[Vriendschap] Mijn 'beste vriend.'

[SiemdeCyper]

Helemaal met rust laten, niets, maar dan ook niets tegen zeggen. Je voedt het hele probleem alleen maar door weer wat te willen zeggen en dan weer teleurgesteld te worden. Gewoon echt keihard negeren. Is in het begin moeilijk, maar uiteindelijk ga je je daar juist sterk door voelen. Je maakt het alleen maar erger als je zo doorgaat van hem willen blijven benaderen.

[Annemiiiiek]

WoooW,,,, wat een verhaal!! Ik heb het in 1x gelezen.. weet je hoe erg..
Aan dit bericht heb je dan ook niet zoveel, of beter gezegd 'helemaal niks'.. Maar ik weet wel hoe je je voelt.. hmm, sterkte!

[Au]

Bluh!!!! Had 'n antwoord geschreven op bijna idereen die 'n reactie had gegeven, maar dat ging fout toen de pagina niet wilde laden.

Maar ja kort samengevat waar m'n antwoord sowieso op neer kwam:

Denk dat jullie (grootste deel) gelijk hebben dat 'k inderdaad niet naar 'm toe moet. 't Echt moet laten. Vandaag wel iets tegen 'm gezegd. Sinds weet ik 't hoe lang. Hij wou iets aan 'n leraar vragen, toen zei ik dat 'Tim, dat woord betekent iets anders'. 'k Weet z'n antwoord niet meer, was niet boeiend.

Vinden jullie wel dat 'k 'm zou kunnen vragen: Alles goed?
Of gewoon écht níks?

[SiemdeCyper]

Au schreef:

Bluh!!!! Had 'n antwoord geschreven op bijna idereen die 'n reactie had gegeven, maar dat ging fout toen de pagina niet wilde laden.

Maar ja kort samengevat waar m'n antwoord sowieso op neer kwam:

Denk dat jullie (grootste deel) gelijk hebben dat 'k inderdaad niet naar 'm toe moet. 't Echt moet laten. Vandaag wel iets tegen 'm gezegd. Sinds weet ik 't hoe lang. Hij wou iets aan 'n leraar vragen, toen zei ik dat 'Tim, dat woord betekent iets anders'. 'k Weet z'n antwoord niet meer, was niet boeiend.

Vinden jullie wel dat 'k 'm zou kunnen vragen: Alles goed?
Of gewoon écht níks?

Helemaal niks, echt niks. Ik snap je punt wel hoor en het is heel moeilijk om er niet aan toe te geven, maar een beetje sterk zijn nu.
Je krijgt waarschijnlijk toch geen fatsoenlijk antwoord.

[Au]

Nee oke dan doe ik dat niet,
denk dat jullie er nu 'n helderdere en feitelijkere kijk op hebben dan ik.

Vandaag SMSte 'n vriend dat hij 'n feestje wil geven binnenkort, en of ik 't dan goed vond dat hij Tim ook uitnodigde, want dat als ik dat niet goed vond ik 't eerlijk moest zeggen dat hij dan liever mij uitnodigde dan Tim.

Schrok daar 'n beetje van, opzich wel lief dat hij er over denkt maar toch, kwenie precies waarom maar schrok er een beejte van.

Heb gezegd dat 't me niet uitgemaakt, lief dattie er over nadacht maar dat ik 't eerder leuk dan kut vind als Tim komt. Wel erbij gezegd dat ik hoop dat 't niet zo is dat mensen van ons groepje over 'n tijdje ineens vergeten wat Tim gedaan heeft dit jaar.

strontkind schreef:

herkenbaar.
ik kan heel kort reageren, het is misschien keihard maar wel de waarheid.
laat het een les wezen. vertrouw NIEMAND.
je kunt het beste op een oppervlakkige manier met mensen omgaan.
lol trappen, gaan stappen, discussieren of bij elkaar over de vloer komen, maar hou iedereen emotioneel op afstand. zal je een hoop pijn besparen.

ik ben in een jaar tijd 5 zogenaamde "goeie vrienden" kwijtgeraakt.
HET HELE FENOMEEN VRIENDSCHAP IS ZO NEP ALS HET MAAR KAN.

gelukkig ben ik daar nu achter, ik heb zat mensen waar ik mee omga hoor.
met sommigen ga ik stappen, bij sommigen doe ik af en toe een bakkie. en ik sport regelmatig en aldaar kom ik ook genoeg mensen tegen. ben absoluut niet eenzaam.
maar dikke vriendschappen, dat is fucking bullshit.
dat heb je in ieder geval geleerd, moet je maar denken.
en ja, dat doet verdomde pijn, het moment dat je daar achter komt.
geloof ik graag.
hopelijk trap je er de volgende keer niet meer in! sterkte heej.

*nomineer voor grootste bullockspost van het jaar*

Het is zó jammer om de stoel onder iemands kont weg te trappen op deze manier. Als jij slechte ervaringen hebt, dan betekent dat niet dat dat altijd zo is.

Ik heb recentelijk vernomen dat iemand die ik een aantal jaren als mijn beste vriend beschouwde, geen behoefte meer heeft aan verdere vriendschap. Het zij zo. Ik heb een groot en heel leuk sociaal netwerk. Jammer? Verschrikkelijk jammer zelfs!! Maar het is nou eenmaal zo en ik respecteer de genomen beslissing.

[Au]

deadlock schreef:

*nomineer voor grootste bullockspost van het jaar*

Het is zó jammer om de stoel onder iemands kont weg te trappen op deze manier. Als jij slechte ervaringen hebt, dan betekent dat niet dat dat altijd zo is.

Ik heb recentelijk vernomen dat iemand die ik een aantal jaren als mijn beste vriend beschouwde, geen behoefte meer heeft aan verdere vriendschap. Het zij zo. Ik heb een groot en heel leuk sociaal netwerk. Jammer? Verschrikkelijk jammer zelfs!! Maar het is nou eenmaal zo en ik respecteer de genomen beslissing.

Dat lijkt me nog veel erger dan wat mij overkomen is.
Weet je totaal niet wat zijn reden was?
Knap dat je je er zo bij neer kan leggen, veel anders kun je feitelijk ook niet als iemand zo'n beslissing maakt maar toch moeilijk.

"De tijd heelt alle wonden" zoals het mooie cliché zegt. Ik denk dat ik dat van jou moeilijker vind. Ik had het namelijk al wel een klein beetje verwacht. Zomaar er bij neerleggen? Jah, veel anders kan ik niet. Er was ook niet echt een specifieke reden. Noem het 'uit elkaar groeien'. Ik ging ook een beetje kort door de bocht, we hadden de afgelopen tijd al heel weinig contact en na navraag kwam dit er uit. Maar we blijven gewoon wél aardig tegen elkaar doen (en we zijn elkaar ook al een aantal keren tegen gekomen en dat was een prettige ervaring hoor). Zoals ik al zei; Mijn sociale netwerk is groot genoeg om het en mij op te vangen.

[Au]

deadlock schreef:

"De tijd heelt alle wonden" zoals het mooie cliché zegt. Ik denk dat ik dat van jou moeilijker vind. Ik had het namelijk al wel een klein beetje verwacht. Zomaar er bij neerleggen? Jah, veel anders kan ik niet. Er was ook niet echt een specifieke reden. Noem het 'uit elkaar groeien'. Ik ging ook een beetje kort door de bocht, we hadden de afgelopen tijd al heel weinig contact en na navraag kwam dit er uit. Maar we blijven gewoon wél aardig tegen elkaar doen (en we zijn elkaar ook al een aantal keren tegen gekomen en dat was een prettige ervaring hoor). Zoals ik al zei; Mijn sociale netwerk is groot genoeg om het en mij op te vangen.

Vond hij dat jij iets fout had gedaan min of meer, en wilde hij daarom niet meer als beste vrienden doorgaan?

Idd scheelt 't heel veel als je nog genoeg andere goede vrienden hebt, maar sommige dingen zijn onvervangbaar.




Vandaag was trouwens rare dag wat Tim en Kim betreft. 'k Maakte tijdens CKV les in ons groepje 'n aantal keer opmerkingen over waar we 't over hadden, en Tim lachte volop mee over die opmerkingen en grappen van mij. Ik hou m'n lach de laatste tijd ook niet meer in als hij iets grappigs zegt.

Op die manier komen we wat dichter bij elkaar eigenlijk. 'k Wil dat qua gevoel eigenlijk wel, vind 't 'n leuke fijne vertrouwde ontwikkeling. We kennen elkaar's humor zó precies. Maar als 'k nadenk met m'n verstand dan weet 'k niet of 'k 'm wel weer 'dichterbij' moet laten komen. Wat vinden jullie daarvan? Als 't zeg maar automatisch gaat.

Bij gym ging 't nogal fout met m'n knie. Schoot uit de kom zeg maar. Heb 'k wel vaker, braces voor, had 'k ook aan, maar die werken niet meer of zo. En aangezien 't best kut voelt als je knieschijf ineens langs je knie zit, maakte ik 'n rare sprong. En Kim stond achter me (Softbal) en die begon dus kei hard te lachen.

En toen draaide ik me om, stopte ze meteen met lachen. En 'k zei gewoon heel rustig van nee sniet leuk echt kut. Op zo'n moment bedenk 'k me niet dat 't eigenlijk mega grof is wat ze dan doet, en dat 'k best 'kutwijf' had kunnen zeggen. Niet dat je daar dan iets mee op schiet, maar eigenlijk verbaasd 't me achteraf wel hoe rustig ik dan tegen haar blijf.

Waarschijnlijk normaliseert jullie vriendschap zich wel en anders blijf je kennisen van elkaar. Of hij dumpt haar

[Nienna*]

Ik zou (proberen) op te houden alles tot in den treure te analyseren. Het kost zoveel energie!
(En dit is geen aanval, want ik doe het zelf ook altijd heel veel, vandaar dat ik weet hoeveel energie zoiets kost. Zonde van de tijd en energie die je hebt!)

[freud]

Ik zou ze uit elkaar halen. Wraak.

freud schreef:

Ik zou ze uit elkaar halen. Wraak.

Oog om oog maakt de hele wereld blind.

[freud]

deadlock schreef:

Oog om oog maakt de hele wereld blind.

Het kan zo lekker zoet zijn.

freud schreef:

Het kan zo lekker zoet zijn.

Ik voel me na wraak alleen maar heel slecht eigenlijk

Sterker nog. Er is een bepaalde forumster hier die ik vaak afzeik en als ik daar mee bezig ben voel ik me er al slecht over.

[freud]

Jammaar als ik iemand afzeik voel ik me ook slecht, tenzij die persoon me iets heel ergs heeft aangedaan... Dan is het pas wraak, snap je?

freud schreef:

Jammaar als ik iemand afzeik voel ik me ook slecht, tenzij die persoon me iets heel ergs heeft aangedaan... Dan is het pas wraak, snap je?

Dan nog denk ik over het algemeen; Waar ben ik mee bezig.

[Au]

Ik ben ook niet zo van de wraak.

En heb vandaag 'n aantal nieuwe dingen te horen gekregen.
Kim heeft 'n hoop tegen 'n vriendin van me verteld over Tim, en die vriendin weer tegen mij.

Kim vertelde dat ze vond dat ik 'aanvallend' naar haar toe ahd gedaan in dat gesprek van 'n paar maanden terug. En dat Tim daar ook heel boos over was, op mij dus, destijds, en dat dat voor hem ook een van de redenen was om het contact met mij te verbreken.

Au. Ik was alles behalve aanvallend in dat gesprek, omdat 'k me vantevoren allang bedacht had dat ze me daar als ze de kans zou krijgen van zou beschuldigen. Ben bezig geweest haar gerust te stellen over 't feit dat er niks is tussen mij en Tim, niet! om haar bewust te maken van wat ze veroorzaakt heeft.

Ook is Tim blijkbaar met al zijn sporten gestopt. Hij danste al sinds weet ik 't wanneer, en deed ook 'n vechtsport. Kim zei vandaag doodleuk: 'Haha, Tim is echt dik geworden he? Ja. Hij is gestopt met al z'n sporten. Komt door mij haha!!' Hij heeft zich dus nog meer los gemaakt van de dingen die 'm vroeger heel dierbaar waren.

Verder is Tim blijkbaar serieus depressief (geweest). Hij gaat binnenkort (Zou kunnen dat dat vanmiddag al was, want hij was er paar laatste uren van school niet) naar de psycholoog. (Vind 't debiel van Kim dat ze dat ook gewoon doorverteld, is toch iets persoonlijks, maar goed, 'k weet 't nu wel)

Tim z'n thuissituatie, en 'verleden' (klinkt zo...) zijn nogal ingewikkeld. Denk dat dat de voornaamste reden is dat hij nu toch echt naar 'n psycholoog gaat, maar dat alles wat zich 't afgelopen jaar op school heeft afgespeeld zal ook 'n grote reden zijn denk ik.

Net hele tijd met m'n moeder over gehad. En 'k ben tot de conlusie gekomen dat ik Tim nu 't best zou helpen door langzaamaan gedeeltelijk normaal tegen 'm te doen. Geen strikte stilte meer tussen ons. 'k Dacht er eerst over 'm weer 'n brief te schrijven, maar dat zie ik eigenlijk totaal niet zitten, dus zoiets doe ik absoluut niet, maar wel weer 'normaal' tegen 'm doen, gelijdelijk aan.

Jullie zullen vast denken: Gaat ze weer, zinloos.
En misschien betuigd 't ook niet echt van zelfrespect, om toch weer...
Maar 'k hou nog altijd heel veel van 'm, klinkt stom maar ja.
En 'k wil écht dat 't goed met 'm gaat, 'k wil niet zo ver van 'm af staan.

Vinden jullie 't totaal gestoord als ik nu dus weer wat toenadering tot 'm zoek op 'n subtiele manier,
de dingen die gebeurd zijn even qua hem kwalijk nemen op zij zet, dat voor 'n later moment bewaar, maar 't 'm nu wat makkelijker maak, of vinden jullie 't ergens ook wel begrijpelijk/goed als ik 'r nu voor zover dat kan voor 'm probeer te zijn(Dat klinkt gelijk weer zo van 'k duik d'r op, ben d'r voor 'm! Maar zo ben ik 't helemaal niet van plan!) ???

[I C U]

Ik betwijfel of je veel voor 'm kunt doen, juist vanwege alles wat er tussen jullie gebeurd is. Hij wil dat niet of staat het niet toe, zijn vriendin staat het niet toe of wil het niet. Daarnaast is het heel moeilijk om door te gaan alsof er niets gebeurd is, en uitpraten zit er (voor zover ik kan zien) er niet in.

Gewoon normaal doen, kan nooit kwaad. Geen hele gesprekken maar gewoon hoi en hoe is 't lijkt mij neutraal genoeg. Veel verder van dat zou ik zonder aanmoediging niet gaan, ook al gaat het niet goed met 'm.

Ik zelf heb enige ervaring met vriendschappen die kapot gaan. Sommige herleven weer, andere niet, maar het enige dat in mijn ervaring werkt, is tijd. Praten werkt op een gegeven moment niet meer. Hoe rot het ook is en hoe graag je er ook wil zijn voor iemand; als het niet werkt, werkt het niet.

[Changshan]

Je normaal tegen hem gedragen lijkt me niets verkeerds, maar aangezien je al op zat manieren hebt laten merken dat je niets kwaads in de zin had en gewoon vrienden had willen blijven, ook door middel van brieven, lijkt nóg een brief me nogal zinloos.

[Volk]

Je normaal gedragen is sowieso altijd goed.

[freud]

Ik vind het te soft. Ikzou zoiets niet pikken, maar dat ben ik natuurlijk.

[Au]

Nou heb afgelopen twee dagen soort van 'normaal' tegen 'm gedaan.

'Hoe is het?' heb 'k m'n mond nog niet uit kunnen krijgen, toen 'k dat probeerde begon m'n hart in m'n keel te kloppen en werden m'n benen slap, maar heb wel gevraagd:
'Tim, waar was je 't eerste uur?' (Toen was hij niet op school.)
Toen zei hij: 'Weg.'

En 'k had ook niet anders verwacht dan zo'n antwoord, maar Pim zat naast me en die nam geen genoegen met dat antwoord: 'Waar dan?! Waar?!'
Moest Tim wel om lachen, met Pim praat 'ie nog wel 'n beetje.

Heb 'm gister ook gevraagd: 'Ga je 't proefwerk maken?'
'Nee' was z'n antwoord.

Wil nog wel hoe is 't met 'm vragen, dan zegt hij toch: 'goed' maar 't is misschien 'n klein beginnetje van weer enigsinds normaal tegen elkaar doen.

Bij Spaans zat hij altijd bij me, zoals bij de meeste lessen, maar nu zit hij bij Spaans naast 'n meisje wat hij vroeger helemaal niet mocht :') Maar goed, 'n ander meisje uit de klas begon kei hard: 'Tim, waarom zit je niet naast <mijn naam>? Waarom? WAAAROM? 'k Vind 't maar apart!!'

Tim antwoorde; 'Gewoon, gewoon. Al twee maanden niet meer'. Voelde zich ongemakkelijk.

Toen zei 'n andere vriendin van mij, best wel hard, 'Hij heeft 'n nieuwe beste vriendin'. Dat meisje waar hij nu dus naast zit, moest 'k wel om lachen stiekem.

Maar goed, oke. Nu nog 'n keer durven vragen hoe 't met 'm gaat.

[Nienna*]

Je doet er teveel moeite voor. Hij heeft duidelijk geen interesse, aan zijn antwoorden en meewerking te merken.

Changshan schreef:

Je normaal tegen hem gedragen lijkt me niets verkeerds, maar aangezien je al op zat manieren hebt laten merken dat je niets kwaads in de zin had en gewoon vrienden had willen blijven, ook door middel van brieven, lijkt nóg een brief me nogal zinloos.

+

Nienna* schreef:

Je doet er teveel moeite voor. Hij heeft duidelijk geen interesse, aan zijn antwoorden en meewerking te merken.

[Au]

Brief was 'k sowieso niet meer van plan.

Verder hebben jullie vast ook wel gelijk dat ik teveel moeite doe.

Of 't hem echt niet interesseerd weet ik niet, 'k had neit anders verwacht dan dat hij voorlopig nog even heel dicht gaat doen. 'k Probeer 't nog even, tot ik 't niet meer zie zitten, wat als steeds dichterbij komt.

Bluh, tis moeilijk.

Overigens gaat 't erg slecht met z'n school. KLinkt misschien egoïstisch, maar de kans zit er best in dat hij blijft zitten, en dat zou 't voor mij wel makkelijker maken om afstand van 'm te doen.

Vandaag kregen we nieuwe plaatsen bij Duits omdat de klas bij die les te lastig deed in de vorige opstelling.
En toen kwam 'k dus naast Tim terecht :')
'k HAd dat eingelijk ergens ook wel verwacht toen die vrouw zei dat ze nieuwe plaatsen ging maken, sommige leraren denken nog steeds dat ik en Tim altijd samen zijn 'nzo.

Mja 'k kijk 't nog wel ff aan.

[SiemdeCyper]

Schat, je gaat je later voor je kop slaan dat je er zoveel moeite in hebt gestoken. Ik heb ook zo lang energie in een bepaald persoon gestopt en daar ging ik me zo ongelukkig door voelen. Nu heb ik laatst vergelijkbare situaties (niet met jouw situatie maar met de mijne vroeger) meegemaakt en ik kon er heel direct en adequaat naar handelen omdat ik er van geleerd had.

Probeer hier van te leren en niet zo vast te blijven zitten.

[Au]

Je hebt hartstikke gelijk,

en 'k vind 't ongelooflijk dat jij 'er nog moeite in stopt' door m'n slepende berichtenstort te lezen, maar dat stel 'k wel heel erg op prijs.

Maar 'k denk dat echt totaal geen moeite meer in hem stoppen, mij meer moeite kost dan half-half.

Vandaag best 'veel' contact met 'm gehad. Pen geleend, vragen over 'n presentatie die hij hield, en hij lachte naar me toen 'k op de piano in de klas 'n liedje aan 't spelen was dat we ooit samen hebben geschreven.

Weer geprobeerd 'Hoe is het met je?' te vragen maar lukte niet.

Maar toen hadden we gym, en begon Tim en Kim's paringsdans weer. Toen had 'k weer 'n moment dat 'k besefte hoe hard hij mij heeft laten vallen. Vooral hoe Kim over mij en haar's gesprek verslag had gedaan, en hoe hij dat voor waar aangenomen heeft maakt me eigenlijk ontzettend boos: 'Wat wil 'k nog van iemand die me zo'n pijn heeft gedaan?'

Maar hem totaal negeren kost me meer moeite,

'k doe maar gewoon 'normaal' tegen 'm. Maar ga idd ook niet meer mezelf zo zenuwachtig maken in de hoop dat 't me lukt 'm te vragen hoe 't met 'm gaat.

Bluh, 'k haat het. Slepende, ongelukkige rotsituatie.

[Nienna*]

Maar Au, er zit een verschil tussen normaal doen en er moeite in stoppen.
Normaal doen vind ik niet per se proberen 'Hoe is het met je?' te vragen, een pen te lenen (behalve als je dan naast hem zat in dat ene lesuur) en vragen stellen over zijn presentatie, zeker niet in dit geval. Jij doet er moeite voor door jezelf het doel te stellen hem te vragen hoe het met hem gaat.

Probeer het toch los te laten. Je wordt nu gelukkig met kleine dingetjes, maar het zal - denk ik - uiteindelijk tegenvallen. En wat Changshan en de rest al zeiden: met normaal doen is niets mis, maar ik voeg daaraan toe: overdrijf het dan niet.

Ik kan me overigens voorstellen hoe moeilijk het voor je is, en ook hoe slopend, je bent immers lang met hem bevriend geweest. Maar ik denk dat het stuk is, althans zolang hij bij Kim is. Het zal zolang hij bij haar is niet beter worden, vrees ik.

Beste Au; Ik en 'k zijn evenveel tikwerk maar ik leest fijner

[ILUsion]

Ik volg het pas sinds vandaag, maar ik heb het meeste wel doorgelezen, denk ik. Allereest begrijp ik heel erg goed wat je voelt, hoe zenuwslopend dit voor je is. Ik ben onlangs ook een goede vriendin kwijtgespeeld, ik kende haar nu niet zo lang als jij Tim kende, dus jouw geval vind ik echt nog veel rotter dan het mijne.

Met wat de rest zegt 'met normaal doen is niets mis', ik wil daar net zoals Nienna* aan toevoegen dat het echt niets meer dan dat mag zijn. Dus enkel de beleefdheidsdingen, zoals je tegen om het even welke kennis zou doen. Ik zou hem dus niets vragen, ook al is dat moeilijk en zenuwslopend. Maar vergeet gewoon voor jezelf niet, je helpt JEZELF er niet bij door steeds toenadering naar hem te zoeken. En je mag nog zo'n goede bedoelingen hebben tegenover hem, een echte vriend heeft die, en dat kan je enkel als compliment zien. Maar dat wilt niet zeggen dat je achter hem moet blijven aantrippelen. De keuze die hij al dan niet bewust gemaakt heeft, heeft jou ontzettend veel verdriet gekost, en dat hoef je niet te pikken.

In jouw geval wen je maar beter aan het idee dat Tim een klootzak is, en dat je best niets meer met hem te maken gaat hebben. Dat hij zijn jaar over gaat doen, wel, dat hoort ook bij zijn keuzes; maar dat is jouw taak niet om je daar slecht bij te voelen. Het is niet leuk voor de Tim, jouw beste vriend van vroeger. Maar de Tim die hij nu is, verdient niet beter dan een paar keer heel erg hard met zijn kop tegen de muur te lopen. En dat is jouw taak niet om hem ertegen te laten lopen, of er zelfs maar mee te lachen. Hij zal er zichzelf wel tegen laten lopen. En ja, dat is zielig voor die oude Tim.

Probeer voor zover mogelijk om hem uit je hoofd te zetten. Denk je aan hem, praat er met iemand over; met een goede vriend of hier op het forum (of desnoods mag je mijn MSN/mail daarvoor gebruiken). Maar ga IN GEEN GEVAL zelf nog moeite doen voor die gast. Ik kan je nu al de uitkomst zeggen, zoals anderen ook al gedaan hebben: het gaat misschien 10 minuten geweldig lijken, omdat je veel erger gewend bent; maar de volgende dag gaat hij je toch enkel teleurstellen. Doe het voor jezelf: laat hem gaan, als hij zo tegen je doet, is hij je echt niet waard. Niemand mag je zoiets waard zijn, dat je je zo vreselijk voelt. En het is erg een goede vriend te verliezen, maar het is veel erger om jezelf verliezen hierin.

En ik zie hier waarschijnlijk iets over het hoofd, ik weet dus ook niet wat zijn thuissituatie exact is, maar vermits je zijn ouders best goed kent, zou je ook kunnen proberen om hen duidelijk te maken dat je denkt dat Tim slecht bezig is, en ze te vragen om hem toch in het oog te houden; uit te leggen hoe hij tegen je doet en dat ze tegen hem best niet zeggen dat jij er iets van gezegd hebt. Bij mij zou zoiets mijn allerlaatste poging zijn, om toch iets goeds te doen voor Tim. Van jou gaat hij niet meer aannemen dat hij slecht bezig is, van zijn ouders misschien wel; of zij kunnen in jouw plaats een oogje in het zeil houden dat hij niets echt stoms zou doen.

En ik ga het nog eens herhalen: het is echt een mooi gebaar van je dat je Tim niet zomaar laat schieten, dat je erin blijft geloven dat hij weer vriendelijk tegen je gaat doen. Dat siert je. Maar je mag jezelf er niet aan kapot laten gaan; en dat is ook wat al je vrienden duidelijk proberen maken: LAAT HEM VALLEN. Hij gaat zelf moeten beseffen dat hij slecht bezig is, daar kan jij spijtiggenoeg niet je tijd in steken; want de grote klik moet hij maken. En je kan niet op hem inpraten, want alles wat je zegt, zal er bij hem het ene oor in en het andere uit zijn (of erger: hij gaat juist het tegenovergestelde doen). Jij kan enkel wachten tot hij die klik maakt. Maakt hij die klik niet, wel, dat is dan spijtig en zielig voor hem.

Jij bent er misschien een vriend mee kwijt, maar je bent er jezelf niet aan kwijt. En als het tegenzit. Weet dat je sterker bent dan je denkt. Je hebt zijn gedrag al zo lang getolereerd, dus deze uitdaging kan je ook aan. Je kan hem de rug toekeren, je zou enkel jezelf verraden door het niet te doen, want hij gaat daar enkel van blijven genieten dat jij die moeite doet.

[Au]

Ik had een paar dagen terug een precies en duidelijk antwoord getypt (@ Deadlock: Zelfs met alleen maar ik, in plaats van 'k. Maar dat ga ik nu weer doen.), maar toen ik het wilde posten was ik alweer uitgelogd dus ging 't verloren.

Maar goed.

@Nienna: Het is al lang niet meer zo dat ik blij word van kleine dingetjes. Dat word je alleen als je ergens nog hoop in hebt, en volgens mij ben ik die vrij vroeg verloren. Dat 't nooit meer zou worden als 't ooit was wist ik vast in het begin van dit jaar al.

@ILUsion: Echt heel, heel erg bedankt voor de moeite die je hier voor me in stopt. Dit alles lucht echt 'n hoop op, en het is echt fijn om de mening van wat verder-af-staande mensen te horen, objectief heet dat toch? Je begrijpt me wel. Heel erg bedankt!

@Nienna + Ilusion: Met dat ik inderdaad moet wennen aan het idee (voor m'n eigen bestwil) dat Tim 'n klootzak is heb je helemaal gelijk. Dat heb ik dus een aantal dagen terug al gelezen, en volgens mij heb ik daar (half bewust, half onbewust) al wel aan 'gewerkt' de afgelopen dagen.

Echter doet hij de laatste dagen zelf 'n beetje 'normaler', of hoe je 't zeggen wil.
Bij Duits was ik in gesprek met de twee jongens voor ons (Tim zat naast me) en toen viel Tim me 'n aantal keer bij in m'n mening en grapjes. Hij moest ook 'n aantal keer heel erg lachen om m'n grapjes.

Dat klinkt zo echt heel zielig, en ik werd er ook niet blij van, het tegenovergestelde nog eerder, maar het viel me wel op natuurlijk.
Ik ben nogal boos geweest op hem de afgelopen dagen, want hij is immers een klootzak (de Tim van nu) dus hem iets vragen of uberhaupt nog iets van/voor 'm doen wat dan ook, zag ik helemaal niet meer zitten.

Nu nog niet, maar heb hem bij Duits uiteindelijk wel gevraagd: Ben je gelukkig?
Toen antwoorde hij: Jawel, meer dan je zou denken.
Op 'n heel rustige en gewoon 'aardige' manier zei hij dat. Toen zei ik nog 'Dat is mooi' en toen ben ik weggelopen. (Einde van de les)

Mja 't gaat dus eigenlijk wel goed met afstand van 'm doen. Heb 'boze energie', en die zal ik gebruiken ook.

Kim is echt dom bezig. Is plotseling weer tegen allerlei mensen aan het zeggen: 'Ik heb niks tegen <mijn naam>'
Heb liever dat ze gewoon d'r mond houd, en fijn en gelukkig verderleeft maar mij gewoon helemaal laat. Nu zeggen dat ze niks tegen me heeft is wel heel makkelijk, alles tussen mij en Tim is nu toch al verpest.

Wat je zegt (Ilusion) over met bijv. z'n moeder praten: Ik zou haar opzich kunnen SMSen zoiets van: 'Zou ik met je kunnen praten? Zeg alsjeblieft niks tegen Tim over dit SMSje'. Dat zou ze ook zo doen denk ik. Maar ik vind dat iets heel achterbaks hebben, om tegen zijn moeder te gaan vertellen hoe alles gelopen is en hoe slecht het met Tim gaat. Ik denk ook dat me dat heel erg kwalijk genomen gaat worden, uiteindelijk. En daar heb ik allemaal geen zin in.

Met de vriendin van zijn tante (Tante woont bij hem in huis) kon ik ook altijd goed praten, en ik kan van haar website zo haar email krijgen. Maar Tim zei vandaag dat 't uit is tussen zijn tante en haar vriendin, dus dat heeft ook sowieso geen zin meer.

Ik denk dat 't me steeds meer lukt om 't los te laten nu, dus daar ga ik ook maar mee door de komende weken. Het is bijna grote vakantie.

Hoop dat 't lukt, dat 't niet nu weer omslaat of zo.
Heel erg bedankt allemaal!

[ILUsion]

Dat dat idee van die sms iets achterbaks heeft, mja, waarschijnlijk heb je daar wel gelijk in. Dat is ook slechts mijn naïeve gedachtengang als het op zo'n dingen aankomt. Mijn idee erachter is dat je zelf ook niet meer kan/mag geven of het goed met hem gaat, maar ik vind het voor mezelf wel sneu als ik een vriend zomaar moet laten vallen, als je weet dat ze slecht bezig zijn en dat ze op een dag dat wel gaan inzien. Als je kijkt bij Tim: als jullie vrienden jou vragen of hij erbij mag zijn en dan nog met de mededeling 'ja, we hebben liever jou', dan is dat voor mij ook een een indicatie dat je niet de enige bent die er zo over denkt. Met zo'n sms zou ik dan ervoor proberen zorgen dat zijn ouders toch wat op de hoogte zijn van het meeste, en hem dus in de toekomst ook kunnen opvangen als dat nodig is. Maar het is inderdaad buiten hem om en wat achterbaks omdat Tim er in geen geval mee zou kunnen lachen als je er met zijn ouders over zou praten. En langs een kant is het ook je plaats niet, dat is waar.

Trouwens zou ik ook niet durven zeggen dat ik een objectief standpunt kan innemen, of dat kan niemand eigenlijk: iedereen leert uit zijn ervaringen (hopelijk toch?) en geeft met die achtergrond ook zijn mening. Mijn eigen situatie is soortgelijk, trouwens, maar niet zo erg als de jouwe: mijn ex is volgens mij ook slecht bezig (en als ik mijn vrienden hoor, denken zij er ook wat zo over), en ik heb tot voor kort ook steeds geprobeerd om er met haar over te praten; maar uiteindelijk heb ik ook moeten inzien dat als ze haar weg wilt inslaan, dat ze daar dan ook zelf de gevolgen van moet dragen. Hiermee heb je toch al een beetje een schets van wat mijn achtergrond is, zodat je die ook in context kan plaatsen (als in: vertrouw ook nooit blindelings op wat mensen je hier zeggen).

En die moeite, is echt geen moeite, dat is graag gedaan; als jij je door hier op het forum erover te praten, je er beter door voelt, dan is dat voor mij genoeg om er die tijd in te steken

[Dice94]

Als eerste WAT EEN VERHAAL zeg, ik vond het gewoon echt boeiend om te lezen.

Ik zou, zoals de meeste al zeiden, niet meer met hem omgaan, ik probeer niet vervelend te doen, maar ik denk zelf dat het nooit meer helemaal goed tussen jullie kan komen, dat is gewoon bijna onmogelijk.

Ten tweede, is dat met de moeder praten misschien wel een achterbaks idee, maar misschien kan je het verhaal wat verminderen, maar ook dingen te vragen zoals, als Tim wel gelukkig is (nou, misschien ook niet, is wel erg onbeleefd )

Er bestaan genoeg andere mensen, waarmee je een hele goeie band kan hebben, en er zijn personen die nooit van je weg gaan en je echt willen helpen, die zijn er ECHT.

En trouwens ik denk dat die ''Tim'' helemaal niet zo gelukkig is, ik denk dat hij niet meer helemaal weet wat hij doet, of wat hij wil doen.

En wat Ilusion al zei, dit forum is er niets voor niks, er zijn veel mensen met probleempjes of grote problemen, dus steun kan je op een bepaalde manier hier wel krijgen, en ik hoop dat het je oplucht

[Au]

@ Ilusion: Je hebt de spijkers nogal op hun koppen geslagen met 'Je moet wennen aan 't idee dat Tim een klootzak is' en dat inderdaad een van de moeilijkste dingen hieraan is, om te accepteren dat Tim ergens mee bezig is waar hij heel waarschijnlijk spijt van heeft/krijgt, om te accepteren dat ik gedaan heb wat ik kon en dat 't op een gegeven moment ook ophoud met 'handjes aanreiken'.

Dat is me inmiddels allebei gelukt. Ik ben boos op 'm, en dat voelt 'n stuk beter dan 't gekwetste, machteloze blabla gevoel dat ik eerst had. Dus 't idee dat hij een klootzak is, is bij nu wel aangekomen.

Dat ik gedaan heb wat ik kan, en 'm uiteindelijk toch niet tegen hou ook.

De neiging om nog toenadering tot 'm te zoeken, 'm te helpen of wat dan ook is ook verdwenen, en ik hoop ontzettend dat dat ook niet meer terugkomt.

@Dice94: 'Leuk' dat je het boeiend vond om te lezen, ik vind zelf dit soort dingen van anderen vaak ook erg boeiend om te lezen.

Is 94 je geboortejaar? Zoja, dan klink je heel wijs voor je leeftijd.

Ik geloof inderdaad (Gelukkig!) nog wel dat er mensen zijn die er echt voor je zijn en er voor je blijven, denk wel dat ik 'tegenwoordig' alleen veel minder de behoefte heb om op 'n vriendschappelijke basis zoiets diepgaands op te bouwen. Dat is opzich zonde, maar misschien wel beter. En wie weet komt dat nog wel terug.

Ik weet niet of Tim gelukkig is of niet. Je zou denken van niet, als je ziet hoeveel hij kwijt is. Maar hij is iemand die niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn.

Hij heeft 'n meisje dat van hem houd (Zo ziet hij dat tenminste, ik vind 't nogal dubbel omdat ik denk dat als je echt van iemand houd, je iemand zich niet zo af laat sluiten van z'n vrienden en vroegere hobby's etc., maargoed.) waar hij veel mee kan delen (alhoewel hij me toen we nog praatte 'n keer vertelde dat hij over veel dingen niet met Kim kan praten, dat veel dingen haar niet interesseren).

Ik denk dat hij tevreden is met wat hij nu heeft, en probeert niet na te denken over de dingen die hij had. En ik denk dat hij daar heel goed in is, in dat er niet aan denken, anders had hij alles sowieso niet zo makkelijk kunnen doen.





Vandaag weer Duits, zat hij dus naast me.
Ik irriteerde me echt ontzettend aan 'm. Klinkt heel kinderachtig maar hij lag met z'n spullen half op mijn tafel, en dat kon 'k echt niet hebben.
Hij was ook met 'n pen aan 't spelen die op een gegeven moment recht tussen mijn benen viel
Toen die pen gepakt en met zo'n klap op tafel gelegd/geslagen, schrok hij wel van volgens mij.

Misschien schrikt 'ie sowieso wel als hij merkt dat 'k nu echt klaar met hem ben. Ik hoop dat hij schrikt, maar misschien doet 'm dat al niets meer.

Ik heb je verhaal gelezen. Zoals je je gedraagt en de manier waarop je dingen schrijft komt echt over als 'liefdesverdriet'. Alsof je de hele tijd aan hem en het gedoe daaromheen denkt. Iedere dag op school let je op hele kleine dingetjes die hij doet en zegt, ook naar jou toe, terwijl hij die dingen waarschijnlijk gewoon onbewust zegt. Jij houdt je heel erg bezig met wat je tegenover hem zegt en doet, hij volgens mij duidelijk niet.

Ik snap dat heel goed, zo ben ik zelf namelijk als ik verliefd ben / liefdesverdriet heb. Maar dan dat ik wel op jongens val.

Maar daarom begrijp ik het ook van de kant van jouw vriendin en van Kim. Uh en ook wel een beetje van Tim z'n kant eigenlijk. Wat ik nu ga zeggen moet je niet raar opvatten, maar ik probeer je een kijkje vanaf de andere kant van het verhaal te geven en hoop dat het je iets kan helpen. En tuurlijk gis ik maar wat, ik ken die mensen niet.

Naar mijn idee moet degene op wie je verliefd bent en met wie je een relatie hebt op de eerste plaats komen. Ik ben zelf ook geneigd om daar andere dingen voor te laten vallen. Ik bouw dan ook de hechtste band op met degene met wie ik een relatie heb en laat diegene voor gaan en verwacht dat omgekeerd ook.
Aangenomen dat Kim ook zo denkt, wil ze dus niet dat Tim een betere band met jou heeft dan met haar. Dat kan volgens haar niet, als hij echt zo gek op haar zou zijn. Daar gaat ze dan ook regelmatig de strijd over aan. Ze voelt zich oprecht bedreigd door jou. En ze kan aan je zien dat je het allemaal heel erg vindt. En hoe erger jij het vindt, hoe meer ze zich bedreigd voelt door jou. Als het je niks zou kunnen schelen zouden er minder ruzies over ontstaan. Het maakt hierbij niet uit dat je niet op mannen valt.

Jouw vriendin vindt misschien wel dat je, als je zo gek op haar bent, blij en gelukkig met haar hoort te zijn en dat het niet klopt dat je vaker aan Tim lijkt de denken dan aan haar. En dat je er zo ontzettend mee zit, want je hebt met je vriendin toch ook een hechte band, waarom mis je dan toch nog iets en wil je toch steeds maar weer Tim, hoe lullig hij ook doet? Terwijl je in relaties echt niet zoveel pikt, dat maakt het voor je vriendin alleen maar raarder. Tim heeft duidelijk iets wat anderen niet hebben en heeft een hele gevoelige snaar bij je geraakt. En dat is toch wel een beetje eng.

Nou en dan tot slot, Tim. Hij had een behoorlijk kleffe vriendschap met jou.. toch wel een beetje relatie-achtig, ookal was dat het niet echt. Maargoed, dat zou nooit meer kunnen worden omdat je niet op jongens viel. Het was in ieder geval een mooie vriendschap.
Maar Tim is een onzekere jongen, in de puberteit. Hormonen gieren door zijn lijf. Hij krijgt iets met Kim, een heel onzeker meisje dat hartstikke verliefd op hem wordt. Ookal is het in jouw ogen een rare relatie, voor die twee is het intens. Intieme momenten worden afgewisseld met heftige ruzies en onzekerheid, maar feit is dat ze wel hartstikke verliefd zijn op elkaar en ook samen een band opbouwen. Die heerlijke gevoelens van een verliefdheid die beantwoord wordt drijven hem ertoe voor zijn relatie te kiezen en voor wat zij wil. In het begin voelt hij zich wel schuldig en kut over het slechter worden en verlies van de vriendschap met jou, maar hoe verder hij daarvan verwijderd raakt, hoe minder dat er voor hem toe doet, want hij heeft hoe langer hoe hechter iets met Kim.
Ohja en je vraagt je af hoe mensen zo kunnen veranderen.. hormonen zijn een heel krachtig iets.

Kijk, in relaties is het ook zo dat exen vervangen worden door nieuwe partners.. zo is het hier ook een beetje, inclusief klef zijn, de hele band, loyaliteit, etc. Het is "uit" tussen jou en Tim en misschien moet je dat echt accepteren. Je zegt wel steeds dat je er overheen bent, maar dan later blijkt dat je toch nog hoop hebt en er heel erg mee zit. Het is goed dat je er zoveel over gepraat hebt en heel vervelend dat je die twee steeds blijft zien.. maar probeer streng voor jezelf te zijn. Geef de hoop dat het ooit goedkomt op. Focus je niet meer zo op Tim. Het was een mooie, bijzondere tijd van je leven met hem, maar die tijd is voorbij. Jammer dat het zo moest eindigen, op een manier waarop veel relaties trouwens ook eindigen.

[Au]

Bedankt voor je reactie!

Ik heb absoluut geen liefdesverdriet. En voor mijn gevoel lijkt 't daar ook totaal niet op, 't verdriet dat 'k heb. (Had vooral)

Snap dat dat zo lijkt door dat ik zo lette op kleine dingen die hij deed, dat doe je ook als je verliefd bent, maar dit was/is echt wat anders dan liefdesverdriet.

Wat ik 't pijnlijkst vind is dat ik zo teleurgesteld ben in wat onze vriendschap uiteindelijk voor blijkt te stellen. Dat je zo op iemand rekent etc. maar dat diegene ineens weg kan vallen.

Ik ben het niet met je eens wat betreft dat je relatie op de eerste plaats moet komen. Niet op mijn leeftijd tenminste (Ben 16).
Een relatie (Heb 't vooral over 'n laat ik zeggen middelbare-school-relatie) is volgens mij over 't algemeen iets veel kwetsbaarders dan 'n vriendschap. Je deelt in 'n relatie veel meer dingen met elkaar, veel meer dingen waar je ontzettende ruzie over kunt krijgen. Ook ben je elkaar veel meer vereist, in 'n relatie dan in 'n vriendschap.

Daarom denk ik dat je nu meer waarde moet hechten aan je vrienden. Sowieso heb je sowieso meer vrienden dan relaties, dus ook meer 'spreiding' van je vertrouwen, of zoiets.

Als je eenmaal 'n jaar of 25 bent en samenwoont, 't echt samen wil gaan doen allemaal, dán moet je denk ik wel meer waarde hechten aan je relatie. Mits je een gezonde relatie hebt. Maar nu, zo jong, vind 'k dat ontzettend dom.

Snap wel wat je verteld over Kim's positie. Maar 'k denk dat 't bij Kim veel en dan ook veel meer is dan 'n bepaalde denkwijze van 'n relatie (Dat relatie op eerste plaats moet). Ze is ziekelijk jaloers, verschrikkelijk onzeker. Dat kan, dat vind ik rot voor d'r, want dat is gewoon echt lastig.

Maar, ik vind dat je zoiets bij jezelf moet oplossen. Natuurlijk moet je vriend(in) zich daar ook 'n beetje aan aanpassen, maar je moet toch vooral bij jezelf werken aan je onzekerheid en beseffen dat je jaloersheid onterecht is. Je moet 't niet 'oplossen' door je vriend(in) af te sluiten van iedere mogelijke bedreiging. (Vind je niet?) Dat is ontzettend egoïstisch, ik vind 't 'n heel klein beetje ziekelijk.

Overigens weet ik niet of je ook m'n laatste berichten gelezen hebt? Ben er nu toch 'n stuk minder, en op 'n andere manier mee bezig dan 'k was.

Ben nu vooral boos in plaats van gekwetst, en de neiging om nog iets tegen 'm te zeggen oid. is helemaal weg.
Alleen begint de boosheid nu een beetje te veel te worden. Irriteer me aan 'm als 'ie naast me zit en zo, dat kost ook energie, is weer de andere kant. Maar gaat ook wel weer over uiteindelijk.

[ILUsion]

Mja, ik begrijp wel waarom Alicia zegt dat het op liefdesverdriet lijkt; omdat je zo lang heel goede maatjes geweest bent en dat je dan uiteindelijk gewoon (als goeie vriendin) gedumpt wordt voor een of andere snol.

Ik ben het ook met je eens dat een relatie niet op de eerste plaats moet komen, in the end heb je veel meer aan je vrienden, en gelukkig maar. Ik dacht vroeger ook 'relatie op de eerste plaats', en ik ben daardoor verder van sommige van mijn goede vrienden komen te staan dan daarvoor. Een relatie loopt op deze leeftijd meestal ooit wel eens stuk, en dan zal het niet je partner zijn die je komt opvangen; maar juist je vrienden, soms zelfs mensen die je in maanden niet gehoord hebt. Het idee dat een relatie op nummertje 1 staat, dat is wel romantisch enzo, maar praktisch is het zeker niet. Je van je vrienden afschermen komt enkel terug in je gezicht; en ik vrees dat dat bij Tim nog heel veel pijn gaat doen als hij merkt hoe hij gedaan heeft. (En ik ben dan langs een kant wel zo sadistisch om daar het plezier van te zien, niet dat ik je die eigenschap kan aanraden).

Ik zou ook zeggen: laat die woede niet te lang aanslepen, woede kan goed zijn om je in een beslissing te forceren, waarvan je niet helemaal zeker was, maar het heeft geen zin die woede uit te werken op hem of op anderen (dat laatste helemaal niet). De volgende stap die je moet zetten is hem loslaten, en dat houdt ook in die woede loslaten. En daarmee bedoel ik niet dat je hem moet vergeven, maar je moet die zaak als afgesloten kunnen beschouwen voor jezelf: dat hij weer ongeveer hetzelfde is als om het even wie je op straat tegenkomt: niemand speciaals, niets ogen uitkrabben (oke, dat zou ik gedaan hebben , maar je begrijpt mijn punt waarschijnlijk wel), maar ook niets van nood meer voelen om contact met hem te hebben (dat is op dit moment weg; dus enkel die woede nog zonder daarom terug te vallen naar de persoon die achter hem aantrippelt).

Met woede alleen los je dus niets op, het helpt je om voor jezelf op te komen; om ook gewoon voor jezelf duidelijk te maken dat hij het niet waard is om achteraan te trippelen, hoe leuk jullie tijd ook is geweest. Dat hoofdstuk is afgesloten (of is zich aan het afsluiten). Zoals je zelf al zegt, kost die woede ook veel energie, de reden daarvoor kan ik je ook al geven: je hebt nog niet volledig afscheid genomen; waarschijnlijk heb je nu een moment dat je zegt: 'fourt, hij kan de pot op' en over een week kan het weer net het omgekeerde zijn. Denk na over wat je zelf wilt, wat mogelijk is, neem de beslissing met je hele hart en kom daar de eerste weken in geen geval op terug. Die beslissing is niet makkelijk, en mogelijk twijfel je nog wel enkele dagen of het de juiste was, maar soms moet je jezelf gewoon verplichten ermee door te gaan als je weet dat je de juiste beslissing genomen hebt.

Ik ben het niet met je eens wat betreft dat je relatie op de eerste plaats moet komen. Niet op mijn leeftijd tenminste (Ben 16).
Een relatie (Heb 't vooral over 'n laat ik zeggen middelbare-school-relatie) is volgens mij over 't algemeen iets veel kwetsbaarders dan 'n vriendschap. Je deelt in 'n relatie veel meer dingen met elkaar, veel meer dingen waar je ontzettende ruzie over kunt krijgen. Ook ben je elkaar veel meer vereist, in 'n relatie dan in 'n vriendschap.

Daarom denk ik dat je nu meer waarde moet hechten aan je vrienden. Sowieso heb je sowieso meer vrienden dan relaties, dus ook meer 'spreiding' van je vertrouwen, of zoiets.

Als je eenmaal 'n jaar of 25 bent en samenwoont, 't echt samen wil gaan doen allemaal, dán moet je denk ik wel meer waarde hechten aan je relatie. Mits je een gezonde relatie hebt. Maar nu, zo jong, vind 'k dat ontzettend dom.

Ja, snap ik.. daar heb je ook zeker wel gelijk in. Maar ik probeerde het een beetje uit te leggen van Kim & Tim uit. Ik denk dat het iets is wat in iemands persoonlijkheid zit en ook zeker wel te maken heeft met onzekerheid en de invloed van verliefdheid op een persoon. Verliefdheid voelt niet voor iedereen hetzelfde, de een reageert daar anders op dan de ander. Wanneer iemand daar zo heftig op reageert dat andere dingen haast niet meer tellen dan is het moeilijk om er nog een beetje 'met gezond verstand' op te reageren.

Snap wel wat je verteld over Kim's positie. Maar 'k denk dat 't bij Kim veel en dan ook veel meer is dan 'n bepaalde denkwijze van 'n relatie (Dat relatie op eerste plaats moet). Ze is ziekelijk jaloers, verschrikkelijk onzeker. Dat kan, dat vind ik rot voor d'r, want dat is gewoon echt lastig.

Ik bedoelde dus ook eigenlijk dat die denkwijze over een relatie niet echt rationeel is. Als ikzelf bijvoorbeeld gewoon met mijn verstand nadenk over relaties kan ik me goed indenken dat mensen zeggen van 'je relatie is niet alles, het is dom om andere dingen daarvoor te laten vallen'. Tuurlijk, want als je relatie dan uitgaat val je in een enorm gat waar je weer uit moet klimmen. En zo zijn er nog wel meer argumenten natuurlijk. Dat zijn dingen waar ik het op zich wel mee eens ben. Maarrrr.. gevoelsmatig, midden in zo'n relatie, wordt het ineens een heel ander verhaal.
Ik weet niet of Kim dat ook heeft, dat ze eigenlijk wel weet dat het niet goed en slim en handig is wat ze doet, maar dat ze toch niet tegen kan houden dat ze het doet. En zeker als je 16 bent dan moet je toch nog een hoop relatie-ervaring opdoen om erachter te komen hoe je dingen nou wel en niet moet aanpakken. De een heeft daar meer moeite mee dan de ander.

Ohja en het idee van "relatie op nr. 1" is wel romantisch natuurlijk. Op dat idee kwam ik nog ff door bovenstaande post. Het is niet voor niets dat je dat zo vaak in films ziet, wat mensen allemaal wel niet doorstaan en opgeven om bij die ander te kunnen zijn, met uiteindelijk een happy end (als het goed is ). Dat idee trekt mensen vaak wel aan. En mij ook wel ja. Je partner die je soulmate is.. samen tegen de rest van de wereld.
Maargoed, dat ging ff niet over deze situatie.

Maar, ik vind dat je zoiets bij jezelf moet oplossen. Natuurlijk moet je vriend(in) zich daar ook 'n beetje aan aanpassen, maar je moet toch vooral bij jezelf werken aan je onzekerheid en beseffen dat je jaloersheid onterecht is. Je moet 't niet 'oplossen' door je vriend(in) af te sluiten van iedere mogelijke bedreiging. (Vind je niet?) Dat is ontzettend egoïstisch, ik vind 't 'n heel klein beetje ziekelijk.

Ik begrijp dat je dat vindt, op zich ben ik het daar wel mee eens.
Alleen ja.. op zich begrijp ik haar gedrag, maar het is gewoon heel rot dat jij er zo door gekwetst wordt en dat ze zich dat niet na een tijdje is gaan realiseren. Ik verdedig haar ook niet ofzo hoor, maar dacht dat het je misschien zou helpen als je het van de andere kant zou horen. Je moet het ook niet opvatten alsof ze het persoonlijk tegen jou doet en dat jij in haar ogen vervelend bent of dingen verkeerd hebt gedaan. Want zo zou ze tegen iedereen die op jouw plaats had gestaan zijn geweest denk ik.
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je het ziekelijk noemt, maar ik zou dat zelf nooit zo kunnen noemen.. het raakt me altijd als ik dat hoor. Het is ook niet haar oplossing om hem af te sluiten van iedere bedreiging. Ja, heel stiekem misschien wel. Maar het is eigenlijk Tim zijn oplossing. Dit is zijn uitweg voor de situatie en de ruzies. Dat had niet gehoeven. Als zij echt gek op hem is, dan was het niet nodig geweest, dan was hij haar echt niet kwijt geraakt als hij het anders had gedaan.

En Tim doet me dan weer denken aan hoe jongens met wie ik iets had zich ineens gingen gedragen nadat het uit was. Eerst hartstikke lief, je bouwt een hechte band op, deelt veel met elkaar. En dan verdwijnen de gevoelens blijkbaar en loop je tegen zo'n koude muur aan. Zo'n totaal andere houding van iemand naar je toe. Zo onbegrijpelijk is dat dan.. En dan blijf je maar denken: "we hebben vanalles meegemaakt, dat moet voor hem toch ook iets betekenen, het kan toch niet dat iemand ineens zo afstandelijk doet?"
Ja, het is gewoon heel erg pijnlijk, zoiets. En wat jammer is, is dat je ze steeds moet blijven zien. Dat zou ik persoonlijk ook niet trekken denk ik. Dan kun je het moeilijk blocken, moeilijk achter je laten.

Om nog even een heel ander voorbeeld te geven.. een vrouw die mijn moeder kent was jaren getrouwd, had een hoop kinderen, haar man was een echte gezinsman, vond het allemaal heel leuk. Alles was goed. Ineens, dus na 20 jaar huwelijk ofzo, komt de man erachter dat hij homo is, wil gaan scheiden, gedroeg zich meteen ook anders.. wilde de homolevensstijl nu echt gaan meemaken (whatever that is). Kreeg een vriend, deed naar zijn kinderen toe anders. Nou ja, inmiddels is alles wel wat gestabiliseerd geloof ik. Maar voor die vrouw stond de wereld in het begin op z'n kop. Hoe begrijp je zoiets.. die man was echt haar maatje ook, ze deed in het begin alles om hem te behouden.
Niet dat het zo raar is dat hij homo blijkt te zijn, tis ook lullig voor hem dat hij dat heeft moeten onderdrukken misschien etc. Maar hoe er ineens zo'n afstand kan ontstaan tussen mensen die eerst zo dicht bij elkaar waren vind ik bizar.

Succes nog ermee. Hoop niet dat mijn verhaal erg vaag overkomt.

[Au]

@Ilusion: Het is inderdaad wel 'n romantisch idee, dat je relatie je soulmate is en de allerbelangrijkste. Mits dat van twee kanten zo is. Maar (waar jij 't dus ook mee eens bent) 't is zo onverstandig... blabla je weet wel.

Die woede is inderdaad ook doodvermoeiend. Irriteerde me vandaag weer dood aan 'm. Na me tien minuten dood geirriteerd aan te hebben in de les (Luisterde naar wat 'ie zei tegen Pim) besloot ik maar niet meer naar 'm te luisteren, en dat hielp wel. Alleen sloeg ik toen helemaal dicht op een bepaalde manier. Kan 't niet echt uitleggen, moest toch weer denken en voelde me eventjes weer verdrietig. Maar was na die les over.

Ik legde vandaag aan 'n vriendin uit dat het gekwetste gevoel dat ik had nu vooral in woede is veranderd, sinds 'n week of twee, en dat ik nu af en toe ontzettend zin heb om 'm te vertellen dat hij een klootzak is en zo. Die vriendin zei: Ja moet je doen! Waar Kim bij is!
Maar daar los ik niks mee op en ik zou het ook niet écht willen doen denk ik.

Inderdaad wat jij ook zegt, dat mijn gevoel over een week weer totaal om zou kunnen. Dat ik me weer oh zo gekwetst voel of weer met 'm wil praten oid. Maar ik denk dat ik inmiddels wel genoeg 'kracht' (Tjee, dat klinkt zo zielig. Alsof ik op 'n cursus nee zeggen geweest ben.) heb om dan gewoon vol te houden en niet weer te terug te vallen.

Ik hoop dat deze woede gewoon een soort volgende fase van het afsluiten van dit alles is, dat hoop ik heel erg.

@ Alicia Silverstone: Ja begrijp dat je niks aanvallends bedoelde, en 't vanuit hun standpunten probeerde te bekijken. Die mogelijkheid om zo drastisch te veranderen zit inderdaad vast in iemands karakter ja. Ik kan me van mezelf echt echt niet voorstellen dat ik zo erg zou veranderen, hoe verliefd ik ook zou zijn. Beïnvloedbaar is volgens mij iedereen wel, inclusief ik, maar zo erg vind ik onvoorstelbaar, maar 't kan, blijkbaar.

Denk dat Kim wel weet en al wist dat ze verkeerd bezig is en was, maar toch zichzelf 't belangrijkst vind. Dat heeft Tim me trouwens sowieso 'n keer verteld: 'Ze weet wel hoeveel pijn 't jou doet, en hoe moeilijk ik 't er soms mee heb maja.'
En toen zei ik: 'Maar ze vind zichzelf belangrijker of zo?'
Toen zei Tim: 'Ja. Maar dat is toch ook wel logisch?'

Met 't woord ziekelijk ben ik ook wel echt voorzichtig, daarom zei ik ook een heel klein beetje, en ik heb er best goed overna gedacht voordat ik dat schreef, want 't is niet niks om dat te zeggen. Maar ik vind het wel echt 'n heel klein beetje ziekelijk, in haar positie zou ik serieus er iets aan gaan doen, aan die kant van mezelf. Desnoods therapie oid. Maja dat is natuurlijk ook wel makkelijk praten vanuit mijn punt.

Dat ik Tim én Kim nog iedere dag zie is wel de grootste reden dat ik er nu nóg niet klaar mee ben denk ik. En dat ik steeds opnieuw van allerlei mensen weer dingen te horen krijg. Maar uiteindelijk zal ik er wel klaar mee zijn.

Ik zou het fijn vinden als het uit ging tussen die twee. Niet omdat Tim dan misschien weer naar ons toe komt want dat hoeft van mij echt niet, zeker nu niet in m'n boosheid, maar gewoon omdat het geklef en stomme gedoe dan voorbij is. En omdat ik benieuwd ben hoe die twee dan overblijven, zonder elkaar.
Of is dat stom om te zeggen?

Wat je verteld over 'n aantal van jouw exvriendjes is ook maar raar. Ik zou dan zo denken van: Dat ontzettende lieve tegen mij etc. was vast uit 'n soort van eigen belang.
Dat klinkt veeeeel te cru, veel meer dan ik 't bedoel, maar je snapt wel wat 'k bedoel hoop ik.

Dat verhaal over die 'homoman'.
Mijn pa is ook homo. En is ook 10 jaar getrouwd geweest met m'n moeder. Toen ik vorig jaar vroeg waarom ze toch getrouwd waren, terwijl hij 't vanzichzelf precies wist zei hij: Het was in die tijd anders, 't was niet normaal als je niet trouwde.
Dat vond ik best stom toen hij dat zei, omdat ze in de jaren 80 of zo getrouwd zijn, en ik dacht dat toen al wel enigsinds gewoon geaccepteerd was, maar toen ik dat later aan anderen navroeg bevestigden die eigenlijk wel wat m'n pa zei. Maja dat is iegenlijk weer 'n ander deel daarvan.

20 jaar, en dan op zo'n manier vertrekken...
Dat is vergelijkbaar met dat van Tim en mij maar dan 20x zo erg. Lijkt me echt verschrikkelijk. Dan stort je hele wereld in (Voor die vrouw).

Dat hij zelfs heel anders tegen z'n kinderen ging doen vind ik wel raar. Maar dat deed mijn vader eigenlijk ook wel toen hij eindelijk aan z'n vrije homoseksuele leven kon beginnen, alleen was mijn moeder degene die wilde scheiden en niet m'n pa.

Hoe is het met die vrouw verder gegaan?
Hoelang is ze er kapot van geweest? Zeg maar.

[Au]

Ik ben het zat dat Tim zich steeds in gesprekjes mengt. Als ik bij Duits (Waar hij uds naast me zit) met de jongens voor ons aan 't praten ben, mengt hij zich daarin. Is natuurlijk niet echt raar of zo, maar ik begin het wel echt vervelend te vinden.
Ik ga vragen of iemand met me van plaats wil ruilen.

Een aantal dagen terug was ik met Pim aan 't praten, waar Tim zich dus ook weer in mengde. Toen zei Pim op een gegeven moment: 'Kim neemt nooit eten voor me mee als ik daar om vraag.' (Kim en Tim gaan in de pauzes vaak naar de supermarkt)

Toen zei Tim: 'Echt wel! Ze neemt altijd wel 'n twix voor je mee'. Ik kon het niet laten en zei toen: 'Heeft ze 't gevoel dat ze iets goed te maken heeft of zo?'
Toen zei Pim meteen: 'Ik denk het wel' En Tim: 'Wat zou ze goed te maken hebben?' liep verder op niks uit, maar ik krijg dus steeds meer de neiging om dat soort opmerkingen te maken.

't Irriteert me ook hoe Kim maar dingen van Tim blíjft doorlullen, waardoor de halve school die dingen steeds weet, terwijl Tim niet weet dat Kim dat doet en dat heel veel mensen dus weten van bijv. z'n psycholoog bezoeken en zo. Niet dat het me heel veel uitmaakt dat de halve school dat weet, eerlijk gezegd, maar wel dat Tim niet weet dat Kim wat dat betreft stom is. Zeg maar.

Tim zit ook veel alleen tijdens lessen, omdat hij niet met veel mensen iets heeft, en Pim vaker bij ons komt zitten dan bij hem. Dan zit hij steeds met natte ogen voor zich uit te staren, ziet er dan heel ongelukkig uit. Ik kan me niet voorstellen dat hij gelukkig is, waarvan hij dus zegt van wel. Maar ja, dat moet hij inmiddels zelf maar uitzoeken.

't Jaar is bijna voorbij.

[ILUsion]

Achja, iets wat je best niet doet is rotopmerkingen naar hem toe smijten, want dat valt wel op naar de mensen in je omgeving (het lucht wel op, daar niet van; maar buitenstaanders gaan je dan snel mijden). Daar let je dus echt maar beter goed mee op; want ik kan uit ervaring ook zeggen dat zoiets heel snel escaleert tot erg ongemakkelijke situaties (ongemakkelijker dan nu). Daar ga je zoals je zelf al zegt, gewoon best moeten wachten tot het einde van het jaar.

Van plaats veranderen, lijkt me een goed idee, trouwens. Aan een confrontatie heb je op dit moment niet veel; en als je er wat rustiger van wordt, is het dat zeker en vast waard.

En Tim mag er ongelukkig uit zien, maar misschien is hij wel gelukkig (of heeft hij zichzelf dat wijsgemaakt, kan ook). Je moet je daar weinig van aantrekken, inderdaad. Ik zou zelf in een gelijkaardige situatie niet gelukkig kunnen zijn, maar zo is iedereen anders, natuurlijk.

[Simson]

Au, ontzettend veel respect voor je verhaal. Ik heb geen raad maar ik weet wel dat als jij dit hele verhaal aan Tim laat lezen, hij waarschijnlijk heel anders over het boeltje denkt..

[Au]

Simson: Denk ik ook wel 's aan, 't Tim laten lezen. Maar vanuit zijn ogen staat dit topic waarschijnlijk vol met onzin denk je niet?

Vandaag was echt 'n rotdag.

Weer veel te veel lessen met hem in de klas, ook bij iedere les naast/achter me. Z'n stem kun je ook niet omheen. Werd er knettergek van. Ik wilde paar keer ergens anders gaan zitten maar mocht niet van de leraar. Toen ik omkeek naar 'm gooide op 'n gegeven moment uit 'n raar flesje 'n aantal pillen in z'n mond, en keek daarna nogal tevreden. Ik vroeg toen: wat zijn dat voor pillen?

Hij gaf gewoon geen antwoord, maar toen zei Pim: Tim, wat zijn dat voor pillen?
Tim zei: XTC nou goed.
Toen 'n tijdje stil, toen zei ik: Waarom slik je pillen als het zo goed met je gaat zoals je zegt?
Toen zei hij dat 't gewoon homeopatische pillen voor z'n huid waren. Dus ik zei 'oh oke.'

Toen zei ik na 'n stilte: Je kunt wel zeggen dat je gelukkig bent en zo, maar je SMSjes naar Kim doen me wel anders denken.

Toen werd hij ineens heel stil. En ik dacht er even over na om te zeggen: 'Je kunt me wel negeren en raar tegen me doen maar 't grootste deel van die keren dat ik nog geprobeerd heb met je te praten waren omdat ik wist hoe ongelukkig je was.' Maar ik dacht eerst na. En werd eigenlijk heel boos van hoe ver hij mij als zeg maar buiten mezelf heeft gekregen. 'k Ben niet iemand die de behoefte heeft kutopmerkingen te maken, maar hij heeft me wel zo ver gekregen. En hij lijkt me gwoon uit te lachen. Dus ik heb dat niet meer gezegd.

Toen hoorde ik hem een paar minuten later tegen Pim zeggen: '...als ik een vijf voor blabla sta dan ga ik zeker over!'. Kreeg een ontzettend hopeloos gevoel toen ik hem dat hoorde zeggen. Alsof er maar geen einde aan gaat komen.

Heb me er de rest van de dag weer hartstikke chagrijnig en verdrietig over gevoeld.

Ik hoef echt niks meer van 'm, hij kan helemaal oprotten. Maar 't doet me echt pijn hoe hij op me reageert, en dat hij niet weet dat Kim zoveel van 'm doorverteld. Nu denk ik er over om hem iets te SMSen, maandag in de klas. Als ik dus gewoon naast 'm zit/voor 'm. Zodat ik z'n reactie kan zien. Iets zeggen in 't echt gaat namelijk bijna niet, en 'n briefje vertik ik.

Iets SMSen als: Ik weet niet hoe jij je er onder voelt, of je je sterk houd of dat het je daadwerkelijk gewoon niks meer doet hoe ik me ergens onder voel, maar ik word er helemaal gek van. Je kunt me wel negeren en raar tegen me doen, maar de helft van die keren dat ik nog met je heb proberen te praten was omdat ik wist hoe ongelukkig jíj je voelde, door je SMSjes aan Kim bijv. Of 't feit dat je bij 'n psycholoog loopt. Want ja, dat soort dingen houd Kim niet voor zichzelf. Voor mij voelt het echt als een ongelukkige tijd in m'n leven waar maar geen einde aan lijkt te komen. Je iedere dag zien doet me echt pijn. En 't idee dat dat nog een jaar moet, of zelfs twee, maakt me echt hopeloos. Ik hoef niks meer van je, ben echt klaar met vriendschap of wat dan ook, ik ken de jongen die je nu bent helemaal niet meer, ik geloof ook niet dat je nu jezelf bent, en als dat wel zo is hoef ik al helemaal niks meer van je. Maar je zou me tenminste eerlijk kunnen laten zien dat het je nog iets doet dat ik me ongelukkig voel, mits dat überhaupt nog zo is.

Wat vinden jullie daarvan? Jullie vinden 't vast dom, maar 'k zou 't echt heel graag doen.

[SiemdeCyper]

Laat hem met rust.

We kunnen wel eindeloos adviezen geven dat je hem moet loslaten, maar je kunt het klaarblijkelijk totaal niet. De keuze is aan jou, niet aan ons. Als je dan echt van hem los wil komen, ga naar een andere school ofzo. Want dit werkt klaarblijkelijk niet.

en dat kan wel een sms zijn, maar t is zo lang dat t weer neigt naar een brief.
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest. Ik ben zelf een doodongeukkig gevalletje geweest en mijn vrienden konden me echt niet helpen hoor.
Als ik in tim zn schoenen zou staan zou ik het irritant vinden dat je elke keer weer adviezen enzo wil geven.

Let it be. Laat t los, tis klaar zo.

[Au]

@ Simoen: Dat is 'n vrij vierkante reactie, maar goed 'k zal 'm inderdaad niks meer sturen/zeggen wat dan ook. Dacht vanmorgen al weer heel anders over het idee om 'm nog iets te zeggen/sturen dan gister toen ik me weer zo verdrietig en boos voelde.


't Is niet zo zeer dat ik 't feit dat hij er nou eenmaal gewoon niet meer voor me is niet kan accepteren, maar meer dat ik hem iedere dag moet zien en dan ook echt niet om 'm heen kan. Al zet ik m'n Mp3 speler op z'n hardst, zijn stem komt er overheen. In de pauze gaat hij vaak recht voor onze neus met Kim staan. Iedere les waar we samen in de klas zitten zit hij of naast me of direct achter me.

't Idee dat ik hem nog 'n jaar, of twee jaar, iedere doordeweekse dag veel zie vind'k echt benauwend.

Ik zou zelf naar 'n andere klas kunnen gaan maar dat wil ik niet. Er is dan maar één klas waar 'k naar toe kan, daar zitten veel minder mensen die 'k mag en die klas is veel onrustiger dan de onze. Heeft vaak lagere gemiddeldes en zo.

Andere school mag 'k toch niet, en wil ik uiteindelijk ook vast niet.

't Staat vrijwel vast dat ik 'm in ieder geval nog 'n jaar lang alle doordeweekse dagen veel zie, helaas.

[Volk]

Au schreef:

@ Simoen: Dat is 'n vrij vierkante reactie, maar goed 'k zal 'm inderdaad niks meer sturen/zeggen wat dan ook. Dacht vanmorgen al weer heel anders over het idee om 'm nog iets te zeggen/sturen dan gister toen ik me weer zo verdrietig en boos voelde.


't Is niet zo zeer dat ik 't feit dat hij er nou eenmaal gewoon niet meer voor me is niet kan accepteren, maar meer dat ik hem iedere dag moet zien en dan ook echt niet om 'm heen kan. Al zet ik m'n Mp3 speler op z'n hardst, zijn stem komt er overheen. In de pauze gaat hij vaak recht voor onze neus met Kim staan. Iedere les waar we samen in de klas zitten zit hij of naast me of direct achter me.

't Idee dat ik hem nog 'n jaar, of twee jaar, iedere doordeweekse dag veel zie vind'k echt benauwend.

Ik zou zelf naar 'n andere klas kunnen gaan maar dat wil ik niet. Er is dan maar één klas waar 'k naar toe kan, daar zitten veel minder mensen die 'k mag en die klas is veel onrustiger dan de onze. Heeft vaak lagere gemiddeldes en zo.

Andere school mag 'k toch niet, en wil ik uiteindelijk ook vast niet.

't Staat vrijwel vast dat ik 'm in ieder geval nog 'n jaar lang alle doordeweekse dagen veel zie, helaas.

Ach, de zomervakantie begint strakjes. En daarna zal het wel meevallen.

[Au]

Volk schreef:

Ach, de zomervakantie begint strakjes. En daarna zal het wel meevallen.

Ja inderdaad daar zeg je ook iets. Ik hoop 't. In ieder geval groot aantal weken zijn hoofd niet zien.

[Au]

Ik ben een beetje paranoïde aan het worden de laatste dagen. Tim en Kim zijn zo klef als kan. Paar dagen terug liep ik de stilteruimte 'n paar keer in en uit om dingen te pakken zij zaten ergens afgezonderd met z'n tweeën aan 'n tafeltje, steeds te lachen als ik langs liep.

Tim heeft z'n haar 'n paar dagen terug nogal drastisch geknipt. Kim zegt gewoon tegen iedereen die er naar vraagt: 'Ik vind het echt lelijk, en hij is ook dik aan het worden.' Ik vind Tim z'n haar echt leuk, en zei dat op een gegeven moment ook tgen 'm: 'Ik vind je haar echt leuk.' Hij antwoorde niet, toen zei 'n vriendin van me die er bij stond: 'Hij hoort je niet'. Ik zei 'Jawel, maar hij negeert me.' en toen maakte Tim 'n raar geluid. Zo van: Ja ik negeer je idd.

'k Had ook niet echt anders verwacht dus dat maakte me niet heel veel uit, vond het alleen wel raar dat hij zelfs op zoiets niet normaal kan reageren.

Als hij met Kim is is 't een en al kusjes en knuffels geven, en in neukstandjes op stoelen gaan zitten. Maar als hij dan ff alleen ergens zit, zijn z'n ogen vochtig, en staart 'ie alsof de wereld vergaat of zo. Dan denk 'k wel van tjeeh wat ben je toch 'n sukkel dat je maar voldhoud dat je gelukkig bent. Maar 'k vind nu gelukkig wel echt dat hij dat zelf uit moet zoeken, hij heeft het immers ook zelf zo ver gekregen.

Had wel 'n paar keer het gevoel van ik word echt een beetje gek nu, deze week. Het is echt maar goed dat 't jaar nu nog maar 'n paar dagen duurt, en geen enkele lesdag meer.

Gister droomde ik dat hij me in elkaar sloeg, en vannacht droomde ik dat hij me achterna zat en ik maar weg probeerde te komen.

Ben gister begonnen met werken in 'n restaurant. En ik had steeds de paranoïde gedachte dat Tim en Kim uit eten zouden gaan in dat restaurant gister. Nou zei ik natuurlijk wel tegen mezelf dat dat 'n vrij getikte gedachte was, maar toen ik er gister aankwam zat Tim zijn tante in 't restaurant. Zijn tante die 'k vier jaar lang wekelijks zag. (Ze woont bij Tim en z'n moeder in huis)

Ik schrok er nogal van, werd zenuwachtig en zo. Maar ik was aan het praten met m'n baas. Ze keek me wel 'n paar keer half aan, maar ze herkende me niet. Ze gingen al vrij snel weg omdat ze blijkbaar alleen wat hadden gedronken.

Van de ene kant luchte 't me ontzettend op toen ze weg was. Van de andere kant vond ik een soort van gemiste kans. Ik heb namelijk 't afgelopen jaar nooit de kans gehad om nog met Tim's moeder/tante te praten, en uit te kunnen leggen waarom ze me nooit meer zien. En ik denk niet dat Tim daar 'n eerlijk verhaal over verteld heeft.

't Was raar.

Maar goed 't is echt bijna vakantie. 'k Hoop dat het heel heel ver weg zakt in de vakantie.