekken vrij gehouden pad langs de andere kant. Ik ben bovenlangs door het dorp gerend, maar de drie waren al weg. Wel ontdekte ik een soort van lek in de beveiliging. Ik heb daar ongeveer een uur met de professionele beveiligers gewerkt, terwij de nummer 2, Denise Karbon (Italie), nog heel wat mannen kuste over het hek en ontelbaar veel handtekeningen gaf. Ik en 6 beveiligers waren erbij om het publiek aan de andere kant van het hek te houden; ik stond dus naast de nr. 2.
Rond 19:30 was de tijd gekomen om richting het station te gaan, waar ik om 20:02 de trein naar Samedan had (waar mijn verblijf is). Rond 20:20 was ik weer hier, ik heb wat gerust en zit nu aan de computer.

*** Waarom dit hele verhaal en waarom op Psychologie? ***

Ik voelde me thuis al lange tijd niet fijn, ik wilde alleen zijn en onafhankelijk. Nu ben ik al ruim twee weken alleen in Zwitserland, ik spreek m'n ouders slechts eens in de paar dagen door de telefoon, en ik red mezelf uitstekend. M'n werk is best leuk: erg ontspannen, en vanaf mijn post heb ik direct uitzicht op de piste! Bovendien heb ik een zeer licht rooster: een uur aan, een uur af... Eigenlijk werk ik dus niet meer dan zo'n vier uur per dag, en daar krijg ik m'n verblijf, skipas, OV-gebruik binnen het gebied, plus een ski-uitrusting van e1100 voor.
Maar het fijne is dat ik alleen ben: ik ben verantwoordelijk voor mezelf. Ik voel me goed, ik ben gezond, en heb geen problemen.

Wat is er dan fout?

De stille wetenschap dat het nog maar twee dagen duurt tot de Alpine-Ski Weltmeisterschaften 2003 worden afgesloten (zondag 16 feb.; morgen is een rustdag). En dat ik 21 februari weer naar huis ga. Wat betekent dat ik weer naar school moet, dat ik weer 'normaal' moet zijn. En dat WIL ik niet, ik kan het niet.
Ik denk niet dat ik school nog aan kan. Van 2000 tot afgelopen zomer heb ik overigens niet op school gezeten. Maar het afgelopen halve jaar ben ik opgebrand. Deze paar weken zijn/waren een enorme beleving, iets wat ik nodig had. Maar hoe zal het gaan als ik weer naar school ga? Ik denk niet dat ik het nog kan. Het liefst wil ik dat deze WK het hele jaar door gaan, of minstens nog een paar weken/maanden! Want straks moet ik weer naar huis... en dat kan ik niet, wil ik niet. Hoe ga ik dit toch aanpakken? Ik kan niet meer naar school, ik kan het niet meer.

Morgen ga ik een dagje rustig skieen. Zaterdag is de heren-slalom, zondag de dames-slalom. Zondag is ook de laatste dag van de WK, het einde. Daar zie ik erg tegenop. Ik weet nog niet of Tina Maze en Resi Stiegler (een andere favoriet van mij) zondag mee zullen doen, maar ik hoop het wel! Maar ik denk dat ik dan misschien wel helemaal instort. Eigenlijk is de WK hetgeen dat mij het laatste jaar op de been heeft gehouden, mijn drijvende kracht. Maar dat is nu voorbij, zondag gaat de stekker eruit. Waar moet ik dan m'n energie uit halen, m'n kracht?
Ik weet het niet meer: de WK betekende het afgelopen jaar alles voor mij, en nu heb ik geen doel meer.

[Ingemar]

hei, ik hbe het wel gelezen, maar ik weet niet wat ik erop meot zeggen. Ik vind het kut dat je geen zin hebt om weer naar huis te gaan. Er zit weinig anders op. Ik weet niet wat er allemaal gebeurt is...
Sterkte iig, ik wou gewoon even laten weten dat ik het gelezen had.

Fleet Admiral schreef:
Ik weet het niet meer: de WK betekende het afgelopen jaar alles voor mij, en nu heb ik geen doel meer.

Zoek een ander doel, misschien een doel wat wat verder weg ligt, zodat het wat langer duurt voordat je het haalt en dus weer dit gevoel hebt. Er zijn veel dingen die je als doelen kunt zien, het ligt er alleen aan wat jij belangrijk vindt.

man koop zo een interrail ticket en ga een maandje reizen in europa

ach wanneer ik in Zwitserland ben wil ik ook noooooit meer terug. Ik heb altijd weer helemaal heimwee als ik sneeuw zie ofzo.
Ik vind daar skieën gewoon echt het leukste wat er is. Maarjah, eens moet je terug en dan begint het harde leven weer...
Er zijn ook genoeg mensen die helemaal nooit op wintersport gaan. Die werken ook gewoon het hele jaar door.
Ik weet niet echt wat ik erop moet zeggen ofzo, maar je komt er echt wel weer overheen. Ga sparen voor een volgende vakantie naar Zwitserland, of een ander land, dan heb je ook weer een doel.

[Neocreamer]

Heel intersant *geuuwt*

[dyfusica]

dmtdmt schreef:
man koop zo een interrail ticket en ga een maandje reizen in europa

ja en na die maand dan?? dan heeft hij nog minder zin.. straks wil hij de rest van zn leven gaan reizen

[dyfusica]

ik zou gewoon wel naar school gaan, en een andere bezigheid zoeken waar je je helemaal op kan richten.. ja tuurlijk heb je nu even geen zin maar niemand heeft zin in school na een vakantie.. en voor iedereen is het een grote verandering tussen maanden vakantie en dan opeens weer gewoon naar school..

en als je rustig werk wil kan je misschien ook met school afspreken dat je eerst een uur les heb en daarna een uur pauze. okeej je moet wel een duidelijke reden geven dan maar het kan wel.. ik mag ook niet te lang naar school toe vanwege teveel stress en mijn ziek zijn., doet mijn school ook niet moeilijk over..

en als je je thuis niet lekker voelt kan je proberen er met je ouders over te praten.. ervoor zorgen dat je wat minder thuis zit, een hobby zoeken.. of gewoon tegen hun zeggen dat ze je een beetje met rust moeten laten.. er zijn echt wel manieren voor hoor..

dyfusica schreef:
ja en na die maand dan?? dan heeft hij nog minder zin.. straks wil hij de rest van zn leven gaan reizen

dan doet ie dat toch lekker, als je het maar naar je zin hebt

Ziehier het voorbeeld waarom je de volgende stelling moet aanhangen:

stel je levensdoelen zo hoog dat je ze nét niet kunt verwezenlijken, hoe hard je je best ook doet.

nare man schreef:
Ziehier het voorbeeld waarom je de volgende stelling moet aanhangen:

stel je levensdoelen zo hoog dat je ze nét niet kunt verwezenlijken, hoe hard je je best ook doet.

bullshit, je moet gewoon doen waar je zin in hebt, als je altijd maar lol maakt

En je moet juist niet tehoge levensdoelen stellen, maar realistische

dmtdmt schreef:
bullshit, je moet gewoon doen waar je zin in hebt, als je altijd maar lol maakt

Helaas werkt het leven vaak zo niet, je moet bv. toch geld hebben om te leven en je leeft in een wereld met andere mensen. En sommige mensen gaat het ook niet alleen om lol maken.

Leonoor schreef:
Helaas werkt het leven vaak zo niet, je moet bv. toch geld hebben om te leven en je leeft in een wereld met andere mensen. En sommige mensen gaat het ook niet alleen om lol maken.

Ik weet het, maar als je gewoon doet waar je zin in hebt, en je zorgt er zelf voor dat alles goedkomt dan heb je geen probleem toch?

nare man schreef:
stel je levensdoelen zo hoog dat je ze nét niet kunt verwezenlijken, hoe hard je je best ook doet.

Is dat niet frustrerend?

dmtdmt schreef:
Ik weet het, maar als je gewoon doet waar je zin in hebt, en je zorgt er zelf voor dat alles goedkomt dan heb je geen probleem toch?

Maar wat als die twee dingen (je doet gewoon waar je zin in hebt - je zorgt er zelf voor dat alles goedkomt) niet met elkaar overeen komen? Dan heb je wel een probleem, lijkt me.

Leonoor schreef:
Maar wat als die twee dingen (je doet gewoon waar je zin in hebt - je zorgt er zelf voor dat alles goedkomt) niet met elkaar overeen komen? Dan heb je wel een probleem, lijkt me.

dan doe je iets verkeerd. Het leven is te kort om dingen te doen die je niet wilt (langdurig dan).

dmtdmt schreef:
dan doe je iets verkeerd. Het leven is te kort om dingen te doen die je niet wilt (langdurig dan).

Dan doe je iets verkeerd...? Nee, dan valt het niet te doen op de manier die omschrijft (volgens mij iig). Het leven is lang zat (op sommige gebieden), je kunt niet altijd alleen maar dingen doen je wel wilt (zeg jij zelf ook al een beetje), was het maar zo...en sommige mensen doen (soms zelfs min of meer moeten) (helaas) hun hele leven doen wat zij niet willen...

[Kazanka]

Er is maar een zeldzame groep mensen op de planeet die levenslang alles kunnen doen wat ze willen en nooit voor hun onplezierige dingen hoeven te doen.
Andere groepen mensen zullen een balans hebben tussen activiteiten die hun leuk lijkt en activiteiten die ze verachten. In je jeugd kan je vaak ook nog redelijk je eigen zin volgen, maar dat wordt in de meeste gevallen steeds moeilijker naarmate je ouder, zelfstandiger wordt en dus ook meer verantwoordelijkheid gaat dragen.
Velen zien dan in dat ze weinig hebben bereikt door altijd hun zin door te drijven en dat ze nu een minimale basis hebben om een 'eigen' toekomst op te bouwen

[Rabbi Daniel]

*zucht*

Iedereen heeft eigenlijk gelijk...

dmtdmt, dat wil ik ook... Maar ik heb er gewoon het geld niet voor.

nare man, jij zegt dus dat het eigenlijk onrealistisch is dat jij ooit rechter zal worden? Dat is immers wat je wilt...

Leonoor schreef:
Dan doe je iets verkeerd...? Nee, dan valt het niet te doen op de manier die omschrijft (volgens mij iig). Het leven is lang zat (op sommige gebieden), je kunt niet altijd alleen maar dingen doen je wel wilt (zeg jij zelf ook al een beetje), was het maar zo...en sommige mensen doen (soms zelfs min of meer moeten) (helaas) hun hele leven doen wat zij niet willen...

Je kan altijd doen wat je wilt, uiteindelijk moet je beseffen dat je er alleen voor staat , en dat alles mogelijk is, eigenlijk is er geen 'ECHTE' vrijheid meer in de wereld, maarja.