Ik herken het wel. 'k denk dat het te maken heeft met het opstapelen van emoties en gevoelens. En dan kan het zijn dat er een klein dingentje is waardoor je helemaal door het lint kunt gaan, omdat dat idd hetgene is wat je nodig hebt om over het randje te gaan (hetgene dat de emmer doet overlopen). 'k denk dus dat je je gevoelens ed, eerder moet uiten, niet alles op moet kroppen. Dan zal het minder vaak voorkomen dat het een klein dingentje is dat je door doet slaan. En ik heb nu mogen ervaren dat de meeste mensen het helemaal niet zo raar vinden als je zegt dat je iets niet leuk vind ed, terwijl mensen het vaak wel raar vinden als je om één klein dingentje (voor hen misschien, maar goed) compleet op tilt slaat, dat is iig mijn ervaring. Dit betekend niet dat ik alles maar zeg ed, want daar houd ik niet van...maar ik probeer nu wel op de momenten dat het nodig is, iemand op te zoeken waar ik even tegen aan kan praten ed. Soms is dat nog te laat, maar goed.
Bovenstaand stukje ging alleen maar over kwaad worden om iets kleins...
Nu dan maar over het omslaan van gevoel ed. 'k denk dat ook dat gevoel is wat zich opstapelt en er niet uit kan (wat je er niet uit laat)...maar 't kan ook iets anders zijn, maar daarvan weet ik (nog) niet helemaal wat. Ik heb het soms ook, dat ik van heel vrolijk opeens om kan slaan naar heel verdrietig of heel boos. Maar 'k denk wel dat dat vaak toch wel een oorzaak heeft, al is het maar iets heel heel heel erg kleins, misschien wel zo klein dat het niet eens opvalt en/of dat je het dus niet eens weet. Op dit moment probeer ik het maar gewoon te aanvaarden, tis al minder dan een tijd terug. En als je het iets meer aanvaard, dan kun je er beter mee omgaan en hoef je je ook niet weer rot te voelen omdat het gebeurd. Leuk is natuurlijk anders, maar goed...blablabla...'k weet het ook niet helemaal.
Sterkte en succes iig.